EP 6 | หัดอ้อน
“จริงเหรอ!” น้ำปั่นอุทาน
“เก่งมากเลย” น้ำหวานพูดขึ้น
ไอโกะกำลังวีดิโอคอลกับฝาแฝดสาวทั้งสองคน เธอเล่าเรื่องที่ขอจีบนำทัพให้กับทั้งคู่ฟัง
“อยากเห็นหน้าเฮียตอนนั้น”
น้ำปั่นทิ้งตัวลงนอนหงายพลางนึกถึงใบหน้าของผู้เป็นพี่ชายที่มักจะเรียบนิ่งอยู่ตลอดเวลา
“เธอคะยิ้มให้ไอโกะด้วยนะคะ”
“ยิ้ม! โลกจะแตกหรือเปล่าวะ”
“เจ่เจ้อ่ะ ทำอย่างกับไม่เคยเห็นเฮียทัพยิ้มไปได้”
น้ำหวานส่ายศีรษะเบาๆ กับอาการตกใจของแฝดสาวคนพี่เพราะเมื่อก่อนนำทัพก็เคยยิ้มและหัวเราะให้พวกเธอเห็นอยู่บ้างซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเวลาที่แกล้งน้ำปั่นได้สำเร็จ
“ก็มันนานแล้วนี่” น้ำปั่นบ่นพึมพำ
“เอ๊ะ แล้วทำไมไอโกะถึงเรียกเฮียทัพว่าเธอคะล่ะ”
เสียงหวานเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะตั้งแต่เริ่มเล่ามาไอโกะก็เรียกพี่ชายของเธอว่า ‘เธอคะ’ อยู่ตลอด
“ไอโกะเรียกคุณพี่เค้าก็ไม่ชอบแล้วไอโกะก็พูดคำว่า...” เธอเว้นวรรคเล็กน้อยพลางทำปากพึมพำถึงระดับเสียงที่จะต้องพูดเพราะกลัวว่าตัวเองจะออกเสียงผิดอีก “เฮียยย~ ไม่ชัด เค้าก็เลยให้ไอโกะเรียกว่าเธอ”
แฝดสาวพยักหน้ารับพร้อมกันก่อนที่น้ำปั่นจะรีบลุกขึ้นเมื่อคิดแผนการบางอย่างได้
“นี่! เธอลองเรียกเฮียว่าเธอขาแทนสิ”
“ขา? ขานี่เหรอคะ”
ไอโกะเอ่ยถามพร้อมคว่ำหน้าจำโทรศัพท์ลงเพื่อให้กล้องส่องที่ขาเรียวของตัวเองก่อนจะเงยกลับมามองน้ำปั่นด้วยความสงสัย
“เออ ขาที่ไม่ใช่แขนนี่แหละ”
“ทำไมต้องเรียกเธอขาด้วยล่ะคะ”
เพราะเสียงของน้ำปั่นค่อนข้างแข็งกระด้างทำให้ไอโกะฟังแล้วไม่รู้สึกถึงความอ้อน เธอจึงไม่เข้าใจว่ามันแตกต่างกันอย่างไร
“หวานแกจัดให้เจ้หน่อยดิ ขอแบบหวานๆ น้ำตาลสามร้อยอ่ะ”
น้ำหวานหัวเราะออกมาเบาๆ กับประโยคคำสั่งของพี่สาว ความจริงเธอก็อยากจะแกล้งให้พี่สาวลองพูดเสียงอ้อนให้ไอโกะฟังเองแต่คิดๆ ดูแล้วคงจะรู้สึกหลอนมากกว่ารู้สึกอ้อน
“ต้องพูดว่า เธอขา~ แบบนี้”
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างไม่คิดว่าคำเดียวกันที่น้ำเสียงแตกต่างกันจะให้ความรู้สึกต่างกันขนาดนี้ เสียงของน้ำหวานฟังดูออดอ้อนมากๆ จนเธอเองที่เป็นผู้หญิงยังรู้สึกหลงเลย
“ขนลุกวะ”
น้ำปั่นยกมือขึ้นลูบแขนของตัวเองไปมา แค่จินตนาการว่าตัวเองเป็นคนพูดด้วยน้ำเสียงแบบนั้นก็เล่นเอาขนอ่อนลุกชันไปทั้งตัว
“เจ่เจ้อ่ะ”
น้ำหวานทำหน้างอเมื่อพี่สาวที่เกิดก่อนเธอเพียงแค่ห้านาทีทำหน้าตาราวกับเห็นผี
“เสียงน้ำหวานน่ารักมาก ขนาดไอโกะเป็นผู้หญิงยังชอบเลย”
เมื่อเห็นว่าน้ำหวานทำหน้างอไอโกะจึงรีบเอ่ยปลอบในขณะที่พี่สาวอย่างน้ำปั่นกลับหัวเราะด้วยความชอบใจ
“ไหนเธอลองพูดดูสิไอโกะ”
น้ำปั่นจ้องหน้าจอโทรศัพท์อย่างลุ้นระทึกไม่ต่างไปจากน้ำหวาน แฝดสาวรู้ดีว่าพี่ชายที่เงียบขรึมติดไปทางดุนิดๆ ของทั้งคู่แพ้ลูกอ้อนมากแค่ไหน
“เธอขาาา~”
ไม่ใช่เพียงแค่น้ำเสียงเท่านั้นที่น่าฟัง ดวงตากลมโตที่เป็นประกายวาววับของไอโกะยิ่งทำให้การอ้อนของเธอน่าเอ็นดูมากขึ้นกว่าเดิม
“งื้ออ~ เหมือนลูกแมวเลย” น้ำหวานเอ่ย
“เยี่ยม! เฮียกูตายแน่นอน ฮ่าๆๆ”
น้ำปั่นหัวเราะเสียงดัง ในสมองกำลังคิดแผนการแกล้งพี่ชายของตัวเองอย่างสนุกสนาน
@RMU University
“โคตรแซ่บเลยยัยสายไหม”
เสื้อนักศึกษาสีขาวเข้ารูปกับกระโปรงพลีทความยาวยี่สิบนิ้วทำให้ไอโกะกลายเป็นนักศึกษาสุดแซ่บในทันที น้ำปั่นมองไอโกะที่กำลังสวมชุดนักศึกษาของตัวเองก่อนจะเอ่ยชมด้วยความภาคภูมิใจสุดๆ
แผนการของน้ำปั่นวันนี้คือให้ไอโกะปลอมตัวเป็นนักศึกษาเข้าไปเรียนห้องเดียวกับนำทัพซึ่งเธอสืบมาแล้วว่าวันนี้พี่ชายของเธอมีคาบเรียนรวมที่คณะศิลปศาสตร์จึงไม่ยากถ้าไอโกะจะเข้าไปในชั้นเรียนด้วย
“ใครวะเนี้ยย”
ส้มจี๊ดเพื่อนสนิทของน้ำปั่นถามขึ้นเมื่อเธอเดินมาถึงโต๊ะประจำหน้าสาขา น้ำปั่นเรียนอยู่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์สาขาออกแบบภายใน ส่วนน้ำหวานเรียนอยู่คณะครุศาสตร์สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย
“น้องกูเอง”
“น้อง? มึงมีน้องนอกจากน้ำหวานอีกเหรอ”
“ว่าที่น้องสะใภ้”
“ห๊ะ!”
ส้มจี๊ดอุทานออกมาด้วยความตกใจ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นน้ำปั่นญาติดีกับสาวๆ คนไหนที่เข้ามายุ่งกับพี่ชายของตัวเองแต่คนนี้ดันแนะนำอย่างภาคภูมิใจ
“ไอโกะ นี่เพื่อนฉันชื่อส้มจี๊ด”
“สวัสดีค่ะส้มเจี๊ยก”
“จี๊ด!”
น้ำปั่นกับส้มจี๊ดประสานเสียงกันย้ำจนไอโกะสะดุ้งก่อนจะเผยยิ้มแห้งเมื่อเธอออกเสียงชื่อของคนอื่นผิดอีกแล้ว
“นี่ไอโกะ อายุเท่ากันไม่ใช่รุ่นน้องหรอก”
“อ่อ จะมาเรียนที่นี่เหรอ”
“เปล่าแค่มีแผน”
น้ำปั่นตอบพลางขยิบตาส่งให้อย่างขี้เล่นซึ่งแน่นอนว่าเพื่อนสนิทอย่างส้มจี๊ดรับรู้ได้ถึงแผนการร้ายในสมองของเธอ
“มีอะไรให้เพื่อนช่วยมั้ยจ๊ะ”
ไอโกะได้แต่มองเพื่อนสนิทสองคนคุยกันตาปริบๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะหันมามองหน้าเธอพร้อมกัน
“ขอมุกอ่อยผู้ให้ไอโกะหน่อยดิ”
เรื่องแบบนี้น้ำปั่นไม่ค่อยถนัดเธอจึงให้ส้มจี๊ดเป็นคนสอนไอโกะแทน นักเรียนจำเป็นรีบนั่งจ้องหน้าส้มจี๊ดด้วยความสนใจ
“มุกนี้ๆๆ ท้องฟ้าเล็กมากเลยอ่ะ” ส้มจี๊ดพูดพร้อมยกนิ้วชี้ขึ้นไปยังท้องฟ้าทำให้น้ำปั่นและไอโกะเงยหน้ามองตามทันที “เขียนคำว่ารักเธอยังไม่พอเลย”
“ว้าวว~ ส้มเจี๊ยกเก่งจัง”
“จี๊ด!”
ส้มจี๊ดย้ำชื่อตัวเองรอบที่สองในขณะที่คนนั่งฟังมุกอย่างน้ำปั่นเริ่มทำสีหน้าเหมือนคนมีอาการคลื่นไส้
“เอาอีกค่ะๆ” ไอโกะเริ่มสนุก
“ตัวเล็กสเปคใครไม่รู้ แต่ตัวประมาณหนูนี่สเปคพี่มั้ยคะ”
“ฮ่าๆๆ”
น้ำปั่นกลอกตามองบนในขณะที่ไอโกะหัวเราะอย่างสนุกสนาน ท่าทางของเธอทำให้ส้มจี๊ดไม่แน่ใจว่ามุกที่พูดออกไปเป็นมุกอ่อยหนุ่มหรือมุกตลกกันแน่ไอโกะถึงได้หัวเราะชอบใจขนาดนี้
“ที่บ้านเธอมีแก้วกี่ใบ” ส้มจี๊ดเอ่ยถามไอโกะด้วยสีหน้าจริงจังทำให้คนตัวเล็กชะงักไปทันที ก่อนที่เธอจะพูดประโยคถัดไปเสียงหวาน “เราจะได้เทใจให้หมดเลย~”
“สุดยอดเลยส้มเจี๊ยก!”
ไอโกะเอ่ยชมพร้อมยกนิ้วโป้งทั้งสองข้างชูให้เธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสุดๆ ในขณะที่ส้มจี๊ดถึงกับยกมือขึ้นตีหน้าผากตัวเอง
“จี๊ด! โอ๊ยย~ จะมีโอกาสถูกมั้ยชื่อกูเนี้ย”
“พอๆๆ เธอลืมไปให้หมดเลยนะมุกพวกนั้นน่ะใช้ไม่ได้กับเฮียทัพแน่นอน”
น้ำปั่นส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ เธอรู้สึกเสียเวลาเหลือเกินที่ปล่อยให้ไอโกะมานั่งฟังมุกไร้สาระจากเพื่อนสนิทของตัวเอง
“เจ่เจ้!” น้ำหวานเอ่ยเรียกพี่สาวฝาแฝดทันทีที่เดินเข้ามายังโต๊ะไม้หินอ่อนหน้าสาขาออกแบบภายในก่อนคิ้วเรียวจะขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นไอโกะนั่งอยู่ในโต๊ะด้วย
“อ้าวไอโกะ ทำไมถึงมานั่งอยู่ที่นี่ล่ะ”
“มาพอดีเลย” น้ำปั่นหันกลับไปมองน้องสาวฝาแฝดของตัวเองก่อนจะจับมือไอโกะให้ลุกขึ้นยืน “แกพาไอโกะไปส่งหน้าห้องเรียนเฮียทัพหน่อยดิ”
“ห๊ะ! จะให้ไอโกะเข้าเรียนกับเฮียเหรอ”
“ใช่ค่ะๆ ไอโกะจะไปเซอร์ไพร์เธอขา~”
ไอโกะพยักหน้ารับก่อนจะเอ่ยเรียกสรรพนามของนำทัพเสียงหวานตามที่ซ้อมกันไว้เมื่อคืน
“ฝากด้วยนะ เจ้มีนัดอ่ะ”
ขาดคำเจ้าของแผนการก่อนคว้ามือส้มจี๊ดเดินออกไปทันที ไอโกะจึงหันไปมองหน้าน้ำหวานที่พึ่งสุดท้ายของเธอ
“ไปๆๆ เดี๋ยวหวานไปส่งเอง”
“เย้! ไอโกะรักน้ำหวาน”
คนตัวเล็กพุ่งเข้าไปกอดน้ำหวานด้วยความดีใจก่อนจะผลักออกแล้วก้มลงสังเกตชุดนักศึกษาของอีกฝ่ายที่แตกต่างกับเธอลิบลับ
“ทำไมกระโปรงน้ำหวานยาวจัง”
น้ำหวานก้มลงมองกระโปรงพลีทความยาวเลยเข่าลงมาของเธอก่อนจะมองไปยังกระโปรงของไอโกะซึ่งเธอรู้ได้ทันทีว่ามันคือชุดนักศึกษาของพี่สาวฝาแฝด
“ของหวานเรียกว่าปกติแต่ของไอโกะน่ะสั้น”
น้ำหวานอธิบายพลางจับมือพาคนตัวเล็กเดินตรงไปยังคณะศิลปศาสตร์ ซึ่งแน่นอนว่าระหว่างทางมีแต่คนมองไอโกะไม่วางตาอาจจะเป็นเพราะผิวที่ขาวออร่าบวกกับสีผมของเธอ
