Vampire Queen | ราชินีแห่งรัตติกาล

อาณาจักรของเหล่าหมาป่า ภายใต้การปกครองของตระกูล ‘คาเลน วูล์ฟ’ ที่อยู่กันมาหลายแสนปี อยู่ในอาณาจักรทั้งห้า ซึ่งอยู่ใต้การปกครองอาณาจักรอาร์มันโด้ โดยมี ริชาร์ด จอห์น อาร์มันโด้ เป็นเจ้าผู้ครองทั้งหมด ริชาร์ดไม่ใช่หมาป่าเช่นพวกเขาแต่อย่างใด

แต่เขาเป็นราชันแห่งเจ้าแห่งความมืด เขาก็คือแวมไพร์ที่มีอายุนับแสนปี และมีอายุมากเท่ากับเจ้าปกครองอาณาจักรนี้เสียด้วยซ้ำ แต่ความน่าเกรงขามและทรงอำนาจเหนือห้าอาณาจักร จึงไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับเขา เพราะเขามีกองทัพของเหล่าแวมไพร์ที่ดุดัน และเก่งกาจด้านการรบเป็นอย่างมาก รวมไปถึงตัวเขาที่อ่านใจทุกคนออก เมื่อเขาอ่านใจคนนั้นว่าคิดไม่ซื่อกับเขา หรือทำให้แคว้นทั้งห้าปั่นป่วน เขาจะใช้กริชคารุสสังหารทันที ซึ่งเป็นกริชวิเศษที่เจ้าแห่งนรก ซาตาน ประทานให้เขาไว้ปกครองเหล่าปีศาจทั้งปวง และอำนาจของกริชนี้ฆ่าปีศาจได้ทุกตนสลายไปในบัดดล ไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาเองที่เป็นอมตะก็ตามที

ยามอาทิตย์เริ่มอัสดงในยามสายัณห์ เมื่อมองเข้าไปในป่าอาถรรพ์ ซึ่งอยู่ในอาณาจักรวูล์ฟ ซึ่งมีเนื้อที่ครอบคลุมห้าอาณาจักร มีสัตว์ป่าน้อยใหญ่อาศัยอยู่ มีทั้งเงือก มังกร นางฟ้าตัวน้อย และสัตว์อีกมากมาย ซึ่งไม่ได้อยู่ในโลกมนุษย์นั้นมีมากมาย รวมไปถึงต้นไม้และดอกไม้สีสัน และรูปร่างแปลกตา ขับกล่อมเพลงราวกับเสียงสวรรค์ตลอดทั้งทิวาและราตรี อีกทั้งยังมีต้นแอปเปิลอยู่มากมายต้นไม้

แต่ทว่ามีหญิงสาวใบหน้างดงามดุจพระจันทร์เต็มดวง ดวงตากลมโตนัยน์ตาสีเขียวราวกับอำพัน ริมฝีปากแดงชาดเป็นกระจับสวย ผมของนางนั้นยาวหยิกเป็นลอนสวยสีเทาเหมือนดังปุยเมฆจางๆ ยาวถึงกลางหลัง อีกทั้งนางยังสวมชุดสีเงิน ลักษณะคล้องคอด้านหน้านั้นเป็นคอถ่วง ถ่วงจนถึงแนวท้องน้อย ด้านหลังเปลือยเปล่ายาวไปถึงก้น

นางนอนทอดตัวยาวอยู่บนกิ่งใหญ่ของต้นแอปเปิล ในมือของนางถือลูกแอปเปิล และกัดกินผลของแอปเปิลลูกนั้นหนึ่งคำ

นางรู้สึกได้ว่ามีผู้บุกรุกเข้ามาในสวนแห่งนี้ นางทอดมองไปยังชายหนุ่มผิวขาวซีด ใบหน้างดงามดั่งภาพวาด นัยน์ตานั้นสีน้ำตาลดุจ จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้าที่หล่อเหลา ริมฝีปากหนาสีราวกับลูกพีช สวมใส่ชุดสีดำลวดลายวิจิตรด้วยสีเลือดนก ผ้าคลุมหลังเป็นสีดำเช่นกัน เขานั้นก้าวเดินไปตามพื้นหญ้าเขียวขจีที่ไร้แสงตะวัน นางคิดว่าใครกันบังอาจเข้ามาในเขตของตระกูลวูล์ฟกันแน่ เพราะนางไม่เคยเห็นชายผู้นี้ย่างกายเข้ามาในนี้ แต่ทว่าใบหน้าของเขาช่างหล่อเหล่ายิ่งนัก นางเองก็ไม่เคยเห็นใครในที่นี้หล่อเหลาได้ถึงเพียงนี้

หรือว่าท่านพ่อ เรียกชายผู้นี้มาดูตัวข้า

นางเผยรอยยิ้มกว้างคิดอยากจะแกล้งเขาเสียหน่อย นางจึงแกล้งทำผลแอปเปิลสีแดงตกลงมาจากมือนาง และนางกระโจนตามลงไป

ชายหนุ่มได้กลิ่นของกุหลาบชัดขึ้น ทั้งที่เขาได้กลิ่นตั้งแต่นอกสวนแล้ว แต่เขาทำเป็นไม่รู้ว่านางนั้นนอนอยู่บนต้นไม้ เมื่อนางตกลงมา เข้าใช้เวทมนตร์หยุดการกระทำของนางที่กำลังตกลงมาสู่พื้น เขาจึงเหาะกลางอากาศเข้ารับตัวนางทันที และคลายเวทมนตร์ ทำให้มือเรียวของนางคล้องคอเขาไว้ข้างหนึ่ง แล้วนางก็เผยยิ้มเล็กน้อย ซึ่งเขาเผลอมองนางราวกับว่าเขาโดนสะกดเสียเอง เพราะเขาจ้องมองนัยน์ตาของนาง

ทำให้นัยน์ตาทั้งสองเหม่อมองผสานกันและกันเนิ่นนาน ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างหยุดหมุนและเคลื่อนไหวไปโดยสิ้นเชิง เมื่อนางได้สติแล้วนางก็เลือนหายไปในทันที เหมือนกับว่านางไม่ได้ปรากฏตัวอยู่ในที่แห่งนี้

“แม่นางเป็นผู้ใดกันแน่ ทำไมข้าได้กลิ่นกายของนางเหมือนกลิ่นกายของแม่ข้า กลิ่นกุหลาบ กลิ่นแห่งเชื่อสายตระกูลวูล์ฟ หรือนางจะเป็นองค์หญิง”

เขาหลับตาลงเพียงชั่วครู่ ไม่นางนักเขาก็ลืมตาช้าๆ มองไปยังปราสาทของตระกูลวูล์ฟที่อยู่ไปไกล ด้วยรอยยิ้มที่ไม่เคยปรากฏที่ไหนมาก่อน

..........................................

ตอนแรกมาแล้ว!!! สนุกไหมคะ

การเจอกันโดยบังเอิญของเขาทั้งสองคน

มันอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นความรักของทั้งสองที่เกิดขึ้นในใจ โดยที่เขาและนางไม่รู้ตัว

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกๆ ท่าน อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะคะ

เม้นท์แล้ว อย่าลืมกดหัวใจให้ด้วยนะ