EP03 ผู้คนเต้นรำ

โรซารี่นางก้าวดำเนินไปเรื่อยๆ ในปราสาท ปกปิดด้วยม่านสีแดงเลือดนก แม้ตัวปราสาทจะเป็นกระจกก็เห็นด้านนอกก็ตาม เดินตรงไปทางยาวปูด้วยพรมสีแดงเลือดนกเช่นกัน มองเห็นชายที่ใส่ชุดดำมีเสื้อเกาะเงินนัยน์ตาสีแดงก้มหัวให้นางทุกคน ขณะที่นางเดินผ่าน หญิงสาวในชุดสีดำแดงกว่าสิบคนเดินมา ตนคาดว่าเป็นสาวใช้เพราะพวกนางแต่งกายคลายราเซีย แต่ราเซียนั้นมีแถบแดงเลือดนกตรงอกของนางทำให้รู้ว่าราเซียและสาวใช้ต่างวรรณะกัน สาวใช้เหล่านั้นหยุดเบี่ยงซ้ายให้โรซารี่ได้ดำเนินต่อไป

“พวกนางเป็นสาวใช้หรือ” โรซารีเอ่ยถาม

“เพคะ พวกนางเป็นสาวใช้ของที่แห่งนี้ ตั้งแต่ก่อตั่งปราสาทประมาณสองแสนปีเพคะ” ราเซียอธิบายให้นางได้ฟัง

“ทหารก็เช่นกันใช่หรือไม่”

“เพคะ อยู่มากกว่าสามแสนปีแล้วเพคะ”

“เจ้าด้วยหรือไม่” โรซารี่หันไปหาราเซีย

“หม่อมฉันเจ็ดหมื่นปีเองเพคะ”

“อืมม์...”

โรซารี่หยุดตรงบันไดโค้งมีทั้งสองฝั่งเป็นบันไดตรงขึ้นไป ประมาณยี่สิบขั้นมีชานพักแยกขึ้นบันไดไปยังปีกขวาของปราสาทหรือปีกซ้ายของปราสาท

“ขึ้นบันไดทางด้านปีกขวาเพคะ ห้องบรรทมของพระนางนั้นจะอยู่ทางปีกขวา ส่วนห้องบรรทมของฝ่าบาทอยู่ทางปีกซ้ายเพคะ” ราเซียบอกหญิงสาว

นางมองไปทางซ้ายด้านบนมีทหารยืนอยู่สองคน นางเดินขึ้นบันไดตามราเซียไปยังชานพัก ราเซียเดินนำไปยังทางด้านขวา พอสุดบันไดเลี้ยวไปทางด้านขวาอีกที เดินตามระเบียงไปยังห้องที่มีทหารยืนอยู่สองคนเช่นกันให้ความเคารพแก่โรซารี่ว่าที่พระราชินี ทหารทั้งสองจึงเปิดประตูออก ให้โรซารีเดินเข้ามาภายในห้องเป็นสีแดงเลือดนก กระถางคบไฟที่สว่างอยู่สี่มุมห้องเก้าอี้ยาวทำจากไม้โอ๊ก โต๊ะก็เช่นกัน มองเข้าไปอีกห้องหนึ่งไม่มีประตูเป็นห้องนอน เสาผ้าม่านสีแดงเลือดนกปิดลงมา ส่วนอีกห้องหนึ่งเป็นม่านกันสีขาว ในห้องเป็นสระน้ำขนาดใหญ่สามารถลงได้ถึงสิบคน น้ำได้ไหลออกมาจากปากของสิงโตที่เป็นรูปปั้น และนางกำนัลสี่ตนที่โปรยกลีบกุหลาบสีแดงอยู่นั้น ให้ความเคารพโรซารี่แล้วเดินออกไป

“พระนางอยากที่จะสรงน้ำก่อนหรือไม่เพคะ หรือจะให้ช่างภูษาเข้ามาตัดชุดก่อนเพคะ” ราเซียถามพร้อมรอยยิ้ม

“ราเซีย เจ้าให้ช่างมาตัดชุดก่อนเถิด เมื่อแล้วเสร็จ ข้านั้นจึงจะอาบน้ำ”

“เพคะ”

“ฝ่าบาท พระองค์นำว่าที่พระราชินีมาด้วยหรือ” ชายหนุ่มใบหน้างดงามราวกับรูปแกะสลัก ใบหน้าขาวซีดเหมือนกับริซาร์ด อยู่บนเก้าอี้มองใบหน้าของผู้เป็นพี่ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว เขามีนามว่าแฮร์รี่ น้องชายเพียงคนเดียวของริชาร์ด

“ใช่” ริชาร์ดยกแก้วเงินฝังเพชรสีแดง ในแก้วนั้นมีโลหิตอยู่ในนั้น โลหิตนั้นมาจากหมูป่าที่เขาออกไปล่ามาและนำกลับมาในวัง

“ใช่ เฮเลน่าเล่า ท่านจะทำประการใด” เป็นสิ่งที่แฮร์รี่เป็นห่วงที่สุด อดีตของนางนั้นเป็นชายารองของเสด็จพ่อ คือ มอร์แกน จอห์น อาร์มันโด้ แต่นางกลับรักพี่ชายของเขาหลังจากการศึกที่ออสซา นางสบพักตร์ริชาร์ดนั้นนางกับมีใจ ปฏิพัทธ์กับริชาร์ด แต่ริชาร์ดกลับไม่สนองใจของนางแต่อย่างใด เมื่อใดที่หญิงสาวนางกำนัลคนใดหรือหญิงสาวผู้ไหน เข้าใกล้ริชาร์ดด้วยใจเสน่หาแล้วไซร์ พวกนางเหล่านั้นจะมีอันเป็นไปทุกตัวคน

“เรื่องของนาง ข้ามิเคยที่จะสนใจ แต่ถ้านางทำเหมือนเมื่อแสนกว่าปีที่แล้วมา ข้าจะจัดนางด้วยตัวเอง” ชาร์ดกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นระเยือก ผู้ใดได้ยินจะทำให้ขวัญหนีก็เป็นได้ ริชาร์ดก็เรือนหายไปทันทีพร้อมกับเสียงของตน

“พี่ท่านมีปัญหาชิ้นใหญ่ของท่านเสียแล้ว” แฮร์รี่ถอดหายใจด้วยรู้ว่ากาลข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ซึ้งเขาเองไม่สามารถลิขิตหรือช่วยอะไรได้ทั้งนั้น