Chapter 3 น้องครับๆ อย่าพึ่งวีน - 1

กลุ่ม : สี่หัวใจแห่งขุนเขา(4)

มะเมี่ยง : สวัสดีเจ้า ขอเชิญหมู่เฮาปิกมอแฮม

คีน'ครับ : พูดเหี้ยไรเนี่ย

เจนขวัญ : เออ อ่านแล้วงง

read(2)

อินทิรา : ขอโทษๆ วันนี้ตื่นสายไปหน่อย

เจนขวัญ : มึงเป็นไร อยากเป็นคนเหนือหรอ

คีน'ครับ : อีสานใต้สุด

มะเมี่ยง : บูลี่หรอ นี้อีสานนะแต่เป็นคนนครราชสีมาจ้า อีเจ็คตื่นไฟ @คีน'ครับ

เจนขวัญ : ดีที่กูไม่โดนด่าแต่เช้า

อินทิรา : แปะมือค่ะเพื่อน

มะเมี่ยง : วันนี้มีเรียนรวมกับปี 2 จ้า

เจนขวัญ : ดีใจเพื่อ?

มะเมี่ยง : เอ้าก็นี้จะได้เจอผู้ชายได้ แล้วก็เบื่อรุ่นเดียวกันยังไม่ได้ถอดรูปก็เลยรู้สึกไม่ดีอ่ะ อยากเจอคนหล่อ

เจนขวัญ : นี้คือกลุ่มเพื่อนจ้า ไม่ใช่กลุ่มหวีดผู้ชายจ้าเพื่อนรัก

อินทิรา : สวย ๆ แบบเมี่ยงเดี๋ยวก็มีคนมาจีบหรอก ไม่ต้องกลัว

มะเมี่ยง : พูดถูกใจเอาไป 20

อินทิรา : ได้ค่าชานมอยู่

มะเมี่ยง : ขออัญเชิญเพื่อนๆ ทุกๆ ท่านนะคะ ตอนนี้เป็นเวลาที่เราจะต้องเดินกลับเช้าแล้วกรุณาลุกออกจากเตียงและเดินทางมาที่มหาวิทยาลัยโดยด่วน ไม่เช่นนั้นอาจารย์วีจะกินหัวพวกคุณนะคะ

ทุกคน : รับทราบ

อินเดินเข้ามาก็บ่นอุบ "เกือบตาย"

"ซ้ายเป็นไรอ่ะ"ผมถามขึ้น

"พี่ชายเราขับรถเหมือนเป็นนักแข่งมืออาชีพ เรานี่สิจะตกรถตายอยู่แล้วเนี่ยพอบ่นก็ทำหน้าบึ้งอะไรก็ไม่รู้"

"เอาน่ามาถึงก็ดีแล้ว สู้แฟนกูก็ไม่ได้กูบอกให้เหยียบเร็วๆแม่งขับช้ายิ่งกว่าเต่าอีก มันบอกกลัวว่ากูจะตกรถแต่มึงคิดดูว่ามันขับรถเก๋งมา กูจะตกรถได้ยังไง"เจนว่าขึ้น

"สวัสดีเพื่อนๆทั้งหลาย"คีนวิ่งมาทักทายเพื่อนทันที

"อ้าวมาได้ไงเนี่ย"ผมถาม

"ก็เดินมาไง บ้านกูอยู่ใกล้แค่นี้เอง บ้านกูไม่ได้ไกลด้วยซ้ำ พวกมึงอยู่บ้านใกล้ทำไมถึงช้านักวะ"คีนตอบ

"เมื่อคืนกูไปนอนกับแฟนมา บ้านมันอยู่ไกลกว่านี้นิดนึงก็เลยมาช้า"เจนบอกก่อนทำหน้าเหม็นเบื่ออะไรสักอย่าง

"อุ๊ย มีเวลาไปอยู่กับแฟนด้วยหรอคะเพื่อนเจน"อินแซวขึ้นมา เจนจึงหน้าแดงหนักมาก

"แล้วแฟนเป็นผู้ชายผู้หญิงอ่ะ อยากรู้ว่าสาววายจะได้สมองอะไรหรือเปล่า"

"ไม่ต้องยุ่งจ้าอินทิรา"ผมรีบบอก มันคือเรื่องส่วนตัวผมกลัวว่าเจนไม่สะดวกที่จะบอก

"ก็ได้ เราขอโทษนะที่ถามไปแบบนั้น เออ เมี่ยงพอดีมีรุ่นพี่ฝากขนมมาให้รับไปสิ"

"ขนมใครอ่ะ เรารู้จักป่ะ"ผมถามด้วยความสงสัย

"จำไม่ได้อ่ะอาจจะรู้จักอยู่มั้งเธออาจจะจำไม่ได้ก็ได้นะ เราก็ได้ฝากมาอีกที"

"หรอแล้วเขาให้เนื่องในโอกาสอะไร"

"เป็นพี่รหัสหรือเปล่า"

"จะบ้าหรอเขายังไม่ได้จับสายรหัสกันไม่ใช่หรอ อุ๊ยหรือว่ามีผู้ชายมาจีบอ่ะ ความสวยของฉันนี่มันทำให้คนอื่นใจเต้นแรงสินะ สวยแบบนี้ฉันไม่ไหวเลยอ่ะมีคนจีบเยอะเกิน"

"มึงมั่นมาก"เจน

"โคตรใช่ มั่นไม่แจกใครด้วยซ้ำ สวยมากมั้ง"คีน

"สวยกว่ามึงอ่ะ"ผมว่าคีน

"ไว้ผมยาวแข่งกันป่ะล่ะ จะได้รู้ว่าใครสวยกว่ากัน"คีนสะบัดผมใส่ ไอ้ห่านี้เดี๋ยวโดนทุบสักที

"ชายแท้จริตนางงามเวอร์"ผมว่ามัน

"กูจะเล่าอะไรให้ฟัง เมื่อวานน่ะกูไปนอนเล่นห้องพี่ชายกูใช่ป่ะ กูก็เห็นมันใส่รองเท้าส้นสูงเว้ยกูก็ไปลอง..."คีนเล่าเรื่องให้ฟังอย่างตั้งใจ

"แล้วเกิดอะไรขึ้นอ่ะ"อินถามขึ้น

"ก็ใส่แล้วเดินเฉิดฉายไปสักพักส่วนสูงพลิกเจ็บขาอยู่นี่ไง"

"55555"ทุกคนหัวเราะขึ้นพร้อมกันจนอาจารย์ด่ากันยกกลุ่ม

"มึงแม่งโง่555555555+"

"กูก็อยากรู้นี่หว่าว่าทำไมผู้หญิงถึงชอบใส่รองเท้าส้นสูงขนาดนั้น กูเห็นว่าอินก็ยังไม่ได้ใส่รองเท้าส้นสูงอะไรขนาดนั้นเลยแถมยังใส่รองเท้าผ้าใบมาเรียนด้วยซ้ำ เขาไม่เจ็บหัวเข่าบ้างเลยว่ะขนาดกูเดินแล้วสะดุดล้มเมื่อวานนี้โคตรเจ็บเลยว่ะ"

"มันเป็นเรื่องความสวยงามของผู้หญิงบางทีผู้ชายก็ไม่ได้เข้าใจอะไรหรอก"อินพูดอธิบาย

"จริงมันเป็นเรื่องของผู้หญิง แต่กูก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าใส่ส้นสูงไม่ปวดขาบ้างหรือไงวะ เกิดล้มมาก็เป็นแบบไอ้คีน หน้าตายิ่งขี้เหร่อยู่เปิดสะดุดล้มขึ้นมาอีกรอบไม่น่าเสียโฉมแน่"เจนว่าและหัวเราะอแกมา

"มึงว่าผู้หญิงหรอ"คีนถาม

"กูว่ามึงแหละไอ้คีน"เจนตอบ

"สวัสดี my baby ของคุณครูทุกท่านนะจ๊ะ วันนี้คุณครูจะมาสอนเรื่อง......"

เมื่ออาจารย์สอนเสร็จก็สั่งงานเอาไว้ส่งใน final ทำเอาพวกเขาถึงกับตกใจที่ได้งานมาทำแล้ว

"เรียนเหมือนซ้อมตาย" ผมบ่นออกมา เหนื่อยจะตายชักเรียนแค่นี้ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้เนี่ย