EP04 แนะนำตัว

“คุณหนูโรซารี่ คาร่า แห่งวูล์ฟ ได้เดินทางมาถึงแล้ว” เสียงของทหารด้านนอกเอ่ยบอก

หญิงสาวใบหน้างดงามอาภรณ์ขาวมุก ทำให้คนทั้งงานมองมาที่นางเพียงคนเดียวหนึ่งในนั้นมี ริชาร์ด ที่มองหญิงสาวเดินด้วยท่าทางสง่างามสมกับเป็นบุตรีสาม และเป็นบุตรีคนเดียวของตระกูลวูล์ฟ หญิงสาวเธอก้าวเดินไปหาบิดาของตน แล้วให้ความเคารพบิดาของนาง

“มาทางนี้ โรซารี่” บิดาของนางเอ่ยบอก จับมือเรียวของโรซารี่ก้าวเดินตรงไปหาริชาร์ดที่ยืนมองนางด้วยสีหน้าเรียบเฉย นางใช้มือเรียวทาบหน้าอกด้านซ้าย และก้มโค้งเล็กน้อยตามธรรมเนียม

“ฝ่าบาท นางคือบุตรสาวของข้า นางคือโรซารี่ คาเลน วูล์ฟ โรซารี่ ท่านผู้นี้คือ ริชาร์ด จอห์น อาร์มันโด้” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม นางเงยห้าขึ้นมามองใบหน้าของเขา ทำให้นางรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก เพราะนางจำได้ว่า เขาคือคนที่นางได้โอบกอดเขาในป่าเมื่อยามเย็น

“ท่าน!”

“ข้ายินดี...ที่ได้เจอเจ้าอีกครั้ง” ริชาร์ดเอ่ยบอกนางด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เขากลับเผยรอยยิ้มเล็กน้อย แต่เป็นยิ้มที่ออกมาจากใจจริง ขณะที่ปีเตอร์ลอบมองใบหน้าของเจ้าเหนือหัวของตนที่เผยรอยยิ้มออกมา

เนิ่นนานมากแล้วที่ตนไม่เคยเห็นรอยยิ้มขององค์เหนือหัว ริชาร์ดไม่ได้ยิ้มออกมาเกือบสี่หมื่นปีแล้ว หลังจากมารดาและบิดาของเขาได้สิ้นใจไป ริชาร์ดผู้นี้ก็ไม่เคยยิ้มอีกเลย นับแต่นั้นเป็นต้นมา

“ฝ่าบาท หม่อมขอตัวก่อน” บิดาของนางเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และก้มโค้งให้ริชาร์ดตามศักดิ์ที่ต่ำกว่า ทำให้เขาและนางอยู่กันตามลำพังเพียงสองคน ขณะที่เขาไม่พูดอะไรกับนาง เขาได้แต่มองนางไม่วางหางตา ทำให้นางเองอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก นางจึงพูดออกมาก่อน

“คือว่า...ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร” หญิงสาวถามขึ้นมา

“หายตัวมา”

“คือท่านอยากกินอะไรหรือไม่...เช่น...ไวน์...หรือ...เอ่อ...” นางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ราวกับไม่กล้าพูด

“ข้าไม่ดื่มโลหิตเป็นอาหาร...ข้ากินอาหารทั่วไปเช่นพวกเจ้า” เขามองใบหน้านาง และเผยรอยยิ้ม นางก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย

“ข้าแปลกใจ เหล่าแวมไพร์นั้นดื่มโลหิตเป็นนิจ” หญิงสาวถามเบาๆ

“ใช่”

โอ๊ยข้า อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว มีหวังแต่งงานไป ข้าคงอกแตกตายเป็นแน่แท้ ถ้าบอกขอเต้นรำแล้วเขาปฏิเสธอีกข้านั้น ข้าคงอายแทรกแผ่นดินหนีเป็นแน่

“ถ้าหากไม่รังเกียจมาเต้นรำกับข้าสักหนึ่งบทเพลงได้หรือไม่” เขาเอ่ยถามขึ้นมา ทำให้นางไม่คาดไม่ถึง ว่าเหตุใดเขารู้ใจของตนเองได้

“ได้” นางเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

เสียงดนตรีเพลงจบลงไปอีกเพลง เขาผายมือออก แล้วก้มโค้งให้กับนาง นางย่อตัวเล็กน้อย และจับมือหนาที่อุ่นจนนางแปลกใจ ทำไมแวมไพร์ถึงมีอุ่นเช่นนาง ไม่เหมือนแม่ของเธอที่ร่างกายเย็นเฉียบ เพราะเชื้อสายแวมไพร์ตั้งแต่กำเนิด

..........................................

ไม่เม้นท์ก็ส่งหัวใจมาก็ได้คร้า

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกท่าน และพยายามตอบกลับทุกคอมเม้นท์