EP 5 | ขอจีบ

“ตามใจ”

นำทัพตีสีหน้าให้เรียบนิ่งพยายามดึงสติของตัวเอง เขาเคยตกลงกับตัวเองไว้ว่าจะไม่มีทางดึงความวุ่นวายใดๆ เข้ามาในชีวิตเด็ดขาดและสำหรับเด็กสาวตรงหน้า เหตุการณ์เมื่อเช้าก็ยืนยันได้เป็นอย่างดีแล้วว่าเธอมันตัววุ่นวายมากแค่ไหน

ใช้เวลาไม่นานรถก็แล่นเข้ามาจอดหน้าสถาบันสอนภาษาที่ไอโกะหาข้อมูลเอาไว้ ข้างในมีพนักงานคอยแนะนำเรื่องคอรส์การเรียน หลักสูตร ระยะเวลาและราคาซึ่งนำทัพเป็นคนอ่านรายละเอียดให้ทั้งหมด

ไอโกะมองใบหน้าหล่อเหลาของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความหลงใหล เวลาที่เขากำลังใช้สมาธิจดจ่อกับอะไรยิ่งทำให้เขาดูมีเสน่ห์ขึ้นมาเป็นร้อยเท่า

ในขณะที่นำทัพกลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังพาลูกสาวมาสมัครเรียนที่โรงเรียนอนุบาลเพราะคอรส์ของที่นี่เริ่มต้นตั้งแต่พยัญชนะไทยสี่สิบสี่ตัวเลยล่ะ

“คอรส์นี้เรียนทุกวันจันทร์ถึงพุธใช่มั้ยครับ”

นำทัพเอ่ยถามอย่างสุภาพแม้พนักงานสาวตรงหน้ากำลังนั่งจ้องเขาราวกับจะกินเข้าไปทั้งตัว

“ใช่ค่ะ”

“งั้นเอาคอรส์นี้แหละครับ”

“ได้ค่ะ สักครู่นะคะ”

ไอโกะมองหน้าพนักงานคนนั้นสลับกันพลางนึกถึงประโยคของน้ำปั่นที่คุยกันเมื่อคืน

‘เฮียทัพน่ะชอบผู้หญิงรักนวลเสนอตัว’

‘คะ?’

‘ถ้าเธอชอบเฮียทัพ เธอต้องอ่อยเค้าเยอะๆ’

‘อ่อยคืออะไรคะ?’

‘จีบไง เธอต้องจีบเฮียเอง เฮียทัพน่ะตายด้านเรื่องผู้หญิงจะตายเธอต้องบุก ต้องลุยเท่านั้น!’

น้ำปั่นในตอนนั้นพูดพลางยกแขนขึ้นมาสองข้างพลางทำท่าฮึดสู้! เล่นเอาไอโกะรู้สึกฮึดตามไปด้วยและแน่นอนว่าเธอจะไม่ยอมให้พนักงานสาวตรงหน้ามาคาบเขาไปแน่นอน

“เธอคะ” เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับขยับเข้าไปกอดแขนนำทัพ “ไอโกะหิวค่ะ”

ไอโกะจ้องหน้านำทัพพลางกระพริบตาปริบๆ อย่างออดอ้อน แม้จะรู้สึกตกใจกับการกระทำของเธอไม่น้อยแต่ก็ยังดีที่เขาไม่สะบัดแขนเธอออกอย่างที่คนตัวเล็กกำลังนึกกลัวอยู่ในใจ

“เดี๋ยวพาไป”

พนักงานสาวหน้าถอดสีทันที เธอคิดว่านำทัพเป็นพี่ชายของไอโกะเสียอีกเกือบโดนลูกค้าคอมเพลนเพราะจ้องจะงาบแฟนเธอแล้วไหมล่ะ

“เรียบร้อยค่ะ”

ไอโกะรีบก้มลงเปิดกระเป๋าสะพายของตัวเองเพื่อหยิบเงินสดขึ้นมาจ่ายค่าคอรส์เรียนแต่ก็ยังช้ากว่าคนพี่ที่ยื่นบัตรเครดิตให้ไปก่อนแล้ว

“เธอคะจ่ายให้ไอโกะทำไมคะ”

คำถามของคนตัวเล็กทำให้นำทัพชะงักไปเล็กน้อยเพราะเขาก็ไม่รู้จะตอบคำถามเธอยังไง แต่แค่อยากจ่ายให้มันต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ

“แม่สั่งมา” ซะที่ไหนเล่า!

“อ่อ~ คุณป้าใจดีจัง”

ไอโกะยกมือขึ้นมาตบเบาๆ ด้วยความดีใจ นัยน์ตาเป็นประกายวาววับทุกครั้งจนนำทัพอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มตาม

“จะไปไหนคะ”

เสียงหวานเอ่ยถามเมื่อทั้งคู่เดินออกมาจากสถาบันสอนภาษาแต่นำทัพเตรียมเดินไปทางฝั่งตรงข้ามกับลานจอดรถ

“หิวไม่ใช่เหรอ”

“เอ๊ะ? อ่อ ใช่ค่ะไอโกะหิว”

เกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าตัวเองไปโกหกอะไรไว้ เธอไม่ได้รู้สึกหิวจริงๆ เสียหน่อยตอนนั้นแค่อยากเรียกร้องความสนใจจากเขาและกันท่าพนักงานสาวเท่านั้นเอง

นำทัพไม่ได้พูดอะไรต่อขาแกร่งก้าวนำไปยังฟุตบาทข้างถนนเพื่อเตรียมเดินข้ามไปยังร้านอาหารอีกฝั่ง

ไอโกะกวาดสายตามองรถที่กำลังขับไปมาก่อนจะก้มลงมองฝ่ามือใหญ่ด้วยความลังเล ตรงฟุตบาทที่ทั้งสองคนยืนอยู่ไม่มีทางม้าลายไม่มีสัญญาณไฟจราจรทำให้เด็กสาวค่อนข้างหวั่นใจ

หมับ!

นำทัพสังเกตเห็นท่าทางหวาดระแวงของไอโกะเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคงกลัวจึงยื่นมือไปจับมือคนตัวเล็กเดินข้ามถนน

ไอโกะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาจากฝ่ามือใหญ่ ความใส่ใจของเขายิ่งทำให้เธอรู้สึกตกหลุมรักเทพบุตรตรงหน้าอีกครั้ง

“อยากกินอะไร”

เสียงทุ้มเอ่ยถามเมื่อเดินข้ามมาอีกฝั่งเรียบร้อย ที่นี่เป็นFood mallศูนย์รวมร้านอาหารนานาชาติไว้หลากหลายร้านมากๆ

“อืมม~”

ไอโกะยกนิ้วชี้ขึ้นกัดพลางมองไปยังร้านอาหารตรงหน้าอย่างพิจารณาในขณะที่ดวงตาคมกริบกลับเอาแต่จ้องริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ

ยั่วกันชัดๆ!

“ร้านนี้ค่ะ ไอโกะอยากกินปิ้งย่าง”

“อืม”

@Hashi Buffet

หลังจากได้โต๊ะและสั่งอาหารสดไปเรียบร้อยพนักงานก็นำจานช้อนตะเกียบมาเสิร์ฟให้ ไอโกะนั่งจ้องหน้านำทัพจนเขาต้องเอ่ยถาม

“มีอะไร”

น้ำเสียงปนดุทำให้ไอโกะย่นจมูกขึ้นอัตโนมัติด้วยความหมั่นไส้ นำทัพส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจพลางหยิบตะเกียบไม้ขึ้นมาเพื่อเตรียมหักแยกทั้งสองข้างออกจากกันแต่กลับโดนมือเรียวคว้าเอาไว้ก่อน

“เดี๋ยวค่ะ ไอโกะทำให้ค่ะ”

“ทำไม”

คิ้วหนาขยับเข้าหากัน นำทัพไม่เข้าใจว่าแค่หักตะเกียบทำไมไอโกะจะต้องทำสีหน้าจริงจังขนาดนี้ด้วย

ในขณะที่ไอโกะพยายามดึงตะเกียบออกจากมือของคนพี่เพราะเธอดันคิดมุกจีบเขาขึ้นมาได้พอดี

“คนญี่ปุ่นเชื่อว่าคนที่หักตะเกียบเท่ากันจะเป็นแฟนหรือคนรักที่ดีมากๆ”

ไอโกะพูดพร้อมดึงตะเกียบออกจากมือคนพี่มาหักโชว์ตรงหน้าและแน่นอนว่ามันออกมาเท่ากันเป๊ะๆ ทั้งสองข้าง

“เดี๋ยวไอโกะทำให้ดูอีกรอบนะคะ”

ยื่นตะเกียบคืนนำทัพก่อนจะหยิบของตัวเองขึ้นมาและหักโชว์เขาอีกครั้ง จะไม่ให้เธอหักตะเกียบตรงขนาดนี้ได้ยังไงในเมื่อเธอหักมาตั้งแต่เด็กและความเชื่อของคนญี่ปุ่นที่ว่าก็คือความเชื่อของไอโกะหนึ่งคนถ้วน

“สนใจรับไอโกะเป็นแฟนมั้ยคะ”

นำทัพเข้าใจทันทีว่าสิ่งที่เธอพยายามทำมาทั้งหมดก็เพื่อจะโยงเข้าประโยคที่ตัวเองคิดเอาไว้ ไม่คิดเลยว่าคนตัวเล็กจะมีมุกจีบที่น่ารักขนาดนี้หรือว่าเธอคือคนพูด เขาจึงมองว่ามันน่ารักกว่าคนอื่นๆ

“จีบ?”

ปลายคิ้วหนายกขึ้นเล็กน้อยพลางเอ่ยถาม นัยน์ตาคมกริบจ้องมองเข้าไปในดวงตาของไอโกะราวกับกำลังรอคำตอบ

“ไอโกะจีบเธอคะได้มั้ย”

แม้จะเขินจนแทบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่แต่ไอโกะก็ยังใจสู้เอ่ยถามกลับไปตรงๆ ในเมื่อเขาเปิดโอกาสให้ถามเธอก็ต้องรีบคว้าเอาไว้

“ตรงดีนี่”

“ไอโกะไม่อยากโกหกค่ะเดี๋ยวผิดศีลฮา”

“ฮ่าๆ ศีลห้า” นำทัพถึงกับหลุดหัวเราะออกมาก่อนมือหนาจะยื่นไปขยี้ผมไอโกะด้วยความมันเขี้ยว “ถ้าถือศีลแล้วฮาคนเค้าถือปันทั้งประเทศล่ะยัยโก๊ะ”

การกระทำของนำทัพทำให้ไอโกะอ้าปากค้าง เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนที่ชอบทำหน้าดุตลอดเวลาอย่างเขาจะหัวเราะได้โลกสดใสขนาดนี้

ตกหลุมรักรอบที่ล้านแล้วมั่งเนี้ย!

เมื่อเห็นว่าคนน้องอ้าปากค้างนำทัพจึงรีบปรับสีหน้าตัวเองให้กลับมาเรียบนิ่งเหมือนเดิมส่วนมือที่วางอยู่บนศีรษะก็เลื่อนลงมาดันคางของเธอขึ้น

“เดี๋ยวค่ะ”

ไอโกะรีบคว้ามือหนาเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้างพลางยื่นหน้าเข้าไปวางลงบนหลังมือของเขาอย่างออดอ้อน

“ตกลงว่าไอโกะจีบเธอคะได้มั้ย”

นำทัพหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนดวงตาคมกริบของเขาจะฉายความซุกซนออกมา ปากหยักยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“ก็ลองดู”

“จริงเหรอคะ”

“ถ้าจีบไม่ติด อย่าร้องไห้กลับประเทศก็แล้วกัน”

ไอโกะรู้สึกว่าประโยคของเขาทำให้เธอมีแรงฮึดสู้ขึ้นมามากกว่าเดิม แบบนี้มันท้าทายกันชัดๆ ไอโกะจะไม่ยอมให้สาวญี่ปุ่นเสียชื่อเป็นอันขาด!

ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อพนักงานก็เดินเข้ามาเสิร์ฟอาหารที่ทั้งคู่สั่งเอาไว้ไอโกะจึงยอมปล่อยมือของนำทัพ