Chapter 4 น้องครับๆ อย่าพึ่งวีน

"อย่าบ่นเลยเดี๋ยวกูจะเอางานที่กูทำส่งไปให้รับรองว่ามันต้องเรียนได้แน่นอน"เจนว่าก่อนจะเก็บของเตรียมจะเดินออกจากห้อง เพื่อน ๆ ต่างก็ขอบคุณกันยกใหญ่ ผมชวนเพื่อนไปกินข้าวเจนมันก็บ่นว่าทำไม่เห็นปี 2 ที่ผมบอกเลยผมเลยบอกว่าตอนบ่ายไงถึงจะเจอ พวกเราเลยไปกินข้าวกันที่โรงอาหารกัน

ทั้ง 4 คนก็เดินไปกินข้าวเที่ยงโดยมีสายตาของรุ่นพี่ต่างก็มองมายังกลุ่มของพวกเขา

"รุ่นพี่มองอะไรน้องเยอะแยะขนาดนั้นอ่ะ"อินถาทด้วยความสงสัย เพราะรุ่นพี่มองมาด้วยท่าทางไม่ค่อยน่าไว้ใจ

"หรือกูหล่อเกินไปวะ"คีนว่าขึ้น

"มั่น"เจนว่าขึ้น

"เออจริงมึงมั่นมาก แม่งว่าแต่กู"ผมด่ามันบ้างหมั่นเขี้ยวมานานเหมือนกัน

"นั้นไงมาแล้ว"พี่แก้มว่าขึ้นก่อนบางอย่างจะถูกเทใส่

ซ่าาาาา

น้ำแดงในแก้วทุกสาดเข้าไปที่หน้าของเมี่ยงคำในทันทีเสื้อนักศึกษาสีขาวก็กลายเป็นสีแดงในทันทีเช่นกัน

"ทำเหี้ยอะไรเนี่ย"เจนตะโกนขึ้น

"มึงยุ่งอะไรด้วย"พี่แก้มว่าขึ้น

"ไม่ยุ่งได้ยังไงก็รุ่นพี่ทำเหี้ยอะไรเนี่ย อยู่ๆก็เอาน้ำแดงมาฝากคนอื่นสันดานเสียมากป่ะ"

"เชี้ยอินด่าคน"คีน

"มึงหาเรื่อง...."เจน

"เรื่องของผู้หญิงมึงเสือกอะไรด้วยล่ะ"พี่แก้มว่า

"ได้ดิมึงอยากมีเรื่องมากใช่ป่ะ นี่กูก็อดทนมามากพอแล้วมึงทำแบบนี้กับเพื่อนกูได้ไงอยู่ๆก็มาสาดน้ำใส่มึงเป็นอะไรมากป่ะ"อิน

"เห้ย ใจเย็นๆเกิดอะไรขึ้น"รุ่นพี่ที่ชื่อดาวเข้ามาขวางเอาไว้

"ก็เพื่อนพี่อยู่ๆก็เอาน้ำมาสาดเพื่อนหนู แถมยังเอาน้ำแดงมาสาดด้วยเพื่อนพี่นี่สันดานยังไงกันแน่วะ"อินยังคงโมโหอยู่ก็ด่าไม่ยั้ง

"พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะ แก้มมึงไปทำงานทำไม"พี่ดาวว่าขึ้น

"เรื่องของกู กูหมั่นไส้มันมานานแล้ว มั่นหน้ามากเมื่อวานแม่งก็ไปแย่งแฟนกูจนกูกับเขาต้องเลิกกัน วันนี้ยังลอยหน้าลอยตาทำเหมือนไม่รู้อะไรอีก โดนแค่นี้มันยังน้อยไป"แก้มยังไม่หยุดว่า

"จริงดิพี่โชนอ่ะนะ"ดาวว่า

"กูไม่ได้แย่งแฟนใครทั้งนั้น เขามาเดินชนกู กูแค่ขอเบอร์แต่พอรู้ว่ามีแฟนกูก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับอะไรด้วยซ้ำ แล้วเมื่อวานนี้แม่งก็จะตบกูก็เลยตบคืนพอสู้กูไม่ได้ก็จะเอาหินมาทุบหัวจนรุ่นพี่เขามาเห็นก็เลยช่วยกูเอาไว้มึงต่างหากที่ทำนิสัยสันดานแย่ "ผมว่าขึ้นอย่างสุดทน

"แล้วที่มึงสาดน้ำใส่กูพอใจแล้วใช่ไหม ถ้าพอใจแล้วกูก็จะทำบ้าง"

เมี่ยงคำที่เธอน้ำเขียวอีกมือก็ถือน้ำแดงของคีนที่ฝากซื้อประสาทรวมกันไปทั้งเขียวทั้งแดงปะปนกันไปหมดเสื้อนักศึกษาที่รัดรูปมาอย่างดีของแก้มก็เปียกโชกไปหมดจนเห็นสัดส่วนด้านในทั้งหมด ทำเอาคนที่มองต่างก็พากันอ้าปากค้าง

"ในเมื่อมึงทำกู กูก็จะทำมึงเหมือนกันแค่นี้มึงจะยอมจบหรือยัง!"

"กูไม่ยอม"แก้มตะโกนขึ้น

"พอแล้ว ทะเลาะกันไม่อายคนอื่นบ้างหรอพี่ขอโทษจริงๆ แต่น้องได้ทำเพื่อพี่คืนแล้ว พี่หวังว่าทุกอย่างมันจะจบนะ"

"ก่อนจะมาบอกว่าผมจบหรือเปล่าบอกเพื่อนพี่ก่อนเถอะว่าจะจบไหมถ้าคราวนี้ไม่ยอมจบของผมจริงๆผมเล่นจริงแน่ ผมไม่ยอมเหมือนกันเพื่อนพี่นี่ตามรังควานฝนไปตั้งแต่ผมเข้ามาตั้งแต่แรกแล้วนี่ไม่ใช่แค่ครั้งแรกที่พี่เขาหาเรื่องผม ผมเองก็ไม่ยอมเหมือนกันนะถ้าขืนยังทำแบบนี้กับผมอีกอ่ะ"

"พวกน้องไม่ต้องห่วงถ้าขืนยังมีเรื่องกันอีกพี่จะขอแจ้งเรื่องนี้ไปทางประธานคณะของเราและให้ส่งเรื่องนี้ไปหาอธิการบดีพี่หวังว่าน้องกับเพื่อนพี่จะไม่ทะเลาะกันอีกนะคะ"พี่ดาวว่า

"นี่มึงจะเอาเรื่องกูให้ได้เลยใช่ไหมอีดาว"

"ผมยังไงก็ได้พี่แต่ขอให้เพื่อนพี่เลิกยุ่งกับผมสักทีผมรำคาญไม่อยากเจอหน้ามัน"

"มึงหุบปากไปอีแก้มปากดีนักนะมึงอ่ะOK พี่จะจัดการเอง น้องรีบไปเปลี่ยนเสื้อเถอะ"พี่ดาวว่าอย่างสุดทน

เมียงคำว่าจบก็เดินไปสั่งอาหารกินตอนแรกตั้งใจว่ากินข้าวเสร็จก็จะไปนั่งพักแต่แทนที่จะได้พักก็ต้องไปที่หอพักตนเองเพื่อที่จะไปเปลี่ยนเสื้อซะอย่างนั้น แม้เพื่อนจะบอกว่าจะพาไปส่งผมกลับส่ายหน้าปฏิเสธทันที ในระหว่างทางที่เมี่ยงคำเป็นกลับไปยังหอพัก รถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งที่ดูก้นหน้าคุ้นตาจอดอยู่ข้างๆเขาหนุ่มหล่อที่ใส่เสื้อวิศวะผมสีเทาหน้าตาคมเข้มหันมามองเขา

ธามเดินมาเห็นก็อาสาไปส่งเมี่ยงสุดท้ายทนความตื้อบวกความหล่อไม่ไหวก็ได้แต่ยอมให้ธามพาไป เมื่อพามาแล้วเมี่ยงก็ชวนธามขึ้นไปกินน้ำบนห้อง แต่ธามกลับแค่มาส่งและคำถามที่คาใจของเมี่ยก็ได้ถามออกมา

"พี่คือคนที่ฝากขนมมาใช่มั้ยครับ"

"ครับพี่เอง"

"ขอบคุณนะครับ"

"ครับ เพราะพี่จะจีบเมี่ยงเลยอยากทำอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เมี่ยงบ้าง"

"พี่จะจีบผม? ทำไมถึงได้.."

"เพราะชอบครับ ไปเปลี่ยนเสื้อเถอะ พี่ไปก่อนเจอกันตอนล่ายครับ"

"ครับพี่"