ตอนที่ 11

“ไม่จริงใช่ไหม เป็นไปไม่ได้ คนเราไม่ใช่พี่น้อง เกิดคนละที่ คนละแห่ง จะหน้าตาคล้ายกัน ไม่สิ เหมือนกันจนแยกแทบไม่ออก”

กั้งสะบัดหัว เขาคว้ากุญแจที่แขวนไว้ตรงตะปูที่เขาตอกเรียงลงมาเป็นแนวสองสามตัวหน้าเรือน รีบวิ่งลงบันไดไปยังรถยนต์ทันที

หญิงสาวนั่งลงบนพื้นที่ถูกยกขึ้นประมาณสี่สิบ ซม. เพื่อตั้งใจทำพื้นให้เป็นที่นั่ง โซเฟียพิงหัวไปกับเสาเรือนที่อยู่กลางบ้านแบบอ่อนเพลีย หน้าตาของเธอยังดูอิดโรยอยู่มาก

กั้งเดินตรงเข้ามาหา ย่อตัวลงคุกเข่าอยู่ตรงหน้า แล้วยื่นกระเป๋าสะพาย อ่านยี่ห้อที่ติดอยู่ เขาก็รู้ว่าราคากระเป๋าอาจจะราคาเรือนแสน

“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขา ก่อนจะวางมันลงตรงพื้นใกล้ ๆ แบบไม่ใส่ใจ

“เอ่อ คุณมีผ้าเช็ดตัวไหม ฉันขอยืมสักผืนสิ” เธอพยายามพูดช้า ๆ ชัด ๆ เพราะฟังกั้งพูดภาษาอังกฤษยังไม่ค่อยดีและถนัดเท่าไร และเขาก็พูดเน้นเป็นคำ ๆ ตอบเธอด้วยสำเนียงของคนเอเชีย

กั้งรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ชายหนุ่มก็ยังสะบัดหัวไม่หยุด เหมือนยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่กำลังเจอ แต่ไม่แน่ใจเท่านั้น ในใจของเขามันเสียไปครึ่งหนึ่งแล้ว เขาเดินกลับเข้ามายืนใกล้ ๆ ยื่นผ้าเช็ดตัวให้ โซเฟียรับมันไปถือ ก่อนจะเอ่ยถามถึง

“ห้องน้ำอยู่ตรงไหนคะ” เป็นภาษาอังกฤษอีกแล้ว

ตอนนี้กั้งชักมั่นใจว่า คนที่เขาลากตัวออกจากร้านอาหารเมื่อคืน และกระทำกับเธอในม่านรูด รวมถึงตอนเช้าตรู่ของวันนี้ด้วยนั้น น่าจะไม่ใช่แก้มน้องสาวของเขา เธอคนนี้เป็นคนอื่น

ชายหนุ่มมองตามบางร่างบางไปแบบไม่รู้จะตอบตัวเองว่าอย่างไรดี แถมตอนนี้บอกตรง ๆ ว่ายังมองหาทางออกในเรื่องนี้ยังไม่ได้

เขากลับเข้าไปในครัว ลงมือทำอาหารที่ทำค้างเอาไว้ ก่อนจะรีบมานั่งรอเธอตรงที่เธอนั่งอยู่เมื่อกี้นี้อย่างใจจดจ่อ มองหน้าไปที่ประตูห้องน้ำเหมือนอยากให้มันทะลุเข้าไปได้

เขารีบลุกยืนทันทีเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด ร่างสวยๆ ของโซเฟียที่ก้าวฉับ ๆ ออกมาจากห้องน้ำนั้น หากเป็นน้องสาวของกั้ง แก้มคงจะเดินนวยนาด และไม่เดินกระฉับกระเฉงแบบนี้

“คุณมีเสื้อผ้าให้ฉันยืมใช่ไหม” เธอเงยหน้าขึ้นถามเขา

กั้งมองร่างที่ไม่ระวังตัวของเธอ แต่ไม่รู้จะห้ามปรามอย่างไร แต่ความรู้สึกในใจรู้สึกหวง ไม่อยากให้ใครเห็นเนื้อหนังมังสาของเธอเลย ความรู้สึกของกั้งเหมือนเขาเป็นเจ้าของร่างสวยนี้เสียอย่างนั้น

หากเป็นแก้ม เธอคงใส่ผ้าถุงและใช้ผ้าคลุมไหล่จนมองแทบไม่เห็นเนื้อตัว

เขาถอนหายใจติด ๆ กันหลายครั้ง ก่อนจะเดินนำเธอเข้าไปในห้องนอน เปิดตู้เสื้อผ้าออกจนกว้าง แล้วเดินไปเปิดหน้าต่างให้แสงสว่างส่องเข้ามาได้เต็มที่

ร่องรอยความสัมพันธ์ของทั้งคู่เมื่อเช้านี้ ปรากฏอยู่บนผ้าปูผ้าที่นอน กั้งสะดุดตากับรอยเลือดที่ตกเป็นดวง ๆ บนนั้น เขาเงยหน้ามองเธอ ทั้งสองคนสบตากัน

แวบหนึ่ง โซเฟียหลบสายตาของกั้งแทบทันที ก่อนจะหันหลังให้สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ยกตัวเชิดหน้าขึ้นสูง เธอคงรู้สึกเสียใจไม่น้อย โซเฟียเดินเข้าไปยืนที่หน้าตู้เสื้อผ้าที่เขาเปิดกว้างเอาไว้ให้ หยิบเสื้อยืดสีเข้มและเนื้อผ้าดูบางเบาขึ้นมาคลี่และสวมใส่เข้าไปทันที ดึงผ้าที่พันตัวออก เธอเห็นกระจกขนาดไม่ใหญ่ที่ติดอยู่หน้าประตู หญิงสาวเอียงตัว ก้มหัวใช้ผ้าผืนเดิมเช็ดผมของตัวเองให้แห้ง

กั้งเดินเข้ามาชิดด้านข้าง ก้มหากางเกงเลที่เขาชอบใส่นอนออกมาให้เธอตัวหนึ่ง เขาหันมาหาหญิงสาวทั้งตัว สะกิดที่ไหล่ของโซเฟียให้หันหน้ามาหาเขา

เธอเห็นเขาทำท่าทำทางให้เธอยกขาเข้าไปใส่ในกางเกงทรงสบายตัวนั้น โซเฟียรีบทำตามแบบว่าง่าย เขายกกางเกงขึ้นสวมให้เธอ ก่อนจะพับทับกันไว้ด้านหน้า แล้วมัดเชือกผ้าให้หลวม ๆ ขยับแต่งชายเสื้อให้เข้าที่

ทั้งสองคนลอบถอนหายใจออกมาเป็นระยะ ตอนนี้ดูเธอผ่อนคลายลงไปมาก แต่กั้งเองเสียอีก ตอนนี้เริ่มอึดอัดในหัวใจ หายใจติด ๆ ขัด ๆ อย่างไรไม่รู้ รู้สึกหนักอึ้งในสมองไปหมด

“หิวหรือยังครับคุณ” เขาถาม

เธอพยักหน้าให้ กั้งวิสาสะจูงมือเธอให้เดินตามออกมา จนถึงชานเรือนหน้าห้อง เขาผลักให้โซเฟียนั่งลงบนเสื่อที่เขาปูกางไว้ ให้เธอนั่งหย่อนขา

กั้งเดินไปหยิบหวีอันละห้าบาทสีบานเย็นที่เขาซื้อมาจากตลาดสองสามอันแล้วเสียบเหน็บเอาไว้ตามฝาบ้าน ชายหนุ่มนั่งคุกเข่าด้านหลัง บรรจงหวีผมให้เธออย่างเบามือ

โซเฟียถึงกับสะดุ้งตกใจ เพราะไม่เคยมีใครอ่อนโยนกับเธอแบบนี้ นอกจากคุณมากาเร็ต เธอขยับตัวนั่งหลังตรงเล็กน้อย ยกเข่าขึ้นตั้งชัน สองมือรวบจับเข่าทั้งสองข้างเอาไว้ ก่อนจะวางคางเอาไว้บนนั้นเหมือนตอนเป็นเด็ก ๆ เมื่อเห็นเขาหวีผมให้เธอเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเอ่ยขอบคุณเขาออกมา แล้วหันไปยิ้มกว้างให้

‘เอ่อ ผู้หญิงเมืองนอก เขานอนกับใคร เขาไม่สนใจเลยเหรอ แม้มันจะเป็นครั้งแรก หรือว่ายังไง’ กั้งนึกภายในใจเริ่มขุ่น ๆ ก่อนจะทอดถอนหายใจ แล้วเดินเข้าไปในครัว ยกอาหารที่เตรียมเอาไว้ออกมาเสิร์ฟให้กับหญิงสาว

ในถาดที่เขายกออกมา มีไข่เจียวที่ทอดจนเหลืองสวย และต้มจืดผักรวมที่เขาเก็บยอดผักตามริมรั้ว และแปลงผักข้างเรือนที่เขาปลูกเองขึ้นมาต้ม เพื่อให้หญิงสาวได้ซดน้ำ กับข้าวสวยหอมมะลิที่หุงสุกกำลังร้อน ๆ อีกสองจาน

เขาวางมันบนเสื่อ ก่อนจะยกจานข้าวมาไว้ตรงหน้าเธอหนึ่งจาน และตัวเขาอีกหนึ่งจาน เธอยกช้อนที่มันช่างไม่เหมือนที่เธอเคยใช้ที่บ้านขึ้นมามอง ก่อนจะตักข้าวสวยที่ร้อนระอุเข้าปาก

กั้งรีบจับมือขาวนวลเอาไว้ทันที ก่อนจะดึงช้อนออกมาถือเอง ตักไข่เจียวมานิดหนึ่ง และผสมกับข้าวสวยยกขึ้นเป่าให้คลายความร้อน ก่อนจะยื่นป้อนไปที่ปากของเธอ โซเฟียอ้าปากรับคำข้าวอย่างเกรงใจ เธอมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ยบอกว่า

“ฉันกินเองได้ค่ะ ขอบคุณมาก” แล้วเธอก็ดึงเอาช้อนที่มือเขามาถือ ทำท่าทางห่างเหิน กั้งรู้สึกเจ็บขึ้นในหัวใจ

นี่ขนาดไม่ใช่แก้มนะ เธอยังทำให้เขาเจ็บจี๊ดได้ขนาดนี้เลย แล้วถ้าเป็นแก้มละ เขาจะเป็นอย่างไร

ตลอดเวลาที่กินข้าวด้วยกัน กั้งมองใบหน้าของเธออย่างไม่วางตา สังเกตถึงความต่างและความเหมือน สองคนนี้ต้องเป็นพี่น้องกันหรือฝาแฝดกันแน่ ๆ

กั้งเห็นเธอวางช้อน เขายกแก้วน้ำที่เทรินเอาไว้ให้หญิงสาว เธอรับมาถือก่อนจะยกขึ้นดื่มจนหมด

เขารีบหันมาสนใจอาหารตรงหน้า แล้วกินแบบเร็วรี่ ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่มตาม รวบรวมจานชามก่อนจะยกเข้าไปเก็บที่ในครัว ปกติเขาต้องล้างจานชามคว่ำเอาไว้เสียก่อน แต่วันนี้กั้งรีบเร่งและเดินออกมาอย่างรวดเร็ว

โซเฟียกำลังเปิดกระเป๋าและหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมา แต่เหมือนว่ามันจะดับสนิท เพราะคืนก่อนนั้นเธอเพลีย แล้วลืมชาร์จมันเอาไว้นั่นเอง เธอถามเขาว่ามีที่ชาร์จแบบเดียวกันไหม กั้งส่ายหน้าปฏิเสธ เขาจ้องหน้าเธอแบบจริงจัง ก่อนจะเอ่ย

“ผมขอโทษ ผมชื่อกั้ง” เขาเอ่ยบอกชื่อเล่นกับเธอ เธอขยับปากออกเสียงออกมาเบาๆ เลียนเสียงของเขา

“ผมขอโทษครับ เอ่อ...คุณ...ชื่ออะไรนะครับ” เขาติดอ่างเอาเสียดื้อถามชื่อของเธอออกไป

“โซเฟียค่ะ” เธอบอกชื่อเขา ก้มหน้าหยิบสำเนาพาสปอร์ตออกมาให้ กั้งนิ่งเงียบทันทีที่ได้เห็นมัน สีหน้าของเขาตกใจอย่างเห็นได้ชัด

“โซเฟีย มาร์ช แอนเดอสัน” เขาอ่านชื่อเธอออกมาดัง ๆ

“คุณเป็นนักร้องใช่ไหม ผมเคยเห็นคุณให้สัมภาษณ์ในรายการทีวี” กั้งรีบบอกและยื่นมันคืนให้กับหญิงสาว เธอพยักหน้าให้ ตอนนี้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวไปหมด เธอรู้ตัวว่าตัวเองมีไข้

“คุณค่ะ ขอยาแก้ไข้ให้ฉันสักเม็ดได้ไหม ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย” เธอบอกเขายกมือขึ้นกอดอก รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ

กั้งตกใจรีบเข้ามาจับตัว ใช้ฝ่ามือแตะสัมผัสที่หน้าผากมน เธอปัดออกทันทีที่เขาสัมผัสใบหน้าของเธอ กั้งใจตกวูบเมื่อเห็นเธอแสดงท่าทีรังเกียจ

เขาลุกไปหยิบยาพาราเซตามอลที่วางไว้บนหลังตู้เย็น แล้วรินน้ำมาให้เธออีกหนึ่งแก้ว โซเฟียมองยาสองเม็ดที่เขาวางใส่ในมือของเธอ เงยหน้าส่งสายตาสงสัย เขาได้แต่พยักหน้าและทำท่าพยักพเยิดให้เธอกินมันลงไป โซเฟียปวดหัวแทบระเบิด เธอจึงไม่ปฏิเสธ หยิบเม็ดยาสองเม็ดนั้นเข้าปากแล้วดื่มน้ำตามไปทันที กั้งรับแก้วน้ำก่อนจะวางมันลงตรงพื้นกระดาน