Episode 28

_กิลล์นักผจญภัย

หลังจากที่ผมเดินออกมาทางหน้าประตูพระราชวังก็ไล่ทหารกลับไป เพราะไม่เข้าใจว่าจะตามกันมาทำไม และผมก็ได้เดินมาถึงกิลล์นักผจญภัยที่เดิม ที่ผมเคยโดนหาว่าเป็นเด็กหนีออกจากบ้าน

บึง!!!

ผมตรงดิ่งไปที่แผนกประชาสัมพันธ์และวางจดหมายดัง บั่ง!

คราวนี้แหละ ผมต้องผ่านมันไปได้อย่างแน่นอน

หึหึ คราวนี้ไม่พลาดแน่

“เออ... คุณหนู ไม่ทราบว่า.... คงจะไม่ได้หนีออกมาจากบ้านอีกใช่ไหมคะ?”

อ๊ากกกก! นี้เหรอคือคำแรกที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ควรถามเป็นอันดับแรก! ?

ก็คงไม่ผิดหรอกนะ เพราะว่าพนักงานคงจะจำผมได้หลังจากที่เกิดเรื่องไปเมื่อวาน วันนี้มาแก้ตัว จะไม่พราดเหมือนกับคราวก่อนอย่างแน่นอน เพราะคราวนี้ผมเอาหลักฐานมาด้วยว่าไม่ได้หนีออกมาจากบ้านอย่างแน่นอน

ผมใช้มือเล็กๆ ของผมตบไปที่จดหมายที่วางอยู่บนเค้าเตอร์เบาๆ

“นี่จดหมายแนะนำตัวจากองค์ราชา”

“องค์ราชา!!!!! ”

“ว่าไงน้า!!!!!! ”

นี่ผมไม่ได้พราดอะไรไปใช่ม้าย!!!!!

“เชิญคุณหนูทางด้านนี้ก่อนเจ้าค่ะ ทางเราจะทำการต้อนรับคุณหนูเป็นอย่างดีแน่นอนเจ้าค่ะ”

ผมไม่ได้ทำอะไรผิดไป... สินะ?

กิลล์นักผจญภัยดูวุ่นวายขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่เมื่อวานคิดว่าสงบไปแล้วแท้ๆ แต่วันนี้กลับดูวุ่นวายยิ่งกว่าเมื่อวานเสียอีก ถึงต้นเหตุจะมาจากจนหมายแนะนำตัวฉบับนี้ก็ตาม หรือว่าจะมาจากสาเหตุอื่น?

ตอนเดินเข้ามาก็ดูวุ่นวายมากพอแล้ว นี่ยังจะวุ่นวายหนักยิ่งกว่าเดิมอีก แล้วคราวนี้ผมก็ไม่ต้องทนต่อสายตาที่จับจ้องมาทางผมพวกนั้นอีกแล้ว เพราะว่าหลังจากนี้ มิคาเอลจะช่วยผมแบ่งเบาภาระการตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนได้ยังไงละ

คนติดตามของผมมันต้องให้ได้อย่างนี้สิ

พนักงานที่พาผมเข้ามาในห้องรับแขกเพื่อหนีจากความวุ่นวาย ก็ได้ขอรับจดหมายฉบับนั้นไป เพื่อนำไปตรวจสอบ แล้วเมื่อผ่านไปสักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา และมานั่งลงตรงหน้าของผมกับมิคาเอล

“ยินดีที่ได้รู้จัก ผมเป็นกิลล์มาสเตอร์ที่เมืองหลวงแห่งนี้ แล้วคุณหนูต้องการที่จะมาสมัคเป็นนักผจญภัยสินะครับ”

“ใช่แล้ว ข้าต้องการที่จะมาสมัครเป็นนักผจญภัย”

“แล้วคุณหนูท่านนั้น”

หึม... ผมมองไปด้านข้างที่กิลล์มาสเตอร์ผายมือไป ซึ่งทำให้ผมตกใจเล็กน้อย

ในจดหมายสงสัยคงไม่ได้บอกเกี่ยวกับเรื่องของมิคาเอลสินะ

“เธอคือผู้ติดตามของข้าน่ะ แล้วจะมาสมัครเป็นนักผจญภัยพร้อมกับข้าด้วย”

กิลล์มาสเตอร์ดูท่าจะตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เลยเริ่มคำถามต่อไป

“ข้าขอถามอะไรนอกเรื่องหน่อยนะคุณหนู ตั้งแต่ที่ข้าเดินเข้ามาข้าก็สงสัยมาตลอดเลยว่า ผู้ติดตามของท่านนั้น เป็นภูติระดับสูงงั้นหรือ?”

สงสัยคงจะคิดได้เป็นอย่างเดียวละมั้งว่าเป็นเผ่าภูติ จะบอกว่าเป็นเผ่าเทพก็ไม่กล้า เพราะว่าตัวตนระดับเทพนั้นในโลกนี้ถือว่าเป็นตัวตนระดับสูง ที่ไม่ควรจะเอามาเอ่ยพร่ำเพรื่อได้ ยกเว้นเผ่าภูติที่มีตัวตนหลายระดับที่พอจะหยิบขึ้นมาพูดได้

เลยไม่แปลกที่กิลล์มาสเตอร์จะหยิบยกขึ้นมาเป็นตัวเลือกอันดับแรก กับลักษณะของมิคาเอลที่ไม่ค่อยเหมือนกับมนุษย์สักเท่าไหร่

“ไม่ใช่หรอก เธอคือเผ่าทูต”

“เผ่าทูต?”

กิลล์มาสเตอร์งงกับคำตอบของผมจนพูดอะไรไม่ออก แล้วกลืนคำสงสัยที่มีอยู่มากมายลงไป เพราะอะไรบางอย่าง

“เข้าใจแล้ว รออีกสักครู่การสมัครเป็นนักผจญภัยของคุณหนูถึงจะเสร็จ”

“ไม่เป็นไร ข้ารอได้”

-กิลล์มาสเตอร์ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เหมือนกับว่าผิดหวังอะไรสักอย่าง ซึ่งผมที่เห็นอย่างนั้น ก็ทำสิหน้าสงสัยออกไปจนกิลมาสเตอร์สังเกตได้

“ข้าต้องขออภัยเป็นอย่างสูง ที่เสียมารยาทต่อหน้าคุณหนู”

“ไม่จำเป็น”

“ถ้ามันไม่เป็นการรบกวนคุณหนูมากเกินไป ข้าขอถามคุณหนูเกี่ยวกับตัวคุณหนูสักเล็กน้อยจะได้หรือไม่”

หืม... ผมนึกว่าในจดหมายจะจัดการให้หมดแล้วเสียอีก เพราะว่ามีข้อตกลงของพวกหม่าม้าอยู่อย่างไงล่ะ ถ้าไม่ปลอมประวัติให้ ก็หมายความว่า ทางนั้นจะให้อิสระทางนี้เกี่ยวกับเรื่องนี้สินะ

“ว่ามาสิ”

ผมตอบกลับไปสั้นๆ และนั่งรอต่อไป เพราะคิดว่าคงจะเป็นเรื่องที่ผมสามารถตอบได้

“งั้นคุณหนูเป็นลูกของขุนนางท่านใดหรือตรับ”

อันนี้ไม่รู้แฮะ แล้วก็ไม่คิดว่าจะตอบ เพราะนั่นเป็นสิทธิ์ของผม

“ข้าขอไม่ตอบข้อนี้ก็แล้วกัน”

“อ่า.... แล้วคุณหนูกับผู้ติดตามของคุณหนูมีอาชีพคืออะไรหรือครับ”

มันก็แปลกนะที่ไม่มีเอกสารเอามาให้กรอกเหมือนคราวก่อน แล้วยังมานั่งถามอยู่แบบนี้ ถ้าจะให้พูดในเนื้อความจดหมายคงจะระบุเอาไว้ว่าข้อมูลทุกอย่างของผมนั้นเป็นความลับหรือไม่กันนะ? ผมเองก็ไม่รู้ด้วยสิ

“ข้าหรือ ข้าเป็นฮิลเลอร์ ส่วนมิคาเอลให้เจ้าตัวตอบเองจะง่ายกว่านะ”

ก็ช่วยไม่ได้ ผมนึกอะไรไม่ออกนี่นานอกเสียจากอาชีพอิลเลอร์ที่เคยใช้ตอนที่อยู่กับปาร์ตี้เจ้าชินคิ

มิคาเอลพยักหน้าเล็กน้อยให้กับผมและหันไปทางกิลล์มาสเตอร์ที่นั่งอยู่ตรงหน้า

“ข้ามีอาชีพไม่แน่นอนเจ้าค่ะ เพราะข้าถูกฝึกฝนให้ใช้อาวุธได้ทุกประเภทรวมทั้งเวทมนตร์ด้วยเช่นกัน ถึงจะไม่ถนัดเวทย์สายซับพอร์ต แต่ข้าถนัดเวทย์สายโจมตีมากกว่าเจ้าค่ะ”

“ดูเหมือนจะเก่งกว่าที่เห็นสินะครับ แล้วข้อสุดท้ายที่กระผมอยากจะถามคุณหนู ว่าทำไมคนระดับพวกคุณหนูถึงได้อยากจะมาเป็นนักผจญภัย และมีความเกี่ยวข้องกับพระราชาแบบไหน พระราชาถึงได้เขียนจดหมายแนะนำตัวด้วยตนเองให้กับพวกคุณหนูได้”

ค้อนข้างจะตอบยากอยู่พอสมควรเลย

ผมนั่นคิดอยู่สักครู่โดยมีมิคาเอลนั่งอยู่ด้านข้าง

“แค่มาฝึกควบคุมเวทมนตร์ก็เท่านั้งเอง ส่วนมิคาเอลก็เป็นคนคอยติดตามข้า เพราะฉะนั้นมิคาเอลไม่มีเหตุผลอะไรพิเศษมากหรอก ส่วนเรื่องของพระราชา ก็คงจะแบบว่า เป็นผู้อยู่อาศัยธรรมดาๆ แต่นั้นเอง”

“แต่ถ้าเป็นผู้อยู่อาศัยธรรมดาๆ พระราชาคงจะไม่เขียนจดหมายแนะนำตัวให้ด้วยตนเองหรอกจริงไหมครับ”

พูดอะไรมากไปหรือป่าวหว่า

ผมที่เริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีแล้วกับกิลล์มาสเตอร์ เพราะผมสัมผัสได้ว่ากิลล์มาสเตอร์พยายามที่จะล้วงข้อมูลเกี่ยวกับตัวของผมให้ได้มากที่สุด ด้วยคำถามที่ดูไม่น่าสงสัย แต่ก็ยังดูน่าสงสัยสุดๆ

“เฮ้อ.... ข้าว่าข้าคงจะตอบคำถามเจ้าไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ คงจะเข้าใจนะ”

“ก็ตามที่ข้าได้บอกไปว่านี้จะเป็นคำถามสุดท้ายแล้ว เพราะฉะนั้นข้าจะไม่ถามซักไซ้คุณหนูเพิ่มเติมอีกแล้วละครับ”

เป็นงั้นก็ดี หรือว่าได้ข้อมูลที่ต้องการไปหมดแล้วกันแน่

กิลล์มาสเตอร์ยิ้ม มันชวนยั่วโมโหของผมเล็กน้อย แต่ผมก็พยายามใจเย็นลงเพราะคิดว่ากิลล์มาสเตอร์จะมาไม้ไหนอีก จนผมก็อดคิดไม่ได้ว่าอย่าไปตกหลุมพรางของมันง่ายๆ สิตัวเรา

ก๊อก! ๆ

“ขออนุญาตค่ะ บัตรนักผจญภัยของคุณหนูทำเสร็จแล้วเจ้าค่ะ”

มีเสียงเคาะประตูก่อนที่จะมีพนักงานคนหนึ่งถือกล่องสองใบเดินเข้ามา กล่องใบนั้นทำขึ้นมาอย่างหรูหรา จนผมที่เห็นยังต้องรู้สึกหวั่นๆ

พนักงานที่เดินเข้ามาวางกล่องทั้งสองใบลงบนโต๊ะตรงหน้าของผม

“เชิญตรวจสอบได้เลยเจ้าค่ะ คุณหนู...”

มันจำเป็นที่จะต้องใช้ของหรูหราขนาดนี้เลยหรือเนี่ย..

“นี่เป็นบัตรนักผจญภัยที่ทำขึ้นมาเป็นอย่างดี และคิดว่าคุณหนูและผู้ติดตามของคุณหนูคงจะชอบ”

เออ.... ผมไม่ได้สนใจเรื่องนั้นหรอกนะ แต่สนใจเรื่องเงินต่างหาก ผมไม่มีติดตัวสักแดงเดียวเลยนะ ถ้าเกิดว่ามันแพงจนซื้อบ้านได้สักหลัง ผมคงไม่ต้องไปทำงานใช้หนี้ค่าบัตรกิลล์ตายเลยหรอ

“แล้วเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด....”

” ไม่เป็นไรครับ ทางเราได้เดินเรื่องเรียกเก็บค่าใช้จ่ายทั้งหมดของคุณหนูไปทางพระราชวังเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ”

ดูเหมือนว่าจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว หรือจริงๆ แล้วต้องการที่จะยืนยันอะไรสักอย่างกันแน่?

ก็อย่างเช่นที่เรียกเก็บเงินไปทางพระราชวัง คงอยากจะพิสูจน์อะไรสักอย่างหรือป่าว เช่น ว่าทางนั้นจะยอมจ่างเงินส่วนนี้หรือไม่เพื่อเป็นการยืนยันว่าตัวผมนั้นเป็นคนสำคัญจริงๆ

“แล้วขั้นตอนการเรียกเก็บเงินค่าใช้จ่ายทั้งหมดของคุณหนูก็ได้รับการอนุมัติโดยไม่ต้องผ่านการตรวจสอบเลยแม้แต่น้อยเลยด้วยครับ...”

กิลล์มาสเตอร์ยิ้ม

คนๆ นี้ ชักจะเริ่มน่ากลัวขึ้นมาทุกทีแล้วสิ