ตอนที่ 6 เปลี่ยนตำแหน่ง ย้ายแผนก

THIS MAN IS YOURS

ดาวเคราะห์ดวงนี้ผมจองแล้ว

ตอนที่๖

เปลี่ยนตำแหน่ง ย้ายแผนก

"ขออนุญาตค่ะ" ร่างบางของพรฟ้าประทานค่อยๆลอดผ่านประตูไม้สักบานใหญ่เข้ามาอย่างช้าๆ

"จะเข้ามาก็เข้ามา ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า" แม้จะอดขำกับท่าทางพิลึกพิลั่นของพรฟ้าประทานไม่ไ้ แต่เขาก็ต้องสำรวมเก็บกิริยาไว้ ตอนนี้เขาเป็นเจ้านายของเธอ ไม่ใช่เพื่อนพี่ชายที่นึกอยากจะขำก็ขำได้

เธอได้ยินที่เขาพูดและทันเห็นรอยยิ้มเล็กๆประดับบนใบหน้าสุขุมของอาทิตย์ ถึงมันจะหายวับไปในไม่กี่วินาทีก็ตาม แต่มันก็ทำให้พรฟ้าประทานอดที่จะหน้างอไม่ได้ ผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนของเฮียพุธกับเฮียพฤหัสจริงๆเหรอ ทำไมเธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

"บอสเรียกดิฉันมามีธุระอะไรคะ?" พรฟ้าประทานรวบรวมความกล้าอยู่นานพอสมควรกว่าจะกล้าเอ่ยปากถามออกไป สังคมการทำงานเป็นแบบนี้นี่เอง เธอที่ฝึกงานกับเฮียๆมาตลอด ไม่เคยสัมผัสกับการเป็นลูกน้องที่แท้จริงเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้เธอรับรู้มันแล้ว

"พลูโต..."

"คะ?" เขาเรียกชื่อเล่นเธอ ถึงมันจะไม่ค่อยคุ้นชินแต่เธอก็ขานรับอัตโนมัติอย่างไม่ได้ตั้งใจทันที

"เฮียอยากให้พลูโตแทนตัวเองว่าพลูโต แล้วเรียกเฮียว่าเฮียซันไม่ใช่บอส" เสียงอธิบายเรียบนิ่งของอาทิตย์ยิ่งทำให้พรฟ้าประทานไม่เข้าใจมากกว่าเดิม สรรพนามที่ให้เธอเปลี่ยนแทนตัวเธอ พรฟ้าประทานพอเข้าใจได้ แต่สรรพนามที่ใช้แทนตัวเขาเนี่ยสิ มันแปลกๆ

"ไม่ดีมั้งคะ คนอื่นก็เรียกบอสว่าบอสกัน จะให้ดิฉัน เอ้ย!! ให้พลูโตเรียกบอสว่าเฮียซันมันคงดูไม่ดี" พรฟ้าประทานตอบด้วยความสัตย์ซื่อ

"เฮียเป็นเพื่อนของไอ้พุธ ไอ้พฤหัส พลูโตเรียกไอ้สองตัวนั้นว่ายังไงล่ะ"

"เรียกว่าเฮียพุธกับเฮียพฤหัส" ทำไมเธอต้องมาตอบคำถามอะไรแบบนี้ด้วยนะ เกี่ยวกับเรื่องที่เธอต้องเรียนรู้สักนิดก็ไม่มี

"ถ้าอย่างนั้นก็เรียกเฮียว่าเฮียซันเหมือนไอ้พุธกับพฤหัสได้ไหม?"แม้น้ำเสียงจะเรียบนิ่งแต่พอรับประทานก็สัมผัสถึงการขอร้องของผู้ชายตรงหน้าได้

"ได้ค่ะ ถ้าบอสอยู่ข้างนอกและไม่ใช่ในสถานะเจ้านายกับลูกน้อง แต่ถ้าอยู่ในที่ทำงานดิฉันคิดว่าดิฉันควรเรียกบอสว่าบอสเหมือนคนอื่นจะดีกว่า"

"อีกอย่างนะ เฮียไม่ชอบที่พลูโตแทนตัวเองว่าฉันอย่างนั้น ฉันอย่างนี้ ต่อไปให้แทนตัวเองว่าพลูโตเข้าใจไหม"

"ไม่เข้าใจค่ะ ดิฉันจะแทนตัวเองว่าอย่างไรเป็นสิทธิ์ของดิฉันหรือเปล่าคะ?" คนอื่นก็แทนตัวเองว่าดิฉันไม่เห็นบอสจะมีปัญหาอะไรกับเขาคนนั้นเลย แต่ทำไมกับเธอบอสถึงมีปัญหามากนัก แล้วจะให้เธอเข้าใจกับอะไรก่อนเรื่องที่เขาเรียกเธอเข้ามาพบหรือเรื่องที่เขาทำทำตัวเหมือนสมภารจะกินไก่วัดอยู่ตอนนี้

"ไม่เข้าใจตรงไหนฮึ...ไหนลองบอกเฮียซิ" ร่างสูงของอาทิตย์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะก้าวเข้าหาพรฟ้าประทานด้วยท่าทางราวกับราชสีห์ล่าเหยื่อ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้พรฟ้าประทานรู้สึกหวาดกลัว หญิงสาวยังคงตั้งมั่นยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับไปไหน

"ว่ายังไงครับพลูโต ไม่เข้าใจตรงไหนเดี๋ยวเฮียจะอธิบายให้ฟัง" น้ำเสียงนุ่มลึกละมุนหูไม่ได้ทำให้พรฟ้าประทานรู้สึกหวั่นไหวสักนิด อาทิตย์มองใบหน้าหวานตรงหน้าอย่างพี่นิดพิจารณา หากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงมีอาการเขินอายเขาไปแล้ว แต่พรพระประทานยังคงนิ่งสงบและจ้องตาเขากลับ กลายเป็นเขาเองต่างหากที่หัวใจเต้นแรงกับสายตาหวานของพรฟ้าประทาน ใบหน้าคมของอาทิตย์โน้มเข้าหาพรฟ้าประทานอย่างจงใจ

"ทุกตรงค่ะ โดยเฉพาะตรงนี้ ตอนนี้ ดิฉันคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องยืนใกล้กันขนาดนี้และดิฉันคิดว่าหูของดิฉันยังปกติดีอยู่ เราสามารถยืนคุยกันโดยรักษาระยะห่างได้ในระดับหนึ่งค่ะ" คำตอบของพรฟ้าประทานทำให้อาทิตย์อดยิ้มมุมปาก ข้อดีของการที่หญิงสามีพี่ชายฝาแฝดที่หวงน้องสาวมาก คือหญิงสาวไม่เคยผ่านการมีแฟนมาก่อน แต่ข้อเสียก็คือหญิงสาวไม่รู้สึกหวั่นไหวอะไรเลยกับการกระทำของเขา มันทำให้เขารู้สึกเสียความมั่นใจนิดหน่อย แต่เขาก็ไม่โทษเธอหรอก นี่เสียอีก การกระทำที่ตรงไปตรงมาของพรฟ้าประทานมันทำให้เขารู้สึกท้าทาย เขาถอยหลังออกมาก้าวหนึ่ง เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงไว้ ก่อนจะรักษาท่าทางที่เป็นปกติของเขา ดูเหมือนลูกไก่ของเขาจะกินได้ไม่ง่ายนัก

"สรุปแล้วพลูโตไม่เข้าใจอะไร"

"บอสเรียกดิฉันเข้ามาพบมีอะไรให้ดิฉันทำหนือเปล่าคะ?"

"พลูโต.." เขาเรียกเธอย้ำอีกที เพื่อเป็นการเตือนว่าคำสรรพนามที่เธอใช้แทนตัวเองนั้นไม่ถูกต้อง

"ขอโทษค่ะ พลูโตจะถามบอสว่า พี่บอสเรียกพลูโตมาพบ บอสมีอะไรจะใช้พลูโตเหรอคะ?"

"พลูโต!! ทำไมเราถึงดื้อด้านขนาดนี้นะ เฮียจะไม่บอกว่าทำไมเฮียถึงเรียกพลูโตมาพบ จนกว่าพลูโตจะเรียกเฮียว่าเฮียซัน" พรฟ้าประธานมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ใครกันแน่ที่ดื้อด้าน ใครกันแน่ที่เอาแต่ใจ แล้วบอสเป็นอะไรทำไมถึงให้ความสำคัญกับสรรพนามที่ใช้เรียกนักหนา

"ไม่ทราบว่าที่เฮียซันเรียกพลูโตมาพบเฮียซันมีอะไรจะใช้พลูโตหรือคะ?" พรฟ้าประทานจนใจกับเจ้านายของเธอ เธอเข้ามาในนี้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ยังหาสาระสำคัญของการถูกเรียกเข้าพบครั้งนี้ไม่ได้เลย นอกจากสรรพนามที่ใช้เรียกเขาและแทนตัวเธอเท่านั้น นี่เธอมาฝึกงานในตำแหน่งพนักงานการตลาดไม่ได้มาฝึกเป็นโรคประสาทนะ

"ก็แค่นั้น" นิ้วเยียวยาเคาะโต๊ะเป็นจังหวะอย่างอารมณ์ดี

"ไม่ทราบว่าวันนี้ครูโตจะรู้ไหมคะว่าที่เฮียซันเรียกพลูโตมาพบเฮียซันมีธุระหรือมีอะไรจะใช้พลูโต?" เอาสิพรฟ้าประทาน นอกจากจะทะเลาะกับพี่ดุจดาวหัวหน้าแผนกแล้วตอนนี้เธอกำลังก่อสงครามประสาทกับคุณอาทิตย์เจ้าของบริษัทอีกต่างหาก ทำไมชีวิตการฝึกงานปีนี้เธอถึงวุ่นวายนัก เมื่อเช้าที่ก้าวขาไหนก่อนออกจากบ้านนะ อยู่บ้านก็หมดเป็นกรมยังเผลอตัว

"อยากจะให้พลูโตมาเป็นเลขาของเฮีย" อาทิตย์พูดอย่างใจเย็น เขาเดาว่าภายในสามนาทีพรฟ้าประทานต้องโวยวายอย่างแน่นอน

"ไม่ค่ะ พลูโตมาฝึกงานในตำแหน่งพนักงานการตลาดไม่ได้มาเป็นเลขาท่านประทาน(ที่เป็นโรคประสาท)" ท้ายประโยคพอดีฟ้าประทานบ่นงึมงำกับตัวเอง

"เฮียได้ยินนะ" เขาได้ยินเต็มสองหูว่าพรฟ้าประทานว่าเขาเป็นท่านประธานที่เป็นโรคประสาท"

"เฮียอาจจะหูฝาดก็ได้ค่ะ แต่กูโตจะไม่มาเป็นเลขาเฮียเด็ดขาด ไม่มีเหตุผลอะไรที่พลูโตจะต้องย้ายตำแหน่งฝึกงานเลยสักนิด"

"ผู้โตอยากได้เหตุผลใช่ไหม ได้!! เฮียจะบอกเหตุผลที่พลูโตต้องย้ายตำแหน่งจากพนักงานการตลาดมาเป็นเลขาของเฮีย"

"ว่ามาสิคะพลูโตรอฟังอยู่" ใบหน้าเรียบนิ่ง น้ำเสียงที่พรฟ้าประทานใช้ ทำให้อาทิตย์อดมันเขี้ยวหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้ เขารู้ว่าเธอดื้อ แต่ไม่คิดว่าจะดื้อจนจัดการยากขนาดนี้ ไปส่งแฟนมันคงไม่มีเวลาอบรมน้องคงตามใจเสียจนเคยตัวแต่ไม่เป็นไรเขานี่แหละจะเป็นคนอบรมพรฟ้าประทานเอง