บทที่ 6 : กำไรจริงๆ

ชินเพกำลังรอเวลาเหมาะสมเพื่อประกาศความสนิทสนมกับสายฟ้า แต่สายฟ้าไม่ได้คิดอะไรเลยสักนิด ความสนิทสนมที่มีให้ตันอยู่ที่คำว่า ‘สหายบั๊ก’ เท่านั้น ถึงจะมีหวั่นไหวบ้างแต่ด้วยความเป็นวายร้าย การจะตกหลุมรักใครได้ง่ายๆ คงเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ กับตัวละครที่รู้แก่ใจว่าเป็นเพียงชุดข้อมูลด้วยแล้วความรู้สึกไม่มีทางพัฒนาต่อไปได้อย่างแน่นอน

ตัวละครอื่นๆ ที่ปรากฏออกมาช่วยเหลือดีลักซ์ในฐานะโฮสต์และภารกิจเพิ่มความสัมพันธ์ ค่าความสัมพันธ์ของเขากับออทัมก็เพิ่มขึ้นทีละนิด แต่เป็นไปได้อย่างเชื่องช้ามาก จากการประเมินของระบบวายร้ายเหมือนออทัมจะโน้มเอียงมาทางเฟรย์นิดหน่อย ซึ่งนับเป็นเรื่องดีเล็กๆ ไม่มีค่าพอใส่ใจ

ในปีสองนี้พวกสายฟ้าต้องทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีและต้องจัดงานเลี้ยงต้อนรับเหล่ารุ่นน้องผู้มาใหม่ ปีที่แล้วหลังจากเรียนไปได้หนึ่งสัปดาห์ถึงมีการรับน้อง แน่นอนว่าสายฟ้าย่อมไปสร้างเรื่องไว้เยอะ มีทั้งคนเกลียดและคนชอบ แต่คนเกลียดย่อมมากกว่าตามประสงค์ระบบวายร้าย

การแบ่งงานกันจัดเลี้ยงก็มีเรื่องสถานที่ อาหาร การแสดง กิจกรรมและของขวัญต้อนรับ ออทัมในฐานะหัวหน้าห้องก็จำเป็นจะต้องแบ่งคนอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อไม่ให้เสียชื่อเสียง ดีลักซ์ในฐานะโฮสต์ลูกรักระบบและคนสนิทของออทัมก็ได้ทำงานในฐานะเลขาประสานงาน ส่วนบั๊กอย่างสายฟ้าที่ทำตัวฉลาดน้อยอย่างสมจริงก็อยู่ในส่วนของอาหาร

“ท่านเฟรย์เหมาะกับงานสบายอย่างนี้ที่สุดแล้วครับ” เอลเดลเอ่ยอย่างพอใจกับตำแหน่งงานของสายฟ้า รีลิน่าพยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่แล้ว การทำงานหนักจะทำให้ท่านเฟรย์ไม่สบาย”

“...”

ฉันก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นไหมล่ะ

สายฟ้าอยากจะพูด แต่เพื่อความเป็นวายร้ายไร้ประโยชน์ก็จำเป็นต้องยิ้มรับอย่างแช่มชื่นต่องานสบายเหล่านี้ ที่จริงถึงให้เธอไปทำงานหนักก็ไม่ไปหรอกบอกเลย

เรื่องอาหารจัดการได้ไม่อยากนัก เพียงคัดเลือกคนครัวและเลือกเมนูอาหารกับกำหนดปริมาณแล้วก็ไม่มีอะไร อาหารพวกนี้ไม่จำเป็นต้องทำเองอยู่แล้ว คงไม่อยากให้รุ่นน้องท้องเสียกันล่ะมั้ง

สายฟ้ามีเวลามากพอที่จะใช้ชีวิตเสพสุข นอกจากทำตัววายร้ายต่อหน้าโฮสต์แล้วเธอก็ไม่ได้คิดน้อยขนาดอยู่เฉยๆ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามสถานการณ์ของเนื้อเรื่องหรอกนะ

เพราะมีเส้นสายและระบบวายร้ายสนับสนุนทำให้เธอจัดการแก้ไขเหตุการณ์ล่วงหน้าไปหลายอย่าง ในอีกหนึ่งปีต่อจากนี้จะเป็นช่วงเวลาของสงครามประเทศข้างเคียงบุกโจมตีกะทันหันให้ประชนชนแถวชายแดนต้องประสบปัญหา ประเทศของเราเองก็เสียเมืองไปจากเหตุการณ์นั้นถึงสองเมืองด้วย

ในส่วนนี้สายฟ้าได้วางกำลังคนไว้แล้วถ้าเกิดการโจมตีขึ้นเมืองมา... จะไม่เสียแค่สองเมืองแต่เป็นสี่เมือง!

วะฮ่ะฮ่า! วายร้ายอย่างเธอต้องไม่ใช่แค่ล่มพระเอกนายเอกแต่ล่มบ้านล่มเมืองตามไปติดๆ ด้วย ในเมื่อต้องทำลายโฮสต์แล้วก็จะเป็นจะต้องพังพินาศให้หมดสิ้นไม่มีสิทธิ์กอบกู้คืนในภายหลังได้ง่ายๆ

น่าเสียดายที่อำนาจในมือของเฟรย์มีน้อยต้องใช้สอยแบบไม่ให้ใครรับรู้อีก เหนื่อยมากแต่ก็คุ้มค่า เพราะการทำลับๆ ล่อๆ นี่ก็ปิดเส้นทางภารกิจของโฮสต์ไปไม่น้อยเหมือนกัน ได้คะแนนติดตัวไปอีกโข

สายฟ้าผู้หล่อเหลาและรวย (คะแนน) มาก ปลื้มใจจนอยากจะหัวเราะให้แชนเนลสะเทือน!

“คิดอะไรอยู่หรือ” ชินเพเอ่ยถามเมื่อเห็นเฟรย์เอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองไปทางออทัม เขาที่แวะมาหาด้วยความคิดถึงขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ

“คิดเรื่องชายแดน” คำตอบที่ได้ไม่เกี่ยวข้องกับคนที่สายฟ้ามอง เธอแต่มองเพื่อแสดงความยุ่งยากใจให้กับดีลักซ์เฉยๆ ยิ่งอีกฝ่ายไม่สบายใจมากเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกฟินโดยธรรมชาติ

ท่าทางหนึ่งปีในการอยู่แชนเนลแห่งนี้พร้อมระบบวายร้ายจะวิวัฒนาการความโรคจิตของคนได้จริงๆ แฮะ

“ชายแดนมีอะไรน่าสนใจ หรือฮันนี่อยากจะไปเที่ยว?”

“ฮะ?”

คำเรียกแสนหวานนั้นเกือบทำเฟรย์ที่กำลังคิดชั่วสำลัก อยากจะเหลือกตาใส่ชินเพ ในสถานที่อย่างนี้อย่ามาเรียกกันอย่างสนิทสนมได้ไหมเล่า ขนลุก!

“ไม่สนใจไปเที่ยวชายแดนงั้นเหรอ?” ชินเพเอียงคอมองอย่างประหลาดใจนึกว่าเดาใจสายฟ้าถูกแล้วเชียว หารู้ไม่ว่าคิดไม่ตรงกับความคิดฮันนี่ของเขาเลยสักนิด

“ก็สนใจ แต่... ทำไมชินเรียกฉันว่าฮันนี่อีกแล้วล่ะ” นี่คือเรื่องที่สายฟ้าข้องใจมาก

เหมือนช่วงเดือนที่ผ่านมาอีกฝ่ายจะเรียกเธอว่าฮันนี่ไม่ขาดปากเลยเชียว รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะมีมดตอม...

ยาฆ่าแมลงมีขายในไอเทมมอลล์ไหมเธอจะซื้อเตรียมไว้ล่วงหน้า

[มีครับมาสเตอร์สายฟ้า เป็นยาฆ่าแมลงสารพัดเผ่าพันธุ์ตั้งแต่แมลงธรรมดายันแมลงต่างดาว สนนราคาที่ 120 คะแนน]

งั้นลืมมันไปซะเถอะ!

คะแนนนั้นหายาก ถึงเธอจะได้มามากเหมือนได้เปล่าก็ตามแต่ในสถานการณ์อย่างนี้จะเอาคะแนนไปใช้ทิ้งขว้างไม่ได้ ยังมีอีกหลายแชนเนลที่จะต้องไปเข้าไปช่วยเหลือ สุรุยสุร่ายเกินไปจะลำบากในอนาคต

วายร้ายจะยากจนไม่ได้นะ

“เพราะเราคิดว่ามันเหมาะมากกว่าชื่อเฟรย์ ฮันนี่จะเรียกเราว่าดาร์ลิงก็ได้” ชินเพยิ้มบางๆ ไม่ได้สังเกตสายฟ้าที่มุมปากกระตุกถี่ๆ เลย “แล้วสนใจไปเที่ยวที่เมืองไหนของชายแดนล่ะ เราพาไปได้นะ”

“ยังไม่รู้ ไว้ใกล้ๆ ปิดเทอมค่อยคิดอีกที” ตอนนี้เพิ่งเปิดเทอมยังไม่รีบร้อน

ชินเพรู้สึกผิดหวัง นึกว่าจะได้ไปเที่ยวกับเฟรย์สองคนที่ห่างไกลจากออทัม บุตรชายขุนนางผู้ขวางหูขวางตานั่น แต่ก็ยังดีใจที่เฟรย์ไม่ได้ปฏิเสธว่าจะไม่ไปด้วยนั่นทำให้เขารู้สึกดีมากแล้ว

“อาจารย์ชินเพ” มีคนสังเกตเห็นอาจารย์หนุ่มสุดหล่อแล้ว พวกเขาเข้ามาทักทายอย่างสนิทสนม อาจารย์อัจฉริยะที่สอนอยู่ปีสี่ทักทายพวกเขาอย่างไว้ตัว รอยยิ้มห่างเหินมอบให้ทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งโฮสต์ลูกรักระบบเซาน์

“สวัสดีทุกคน”

“อาจารย์มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ” ดีลักซ์เอ่ยถามพลางเหลือบมองสายฟ้าที่นั่งเท้าคางมองอย่างท้าทาย ความเป็นปรปักษ์แผ่ออกมาตั้งแต่หัวจรดเท้าทั้งคู่

“ดีลักซ์ทำไมถามเหมือนอาจารย์ชินเพกำลังจะมาวุ่นวายกับงานของพวกเราอย่างนั้น เสียมารยาทจริงๆ” สายฟ้าไม่ปล่อยโอกาสที่จะได้เหยียบย่ำโฮสต์ไปสักนิด เอ่ยหาเรื่องกันซึ่งๆ หน้า ชินเพมุมปากกระตุกเพิ่งจะได้ทัศนาฝีปากอันแสบสันของสายฟ้าเป็นครั้งแรก ดวงตาสีฟ้าใสเป็นประกายขึ้นมาทันที

ฮันนี่ผู้เกรี้ยวกราด... น่ารักมาก!

อยากให้มาเกรี้ยวกราดใส่เขาเหลือเกิน น่าจะรู้สึกดีมาก...

“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น นี่เป็นการถามตามมารยาทต่างหาก ท่านเฟรย์อย่าได้ใส่ร้ายกันสิครับ” ดีลักซ์ถลึงตาใส่อย่างไม่รักษามารยาทแล้ว คนอื่นๆ ในห้องก็เริ่มชินกับการโต้ตอบของทั้งสองคนเลยไม่เอ่ยปากแทรกแซง เพราะคนที่แทรกแซงจะโดนเฟรย์จ้วงยับด้วยคำพูดจนเดินกลับหอไม่ถูก

“ใส่ร้ายอะไร ก็คำถามนายมันไม่น่าฟังนี่ เสียงก็กระด้างฟังแล้วแสลงหู” สายฟ้าไหวไหล่ท่าทางยียวนชวนให้อยากย้ายฝ่าเท้าไปแนบหน้าเหลือเกิน

“ท่าน...!”

“อาจารย์ครับ มีธุระอะไรที่นี่หรือเปล่าครับ หรือว่าเห็นความครึกครื้นเลยมาดู? หรือว่าเสียงของพวกเราดังเกินไปจนรบกวนอาจารย์หรือเปล่าครับ?” สายฟ้าเมินดีลักซ์แล้วหันมาถามชินเพด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พลางขยิบตาให้อย่างน่ารัก เสียดายก็แต่อยู่ในชุดนักเรียนชายไม่อย่างนั้นคงน่ารักกระแทกใจจนชินเพยืนไม่อยู่แน่

น่ารัก ถึงจะแสบสันแต่ก็ยังน่ารักมาก!

กลับไปต้องวาดรูปฮันนี่ตอนขยิบตาเก็บใส่กรอบไว้แล้วล่ะ ชินเพคิดเพ้อเจ้อเงียบๆ แต่ใบหน้ายังคงไว้ซึ่งความเรียบเฉยที่สุภาพตามมารยาทมาตรฐาน แล้วตอบคำถามสายฟ้านิ่งๆ

“อืม เราแค่มาดูความครึกครื้นเท่านั้น ไม่มีอะไรหรอก”

“งั้นเหรอครับ” นักเรียนหลายคนถอนหายใจ ถ้าอาจารย์เงียบไม่ตอบคำถามของทั้งเฟรย์และดีลักซ์ท่าทางทั้งคู่จะหน้าแตก

แต่เท่าที่ฟังคำพูดของเฟรย์เหมือนจะดูดีกว่าดีลักซ์ ของชายหนุ่มองครักษ์ดูเหมือนจะถามห้วนเกินไป ไม่ให้ความรู้สึกน่าใกล้ชิดสักเท่าไหร่

เมื่อถูกเปรียบเทียบและอาจารย์พูดที่ยอมตอบคำถามของเฟรย์ทำให้ดีลักซ์ถูกวิจารณ์ แม้จะเรื่องเล็กแต่ก็ทำลายชื่อเสียงของเขาไปอีกทำให้โฮสต์รู้สึกระทมทุกข์มากขึ้น

ตัวร้ายเฮงซวย! อะไรจะขยันสร้างความเกลียดชังขนาดนี้!!

ถ้าระบบวายร้ายสามารถเอาความในใจของโฮสต์ออกมาให้สายฟ้าฟังได้ เธอต้องหัวสมองระเบิดตายเพราะคำสรรเสริญยันบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรไปแล้ว แต่เพราะไม่รู้สายฟ้าจึงทำหน้าระรื่นเยาะเย้ยต่อไป

ชินเพดูออกถึงความไม่ถูกกันของเฟรย์และดีลักซ์ โดยความขัดแย้งนี้เกิดจากผู้ชายคนเดียว แต่เขาก็ไม่ได้แทรกแซงอะไรด้วยสถานะของเขาตอนนี้เข้าไปแทรกไม่ได้จริงๆ

แต่เขาก็เตรียมการไว้แล้ว รออีกปีก็สามารถเปิดตัวอย่างเป็นทางการได้...

“โอ๊ะ ท่านออทัม!” สายฟ้าที่เรดาห์หาพระเอกมีประสิทธิภาพขึ้นมาฉับพลันเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาก็รีบเอ่ยเรียกแล้วถลาเข้าหาด้วยความรักใคร่อย่างออกนอกหน้า รอยยิ้มที่เพิ่มความหล่อเหลาระยิบระยับจนชายหนุ่มที่ถูกเรียกชื่อรู้สึกใจสั่น แต่กระนั้นก็ทำให้สงบลงได้อย่างรวดเร็ว

“มีอะไรหรือเฟรย์” ถึงจะดูเย็นชาแต่น้ำเสียงที่เอ่ยก็อ่อนลงกว่าตอนแรกมากนัก ทั้งยังมีความตามใจและคล้ายตามอยู่สองส่วน

“ผมว่าจะขอตัวไปพักก่อนน่ะครับ วันนี้รู้สึกเหมือนโลกหมุนแปลกๆ คิดว่าน่าจะไม่สบาย” ความตอแหลอย่างเหนือชั้นของสายฟ้าทำให้หน้าซีดลงกว่าปกติได้เนียนกริบ ท่าทางดูอ่อนแอขึ้นมาแต่ก็ยังทำตัวเข้มแข็งให้ผู้คนจนใจในความดื้อรันปากแข็ง อดใจอ่อนลงไม่ได้

ออทัมขมวดคิ้วนิดๆ ยกมือขึ้นทาบหน้าผากกว้างและขาวเนียนนั่นอย่างลืมตัว เมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิที่สูงกว่าปกติจริงก็มีสีหน้ากังวล

“มีไข้ด้วยนี่นา”

“เอ๊ะ? มีเหรอ...”

เพี๊ยะ!

มือของออทัมถูกปัดอย่างแรงด้วยฝีมือของชินเพ อาจารย์หนุ่มผู้มีความสุภาพตามมารยาทมาตรฐานถึงกับลงมือทำอะไรเสียมารยาท แต่กระนั้นสีหน้าของเขาก็ไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย

“ขออภัยท่านออทัม เราเห็นว่าการสัมผัสตัวของท่านออกจะไม่เหมาะสม พึงระลึกหน่อยครับว่ายังอยู่ในสถานศึกษาและมีผู้คนกำลังมองอยู่” ชินเพเอ่ยเสียงเรียบใบหน้าตายด้าน

สายฟ้าเหลือบมองอีกฝ่าย อยากจะเบ้ปากใส่แล้วบอกว่านายเองก็เหมือนกันแหละไอ้หนุ่ม ถึงจะไม่ได้สัมผัสตัวกันโดยตรงแต่พฤติกรรมแบบนี้มันก็ชัดเจนไปไหม

ทำตัวเป็นแมวหวงก้างไปได้!

[หมาหวงก้างต่างหากล่ะครับมาสเตอร์!]

ระบบวายร้ายยังรู้ว่าสายฟ้าใช้สุภาษิตเพี้ยน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจนอกจากมองทั้งคู่ตาปริบๆ จากนั้นก็แสยะยิ้มชั่วร้าย ความวายร้ายที่ไม่ใสซื่อแต่เหลี่ยมจัดยื่นมือออกไปลวนลามทั้งคู่อย่างโจ่งแจ้ง!

มือทั้งสองข้างโอบเอวของออทัมและชินเพพร้อมกันแล้วดึงพวกเขาเข้ามาใกล้ เสียงหัวเราะสดใสเอ่ยหยอกเย้า

“ไม่เอานะท่านทั้งสอง เรื่องแค่นี้เองปล่อยผ่านไปหน่อยนะครับ นะ?”

เอียงคอมองอย่างออดอ้อนนิดๆ องศาความเป๊ะขัดเน้นความน่ารักน่าหยิก ความใกล้ชิดที่เกินพอดีนั่นทำให้ทั้งคู่ตัวแข็งทื่อเหมือนสมองแขวนป้ายหยุดทำงานกันชั่วคราว ไม่ได้รู้เลยว่าสายฟ้าแอบตบก้นแน่นๆ ของพวกเขาเสียด้วยซ้ำ กว่าจะได้สติกลับมาคนลวนลามก็ถอยออกไปแล้วเดินตัวจากไป แถมทิ้งท้ายไว้อีกว่า

“ขอตัวไปพักนะครับ ข้อพิพาทเมื่อกี้ก็ถือว่าเจ๊ากันไปนะ แล้วพบกันเมื่อมีโอกาสครับทุกท่าน”

จากไปอย่างสวยงาม แล้วทิ้งสภาพสุญญากาศไว้ให้คนเบื้องหลัง

[มาสเตอร์สายฟ้า ได้รับคะแนนจากการสร้างความริษยาและชอกช้ำเกินจะกล่าวให้โฮสต์ 2 คะแนน ซ้ำยังลดค่าความสัมพันธ์ของโฮสต์และออทัมลงได้ 5% กำไรสุดๆ ยินดีด้วยครับมาสเตอร์ ความสามารถในการสร้างความร้าวฉานพุ่งพรวดเลยครับ!]

อืม กำไรจริงๆ น่ายินดี... น่ายินดี...