ตอนที่ 2 นักศึกษาฝึกงาน 2

THIS MAN IS YOURS

ดาวเคราะห์ดวงนี้ผมจองแล้ว

ตอนที่ ๓

นักศึกษาฝึกงาน ๒

"แต่แม่ว่าให้น้องไปฝึกงานที่อื่นบ้างก็ได้นะ พลูโตฝึกงานแต่กับพวกเรา ดูสิ น้องจะทำอะไรไม่เป็นแล้ว" คุณนายพรประภาพูดขึ้นหลังจากทนบรรยากาศเงียบครึมจนน่าอึดอัดบนโต๊ะอาหารไม่ไหว เธอกับคุณเกรียงไกรมักจะปล่อยให้ลูกๆได้ตัดสินใจอะไรเองเสมอ จะมียื่นมือเข้าไปช่วยบ้างในกรณีแบบนี้ กรณีที่พี่รักน้องมากเกินไป เลยหาจุดจบของปัญหาได้ไม่ลงตัว ที่ผ่านมาพรฟ้าประทานไม่เคยมาอ้อนวอนขอให้เธอช่วยอะไรเพราะแค่เธอเอ่ยปากพี่ชายทั้งสองก็พร้อมจะหามาประเคนให้ แต่ครั้งนี้หญิงสาวกับทะเลาะกับพี่ชายทั้งสองเสียอย่างนั้น สายตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือที่ถูกส่งมาถึงเธอ มันทำให้เธอไม่ลังเลที่จะช่วยเหลือลูกสาวคนเดียวของเธอเลยสักนิด

"แต่แม่ครับ.." พุธแย้งขึ้นทันที

"ทำไม เดี๋ยวนี้คำพูดแม่ไม่มีความหมายอะไรแล้วสินะ ถึงกล้าที่จะขัดขนาดนี้" เงียบกริบ คนที่ตั้งท่าจะต่อต้านเมื่อกี้ ตอนนี้หุบปากสงบคำแทบจะทันที นอกจากพรฟ้าประทานแล้วก็คุณนายพรประภาเนี่ยล่ะที่เป็นใหญ่ในบ้าน อำนาจอยู่ในมือ ขนาดพ่อของเขายังไม่กล้ามีปากมีเสียง แล้วลูกกระจ๊อกแบบพวกเขาจะเอาความกล้ามาจากไหน แล้วข้อเท็จจริงของบ้านนี้อีกอย่างก็คือใครๆก็รักพลูโต ไม่สิ ต้องบอกว่าแม่กับพ่อของเขารักลูกสาวมากกว่าลูกชายสองคนแบบเขากับพฤหัสเสียอีก รวมถึงเขาสองคนด้วย

"ไม่ใช่แบบนั้นเสียหน่อย พุธยังไม่ได้พูดอะไรเลย"

"ดีแล้ว..มีน้องสาวคนเดียว ตามใจน้องหน่อยไม่ได้หรือไง จะอะไรหนักหนากับเรื่องฝึกงานเนี่ย?" สองสาวต่างวัยส่งสายตาให้กันอย่างผู้ชนะ

"แล้วพลูโตจะไปฝึกงานที่ไหนล่ะ?" แฝดน้องอย่างพฤหัสถามขึ้น เขาเห็นจุดจบของแฝดผู้พี่แล้ว เขาไม่อยากเป็นแบบนั้นในเมื่อคุณนายพรประภายื่นคำขาดมาแล้วก็ต้องเป็นไปตามนั้น จะไปขัดขวางให้เจ็บตัวทำไม

"บริษัทในเครือสุริยะจักรพร็อบเพอร์ตี้ค่ะ"

"อ๋อ บริษัทไอ้ซ.." พฤหัสที่กำลังพูดขึ้นถูกมือปริศนาปิดปากแทบทันที

"นายจะปิดปากฉันทำไมเนี่ยไอ้พุธ!!" เขาหันไปทำตาเขียวใส่พี่ชายฝาแฝดทันที

"มือมันลั่นนายก็อย่าใส่ใจให้มากนักเลย พลูโตเฮียว่าสุริยะจักรพร็อบเพอร์ตี้ก็ดีนะ แล้วทำไมไม่บอกเฮียแต่แรกล่ะ ถ้าเฮียรู้แต่แรก เฮียให้ไปแล้ว" เขาบอกปัดพฤหัสอย่างไม่ใยดีก่อนจะหันมาสนับสนุนพรฟ้าประทานแทน ทำเอาหญิงสาวถึงกับงงกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของพุธ ก่อนหน้านี้เขาค้านหัวชนฝา ขนาดคุณนายพรประภาพูดขึ้นเขายังพยายามจะโต้แย้ง แต่ตอนนี้กลับเห็นพ้องด้วยเสียอย่างนั้น

"สุริยะจักรพร็อบเพอร์ตี้ แม่ว่าชื่อนี้คุ้นๆนะ" พรประภารู้สึกคุ้นๆ แม้ว่าบ้านของเธอจะทำธุรกิจเกี่ยวกับผลไม้เป็นหลัก แต่สามีของเธอก็รู้จักเพื่อนที่เป็นนักธุรกิจหลากหลาย ซึ่งตัวเธอก็ไม่ได้สนใจแวดวงธุรกิจของสามีมากนัก เพียงแต่สนับสนุนเขาห่างๆเท่านั้น

"สุริยะจักรพร็อพเพอร์ตี้เขาดังจะตายประภา ประภาไม่คุ้นสิน่าแปลก ปลูกบ้านขายเป็นดอกเห็ดเสียขนาดนั้น" เกรียงไกรพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก

"จริงครับแม่ นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อันดับต้นๆของประเทศก็สุริยะจักรพร็อบเพอร์ตี้นี่แหละ"

"แบบนี้ก็ดีนะสิ น้องจะได้ฝึกงานบริษัทใหญ่ ฝึกจบมาต้องเก่งขึ้นเยอะแน่ๆ"

"แน่นอนครับ" พุธยิ้มมุมปากอย่างพอใจ

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารดูผ่อนคลายมากขึ้น จะมีเพียงพฤหัสเท่านั้นที่ยังคงมีความเคลือบแคลงในใจ มันมีบางอย่างผิดปกติ ไม่ใช่กับแม่ของเขา พ่อก็ไม่ใช่หรือแม้แต่ตัวพรฟ้าประทานเองก็ตาม แต่คนที่ผิดปกติคือพุธพี่ชายของเขาต่างหาก ทำไมพุธถึงไม่ให้เขาบอกทุกคนว่าสุริยะจักรพร็อบเพอร์ตี้คือบริษัทที่เพื่อนของเขาเป็นผู้บริหาร

"ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนาย" พฤหัสเก็บความแคลงใจไว้ไม่ได้อีกต่อไป เขาชวนพี่ชายฝาแฝดออกไปข้างนอกทันทีที่มื้ออาหารจบลง

"มีอะไร?" พุธแสร้งถามไปอย่างนั้น เขารู้ว่าน้องชายฝาแฝดของเขากำลังคิดอะไรอยู่

"ทำไมนายไม่ให้ฉันบอกทุกคนเรื่องไอ้ซัน" นั่นป่ะไร ผิดจากที่เขาคาดเสียเมื่อไหร่ พฤหัสอยู่แต่สวนกับเหมืองจนขาดความเฉลียวไปเสียแล้ว เขามองน้องชายฝาแฝดที่เหมือนมนุษย์ในยุคหินไปทุกวัน หนวดเครารุงรัง ผิวคล้ำ รูปร่างที่สูงใหญ่กว่าเขาเพียงเล็กน้อยแต่กลับดูกำยำสมชาตรี

"นายว่าถ้าฉันให้นายบอกพลูโตว่า พลูโตน้องรัก น้องกำลังจะไปฝึกงานของบริษัทเพื่อนรักพี่เอง นายคิดว่าพลูโตจะทำยังไง?" คำถามของพุธ ทำให้พฤหัสฉุกใจคิด ถ้าพรฟ้าประทานรู้ว่าตัวเองไปฝึกงานบริษัทพี่ชาย เธอคงเปลี่ยนที่ฝึกงานแน่ๆ

"ใช่ไหมล่ะ ถ้าพลูโตรู้ พลูโตต้องเปลี่ยนที่ฝึกงานแน่นอน แล้วทีนี้น้องไปฝึกงานบริษัทอะไรเราก็ไม่รู้ ให้ไปฝึกบริษัทไอ้ซันนั่นแหละดีแล้ว อย่างน้อยก็ได้ฝากมันดูแลพลูโตด้วย"

"นายอย่ามาโมเมว่าฉันเห็นด้วย ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำ" พฤหัสไม่ชอบเลยที่เห็นแววตารู้ทันของพุธ

"เราเป็นฝาแฝดกันนะ นายคิดอะไรทำไมฉันจะดูไม่ออก" พุธยักไหล่อย่างเป็นต่อ เขาไม่ใช่แค่เกิดมาเป็นพี่ชาย แต่เขายังเกิดมาเฉลียวฉลาดด้วย

"ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามที่นายว่าแล้วกัน"

"ส่วนไอ้ซันฉันจะจัดการเองด้วย นายไม่ต้องห่วง" พุธไม่ลืมบอก เขามีวิธีที่จะทำให้เพื่อนของเขาไม่ปฏิเสธข้อเสนอ ความลับของมันที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้

'เมื่อใดที่คุณมีความลับ นั่นหมายถึงคุณกำลังเสียเปรียบ'