Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
EP02 แทบคลั่ง
EP02
.
.
.
“?”
“ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ…พี่แค่อยากมีเพื่อนนอนด้วย”
“ได้ครับ…ถ้าพี่ขอ”
“น่ารักจัง…” รอยยิ้มบางๆ ชวนหลงใหลผุดขึ้นบนใบหน้านวล จีเซลยื่นมือเข้าไปลูบปลายคางเด็กหนุ่มเบาๆ แล้วผละออก ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นพร้อมกับเก็บอุปกรณ์ทำแผลเข้ากล่องเหมือนเดิม…
“…พี่ใจดีแบบนี้กับทุกคนเลยรึเปล่า”
“เวลาเพื่อนมนุษย์ลำบากพี่ก็ยินดีช่วยค่ะ”
“ไว้ใจผมขนาดนั้นเลยหรอ…?”
“มองหน้าเราพี่ก็รู้แล้ว คงไม่มีพิษภัยอะไร เหมือนกระต่ายน้อยตัวเล็กๆ ด้วยซํ้า” จีเซลตอบแล้วหันไปฉีกยิ้มให้คิม เธอหยิบแว่นตาที่ขาเกือบพังขึ้นมาแล้วพลิกดูไปด้วย ก่อนจะหยิบปลาสเตอร์ลายการ์ตูนขึ้นมาพันให้อยู่ทรง…
“ผมเหมือนกระต่ายน้อยในสายตาพี่มากขนาดนั้นเลยหรอครับ”
“ใช่ค่ะ…” เสียงหวานเอ่ยตอบแล้วเดินมาหย่อนตัวนั่งลงที่เดิม มือเรียวจับแว่นตาขึ้นมาแล้วค่อยๆ สวมเข้าไปที่ใบหน้าหล่อเหลาซ่อนไปด้วยความไร้เดียงสา “ยิ่งสายตาน้อง พี่ชอบมองมากเลย”
“ไปนอนในห้องกับพี่มั้ย ข้างนอกมันหนาวนะ…”
“ผมเกรงใจ…”
“ไปเถอะ อุ่นกว่าเยอะเลย” จีเซลยื่นหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างใบหูเด็กหนุ่ม ริมฝีปากบางขบเม้มติ่งหูเบาๆ ฝ่ามือลูบตามผิวแก้มเนียนใสอย่างอ้อยอิ่ง…
หนึ่งเดือนก่อนหน้านี้…
“น้องคิมน่ารักจัง…เหมือนกระต่ายน้อยเลย”
“นี้อย่าบอกนะว่ามึงจะล่อเด็ก เนิร์ดขนาดนั้นช่วยตัวเองเป็นรึเปล่าก็ไม่รู้…”
“เอาหน่า…เดี๋ยวน้องก็โตแล้ว” จีเซลเอ่ยตอบสายตาทอประกายมองไปยังคิมที่กำลังสอนพิเศษให้กับหนองสาวของวันใสเพื่อนสนิทของเธอ
“เดี๋ยวนี้เปลี่ยนแนวแล้วหรอ แต่ก่อนไม่เคยเห็นสนใจ”
“ก็น่าสนใจดี”
“มึงจะล่อน้อง แล้วเขี่ยทิ้งงี้?”
“เปล่าซะหน่อย…”
“อย่าคิดว่ากูไม่รู้จักนิสัยมึงเลย…ไอ้อาการขี้เหงาแล้วล้อเล่นกับความรู้สึกคนเมื่อไหร่จะเลิกว่ะ…” มือเรียวยกแก้วไวน์จรดริมฝีปากตอนนี้สองสาวกำลังยืนคุยกันอยู่บนระเบียงชั้นสอง ข้างล่างคือคิมและวันใหม่ที่กำลังติวหนังสือกันอยู่ริมสระ โดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตาของใครมองอยู่…
“น้องอาจจะไม่ได้สนใจก็ได้นิ…”
“หน้าตาใสซื่อแบบนั้นมึงคิดหรอ ขนาดผู้ชายเหี้ยๆ มึงยังสยบจนอยู่หมัด…”
“มันผิดมากเลยหรอ ที่คนเราหาความสุขในแบบของตัวเอง…?”
“แต่ไม่ใช่บนความทุกข์ของคนอื่นค่ะ…” วันใสที่หันหลังเอนกับราวกั้นปรายตามองเพื่อนสาวคนสนิทที่หันหน้ามองลงไปยังข้างล่าง คิดตามคำพูดของเธอ การปรากฏตัวของจีเซลในบ้านของวันใสเกือบหนึ่งเดือนเต็มคิมไม่ได้รับรู้การมีตัวตนของหญิงสาวเลยสักนิด จีเซลมักจะแวะเข้ามาเพื่อมองหน้าเด็กหนุ่มแล้วก็กลับไป…
“ใครบอกว่าผู้ชายพวกนั้นทุกข์ ก็เห็นมีความสุขดีทุกคน”
“กูล่ะสงสารน้องมันจริงๆ”
“…” จีเซลไม่ได้ตอบอะไรกลับไป หางตาเหลือบมองวันใสที่ส่ายหัวด้วยท่าทีเอือมระอา ก่อนที่ปลายเท้าจะก้าวเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง…
ปัจจุบัน…
“ว่าไงคะ คิดคำตอบนานไปแล้วนะ”
“ครับ”
“งั้นเรา เข้าห้องกันดีกว่า” สายตาของเด็กหนุ่มมองเข้าไปในดวงตาคู่สวย ไล่ลงมาจนถึงปลายจมูกเชิดรั้น ริมฝีปากจิ้มลิ้มแดงระเรื่อชวนหลงใหลมันทำให้เขาแทบหยุดหายใจต้องลอบกลืนนํ้าลายลงคอเอือกใหญ่…
“นั่งรอบนเตียงก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวพี่มา”
“…”
“แล้วนี่คนที่บ้านจะเป็นห่วงไหม น้องโทรไปบอกเขาก่อนนะ…”
“ผมอยู่บ้านคนเดียว…ไม่มีครอบครัวครับ”
“อ้าว พี่ขอโทษนะ”
จีเซลเทนมสดใส่แก้วแล้วเดินมาหย่อนตัวนั่งลงข้างกายคิม ใบหน้าหวานเอนมองชายหนุ่มที่มีท่าทีเกร็งเล็กน้อยพร้อมกับหลบสายตาเวลาคุยกัน…
“ไม่เป็นไรครับ”
“กินนมมั้ย?”
“คะ…ครับ?”
“นมพี่อ่ะ อร่อยนะ”
“พี่กินเถอะครับ…” คิมปรายตามองคนตัวเล็กข้างกายที่ยกแก้วนมขึ้นจรดริมฝีปาก พลันสายตามันก็ไม่อยู่นิ่งไล่มองเรียวขาคู่สวยที่แกว่งไปมาเบาๆ ชุดนอนเปิดขึ้นโชว์ขาอ่อน…
“พี่ฝากถือหน่อย จะเอาที่นอนมาปูให้”
“…”
“หรือจะนอนบนเตียงกับพี่ดี…”
“ผมนอนพื้นดีกว่าครับ”
“พี่ล้อเล่นหน่ะ ทำไมตัวสั่นแบบนี้”
มือเรียวเอื้อมไปอังหน้าผากเด็กหนุ่มที่มีเหงื่อผุดตามกรอบหน้า เนื้อตัวสั่นเทาเหมือนคนไม่สบายทวาความรู้สึกของชายหนุ่มเขากำลังสกัดกั้นอารมณ์ไว้อย่างสุดขีด ยิ่งมองจีเซลที่อยู่ในสภาพชุดนอนล่อแหลมยิ่งควบคุมตัวเองไม่อยู่…
“พี่ครับ ผมขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“ตามสบายเลยค่ะ พี่จะจัดที่นอนไว้รอ” คิมยื่นแก้วนมสดคืน มือเรียวจึงหยิบมันมาไว้ในมือแล้ววางไว้บนโต๊ะ ศีรษะทุยแนบลงกับอกแกร่งฟังเสียงหัวใจเด็กหนุ่ม “แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไร ตัวก็ไม่ร้อน แต่ทำไมหัวใจเต้นแรงจัง…”
“ผม ไม่ได้เป็นอะไร”
“อื้อ เชื่อก็ได้ค่ะ” จีเซลผละใบหน้าออกแล้วกลั้วขำเล็กน้อย เธอลุกจากปลายเตียง ร่างหนาจึงเดินหายเข้ามาในห้องน้ำพร้อมกับลมหายใจที่ถูกถอนออกมาหนักๆ มือยกขึ้นกุมหัวใจตัวเองซึ่งกำลังเต้นแข่งกับอารมณ์ที่พลังพลุ่งพล่านในกายชาย…
5 นาทีผ่านไป…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
“น้องคิม…เสร็จรึยังคะ ทำไมเข้านานจังมีอะไรให้พี่ช่วยมั้ย?”
จีเซลแนบใบหูเข้ากับบานประตูเนื่องจากคิมหายเข้าไปนาน ด้านเด็กหนุ่มที่ต้องช่วยตัวเองเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนรีบรูดซิปกางเกงขึ้นแล้วปาดเหงื่อที่โชกตามใบหน้าออก ก่อนจะเปิดประตูทำให้ร่างเล็กสะดุ้งตกใจนมในมือกระเด็นออกจากแก้วเปื้อนตามร่องอกขาวเนียนแทบจะกลมกลืนกัน…
“พี่แค่มาดู เห็นเข้าไปนาน…”
“พี่ครับ”
“หื้ม?”
“นมพี่หก”
“คิมเช็ดให้พี่หน่อยสิ…” จีเซลกวาดเรียวแขนโอบลำคอใหญ่ ทำให้ชายหนุ่มลดสายตามองที่ร่องอก เธอจัดการจับมือหนามาวางไว้บนเนินอวบแล้วส่งยิ้มเย้ายวนไปให้…
“พี่ทำแบบนี้ไม่กลัวผมหวั่นไหวบ้างเลยหรอ…”
“แล้วหวั่นไหวบ้างรึยัง?”
“…แทบคลั่งแล้วครับ”
เคล้ง!…
“อื้ออ!?” จีเซลถูกกดจูบหนักๆ อย่างไม่ทันตั้งตัวจนร่างกายเกือบเซถลาล้ม แก้วนมที่ถืออยู่ตกแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง พอตั้งหลักได้เธอก็เอื้อมมือดึงแว่นออก พยายามรับสัมผัสร้อนแรงที่ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้จูบตอบ…
.
.
.
น้องมันกลั้นไม่ไหวแล้วค่ะพี่จี…?
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
