บทที่5 เสียใจด้วยค่ะบอส วันนี้เลขาคนสวยมีนัดแล้ว

วันเวลาหลังจากย้ายแผนกผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่ทันไรก็จะครบหนึ่งเดือนแล้ว คาริสาพบว่างานเลขาส่วนตัวของศรุตไม่ได้ยาก แต่ก็ใช่ว่าจะเรียบง่าย สิ่งที่ต้องมีคือสติและความจำอันเยี่ยมยอด ซึ่งต้องขอบคุณที่เธอไม่ขาดสิ่งเหล่านี้ อีกทั้งนันทิยาก็เป็นครูสอนงานที่ดี แม้คาริสาจะบกพร่องและทำผิดพลาดไปบ้าง ก็ไม่เคยตีหน้ายักษ์ใส่เลยสักครั้ง ส่วนศรุตก็ทำตัวเป็นเจ้านายไปตามปกติ ไม่ได้แสดงท่าทีหรือดูแลเธอเป็นพิเศษ นับว่าพี่ชายเลี้ยงของเธอค่อนข้างรู้งาน เลยไม่มีสาว ๆ ที่หมายปองเขามาเขม่นเธออย่างที่กลัวแต่ทีแรก ด้วยเหตุนี้การฝึกงานจึงเป็นไปอย่างราบรื่น

“ริสา ช่วยเอาเอกสารนี้ไปให้คุณศรุตเซ็นที อ้อ! นี่เป็นเอกสารด่วนนะ รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง”

“สบายมากค่ะพี่นัท” คาริสาเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มสีดำมา แล้วลุกขึ้น เดินเข้าไปภายในห้องทำงานของศรุต

พอเห็นหน้าพี่ชายเลี้ยงก็ยิ้มหวาน วางเอกสารลงตรงหน้าเขาอย่างนุ่มนวล แล้วส่งสายตารอคอย

“เอกสารด่วนละสิ”

“แหม...ถ้าพี่ศรุตไปเป็นพ่อหมอ ต้องดังแน่ ๆ”

“ความจริงริสาไม่ต้องใช้มุกเอาใจเจ้านายตามแบบฉบับคุณนัทก็ได้ ยังไงพี่ก็ไม่กินหัวเราหรอก”

“แหะ ๆ ก็ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ หรือพี่ศรุตอยากให้ริสาทำหน้าตูมตอนเดินเข้ามา”

“ต่อให้ทำหน้าตูม ก็ยังน่ารักอยู่ดี” ศรุตหลุบสายตาลง พึมพำเบา ๆ

“พี่ศรุตว่าอะไรนะคะ” คาริสาได้ยินไม่ถนัด

“มะ...ไม่มีอะไร ริสารอพี่แป๊บหนึ่งนะคะ ต่อให้บอกว่าด่วน ยังไงพี่ก็ต้องอ่านก่อน”

“ริสาเข้าใจค่ะ” เดิมทีคาริสาก็นึกชื่นชมศรุตอยู่แล้ว

“ไปนั่งรอบนโซฟาก่อนก็ได้”

“ไม่ดีมั้งคะ” คาริสารู้สึกว่านี่เป็นเวลางาน เธอไม่ควรทำตัวตามสบายจนเกินไป

“ไปนั่งเถอะ ไม่ต้องมายืนกดดันพี่อยู่ตรงนี้หรอก” ศรุตรู้สึกกดดันจริง ๆ ก็คนที่ตัวเองชอบมายืนยิ้มน่ารักอยู่ข้าง ๆ ใครที่ไหนจะไปมีสมาธิอ่านเอกสาร

“งั้น ริสาไปนั่งก็ได้” คาริสาหมุนตัว เดินไปทางโซฟาหนังสีดำตัวใหญ่ที่อยู่อีกด้านหนึ่ง แล้วทิ้งตัวลงนั่งด้วยท่วงท่าสบาย ๆ แต่ก็อดปรายสายตามองศรุตอย่างชื่นชมไม่ได้ เธอจำได้ว่าตั้งแต่เขาเข้ามารับตำแหน่ง CEO ของบริษัท บิดาก็เบาแรงลงไปได้มาก สืบเนื่องมาจากการที่เขาตัดสินใจเปลี่ยนระบบทุกอย่างให้ทันสมัยขึ้น ทำให้ระบบการทำงานรวดเร็วว่องไว ยังไม่รวมถึงวิสัยทัศน์อันยอดเยี่ยม พนักงานทุกคนจึงให้การยอมรับในตัวเจ้านายหนุ่มคนนี้อย่างไม่ยากเย็น

ผ่านไปครู่ใหญ่ ศรุตที่เซ็นเอกสารเรียบร้อยแล้ว ก็เงยหน้าขึ้นมา

“เสร็จแล้วครับคุณเลขา”

“อะ...ขอบคุณค่ะบอส” คาริสากระเด้งตัวขึ้นมาจากโซฟา เดินฉับ ๆ เข้าไปคว้าแฟ้มจากโต๊ะทำงานของศรุตอย่างเป็นธรรมชาติ คล้ายกับว่าเธอทำแบบนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

แต่ก่อนที่คาริสาจะก้าวออกจากประตูห้อง ศรุตก็ส่งเสียงเรียกเธอเอาไว้ก่อน

“เย็นนี้ริสาว่างหรือเปล่า ไปกินข้าวด้วยกันนะ” ศรุตพยายามคุมน้ำเสียงของตัวเองไม่ให้สั่น ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยไปกินข้าวกับหล่อนเสียเมื่อไหร่ แต่เมื่อเทียบกับนัดธรรมดาครั้งก่อน ๆ คราวนี้เขาหวังจะสร้างความประทับใจให้เธอ ย่อมต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา

“เสียใจด้วยค่ะบอส วันนี้เลขาคนสวยมีนัดแล้ว”

“มีนัดแล้ว! ใคร...กับใคร”

“ทำไมพี่ศรุตต้องตกใจขนาดนั้น” คาริสาเอียงคอถาม รู้สึกงุนงงกับท่าทีของเขาอยู่บ้าง

“ก็...พี่ไม่เคยรู้มาก่อนนี่นาว่า...ว่าริสามีคู่เดต” มาคิดอีกที ศรุตก็รู้สึกตัวว่าตัวเองดูตื่นตระหนกเกินไป จึงรีบปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ

“คู่เดต? โอ๊ย! มีก็ดีสิคะ” คาริสาหัวเราะเบา ๆ

“อ้าว! ไม่ใช่หรอกเหรอ”

“ก็ไม่ใช่น่ะสิ ริสาแค่จะไปดื่มกับเพื่อน ๆ เท่านั้นเองค่ะ”

“อ้อ! อย่างงี้นี่เอง” ศรุตยิ้มอย่างโล่งอก “ยังไงเดี๋ยวพี่ไปส่ง แล้วรอรับเรากลับเลย กลางค่ำกลางคืน เป็นผู้หญิงนั่งแท็กซี่คนเดียวมันอันตราย พี่เป็นห่วง”

“ไม่เป็นไรค่ะ ริสานัดยายกุ๊กกิ๊กไว้แล้ว กะจะไปนอนค้างที่คอนโดใหม่ของนางด้วยเลย”

“งั้น ให้พี่ไปส่งที่ร้านนะคะ” ศรุตยังไม่ยอมแพ้ เพราะตั้งใจว่าต่อไปนี้เขาจะดูแลเอาใจใส่คาริสาให้มากขึ้น ศรุตเชื่อว่าเธอเองก็รู้สึกดีกับเขาเช่นกัน เพียงแค่ที่ผ่านมาเขาระมัดระวัง รักษาความสัมพันธ์ให้อยู่ในกรอบ ความเป็นพี่น้อง มาโดยตลอด ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอไม่คืบหน้า แต่ตอนนี้ศรันย์เปิดไฟเขียวแล้ว เขาจะไม่ยอมพลาดโอกาสทำคะแนนอีกเป็นอันขาด

“อย่าเลยค่ะ ถ้ามีคนเห็นริสานั่งรถออกไปกับพี่ศรุตตอนเลิกงาน คงไม่ดีแน่ ๆ”

ศรุตไม่ตอบ แต่หันไปยกหูโทรศัพท์ภายในขึ้นมา

“คุณนัท ช่วงบ่ายวันนี้ผมจะพาริสาไปพบลูกค้าด้วยกัน...ไม่เป็นไร ไม่ได้สำคัญมาก ผมว่าริสาน่าจะรับมือไหว...อืม ตามนั้น” พอพูดจบ CEO หนุ่มก็วางหูโทรศัพท์ลงไปที่เดิม

“ทีนี้ เราก็ออกจากบริษัทได้โดยไม่ต้องกลัวใครจะเห็นแล้วนะคะ” ว่าแล้ว ก็ส่งยิ้มอ่อนโยนไปให้น้องสาวคนสวย

“ถ้าแบบนี้ก็ได้ค่ะ” แม้ศรุตจะเป็นพี่ชายต่างสายเลือด แต่เขาก็ปฏิบัติและดูแลเธออย่างดี หรือบางที อาจจะดีกว่าพี่น้องแท้ ๆ บางคู่เสียด้วยซ้ำ จุดนี้ทำให้คาริสารู้สึกซาบซึ้งใจในความห่วงใยที่เขามอบให้เสมอมา จึงไม่ปฏิเสธข้อเสนอของเขา

“เหลือเวลาอีกสามสิบนาที ริสาไปเตรียมตัวเถอะ”

“รับทราบค่ะบอส” คาริสายิ้มหวานชนิดที่ทำให้คนมองหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนเดินนวยนาดจากไป และทันทีที่ประตูปิดลง ศรุตก็เผยรอยยิ้มออกมา