ตอนที่ 7

ความเร้าร้อนเพิ่มทวีคูณ แพทริกปล่อยให้สาวน้อยเดซี่เป็นฝ่ายรุกก่อนโดยตลอด อื้มมมม สองมือเล็กคว้าจับแท่งเนื้อที่ผงาดเสียดสีกลีบสาว “ใหญ่” เสียงครางร้องบอกออกมาอย่างไม่อายด้วยความพึงพอใจ

แพทริกผละปล่อยยอดเกสรอกเต่ง ขึ้นมาสบสายตาสว่างกระจ่างใสของเดซี่ ตอนนี้เธอน่ามองยิ่งนัก ใบหน้าอิ่มเอิบแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข “จะจับไว้นิ่งๆแบบนี้อย่างเดียวเหรอ” เดซี่ทำหน้าครุ่นคิดเพียงไม่นานเธอก็นึกออก จากประสบการณ์ครั้งแต่กาลนั้น ที่เคยแอบดูการพรอดรักระหว่างเขาผู้นี้กับหญิงอมนุษย์นางอื่น มือเล็กๆก็เริ่มขยับ

อาร์สสสส แพทริกครางออกมาอย่างพึงพอใจ สองพันปีที่กักกันไว้ มันถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะปลดปล่อยสักทีด้วยน้ำมือของสาวน้อย ศัตรูตัวฉกาจ

เสียงครางก้องกังวาลเมื่อได้รับการปรนเปรออย่างเต็มที่ เดซี่ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องแต่นั่นเป็นเพียงร่างกาย จิตใจส่วนลึกของเธอที่ถูกผนึกไว้กลับร้ายกาจเร้าร้อน เต็มไปด้วยความต้องการ ซึ่งขณะนี้ได้เกิดรอยปริเล็กๆ แล้ว

แพทริกไม่ได้ลืมภาพสถานการณ์ตอนที่เขาสลบไปตอนแรก ที่เขาได้เข้าไปในห้วงคำนึงของเดซี่ เขาเห็นว่าเธอในกาลนั้นมักจะแอบมองเขาเสพรักกับเหล่าสตรีของเขาอยู่ร่ำไป

โอ้วววว เสียงครางที่ยากเกินจะกักเก็บไว้ได้ก็ดังขึ้น เมื่อเดซี่ก้าวสู่บทเรียนต่อไปได้อย่างไม่ต้องเอ่ยแนะนำ ร่างกำยำแหงนไปด้านหลัง สองแขนกำยำค้ำพยุงร่างของตน แอ่นสะโพกขึ้นให้โพรงปากเล็กอิ่มครอบครองท่อนร้อนขนาดใหญ่ไว้ได้เต็มที่เท่าที่เธอจะดูดกลืนได้

‘นายท่าน...นายท่าน...นายท่าน’ เสียงก้องกังวาลแทรกเข้ามาในบรรยากาศร้อนแรง แพทริกหยุดชะงัก เบิกตากว้าง เสียงเหล่านั้นคือเสียงอันคุ้นเคยของพวกนาง พวกนางที่ถูกฆ่าอย่างไม่เป็นธรรม

พรึ่บ! และทุกอย่างก็แปลเปลี่ยน ร่างกำยำที่เคยทอดกายเสมือนตนเป็นเพียงดอกไม้ให้เดซี่ได้เชยชม ก็ผลุบนั่งตัวตรงทำให้เดซี่เซเสียหลักถลาหงายไปนอนแนบกับพื้น

“คุณ” เดซี่ร้องออกมาอย่างตกใจ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ แพทริกหอบหายใจ ดวงตาแข็งกร้าวที่มองเดซี่ก็แปลเปลี่ยนไปในทันที

“ผมขอโทษ” แพทริกเอ่ยและโผเข้าไปประคองร่างบอบบางที่ตื่นตระหนกเข้าสู่อ้อมกอด เขาลูบศีรษะเดซี่ที่แนบอกเขาอย่างอ่อนโยน เมื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้แล้ว แพทริกโน้มหน้าพร้อมเชยคางมนขึ้นมาเพื่อรับจุมพิตที่เริ่มจากอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นเร้าร้อน เมื่ออารมณ์ความต้องที่สงบลงชั่วคราวก็ลุกโชติช่วงขึ้นอีกครั้ง

และมีบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม เพราะร่างกายของเดซี่จู่ๆก็ร้อนดั่งไฟ แต่แพทริกก็หาได้ละถอยออกมาจากร่างเหน่งน้อยเนียนนุ่มไปทุกสัดส่วนนั้น

เสียงธารน้ำดังก้องสนั่น สองร่างเปลือยก็ค่อยๆลอยขึ้น แพทริกพาเขาและเดซี่ไปยังหลังม่านสายธารน้ำตกนั้น ได้ผลโดยทันที หยาดสายธารน้ำจากเบื้องบนทำให้ความร้อนเกินสัมผัสพลันบรรเทาไป เมื่อท่อนล่างของเขาและเธออยู่ใต้ธารน้ำ ในขณะที่ท่อนบนยังแนบแน่นยอกเกสรเสียดสีกันและกัน

พลังของเขาในตัวเดซี่กำลังฉายออกมาให้เขาได้เห็นเมื่อขณะนี้รอบร่างกายเดซี่มีควันสีเทาแผ่ออกมาทั่วอณูร่างกาย แพทริกกระหยิ่มใจอยู่อย่างเงียบๆ ในที่สุดเขาก็รู้วิธีแล้ว

สองขาเรียวเล็กถูกกางและเกี่ยวกระหวัดรอบเอวสอบที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อกำยำ เปิดช่องหลืบสาวที่เธอรอคอยมานานแสนนาน แพทริกสนองตอบอย่างไม่เร่งร้อน เขารู้สึกถึงควันสีเทาที่แผ่ซึมออกมาจากร่างกายเดซี่ซึมซับเข้าสู่ร่างกายเขาอย่างช้าๆ พร้อมๆกับที่แพทริกก็แลกเปลี่ยนแทรกท่อนเนื้อยาวใหญ่เข้าไปในร่องกลีบสาวที่อ้าเปิดทางกว้างให้กับเขา

อื้มมมม เดซี่ครางออกมา ดวงตาปิดลง เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังคืนพลังของเขาที่เธอขโมยไปทีละน้อย...ทีละน้อย พร้อมกับที่เธอกำลังจะได้เป็นผู้หญิงของชายที่เธอจงรักภักดีมานานแสนนาน ต่างก็แลกเปลี่ยนกันอย่างยุติธรรมที่สุด

สอดประสานอย่างช้าๆ ร่องคับแคบถูกแหวกขยายตามขนาดท่อนเอ็นที่ดุนดันแทรกเข้าไป อาร์สสสส เดซี่ครางออกมา ความปวดร้าวแผ่ขยายตั้งแต่ระหว่างขาไปลามทั่วร่างกาย หญิงสาวที่กำลังเกิดการสับสนว่าเหตุใดเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ความรู้สึกถึงไม่เป็นอย่างที่เธอเคยแอบมอง หญิงสาวของเขาในความทรงจำนั้น ยามที่ถูกเขาทิ่มแทงพวกเธอกรีดร้องด้วยท่าทางสุขสม เจ็บขนาดนี้มีความสุขที่ไหนกัน

พรึ่บ! “เจ็บเหรอ” เมื่อเดซี่เปิดดวงตาขึ้นในทันทีที่เขาสอดใส่ไปได้เพียงไม่เท่าไหร่ เขายังไม่ได้พังทลายกำแพงพรหมจรรย์ของเธอเลยด้วยซ้ำ แพทริกยอมรับอย่างไม่กังขา แม้เดซี่จะกระหายอยากเป็นผู้หญิงของเขาแต่เธอช่างไร้เดียงสา ไม่ประสีประสาเรื่องชายๆหญิงๆ เลยสักนิด

เดซี่พยักหน้ายอมรับอย่างง่ายดาย “คุณยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ร่างกายไม่เคยต้องชายใดมาก่อน...ดูสิ!” แพทริกเอ่ยพร้อมกับไล้ฝ่ามือไปที่อกเต่งตึง “อกอิ่มของคุณยังเต่งตึง” เขาพูดพร้อมกับบีบเคล้นบีบบี้ จนเดซี่ครางออกมา “สวยงามมาก” เขาก้มหน้าลงใช้ปลายลิ้นหยอกล้อยอดเกสรสีชมพูที่แข็งเป็นไตกวัดแกว่งหยอกล้อ

เดซี่เคลิบเคลิ้มทั้งกับคำพูดนั้นและการกระทำนั้น จนไม่รู้ตัวว่าร่องแคบของตนถูกผู้เจนจัดขยับลึกเข้าไป “กำแพงพรหมจรรย์...” สิ้นคำพูดนั้น ร่องสาวก็ถูกเบียดเสียดอัดเข้าไปอย่างแนบแน่นผ่ากำแพงที่เอ่ยไป “คุณมอบมันให้กับผม” เดซี่หน้าซีดเผือกเธอเจ็บมาก แต่เพราะทุกอย่างผ่านไปเร็วโดยที่เธอไม่รู้ตัว เฮ่อ เฮ่อ เธอจึงไม่ได้ร้องออกมา

“ตอนนี้คุณเป็นของผมแล้ว” เดซี่ยิ้มออกมาอย่างซาบซึ้งใจ เธอชอบและมีความสุขกับคำคำนี้ ‘ผู้หญิงของผม' เดซี่เบียดกายเข้าหาเขาแนบแน่น แพทริกยิ้มและขยับซอยสะโพก ผ่านไปไม่ถึงนาทีเดซี่ก็รู้ซึ่งแล้วว่าแท้จริงแล้วสตรีเหล่านั้นรู้สึกแบบนี้นี่เอง

เฮ่อ เฮ่อ ลมหายใจหอบกระชั้นสั่นระริก สองร่างเปลือยที่โอบรัดกระหวัดด้านหลังม่านน้ำตกยังคงเสพสุขอยู่อย่างต่อเนื่อง เดซี่กรีดร้องประกาศก้องให้ทั้งสามโลกรู้อย่างไม่อายว่าตนได้ครอบครองจอมเวทย์แพทริกแล้ว โดยที่เธอลืมไปสิ้นว่านี้เป็นเพียงโลกในห้วงคำนึงของตนแต่เพียงผู้เดียว เรื่องที่เกิดขึ้นเธอรู้สึกถึงมันได้แต่ใครเล่าจะมารับรู้นอกจากผู้กระทำ