EP03 สอนให้เป็นงาน

EP03

.

.

.

“คะ…คิม” เสียงหวานครางงึมงำเมื่อริมฝีปากร้อนลากเลียลงมาจนถึงลำคอระหง มือหนาไม่อยู่นิ่งลูบไล้ตามราดไหล่ขาวเนียนลงมาต้นแขน ร่างกายดันจีเซลให้ถอยหลังกลับไปที่เตียง…

“อึก…” ร่างอรชรล้มลงบนเตียงในวินาทีต่อมา กรีบปากบางถูกลิ้นสากลุกลามเข้ามาควานหาความหวาน สัมผัสหนักหน่วงจากคิมร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆไม่ต่างจากเสื้อผ้าบนตัวเธอที่ถูกถอดออกไปทีละชิ้น…

ครืด… ครืด…

เสียงโทรศัพท์สั่นเครือในกางเกงนักเรียนทำให้จีเซลล้วงมือหยิบขึ้นมา เธอเกรงว่าคิมจะมีธุระอะไรสำคัญ ทวามือหนากลับปัดออกอย่างนึกรำคาญฝ่ามืออังศีรษะทุยให้เอียงตามองศาที่จูบถนัด

“อื้อ!”

“…” กำปั้นเล็กทุบอกแกร่งเบาๆเป็นสัญญาณเตือนว่าให้คิมหยุด เขาจึงยอมระงับอารมณ์ที่กำลังลุกโชนแล้วผละใบหน้าออกห่างกันไม่ถึงคืบ ปลายจมูกยังคงสัมผัสกันอยู่ สายตาวาบหวิวหลุบมองกลีบปากแดงระเรื่อที่เคลือบด้วยนํ้าลายของตน…

“รับโทรศัพท์ก่อนสิคะ…เผื่อมีเรื่องสำคัญ”

“ตอนนี้ ไม่มีอะไรสำคัญกว่าพี่แล้วครับ…”

“คิม เชื่อพี่นะคะคนดี รับก่อน”

“…” คิมก้มหน้ามองโทรศัพท์ในมือเรียวที่หงายหน้าจอขึ้นโชว์รายชื่อของคนที่โทรเข้ามา พอเห็นว่าเป็นใคร มือหนาจึงหยิบขึ้นแล้วค่อยๆผละใบหน้าออก เดินเลี่ยงออกไปรับที่อื่น จีเซลจัดแจงเสื้อตัวเองให้เข้าที่สายตามองตามแผ่นหลังกว้างแล้วเหยียดยิ้มออกมา คิมก็เหมือนกับผู้ชายทุกคนนั่นแหละ พอโดนผู้หญิงยั่วนิดยั่วหน่อยก็ตกหลุมพราง…

“พี่ครับ…”

“คะ”

“ผมมีธุระต้องจัดการ คงต้องกลับก่อน”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดินทางกลับดีๆนะ” พอคุยโทรศัพท์เสร็จคิมก็กดตัดสายทิ้ง แล้วเดินกลับเข้ามาหยิบแว่นบนมือของจีเซลขึ้นมาสวมสายตาไล่มองใบหน้าจิ้มลิ้มเหมือนไม่อยากกลับตอนนี้…

“แล้วเจอกันนะครับ…”

“โอเคค่ะ”

ฟอด!

“…ฝันดีนะ” จีเซลเขย่งปลายเท้าหอมแก้มชายหนุ่มในขณะที่คิมกำลังหมุนตัวเดินออกจากห้องนอนเธอไป บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มร้ายกาจโดยที่จีเซลมองไม่เห็น ปลายเท้าค่อยๆก้าวออกมาพร้อมกับเสียงหัวใจที่กำลังเต้นโครมคราม ในเมื่อทำให้มันเต้นแล้วเธอก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบสิ จริงมั้ย?

@องกรณ์ KDS…

“ทางองค์กรจับตัวคนร้ายได้แล้ว สามคนนั้นคือคนของใครคนใดคนหนึ่งในคานตอล พวกนั้นหน่ะเคยแหกคุกมาก่อนและได้รับคำสั่งให้มาทำร้ายร่างกายเพื่อขู่นาย…”

“แสดงว่าต้องมีใครสักคนที่ทราบตัวตนของนายอ่ะดิ” เลย์หันมาถามคิมที่นั่งฟังอยู่เงียบๆมาเกือบห้านาทีในห้องประชุมมืดทึบ มีเพียงแสงจากโคมไฟข้างบนที่ส่องมาเล็กน้อย หลังจากทางองค์กรทราบข่าวว่าคิมโดนทำร้ายจากเมลล์ปริศนาที่ส่งหลักฐานทั้งหมดเข้ามาพวกเขาก็ออกตามหาตัวคนร้ายสามคนนั้นมาสักพักแล้ว แต่พึ่งมาจับได้วันนี้…

“คงจะเป็นแบบนั้น แต่อีกเรื่องที่ฉันสงสัยใครเป็นเจ้าของเมลล์ปริศนาที่ส่งหลักฐานมาให้เรา ถ้าไม่มีหลักฐานการฆ่าคนของสามคนนั้นคงจะรอดคดีเหมือนอย่างที่เคย…”

“คิดว่าใครล่ะ?”

“นายสินะคิม” คริส พูดขึ้นต่อพวกเขาคือคนขององค์กรที่ทำหน้าที่เฉพาะภายใน ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวอะไรกับงานภายนอก ที่นี้คือองค์กรลับเพื่อใช้สืบคดีต่างๆที่ถูกปล่อยปละละเลยอย่างไม่เป็นธรรม คนที่ร่วมในองค์กรล้วนมาจากหลายทางที่ต้องการให้ความยุติธรรมเท่าเทียมกับทุกคน…

“แล้วไง ฉันจำเป็นต้องบอกพวกนาย?”

“นายควรไว้ใจเราได้แล้วนะ”

“คนเรา ต่อให้รักความยุติธรรมแค่ไหนก็ล้วนมีกิเลสกันทั้งนั้นแหละ เหมือนมีดที่มันมีสองด้าน ด้านคม กับด้านที่ไม่คม ถ้าใช้ไม่ถูกเราอาจจะพลาดล้มทับด้านคมก็ได้…”

“…”

“มองตาฉันก็รู้แล้ว พวกนายไม่ได้หวังดีจริงๆหรอก เพราะเงินทั้งนั้น…”

คิมทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกมาจากห้องผ่านผู้คนในสำนักงานออกมา ที่เขาไม่เลือกผูกมิตรกับใครเพราะคนพวกนั้นก็เหมือนมีด ที่มีเราเป็นคนใช้ยังไงล่ะ จะมีสักกี่คนที่รักความยุติธรรมจริงๆ มันแทบจะไม่มีด้วยซ้ำ…

23 : 30 AM.

ติ้ง~ ติ้ง~

เสียงกริ๊งบ้านดังขึ้นทำให้จีเซลที่กำลังหลับบนเตียงงัวเงียลุกขึ้นมา เธอเดินออกมาเปิดระเบียงมองดู เมื่อพบว่าเป็นคิมกลับมา รอยยิ้มบางๆจึงผุดขึ้นบนใบหน้า เธอเดินลงมายังหน้าบ้านแล้วเปิดประตูให้คิมที่กำลังถือหนังสือเล่มโปรดในมืออยู่…

“ทำธุระเสร็จแล้วหรอ ทำไมไม่กลับบ้านละคะ”

“ผมบอกว่าจะค้างกับพี่ ผมก็ต้องค้างสิครับ”

“งั้นก็…ไปนอนต่อดีกว่า” จีเซลยื่นมือไปจับมือหนาแล้วจูงเข้ามาในห้องนอน เธอกดร่างหนานั่งลงบนปลายเตียง ปลายนิ้วเรียวเปิดชุดนอนขึ้นจนเห็นซองอะไรบางอย่างเหน็บอยู่ขอบกางซับในซึ่งเธอเหน็บไว้ตั้งแต่ชายหนุ่มออกไปแล้ว คิมมองเอวขอดไล่สายตามาถึงเนินโหนกก่อนจะช้อนสายตามองใบหน้าหวาน…

“รู้รึเปล่าว่านี้คืออะไร…”

“ไม่ครับ…”

“ถุงยางอนามัยไงคะ”

“พี่อ่อยผมหรอ”

“น้องเคยใช้กับใครรึเปล่า?” จีเซลไม่ได้ตอบคำถาม เธอกลับถามต่อพร้อมกับยื่นซองถุงยางอนามัยไซต์ไม่ใหญ่นักลูบไล้ที่ข้างแก้มเนียนเบาๆด้วยท่าทางอ้อยอิ่ง ความจริงแล้วเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นเธอคิดว่าอารมณ์คงพาไป ชายหนุ่มเลยร้อนแรงขนาดนั้น แต่ตอนนี้กลับเมินคำถามเธอแล้วหยิบหนังสือจากเป้าเป้ข้างหลังมาเปิดอ่านแทนซะงั้น…

“ผมไม่เคย…”

"เวลามีอะไรกัน ต้องหัดป้องกันนะรู้มั้ย…"

"ใช่ครับ ต้องป้องกันถึงจะปลอดภัย"

"มาเดี๋ยวพี่ใส่ให้ดีกว่า…"

"พี่แน่ใจหรอครับ?"

"พี่ต้องกลัวอะไรคะ…เราอ่ะไหวป้าว เด็กน้อย" จีเซลยื่นมือเรียวไปขยี้เรือนผมสลวยด้วยความเอ็นดูแล้วดึงหนังสือเล่มใหญ่ออกจากมือหนา เธอหยิบถุงยางอนามัยไซต์ไม่ใหญ่นักขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆดึงกางเกงขาสั้นออกจากเนื้อตัวเด็กหนุ่มทวากลับถูกคิมดึงออก…

"แต่ผมว่าวิธีที่จะปลอดภัยยังมีอีกเยอะนะครับ ทั้งฉีดยาคุมกำเนิด กินยาคุมฉุกเฉินแล้วก็…"

"ชู้ว…ไม่เอาแล้วค่ะ ไม่ใช่เวลามาทบทวนความรู้ตอนนี้นะ"

"เปล่าครับ ผมแค่จะบอกว่า…" มือหนาเสยผมหน้าขึ้นลวกๆจนเผยให้เห็นเหงื่อผุดตามกรอบหน้าแล้วถอนหายใจหนักๆก่อนที่ชายหนุ่มจะยื่นใบหน้าเข้าไปกระซิบที่ใบหูของจีเซล "ผมชอบเย็xสด…"

.

.

.

พี่จีกำลังสอนจรเข้ว่ายน้ำนะคะ555555555555555555

เจอคำผิดสามารถแจ้งไรท์ได้เลยน้าา

เรื่องนี้ไรท์มีปมเกี่ยวกับพระเอกแทรกมาด้วย ส่วนคานตอลคือชื่อโรงเรียนที่น้องคิมเรียนอยู่นะคะ

ตอนหน้าเดี๋ยวเอา NC จุกๆมาฝากก?