Episode 19

“เรามาทำความรู้จักกันใหม่ดีกว่านะ นี่ริช ตำแหน่งนักเวทย์”

“จำชื่อดิฉันให้ขึ้นใจซะละ โชคดีมากแค่ไหนแล้วที่ได้อยู่ปาร์ตี้เดียวกับดิฉัน”

ยังจะหลงตัวเองได้อีก

ผู้กล้าคนนั้นเห็นว่าถ้าไม่ทำการแนะน้ำตัวกันซะใหม่ อาจจะประสานงานกันไม่รู้เรื่อง

ก็จริงตามที่ว่ามา เพราะยังไม่รู้เลยว่าคนพวกนี้อยู่ตำแหน่งไหนกันบ้าง

“นี่ โรส เธออยู่ในตำแหน่ง สนับสนุน”

“หึ ชั้นไม่ช่วยเธอหรอกนะ”

ไม่ได้ขอสักหน่อย

อันที่จริงคนที่ได้มาต่างโลก แล้วจะได้ต่อสู้อะไรแบบนี้มันจะต้องตื่นเต้นสิ ไม่ใช่ทำหน้าหมดอะไรตายอยากแบบผม ต้องบอกว่าเซ็งครับ การที่ได้เข้าร่วมปาร์ตี้แบบนี้ แค่คิดว่าคนอื่นด้อยกว่าก็ทำถ้าจะแควะใส่กันซะแล้ว เฮ้อ.....

“ส่วนนี่มาร์ค ตำแหน่งโล่ แล้วก็ชั้นชินคิ ตำแหน่งนักดาบ แล้วเธอละ?”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ เจ้าหญิงของผม...”

มาร์คเข้ามาย่อตัวทำถ้าจะเอามือผมไปจูบ แต่ว่า..... เกิดสายลมใบมีดวิ่งผ่านหน้าของผมไปอย่างรวดเร็วเสียก่อน พูดง่ายๆ เพียงแค่สัมผัสมันมือของผม มองของเจ้ามาร์คก็อาจจะขาดไปได้ง่ายๆ

“ไอคนที่ในใจมันคิดไม่ดีอย่าได้คิดที่จะมาแตะต้องยุยจังน่ะ!!! ”

ทำไมเป็นงั้นไปได้คะหม่าม้าเอลาส

“ยุยจังอย่าให้มันจับตัวเชียว ถึงภายนอกจะดูสุภาพบุรุษ แต่ภายในช่างโสโครก”

ขนาดนั้นเลยหรือคะ หม่าม้า

ถ้าหม่าม้าถึงกับใช้คำพวกนี้ออกมา แปลว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน แล้วจะรู้ได้ยังไงละว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนไม่ดีจริงๆ

จริงสิแล้วเราจะอยู่ตำแหน่งไหนดีละ อืม.... ตำแหน่งที่ยังไม่มี...

“ข้าอยู่ตำแหน่งพระ ฮิลเลอร์ไง”

ผมไม่คิดที่จะบอกชื่อหรอกนะ เพราะว่าผมเองก็คิดว่า นี่เป็นเพียงแค่ปาร์ตี้ชั่วคราวเลยไม่จำเป็นที่จะต้องแนะนำตัว แล้วก็อีกอย่างผมถูกลากมาด้วย มันเลยเป็นสิทธิ์ของผมที่จะไม่แนะนำตัวจริงไหม?

ผู้กล้าชินคิจ้องมองมาที่ดาบของผม ทำสายตาอย่างกับว่า เชื่อตายละ แล้วก็ยิ้มออกมา

“งั้นหรือ ก็ตามนั้นแล้วกัน ปาร์ตี้ของเราขาดฮิลเลอร์ดีๆ อยู่พอดีเลย ที่จริงตำแหน่งฮิลเลอร์นั้นจะต้องเป็นของน้องชายมาร์คด้วย แต่ว่าวันนี้ดันเกิดอุบัติเหตุขึ้นซะก่อน เลยกระดูกร้าวจนเข้าร่วมการประลองในครั้งนี้ไม่ได้ ถึงจะน่าเสียดาย แต่มันก็ช่วยไม่ได้เหมือนกัน”

เหรอ ทำไมทำเสียงเหมือนกับไม่เชื่อกันสักนิดเลยละ งั้นเอาแบบนี้เป็นไง

“หม่าม้า สอนใช่เวทย์ฮิลหน่อยสิ”

คุดๆ หม่าม้าค่อยปีนขึ้นมา แล้วก็เอียงคอเล็กน้อย

ก็ช่วยไม่ได้นี่นา เพราะไอผู้กล้านั่นดันไม่เชื่อกันอย่างเห็นได้ชัด ผมเลยต้องแสดงให้มันดูยังไงล่ะ

“ไม่มีปัญหาจ๊ะ ถ้าเป็นเวทย์รักษาหม่าม้าไม่ห้ามอยู่แล้ว”

ทำไมมันช่างแตกต่างกับตอนที่ผมอยากจะชักดาบออกมากันนะ เหมือนกับว่าพวกหม่าม้าไม่อยากจะให้ใช้เวทย์โจมตีเสียมากกว่า

ฟิ่ว.... ฉึบ!!!

กิ่งไม้ตกลงมาใส่มือของผม จนผมเอียงคอเล็กน้อยกับมัน

“หม่าม้าเอลาส... เอามาทำอะไรหรือคะ กิ่งไม้...”

หม่าม้าเองก็เอียงคอเล็กน้อยกับคำถามของผม ถึงผมจะไม่ค่อยเข้าใจก็ตาม

“คทาไง ยุยจัง มันเอาไว้ร่ายเวทย์ อันที่จริงอย่างยุยจังไม่ต้องมีก็เหมือนกัน”

ไอที่ว่าไม่มีก็ได้นี่ เพราะว่ามันเป็นแค่กิ่งไม้ธรรมดาๆ ใช่ไหมคะ หม่าม้าเอลาส...

ผมกำลังสับสนว่าหม่าม้ากำลังแกล้งผมอยู่หรือป่าว เพราะมันมีด้วยเหรอที่เอากิ่งไม้มาใช้แทนไม้คทา

แถมมันไม่สวยเอาซะเลย.... คนอื่นมีแต่อันสวยๆ ทั้งนั้น

มู้ววววว หม่าม้าเอลาสทนเห็นลูกสาวของตัวเองใช้ของโหลๆ ที่หาหยิบได้ตามพื้นได้ด้วยหรือคะ หม่าม้าใจร้าย!!!

“แค่ยุยจังชี้ไม้ไปแล้วหมุนปลายไม้เล็กน้อย พร้อมๆ กับร่ายคาถาว่า ความเจ็บปวดเอ๋ยจงหายไป เพี่ยง!! แล้วสุดท้ายก็ชี้ไม้คทาออกไปยังเป้าหมายให้สุดแขนเลย แค่นั้นเอง ที่จริงยุยจังไม่ต้องใช้ก็ได้นะ ไม้อันนี้แค่ใช้ให้ยุยจังควบคมเวทมนตร์ได้ง่ายขึ้นก็แค่นั้นเอง เพราะงั้นจบการสอนแล้วจร้า”

มันจะเร็วเกินไปม้าย!!! แล้วคาถาอย่างกับสาวน้อยเวทมนตร์นี่มันอะไรกันคะ หม่าม้าเอลาสเต็มใจสอนหนูไหมเนี่ย! แล้วสรุป หม่าม้าเอลาสจะให้ใช้เจ้าคทาอันนี้จริงๆ หรือ?

ผมหันไปทางผู้กล้า หลังจากที่ได้เล่าเรียนคาถาและเวทมนตร์จากฮอกวูด มาอย่างเร่งรัด แถมผมยังไม่เข้าใจอีกด้วยว่า คาถานี้มีที่ไหนมีสอนบ้าง ช่างน่าพิสมัยเสียจริง

ผมชี้ไม้ไปทางผู้กล้า

“ไม่เชื่อกันใช่ไหม เป็นแผลอยู่ที่มือใช่สินะ งั้นดูนี่ ความเจ็บปวดเอ๋ยจงหายไป เพี่ยง!! ฮึ เป็นไงละ”

“น-นี่มัน!!! หายเป็นปลิดทิ้งเลย ไม่น่าเชื่อ!!!! แต่ว่า.... คุค!!! ”

“ขำอะไร!! ”

คนอุตส่าห์รักษาแผลไฟไหม้ที่มือให้ ยังจะมาหัวเราะเยาะกันอีก มันน่ารักษาให้ไหมเนี่ย

ผมไม่สนใจแล้ว หม่าม้าสอนอะไรให้ก็ไม่รู้น่าอายเป็นบ้า แต่มันได้ผลจริงๆ ด้วย หุหุ เวทมนตร์นี่น่าสนุกจัง

_ลับหลังหลังจากที่ยุยเดินเข้าสนามประรองไปแล้ว _เหล่าภูติ

““บราโว่!!!!!!! ” ”

_เหล่าปาร์ตี้ผู้กล้า

“ฮะๆๆๆ เป็นเด็กน้อยหรือยังไง อย่างกับสาวน้อยเวทมนตร์แหนะ แต่พลังรักษาช่างน่าตกใจจริงๆ”

“ท่านผู้กล้า พลังรักษาขนาดนั้นมัน....”

“อ่า.... น่าตกใจเลยละ ขนาดเวทย์รักษาของโรสยังทำได้แค่บรรเทาความเจ็บปวดของแผลพวกนี้ได้เท่านั้นเอง”

“แล้วการร่ายเวทย์แบบนั้น ข้าไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลยท่านผู้กล้า”

“ชั้นรู้ ช่างน่าสนใจจริงๆ มีดาบแต่ใช้เวทย์รักษา แล้วตัวตนที่ยังเป็นปริศนาอีก หรือว่านั่นจะเป็นเพียงแค่ข้ออ้าง”

อ่า.... คิดถูกจริงๆ ที่เลือกตำแหน่งฮิลเลอร์ เพราะว่าตำแหน่งนี้ทุกคนในปาร์ตี้จะต้องคอยคุ้มกันผมยังไงละ ฮิลเลอร์นั้นเป็นตำแหน่งที่สำคัญมาก ก็เหมือนกับการศึก ถ้าขาดเสบียงก็เท่ากับขาดกำลัง

ตอนแรกพวกนั้นกะให้โรสควบตำแหน่งฮิลเลอร์ไปด้วย ถ้าผมไม่ได้เข้าร่วมปาร์ตี้ ส่วนตำแหน่งสนับสนุนในที่นี้หมายถึง การบัพหรือการดีบัพศัตรู แต่ไม่เก่งเรื่องฮิล แต่ก็พอใช้ได้ แล้วตำแหน่งสนับสนุนนั้นที่จริงแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องมีก็ได้ แต่ถ้ามีก็จะเป็นความได้เปรียบในระดับหนึ่ง

เพราะฉะนั้น ตำแหน่งสนับสนุน มีก็ดี ไม่มีก็เฉยๆ แต่ถ้าเราไม่มีแล้วฝ่ายศตรูมี ก็เท่ากับ เจอปัญหาเข้าแล้ว

ปาร์ตี้พวกผมได้ลงสนามมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และได้มาถึงจุกที่กำหนดเอาไว้ พร้อมๆ กับประตูที่ค้อยๆ ปิดลงอย่างช้าๆ

“ทุกคน เตรียมพร้อม โรส ฝากเรื่องบัพด้วย ส่วนเธอ ชั้นไว้ใจเรื่องฮิลได้สินะ”

เอางั้นหรอ เวลาพวกนั้นได้รับบาดเจ็บ ต้องทำท่าแบบนั้นอีกหรือเนี่ย น่าอายจัง.... แถมคทารากหญ้าอันนี่ก็ช่างไม่โสภาเอาเสียเลย

ผมพยักหน้าตอบไปแบบเก้ๆ กังๆ

“ริช ฝากเรื่องทำความเสียหายด้วย เมื่อชั้นให้สัญญาณ สุดท้าย ส่วน มาร์ค ช่วยระงับอารมณ์หน่อยนะ”

ชะอ่าว ทำไมคนชื่อมาร์คถึงได้บอกว่าให้ระงับอารมณ์หน่อยละ ไม่เห็นจะเข้าใจเลย แถมพวกหม่าม้าก็ไม่อยากให้คนๆ นี้เข้าใกล้ผมด้วย เพราะอะไรกันนะ

เมื่อประตูทางเข้ามาในสนามประลองนี้ปิดลง สัญญาณการเริ่มแข่งขั้น ก็ได้เริ่มขึ้นโดยทันที แล้วทุกคนก็เริ่มร่ายอะไรต่อมิอะไรจนผมตามไม่ทันเลยสักนิด

“บัพโจมตีกายภาพ!! บัพโจมตีเวทย์!! บัพป้องกันกายภาพ!! บัพป้องกันเวทย์!! บัพความไว!! บัพต่านทานสถานะผิดปรกติ!! บัพฟื้นฟู!! ......”

“ค้นหาโดยรอบ!!! ”

เกิดคลื่นพลังเวทย์โดยรอบ

“แย่แล้ว!!!! พวกเราโดนเจอก่อน มาร์ค!!! ฝากจัดการที ประมาณห้าปาร์ตี้ที่เล็งเป้าหมายมาทางเรา!!!! ระลอกแรกข้างหน้า และต่อๆ ไปไม่ถ้วน”

“กำลังรออยู่เลย!!!!! ”

หลังจากที่ชินคิตะโกนบอกไปได้ชั่วอึดใจ ก็มีลูกไฟหรืออะไรต่างๆ นาๆ ฟุ้งมาทางด้านหน้าของพวกเรา

ฟิ่ว! ... ฟ้าว! ...ฟีด!!!!

ฟึบฟับ! ๆ ฟึบฟับ! ๆ

โบ่ง!!! ฟรุ่ม!!! โผร่ง!!! โคร่ง!!! ตุ่ม!!!

มาร์คใช้โล่อย่างคล่องแคล่วรับกระสุนเวทย์พวกนั้นอย่างแม่นยำ จนผมต้องรู้สึกตกใจกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าเป็นอย่างมาก และการโจมตีระลอกแรกก็ได้จบลงไป แต่ระลอกที่สองถูกโจมตีมารอบทิศทางแบบนี้มัน สงสัยคงจะจบแล้วละ

เพราะการโจมทีนั้นมารอบทิศทางบนท้องฟ้าเองก็ไม่เว้น

“ฮึ! ของจริงมันนับจากนี้ตางหากล่ะ!!! เวทย์ระดับกลาง เป้าการโจมตี”

มาร์คดูไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยที่ได้เห็นสถานการณ์แบบนั้น กลับกันกลับยิ้มออกมาจนน่ากลัว เพราะอะไรนะสินะ เพราะมาร์คกำลังยิ้มด้วยความยินดีอยู่ยังไงล่ะ

หลังจากที่มาร์คใช้เวทย์บางอย่างออกไปทุกการโจมดี ก็ได้เปลี่ยนทิศทางของมันเองวิ่งเข้าไปหามาร์คเหมือนกับโดนแรงดึงดูดอันมหาศาลดึงเข้าไปหา

บึม!! บัม!! ๆ บึม!! บัม!! ๆ บึม!! บัม!! ๆ บึม!! บัม!! ๆ บึม!! บัม!! ๆ บึม!! บัม!! ๆ บรึ่ม!!!!!!!!!!!!!!

มาร์ค!!!!!!!!!!

เกิดการระเบิดอย่างต่อเนื่อง จนมันกลายไปเป็นระเบิดลูกใหญ่ โดยมีจุดศูนย์กลางอยู่ที่มาร์ค