Sr1. EP5 สามีผู้ล่มปากอ่าว

Broken รักนี้ฉันจะไม่ขอเอาคืน

ตอน สามีผู้ล่มปากอ่าว

ฉันล้วงกุญแจออกจากที่ซ่อนไขประตูเข้าบ้านทั้งนึกย้อนไปยังช่วงเวลาที่เพิ่งผ่านมาไม่นาน การแสดงคืนนี้จะเป็นยังไงนะถ้าฉันถูกสามคนนั้นสัมผัสเหมือนยูริและเรามีอะไรกันแบบสามต่อหนึ่ง

แกร๊กๆ

หลังล็อกประตูบ้านฉันรู้สึกแปลกๆ กับร่างกายมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่อยู่ในบาร์ตอนดูโชว์สามหนุ่มนั่นลูบไล้เรือนร่างยูริแล้ว

“อา”

ฉันทนไม่ไหวร่างกายมันร้อนวูบวาบไปหมดจินตนาการว่าผู้หญิงที่ยืนถ่างขาพิงเสาในตอนนั้นเป็นตัวเองยืนหลับตาพิงประตูมือซ้ายนวดคลึงเนื้อเนินนมเขี่ยจุกจนเสียวไปยังสันหลังมือขวาเคลื่อนขึ้นลงอยู่ระหว่างขาตัวเอง

“อา เคียวยะคุง อา” ฉันจินตนาการถึงรุ่นน้องและนั่นทำให้ฉันได้สติ

“บ้าจริงใบหน้าเคียวยะโผล่เข้ามาในสมองได้ไงนะ แต่ก็แค่จินตนาการนี่ เราไม่ได้นอกกายคิมูระซังนี่นาคงไม่มีอะไรผิดศีลธรรมหรอกมั้ง จริงสิเขาล็อกห้องไหมนะ” ฉันกัดริมฝีปากหนีบขายืนดึงชายกระโปรงตัวเองก่อนตัดสินใจเดินไปเช็กดูประตู

“ไม่ล็อกนี่”

เขาคงออกมาเข้าห้องน้ำแล้วลืมล็อกหลังจากที่กระแทกประตูใส่กันตอนหัวค่ำ

“หรือบางทีเขาอาจออกมาง้อเรา” แค่คิดแบบนั้นก็ดีใจยิ้มจนแก้มแทบแตก

“คนบ้าทำไมไม่โทรหากันนะไม่เป็นไร แค่นี้ก็ดีใจแล้ว คิก”

ฉันย่องเข้าหาสามีตัวเองคิดจะง้อเขาด้วยร่างกายอย่างที่เคย คิมูระซังยังคงหลับสนิทในท่านอนหงายภายใต้ชุดนอนชายเนื้อนุ่มลายสก็อตสีเทาดำที่เขาบอกว่าได้ของขวัญจากเพื่อนที่ไม่เจอกันนานและมักใส่มันเป็นประจำคลุมไว้ด้วยผ้าห่มอีกชั้น

ฉันปลดเปลื้องเสื้อผ้าตนเองออกย่องขึ้นเตียงซุกมือเข้าใต้ผ้าห่มหนาลูบไล้ส่วนนั้นของเขาจนแข็งตึง คิมูระซังยังไม่รู้สึกตัวฉันดึงหัวกางเกงลงจนมันดีดเด้งออกมาฟากหน้าฉันแต่คุณสามีก็ยังคงหลับสนิท เพราะกลัวเขาปฏิเสธและไม่อยากเสียเวลาแม้แต่น้อยจึงขึ้นคร่อมช่วงล่างทันที แล้วดึงยกทรงตัวเองลงจนนมทะลักล้น

“อา อา”

ฉันจับแท่งเนื้อถูไถใต้ระหว่างขาแอ่นเอวเด้งเบียดใส่แต่เขาก็ยังหลับแค่หันหน้าไปมาเหมือนคนถูกรบกวนไม่ยอมลืมตาดู น้ำในน้องสาวไหลจนฉ่ำเยิ้ม นิ้วเรียวเกี่ยวกางเกงในไปด้านข้างถ่างขาออกให้ได้ที่และตรงจุดก่อนจะกดตัวลงไปแล้วโยกส่าย

“อะ อา อา” นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ยอมทำให้ฉัน

“อา อา”

เสียงควรครางของฉันแผ่วเบาแต่เบียดเอวลงให้แท่งเสียวเหน็บเข้าลึกฉันรู้สึกว่าตัวเองอดอยากจนต้องลักหลับสามีเมื่อคิดแบบนั้นความทุกข์ใจและอารมณ์เสียวสยิวก็เกิดขึ้นอย่างขัดแย้งกัน

“อา เราควรมีความสุขสิ อา อา”

ฉันล้วงมือเข้าใต้เสื้อเขาเลื่อนขึ้นไปจนถึงชายโครงแล้วแอ่นเอวกระแทกแรง

“อะ อา.สะ.อา.สุ.มิ อา”

มีบางคำหลุดออกจากปากสามีแต่มันไม่ชัดเจนก่อนที่เขาจะเปิดเปลือกตา

“สะสุ..มิ..อา อา อ่ะ ริกะเหรอทำอะไรของเธอน่ะ อา อา”

“ก็ทำอย่างที่สามีภรรยาควรทำไงคะ คิมูระซัง อา อา ฉันอยากจนทนไม่ไหวแล้ว อา”

“เธอนี่มัน...จริงๆ เลยนะ ช่วยไม่ได้เธอปลุกฉันแล้ว อา”

“อ๊า อ๊ะอ๊ะอ๊ะอ๊ะ”

คุณสามีจับสะโพกฉันกระแทกสวนรัว ท่อนเนื้อเสียดสีอยู่ภายในรู้สึกว่ากำลังถูกเกาแต่ก็ยังไม่ตรงจุดเสียวเสียทีเดียว

“กล้าแอบลักหลับฉันได้นะริกะ หยามกันไปแล้ว อา”

“อ๊า อ๊า” ฉันไม่สนเขาจะว่าฉันยังไงเวลานี้ขอแค่เขาเบียดเอวเด้งกระแทกฉันแรงๆ ก็พอ

“อ๊ะ อ๊า คิมูระซังสุดยอด อ๊า”

ชายรูปร่างค่อนไปทางอวบผิวขาวจับฉันเหวี่ยงลงเตียงนอนก่อนที่ฉันจะถึงจุดนั้นการเปลี่ยนท่าทำให้อารมณ์ฉันไม่ต่อเนื่อง เขาจับขาฉันถ่างออกหลังดึงกางเกงในตัวจิ๋วโยนลงข้างเตียงดึงฉันเข้าประชิดตัวขณะที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้น

“อ๊ะ”

คิมูระใส่มันเข้าไปในตัวฉันแล้วเร่งกระแทกและทำท่าเหมือนจะถึง

“อ๊า ซี๊ด”

เขาผ่อนลมหายใจออกจากปากขณะที่ฉันดันตัวเองขึ้นหวังจะจูบแต่เขากลับหลบไม่ยอมจูบกัน ฉันพยายามเป็นครั้งที่สองแต่เขาก็ยังหลบซ้ำยังผลักฉันลงแล้วจับฉันพลิกเปลี่ยนท่า สามีที่ฉันรักลากสะโพกฉันเข้าประชิดกดหลังฉันลงกับฟูกยกก้นฉันให้กระดกขึ้นแล้วกดส่วนนั้นเข้าไป

“อ๊ะ อ่ะ อ๊า”

มันเป็นการกระทำที่ไม่อ่อนโยนแบบที่เขาเคยเป็นและเคยทำกับฉันเลยแม้แต่น้อย ถึงจะดูดิบเถื่อนเร้าใจแต่สัมผัสของฉันมันไม่ใช่การกระทำของคนหื่นกระหายในรสรัก ฉันหันมองเขาแทบไม่ได้เพราะถูกกดจนหน้าจมที่นอนหลับตาปี๋ปล่อยเขากระแทกอัด

“อื้อ อ๊ะ”

“อ๊ะอ๊ะ อ๊า อ๊า ซี๊ด” นั่นไม่ใช่เสียงของฉันแต่เป็นเสียงเขา

คิมูระซังล้มตัวลงนอนไปดื้อๆ โดยไม่สนใจไยดีใครในขณะที่ฉันเองยังไม่ถึงไหนเลยด้วยซ้ำ ฉันหันไปหวังเล้าโลมเขาอีกครั้งแต่สามีที่รักกลับพลิกตัวหันหลังให้ฉันแล้ว

“นี่คุณคะฉันยังไม่ถึงเลยต่อได้ไหม” ฉันเกยคางที่ไหล่ออดอ้อนข้างหูเขาเว้าวอนร้องขอให้เขาทำต่อ

“ไม่ล่ะผมเหนื่อยแล้ว”

“อะไรกันคะเพิ่งผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลย ต่อเถอะนะพรุ่งนี้คุณหยุดไม่ใช่เหรอ”

“นี่ริกะ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ฉันเหนื่อยเธอเองก็นอนได้แล้ว”

‘วะ ว่าไงนะฉันเหรอ เธอเหรอ’

เขาเรียกฉันเหมือนคนไร้ค่าแทนตัวเองอย่างเหินห่าง

‘ฮึ่ย ไอ้พลล่มปากอ่าว’

ฉันทำได้แค่ตะโกนอยู่ในใจคนเดียวลำพังอารมณ์ค้างเติ่งรู้สึกน้อยใจจนน้ำตาคลอ

‘โธ่เอ๊ยริกะช่วงเวลาแห่งความสุขระหว่างเธอกับเขามันหมดลงแล้วหรือไงนะ’

ฉันตั้งคำถามกับตัวเองพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้สามีน้ำตาร่วงเผาะเศร้าโศกเสียใจนึกถึงใครอีกคนที่เขาเพิ่งให้นามบัตรมาแต่เลือกที่จะโยนทิ้งเพราะแคร์คนที่ไม่แคร์ตัวเอง