Episode 13

ผมที่กำลังถูกจับแต่งตัวอยู่หลังจากที่คุณเมดได้รับมอบหมายจากหม่าม้าเอลาสว่า ให้ช่วยจัดการเรื่องแต่งตัวของยุยจังให้ที ด้วยการส่งชุดและชุดชั้นในสุดน่าอายให้กับคุณเมด

ซึ่งมันไม่น่าจะมีได้ในสถานการแบบนี้ เพราะขนาดคุณเมดคนนี้ที่เห็นเองยังสงสัยอย่างออกนอกหน้าเลยว่า ชุดพวกนี้คุณเมดไม่เคยเห็นมาก่อนเลย รวมทั้งของประดับต่างๆ เองก็ด้วย เพราะแค่ดูเนื้อผ้าก็รู้แล้วว่า เนื้อผ้ามันแตกต่างกันมากแค่ไหน กับชุดคุณเมดที่ใส่อยู่ เพราะฉะนั้นถ้ามีโอกาสผมเองก็จะลองถามหม่าม้าเอลาสดูสักครั้ง

ตอนนี้ผมกำลังถูกหม่าม้าเอลาสกับคุณเมด จับแต่งตัวหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ซึ่งทั้งๆ ที่ผมบอกกับหม่าม้าเอลาสไปแล้วนะว่า ชุดชั้นในน่าอายแบบนี้ไม่ต้องก็ได้ แต่หม่าม้าเอลาสก็ยังยืนยันกับผมตอบกลับมาอยู่ดีว่า

ผู้หญิงอย่างเราๆ นั้น ต้องสวยแม้กะทั้งภายใน จนหม่าม้าที่จับผมใส่ชุดและแต่งตัวให้ผมเสร็จแล้ว หม่าม้าเอลาสก็ยืนขึ้นพร้อมๆ กับมองผมด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ แต่โชคยังดีที่ชุดนอนได้ใส่ชุดค่อนข้างจะเป็นแบบธรรมดา

แต่ก็ยังดูน่าอายอยู่ดีสำหรับผม ที่จะต้องใส่ชุดชั้นในลายคุณหมี นอนในค่ำคืนนี้

เฮ้อ.... หม่าม้าเอลาสเห็นผมเป็นตุ๊กตาหรือยังไง

“ชุดสีขาวบริสุทธิ์ ยุยจังน่าร๊ากกกก!! ”

ผมที่ก้มลงไปมองตัวเอง หลังจากที่แต่งตัวเสร็จ ชุดซีทรู? เป็นชุดนอนที่ใส่สบายๆ ที่พวกผู้หญิงใส่กัน แต่ไม่ลามกแบบไอชุดนอนไม่ได้นอนนั่นนะ ซึ่งที่หม่าม้าใส่ให้ผมออกจะน่ารัก บวกกับชุดชั้นในธรรมดา ที่ผมออกจะโล่งอก ที่ไม่ได้ใส่ชุดชั้นในแปลกๆ แบบที่ผมใส่ตอนแรก ในตอนนอนด้วย ผมมองไปที่กระจก

ใครอ่ะ? น่ารักจัง

แล้วผมก็ถอนหายใจออกมา เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าในกระจกนั้น คือใคร

“ยุยจัง หม่าม้าจะอุ้มไปห้องนอนเองนะจ๊ะ”

“ด-เด.......”

ผมที่จะพูดคัดค้านออกไปก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะว่าหม่าม้าเอลาสได้อุ้มผมขึ้นมาแล้ว จนผมที่กำลังจะแย่งขึ้นมา ก็ได้เงียบลงไป

“คะ................”

สงสัยหม่าม้าเอลาสคงจะติดใจหลังจากที่ได้อุ้มผมไปรอบหนึ่งแล้ว เพราะดูสีหน้าของหม่าม้าเอลาส ก็จะสามารถรับรู้ได้โดยทันทีว่า หม่าม้าเอลาสนั้นดีใจมากแค่ไหนหลังจากที่ได้อุ้มผมอีกครั้ง

หวังว่าตัวผมจะไม่หนักนะ

ระหว่างที่หม่าม้าเอลาสกำลังอุ้มผมเดินออกไปอยู่นั่นเอง ก็มีเมดคนเดิมมารอรับพวกผมอยู่หน้าประตูแล้ว

สงสัยเสื้อผ้าที่หม่าม้าฝากไป จะไปฝากเมดคนอื่นจัดการให้แล้ว

“เดี๋ยวดิฉันจะนำทางเจ้าหญิงภูติไปที่ห้องพักของท่านเองนะเจ้าคะ”

เมดคนนั้นเดินนำไปอย่างไม่รีรอ เพราะคงรู้ว่าหม่าม้าเอลาสต้องการให้นำไป ไม่นานหลังจากที่เมดคนนั้นนำทางก็มาถึงหน้าประตูห้องห้องหนึ่ง

“อดอาบน้ำกับยุยจังอ่า.....”

“เอลาสจังขี้โกง.....”

“เอลาสจังโหดร้าย...”

มีเสียงตามหลังมาพัลวัน แถมแผงมาด้วยความไม่พอใจต่อหม่าม้าเอลาสเป็นอย่างมาก

จ้อง!!!

หม่าม้าเอลาสหยุดนิ่งหลังจากที่มีเสียงคร่ำครวญออกมาไม่หยุด

“หม่าม้าเอลาส หนูง่วงนอนแล้วคะ”

ผมที่เห็นท่าไม่ดีเพราะอาจจะมีภูติบางตนถึงฆาตได้ ผมเลยต้องดึงความสนใจของหม่าม้าเอลาสให้พวกหม่าม้าที่บินตามกันมา เพราะไม่งั้น คงได้เห็นพวกหม่าม้า โดนหม่าม้าเอลาสไล่ตบอีกเป็นแน่

“งั้นไปนอนกันเถอะจ๊ะ วันนี้หนูยุยก็เหนื่อยมามากพอแล้ว ได้พักผ่อนแต่หัววันน่าจะดีกว่า”

หม่าม้าเอลาสหันมายิ้มให้ผม ก่อนที่จะพาผมเข้าห้องไป แล้วปิดประตูดังปึง แต่ก่อนที่สายตาของผมจะพ้นประตูเข้าไป ผมก็เห็นพวกหม่าม้าถอนหายใจดังเฮือกเลยละ

หม่าม้าเอลาสเวลาโกรธน่ากลัวอ่า.... ทางที่ดีอย่าทำให้หม่าม้าเอลาสโกรธเลยซะจะดีกว่า

เมดที่นำทางหม่าม้าที่อุ้มผมมาตั้งแต่แรกนั้น ก็ขอตัวเข้าไปจัดการที่นอนของผมก่อนที่จะยืนรอหม่าม้าเอลาสอยู่ที่ขอบเตียง

“เชิญคะ เจ้าหญิง...”

คุณเมดคนนั้นที่เห็นผมและหม่าม้าเอลาสที่อุ้มผมเข้ามา ก็โค้งให้เล็กน้อยก่อนที่จะ ซึ่งในเวลานั้นเองหม่าม้าที่อุ้มผมลงไปนอนในที่นอน ก็ค่อยๆ ขึ้นมานอนข้างๆ ผม

เอ๋ หม่าม้าเอลาสจะนอนด้วยหรอ ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย

เพราะผมนึกว่าหม่าม้าจะแปรงกลับไปเป็นร่างภูติตัวน้อย เลยไม่คิดว่าหม่าม้าเอลาสจะนอนกับผมด้วย

เมดที่ตามหม่าม้าเอลาสมา หลังจากที่เห็นว่าผมกับหม่าม้านอนลงไปแล้ว ก็นำผ้าห่มที่พับอยู่ที่ปรายเตียง นำขึ้นมาห่มให้ ก่อนที่จะขอตัวออกไปด้านนอก

เห็นคุณเมดว่าสามารถเรียกใช้ได้ทุกเมื่อ เพียงแค่ดึงเชือกที่หัวนอน แล้วเมืองถึงตอนเช้าจะมาช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้ากับช่วยอาบน้ำให้ด้วย

อืม.... มีเมดคอยรับใช้นี่มันก็สบายดีเหมือนกัน

“หลับให้สบายนะจ้ะ หม่าม้าจะคอยนอนอยู่ข้างๆ ยุยจังเอง...”

หม่าม้าที่เข้ามากอดผม ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่ทำเพียงแค่คุดตัวเข้าไปหาหม่าม้าเอลาส

ปุบๆ ตุกๆ

“พวกหม่าม้าก็จะคอยนอนอยู่ข้างๆ ยุยจังด้วยน้า.....”

เสียงแบบนี้? พวกหม่าม้าตัวน้อยสินะ..... อา... ง่วงนอนจัง....

ความรู้สึกอบอุ่นแบบนี้ และปลอดถัยเมื่ออยู่ในอ้อมกอกของคนที่เราไว้ใจแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นมากๆ เลยละ

ผมที่หลับตาลงไปได้ไม่นาน ก็ผล็อยหลับไปได้อย่างง่ายดาย ปรกติแล้วผมเป็นคนหลับยาก เลยไม่คิดว่าการที่มีคนมานอนกอดผมแบบนี้ จะทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายได้มากถึงขนาดนี้

คืนนี้เป็นอีกคืนที่ดีนะ สำหรับผม....

_เช้าวันรุ่งขึ้น

“ยุยจัง... ยุยจัง... ตื่นได้แล้วจ๊ะ”

“งือ.......”

ผมที่ถูกเขย่าเบาๆ ก็ขยี่ตาเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ผมที่นอนหันหน้าเข้าหาหม่าม้าหรือหน้าอกนั่นแหละ เลยไม่มีแสงแยงตา ผมเลยไม่แสบตาเลยสักนิด

นี่ผมนอนซุกหน้าอกของหม่าม้าเอลาสทั้งคืนเลยหรอเนี่ย?

ผมที่คิดแบบนั้นก็เข้าใจดีว่า จะคิดแบบผู้ชาย ที่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นหน้าอกแล้วโวยวาย ก็ไม่ได้

อนึ่ง ความคิดพวกนี้ ผมต้องโยนมันทิ้งไปพร้อมๆ กับวันที่ผมรู้ว่า ผมเสียน้องชายของผมไปแล้วและจะไม่มีวันหวนกลับมาอีก เพราะฉะนั้น เมื่อผมเจอเรื่องแบบนี้ ผมเลยทำได้แต่นึกเสียใจที่มันทำให้ผมนึกถึงเรื่องที่ผมกลายไปเป็นเด็กผู้หญิงไปเสียแล้ว

ดังนั้น เรื่องพวกนี้ผมเลยไม่รู้สึกตื่นตูมอีกต่อไป ยกเว้นถ้าคนอื่นมาเห็นร่างผมเปลือยเปล่า ซึ่งไม่มีทางที่ผมจะไม่รู้สึกอะไรเลย

ผมค่อยๆ ลุกขึ้นหลังจาที่ปรับสายตากับแสงสว่างได้แล้ว โดยมีหม่าม้าเอลาสคอยช่วยประคอง

ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะหม่าม้า เออ....

เมื่อสิ่งที่ผมคิดหลังจากที่หม่าม้าเอลาสช่วยพยุงผมลุกขึ้นมา สลับกับมองสารรูปตัวเองที่เหมือนกับเด็ก ก็เลยหยุดคิดเรื่องนี้ไปโดยปริยาย เพราะถ้าพูดออกไปด้วยสารรูปแบบนี้ คงจะไม่มีใครเชื่อว่าผมโตแล้ว

“วันนี้พวกหม่าม้าคิดว่าจะพายุยจังไปเดินชมการประลองจบการศึกษา ของโรงเรียนที่ยุยจังกำลังจะไปเข้าเรียนกันด้วยนะจ้ะ ถือว่าเป็นการเดินชมโรงเรียนไปในตัวด้วย”

“งืมๆ ... งั้นหรือคะ....”

ก็ดีอยู่เหมือนกันนะ เหมือนกับการเดินชมรอบโรงเรียนก่อนที่จะเข้าไปเรียนที่โรงเรียนแห่งนั้นยังไงละ

ผมหันไปมองที่ปลายเตียงที่มีคุณเมดยืนรออยู่ ซึ่งผมไม่รู้ว่าตั้งแตเมื่อไหร่ แต่เห็นว่าพอเช้าแล้วจะมาปลุกสินะ แล้วนี่ผมนอนตั้งแต่เย็นจนถึงเช้าอีกวันหรอ? แล้วนี่กี่โมงแล้วเนี่ย

ผมเบี่ยงตัว เพื่อที่จะลงจากที่นอน และหวังว่าจะเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะไปอาบน้ำ

นี่ไม่ใช่บ้านของเรานี่นา... ลืมไปเสียสนิทเลย...

เพราะฉะนั้นผมที่กำลังจะลุกขึ้นหลังจากที่ผมมานั่งอยู่ที่ขอบเตียงแล้ว ผมก็คิดขึ้นมาได้ว่านี่มันไม่ใช่บ้านของผม ที่จะตื่นขึ้นมาแล้วก็ลุกขึ้นไปห้องน้ำเลย เพราะงั้นผมเลยมองไปที่คุณเมดที่ทำท่าทางกำลังจะเดินเข้ามาหาผม

“นั่นสินะ...”

ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่ผมจะลุกขึ้น แล้วมีพวกคุณเมดมารุมล้อมสะกรรมจับผมไปอาบน้ำ รวมทั้งหลังจากอาบน้ำเสร็จก็เปลี่ยนชุดให้ด้วย ส่วนเรื่องการหาชุดก็คงจะไม่พ้นหม่าม้าเอลาสที่จะคอยหามาเปลี่ยนให้จนเป็นเรื่องปรกติ ซึ่งยังรวมไปถึงการสอนพวกคุณเมดให้ใส่ชุดพวกนี้ให้กับผมอีกด้วย

เอ.... แล้วชุดพวกนี้ หม่าม้าเอลาสหามาจากไหนกันนะ สงสัยจัง?

แต่การอาบน้ำรอบนี้ถึงจะดูวุ่นวายไปสักหน่อย แต่ก็สนุกดี เพราะพวกหม่าม้าเล่นเข้ามาพร้อมกันหมดเลย จนผมที่เห็นถึงความวุ่นวายภายในห้องน้ำ ก็ยังเหนื่อยใจแทนหม่าม้าเอลาสเลยจริงๆ