Revenge mission ภารกิจแค้นกำราบหัวใจ

เอี๊ยด! โครม!!!!!!

เฮือก!

ฉันสะดุ้งตกใจตัวแข็งทื่อเมื่อจู่ๆ ก็มีคนบ้าวิ่งตัดหน้ารถ ใช่! คนดีๆ ที่ไหนจะกล้าวิ่งออกมาให้รถชนกลางถนนแบบนี้ ว่าแต่ฉันช็อกจนน้ำตาไหลเลย ฮือๆ

พอชะโงกหน้าขึ้นมองผ่านกระจกหน้ารถอย่างหวาดหวั่น คิดในใจแบบสั่นๆ ตายไหม?

ชั่วเวลาสั้นๆ ที่เสียงล้อรถเบรกกระแทกกับพื้นถนน พริบตาสั้นๆ ที่ฉันจมอยู่ในภวังค์แห่งความหวาดวิตกผู้คนจำนวนมากก็กรูกันมารุมดูร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงหน้ารถของฉันจนแน่นขนัดตา

"ไมค์!" เสียงนั่นทำฉันสะดุ้งเฮือก!

น้ำเสียงร้องเรียกชื่อที่ทรงพลังของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นพอดีกับที่ฉันก้าวลงมาจากรถด้วยหัวใจหลุดลอยไปแล้ว ขาฉันสั่นเหมือนกับหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำขณะก้าวเดินมายังร่างที่นอนจมกองเลือดอยู่หน้ารถตัวเอง กัดริมฝีปากแน่นมองดูผู้ชายที่ร้องเรียกชื่อเจ้าของร่างที่นอนแน่นิ่งอย่างหวาดหวั่น

"ไมค์ ฟื้นสิวะไมค์ ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลที!!" เขาดูเจ็บปวดจนฉันแทบจะทรุดลงอย่างอ่อนแรง นี่ฉันทำอะไรลงไปแล้วเนี่ย ฉัน... จ้องมองผู้ชายคนนั้นด้วยแววตาเสียใจ เอ่ยกับเขาปากคอสั่น

“ฉัน... ฉัน... ฉันขอโทษ ฉัน... ฉันจะเรียกรถพยาบาลเดียวนี้!!”

“งั้นก็รีบๆ โทรสิ!! จะรอให้เพื่อนฉันตายก่อนเหรอ!!!!” นัยน์ตาที่หันขวับมาแดงก่ำน่ากลัวกับลำคอที่เพิ่งเปล่งเสียงตะคอกใส่ฉันก็เกร็งจนเห็นเส้นเลือด ฉันสะดุ้งใจเสียก่อนจะลนลานควานหาโทรศัพท์มือถือแล้วโทรเรียกรถพยาบาลอย่างเร็วที่สุดเท่าที่สมองสั่นการ

แววตาคมกริบตวัดมองมาทางฉัน เขาทำให้ฉันผงะเพราะหวาดกลัวก่อนจะชะงักเมื๋อใบหน้าหล่อเหลาละลายใจของเขาสะกิดต่อมความจำเกี่ยวกับคนดังแวดวงบังเทิงให้ประมวลผล และก็ปิ๊ง! ดวงตากลมโตที่ปกติก็โตอยู่แล้วกลับเบิกกว้างในรัศมีสามร้อยหกสิบองศาเมื่อรู้ว่าเขาคือชิน!! หนึ่งในสมาชิกวงโซแบด วงร็อคสตาร์ที่กำลังฮอตมากสุดๆ ในตอนนี้ แม้แต่ฉันก็ยังชอบฟังเพลงของพวกเขาเลย

วี้หว่อ...วี้หว่ออ...

ไม่นานเสียงไซเรนก็ดังขึ้นก่อนที่รถกู้ศพเอ้ยรถกู้ภัยจะหามคนเจ็บขึ้นเปลแล้วนำมาขึ้นท้ายรถอย่างรวดเร็ว

ปึก!

"ให้ฉันไปด้วยนะ" ฉันกระโดดตามชินขึ้นมาบนรถ นัยน์ตาของชินเป็นเส้นแดงๆ เหมือนกำลังจะร้องไห้แต่ก็ไม่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา ตรงกันข้ามเป็นฉันเองที่ร้องไห้น้ำตานองหน้าเพราะสะเทือนใจและเสียใจที่เหยียบเบรกไม่ทัน ฮึก!ฮือๆๆๆๆๆ

"ถ้าเพื่อนฉันเป็นอะไรไปเธอจะต้องชดใช้!!!" ชินจ้องหน้าฉันอย่างเลือดเย็นน่ากลัวซะจนฉันไม่กล้ามองหน้าเขา นั่งเงียบมมาตลอดทางจนกระทั่งถึงโรงพยาบาล...