ตอนที่ 4 แปรปรวน_1

“ผู้หญิงคนนั้นใครเหรอ?”

ในที่สุดฉันก็หยุดยั้งความสงสัยของตัวเองเอาไว้ไม่ได้ แฟรงก์ที่กำลังจะเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าถึงกับหันขวับมาจ้องหน้าฉันทันที

“มันไม่เกี่ยวกับเธอหนิ”

“ไม่เห็นต้องหงุดหงิดเลยนี่นา” ฉันหน้าบึ้งเมื่อแฟรงก์ใช้อารมณ์ หมอนั่นชอบหงุดหงิดใส่ฉันอยู่เรื่อย ให้ตายเถอะ

“อ้อ”

เขาหันกลับมาหลังจากที่เดินห่างไปแล้วหลายก้าว “ระหว่างรอจะไปเดินเล่นก่อนก็ได้นะ”

ก็ไม่แคล้วไล่ฉันอีกอยู่ดี ให้ตายเถอะ ฉันไม่ยอมแพ้นายหรอกไอ้คนหยิ่งเอ๊ย คิดว่าหล่อนักเหรอไง ฉันก็ไม่ได้อยากจะหลงเสน่ห์นายนักหรอก นายต่างหากที่ต้องมาหลงเสน่ห์ฉัน เชอะ

ฮื้อ!!... คิดออกแล้ว ฉันคลี่ยิ้มก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์เพื่อขอใช้สระว่ายน้ำ หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปเลือกชุดว่ายน้ำที่ทางห้างฯ จัดเอาไว้ให้เช่าสำหรับคนที่ไม่ได้เตรียมมา หุหุ ฉันจะทำให้นายอึ้งกับสัดส่วนที่แม้แต่นางแบบยังอาย จับตาดูให้ดีเถอะแฟรงก์

…ว่าแต่ลงทุนไปไหม

ฉันมองบิกินีที่สวมทับอยู่บนร่างกายอย่างรู้สึกอักอ่วนใจที่จะเดินออกไปอวดสายตาของใครต่อใคร บ้าจริง (ต่อมละอายใจเริ่มทำงาน) ทำไมต้องมาโชว์สัดส่วนและผิวขาวเนียนของตัวเองอย่างไร้สาระแบบนี้ด้วยเนี่ย แง่ง~

“นี่เธอ!” ระหว่างที่ฉันกำลังลังเลว่าจะออกไปในสภาพนี้ดีหรือเปล่า เสียงแข็งๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันไม่ได้หันไปมองแต่กลับจ้องเธอผ่านกระจกพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นอย่างเป็นคำถาม

“...กระจกน่ะ จะส่องอีกนานไหมคนอื่นเขาจะใช้”

“อ่อ... โทษค่ะ” ฉันเข้าใจในทันทีและเลี่ยงออกมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพึมพำขอโทษเธอเบาๆ อย่างรู้ตัวว่าผิด ยัยนั่นจึงคลายสีหน้าลงและพยักหน้าให้ฉันอย่างไม่ถือสา

ย่ะ ถ้าเธอจะถือสาหาความเพราะเรื่องแค่นี้ฉันก็ว่าบ้าแล้วล่ะ!

ฉันเดินมาหยิบผ้าคลุมอาบน้ำสีขาวขึ้นสวมทับบิกินีสีส้มสด ผูกสายคาดเอวเรียบร้อย เดินออกมาจากห้องแต่งตัวมุ่งตรงมาที่สระว่ายน้ำ

“นึกว่าเธอไปเดินเล่น จะว่ายน้ำด้วยเหรอ?” แฟรงก์หันมามองหน้าฉัน หมอนั่นกำลังนอนเอกเขนกอยู่บนเก้าอี้สีขาวพร้อมกับบีบกล้ามเนื้อน่องขาตัวเองไปพลาง เหมือนกำลังสร้างความยืดหยุ่นให้กับร่างกาย

“อืม” ฉันครางตอบเบาๆ แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้สีขาวข้างๆ หยิบครีมกันแดดที่อภินันทนาการจากทางห้างฯ ขึ้นมาบีบแล้วทาแขนและขาในส่วนที่เลยผ้าคลุมออกมา

แฟรงก์ลุกขึ้นไม่พูดไม่จาเดินตรงไปที่สระว่ายน้ำแล้วกระโดดตูม! ฉันมองหมอนั่นแหวกว่ายอยู่ในสระสักพักจึงตัดสินใจถอดผ้าคลุมออกไปวางไว้ที่โต๊ะข้างๆ แล้วเริ่มทากันแดดในส่วนของร่างกายที่ถูกปกปิดก่อนหน้านี้ ว่าแต่... ทำไมฉันถึงไม่ทาตั้งแต่ตอนเปลี่ยนชุดว่ายน้ำนะ สมองช้าจริงๆ เฮ้! ฉันเปล่าออกมาทายั่วแฟรงก์นะ ไม่เคยมีความคิดแบบนั้นอยู่ในหัวฉันเลยจริงๆ

“เอ๊ย!”

ระหว่างที่ฉันกำลังด่าตัวเองอยู่ในใจ ก็มีใครบางคนแย่งครีมกันแดดในมือไป แล้วฉันก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อคนคนนั้นคือแฟรงก์

“ให้ช่วยไหม”

ตึกๆ ตึกๆ กรี๊ด!

แล้วทำไมหัวใจฉันต้องเต้นแรงแบบนี้ด้วยเนี่ย ใบหน้าเรียวยาวได้รูปงดงามราวกับปั้นมาจากจิตรกรชั้นเอก จมูกคมมีหยดน้ำเกาะประปรายยิ่งทำให้หัวใจฉันสั่นระรัว กอปรกับดวงตาคมเฉี่ยวที่จ้องมองมาอย่างจงใจนั่นอีก กรี๊ด! นายมาปั่นป่วนหัวใจฉันทำม้ายยยย~

“เอ่อ... มะไม่เป็นไร” ฉันพยายามหันไปมองแฟรงก์ที่ยืนอยู่ด้านหลังแต่หมอนั่นก็ไวกว่าความคิด บีบครีมใส่หลังฉันเรียบร้อยโรงเรียนวัดไปแล้ว ฉันสะดุ้งวาบพร้อมกับจ้องหน้าแฟรงก์ตาลุกวาว หมอนี่มันคิดจะลวนลามฉันใช่ไหมฮะ

“ไม่เป็นไรหรอกน่า... ฉันไม่ถือ”

กรี๊ด!! พูดออกมาได้หน้าตาย

“แฟรงก์ไม่ต้อง...” ฉันพยายามเบี่ยงหลังหลบมือหนาเปียกชื้นของแฟรงก์แต่ก็ไม่เป็นผล หลายทีเข้าหมอนั่นถึงกับใช้มืออีกข้างจับไหล่ฉันเอาไว้แน่น ไม่ให้ขยับเขยื้อนได้ แง่ง~ นายมันยังไงกันแน่เนี่ย!!

“เสร็จแล้ว” หมอนั่นบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะโยนครีมกันแดดลงบนโต๊ะอย่างไม่ไยดีแล้วจับแขนฉันให้ลุกขึ้น

“เฮ้ย!” ฉันร้องเสียงหลงเพราะไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกฉุดให้ลุกยืนอวดเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของตัวเองต่อสายตาของใครต่อใครที่สระว่ายน้ำและที่แย่กว่านั้นก็คือสายตาคมปลาบของไอ้หน้าหล่อที่มองอยู่ใกล้ๆ นี่แหละที่ทำให้ฉันรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ไปทั้งตัวจนแทบอยากจะวิ่งกลับเข้าไปเปลี่ยนชุดให้มันรู้แล้วรู้รอด

“หุ่นดีกว่าที่คิดนะเนี่ย รู้ไหมว่าเธอทำให้ฉันอารมณ์ดีขึ้นเป็นกองเลย” รอยยิ้มขี้เล่นของแฟรงก์ทำฉันเสียวท้องวูบ แต่ก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรออกไปแฟรงก์ก็ดึงฉันมาที่ขอบสระแล้วพากระโดดลงน้ำไปด้วยกันทั้งที่ฉันไม่ได้อยากทำแบบนั้นเลยสักนิด กรี๊ด!!!