Episode 10

_เมืองหลวงโฮลไลท์

“ฝ่าบาทขอรับ สมเด็จพระสันตะปาปาได้เดินทางมาถึงหน้าวังหลวงแล้วขอรับ”

“งั่นหรือ มันเกิดอะไรขึ้นที่ป่าแห่งนั้นกันนะ หลายๆ ราชอาณาจักรเองก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้วด้วย”

ภายในท้องพระโรงกำลังปั่นป่วน เพราะมีเอกสารมากมายที่บ่งบอกว่า หลายๆ ราชอาณาจักรกำลังจับตามองป่าแห่งความตายอยู่ เพราะมีข่าวละแคะระคายจากทางโบสถ์ที่รั่วไหลออกไปว่า

เรื่องอาจจะมีการเกิดใหม่ของจอมมารในป่าแห่งนั้น และได้พยายามบีบให้ราชอาณาจักรโฮลไลท์เผยความจริงออกมา

เพราะแต่ละราชอาณาจักรเอง ก็กำลังตกสู่ในภาวะวิตกกับข่าวเหล่านี้ เพราะถ้ามันเกิดขึ้นมาจริงๆ มันไม่ใช่เรื่องที่ราชอาณาจักรๆ เดียวที่จะสามารถจัดการได้

หลายๆ ราชอาณาจักรที่ไม่ยอมอยู่เฉยเอง ก็เริ่มที่จะเคลื่อนไหวโดยพยายามที่จะเข้ามาแทรกแซงด้วยทุกวิถีทางเท่าที่มี เพื่อที่จะได้ข้อมูลเหล่านี้

“ฝ่าบาทโปรดเย็นพระทัยไว้ก่อนเถิดขอรับ เรื่องทั้งหมดสมเด็จพระสันตะปาปาจะต้องคลี่คลายความกลัดกลุ้มใจของพระองค์ ได้อย่างแน่นอนขอรับ”

มีตัวแทนหลายๆ ราชอาณาจักรที่ขอเข้าเฝ้าองค์ราชา หรือแม้กระทั้งองค์ชายจากหลายๆ ราชอาณาจักรยังขอความเห็นชี้แจงจากองค์ราชาเกี่ยวกับข่าวลือเรื่องพวกนี้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถ้าวันนี้ยังไม่มีความคืบหน้าแม้แต่น้อย

คนเหล่านี้ก็จะไม่มีทีท่าว่าจะยอมถอยกลับไป และนี่ก็เป็นการแสดงให้เห็นว่า หลายๆ ราชอาณาจักรหรือราชอาณาจักรพยายามที่จะกดดันองค์ราชามากแค่ไหน ในเรื่องนี้

ตึง! .... คลื่น................

เสียงประตูเปิดท้องพระโรงออกอย่างช้าๆ ก่อนที่จะมีคนคุ้นหน้าคุ้นตาเดินเข้ามาเพียงลำพัง

“สมเด็จพระสันตะปาปา ท่านไปไหนมา ข้ารอท่านนานเหลือเกิน แล้วภายในป่าแห่งนั้นเป็นเช่นไรบ้าง”

“ไม่มีอะไรทั้งนั้นฝ่าบาท...”

องค์ราชาค้อนข้างที่จะแปลกใจมาก ที่ได้รับคำตอบแบบนี้จากพระสันตะปาปา

“ท่านจะบอกข้าว่ามันไม่มีได้เช่นไร ท่านไล่ทหารข้ากลับมา แล้วยังมีท่านผู้กล้าที่เจ็บเจียนตายอีก ท่านยังจะบอกข้าว่ามันไม่มีอะไรได้เช่นไรกัน พระสันตะปาปา?”

องค์ราชาที่เดินลงมาหาสมเด็จพระสันตะปาปาจากบันลังด้วยความร้อนใจ และท่ามกลางของเหล่าตัวแทนของหลายๆ ราชอาณาจักร

“มันไม่มีอะไร เพียงแค่เกิดความผิดปรกติเพราะพลังเวทย์ด้านลบรวมตัวกันมากเกินไป จนทำให้ป่าแห่งนั้นเกิดความผันผวนเป็นอย่างมาก แต่โชคยังดีที่ได้เหล่าเจ้าหญิงภูติช่วยกันกำจัดสิ่งผิดปรกตินั้นไป”

ทั้งห้องมีเสียงฮือฮากับประโยคที่ว่าเจ้าหญิงภูติ ของพระสันตะปาปา

_ในห้องๆ หนึ่งของวังหลวง

ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวใหญ่กลางห้อง และมีเหล่าภูติตัวน้อยนั่งเล่นกันอยู่บนหัวผมบ้าง บนไหล่บ้าง กันอย่างสนุกสนาน

“เฮ้อ.....”

“หลังตรงจร้า....”

อ๊าก!!!! ตอนนี้หม่าม้าเอลาสกำลังสอนมารยาทให้กับผมอยู่ เพราะฉะนั้นตอนนี้ ปวดหลังหมัก! ๆ

หม่าม้าเอลาสบอกอยู่เสมอว่า การนั่งหลังตรงถือว่าเป็นเรื่องปรกติ แล้วยังรวมไปถึงทุกอากัปกิริยาที่ต้องเรียบร้อยอีกด้วย

น-น้ำชา ขอสักจิบเถอะ... คุณเมดอุตส่าห์ชงเอามาให้แล้วแท้ๆ เดี๋ยวจะเย็นชืดเอาซะหมด

“ยุยจัง การใช้มือต้องให้สำรวมมากกว่านี้นะจ๊ะ”

ผมก็ถึงกับชะงักสิครับ เพราะกว่าจะได้ยกแก้วน้ำชาสุดหรูขึ้นมาจิบได้นั้น เล่นจับผิดจับถูกไปซะตั้งหลายรอบ ซึ่งกว่าจะได้กินของอร่อยๆ พวกชนชั้นสูงเนี่ย มันจะลำบากอะไรขนาดน้าน!!!

“ถูกต้องจ๊ะ ใช้ทั้งสองนิ้วจับที่หูของแก้ว และไม่ควรเอานิ้วเกี่ยวกับหูแก้วแบบนี้”

หม่าม้าเอลาสตัวน้อย เอามือมาตีนิ้วของผมที่เอานิ้วชี้ไปเกี่ยวหูแก้วเอาไว้อยู่

ยุ่งยากอ่ะ...

“แล้วใช้นิ้วก้อยพยุงแก้วน้ำชาเอาไว้ อย่างนั้นแหละ แล้วอย่าลืมถือที่ลองแก้วชา เพื่อความสวยงานด้วยนะจ้ะ”

ได้กินแล้ว ขอลองจิบก่อนก็แล้วกัน…

แล้วผมก็ต้องหยุดชะงัก

“ยุยจัง.....”

หม่าม้าเอลาสจ้องอีกแล้วอ่า... จะได้กินไหมเนี่ยวันนี้!!!!

แล้วอีกพักใหญ่ๆ กว่าผมจะได้เป็นอิสระ

“คิดถูกจริงๆ นั่นแหละ ที่ไม่ให้ยุยจังตามเจ้าราห์คัสไป เพราะไม่งั้นเรื่องมันจะยุ่งยากเข้าไปใหญ่”

“ข้าไปแอบดูมาสืบมาแล้ว ในท้องพระโรง ก่อนที่ราห์คัสจะเข้าไป ภายในท้องพระโรงตึงเครียดกันน่าดู”

“ก็น่ะ.... ตามที่ข้าพอจะเข้าใจ คงจะตีความกันไปว่า อาจจะมีจอมมารตนใหม่ถือกำเนิดขึ้นมา ก็อาจจะเป็นไปได้”

พวกหม่าม้าซุบซิบกันอยู่บนหัวของผม ซึ่งผมที่กำลังนั่งจิบชาอย่างสบายอารมณ์ หลังจากที่ผ่านเรื่องจะอดตายมาได้หมาดๆ อยู่นั้น ก็ได้สงสัยขึ้นมาเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับเรื่องของโรงเรียนที่หม่าม้าเอลาสพูดก่อนหน้านี้

“หม่าม้าเอลาสค่ะ... แล้วเรื่องโรงเรียน?”

“เรื่องโรงเรียน... หม่าม้าจำได้ว่ามันเป็นโรงเรียนของพวกชนชั้นสูง หม่าม้าไม่ได้สนใจมากนักหรอก พวกหม่าม้าเลยไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับโรงเรียนหรอกจ้ะ แค่รู้ว่ามันเป็นสถานที่ที่ พวกมนุษย์เอาไวเพิ่มพูนความรู้ และความสามารถได้ พวกหม่าม้าก็เลยคิดว่ามันจะต้องเหมาะกับยุยจังมากๆ แน่เลยจ้ะ”

“ค่ะ”

ผมที่สงสัยนิดหน่อยกับโรงเรียน ก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับโรงเรียนที่ว่านั้นเพิ่มเลย

ผมสงสัยอยู่ว่าจะมีสอนเวทมนตร์ไหมนะ อยากเรียนจัง...

ก๊อก! ก๊อก!

เมื่อเวลาผ่านไปอีกสักพัก ก็มีเสียงเคาะประตูและประตูที่มีเสียเคาะก็ได้เปิดออก ซึ่งมันได้ดึงความสนใจของผมกับพวกหม่าม้าให้หันไปมองโดยอัตโนมัติ

ใครเดินเข้าห้องมาเต็มเลย?

“ต้องขออภัย ข้าใช้เวลาเกลี้ยกล่อมตัวแทนแต่ละราชอาณาจักรนานไปหน่อย กว่าจะดึงตัวองค์ราชาออกมาได้”

นานเหรอ? ต้องบอกว่านานมากจนรากงอกแล้วนะ พระสันตะปาปา....

ก่อนหน้านี้ระหว่างที่นั่งรออยู่ภายในห้องนี้ ผมก็อยากจะลุกออกไปเดินเล่นบ้าง แต่ก็ถูกห้ามเอาไว้โดยหม่าม้าเอลาสอีกตามเคย เพราะหม่าม้าเอลาสให้เหตุผลว่า ผู้หญิงจะต้องมีความอดทนนะจ๊ะ

พอคนเหล่านั้นมานั่งตามเก้าอี้ที่ว่างแล้ว หม่าม้าเอลาสก็เป็นเพียงคนเดียว ที่กลับสู่สภาพเดินในร่างเจ้าหญิงภูติ

ผมก็เห็นด้วยนะที่ให้หม่าม้าเอลาสคุย เพราะถ้าเป็นหม่าม้าคนอื่นอาจจะคุยไม่รู้เรื่องก็อาจจะเป็นไปได้

“น-นั่น? เจ้าหญิงภูติ! ใช่ไหม! พระสันตะปาปา! แล้วภูติพวกนั้นด้วยใช่หรือไม่?”

“ถูกต้องแล้ว.....”

เจอหน้ากันก็ชี้หน้ากันเสียแล้ว คนราชอาณาจักรนี้แปลกเนอะ

หม่าม้าเอลาสที่นั่งอยู่ข้างๆ ผม ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ใส่ใจอะไรก็เลยนั่งอยู่เงียบๆ รอทุกคนที่เดินเข้ามาภายในห้อง สงบจิตสงบใจลงก่อน

แล้วเมื่อทั้งหมดสงบจิตสงบใจกันได้แล้ว ก็พากันมานั่งโต๊ะรับรองตัวยาวที่นั่งกันได้หลายคน อยู่ตรงหน้าผม

“อะแฮ่ม! ข้าขอแนะนำ นี่องค์ราชาแห่งราชอาณาจักรโฮลไลท์ ส่วนท่านนี้คือพระราชินี....”

พระสันตะปาปาเริ่มเห็นว่ามันกำลังจะเลยเถิดไปกันใหญ่ พระสันตะปาปาก็เลยใช้เสียงไอเล็กน้อยเพื่อดึงความสนใจขององค์ราชากลับมา

“พระสันตะปาปา ไม่ทราบว่า เจ้าหญิงภูติมีธุระอันใดถึงได้ถ่อมาถึงที่นี่ อย่างนั้นหรือ?”

“อย่างพูดเช่นนั้นเลย องค์ราชา ต้องบอกว่าเราเองตางหาก ที่ถ่อไปดึงตัวเจ้าหญิงภูติเอาไว้ก่อนตางหากล่ะ”

เมื่อไหร่จะเข้าเรื่องกันสักทีละ พวกลุงๆ

ผมที่นั่งจนรากจะงอกอยู่แล้ว ก็เริ่มบิดตัวไปมาอย่างเห็นได้ชัด

“ยุยจังอดทนอีกสักหน่อยนะจ๊ะ เดี๋ยวก็จบแล้วจ๊ะ”

ถึงจะบอกแบบนั้นก็เถอะ มันก็มีขีดจำกัดอยู่เหมือนกันนะคะ หม่าม้าเอลาส....

หม่าม้าเอลาสเองก็ไม่เห็นใครกล้าเปิดประเด็นเสียที ก็เลยพูดขัดทั้งสอง ที่กำลังคุยกันเรื่องสัพเพเหระกันอยู่ ขึ้นมาอย่างไม่เกรงใจ

“สิ่งที่พวกข้าต้องการ คือการให้ยุยจังเข้าเรียนโรงเรียนเพียงเท่านั้น แต่สิ่งตอบแทนที่จะให้คือการปกป้องราชอาณาจักรแห่งนี้ จากพวกมอนสเตอร์และปีศาจต่างๆ แต่จะไม่ขอเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องที่พวกเจ้าเผ่ามนุษย์ก่อกันขึ้นมาเองโดยเด็ดขาด....”

“ต-แต่ว่าเด็กที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า......”

“องค์ราชา ระวังวาจาของท่านเอาไว้หน่อย”

องค์สันตะปาปาจับบ่าขององค์ราชาหลังจากที่พูดถึงผมแบบนั้น ซึ่งหม่าม้าเอลาสเองก็หรี่ตามององค์ราชาอย่างไม่พอใจ

อู้วววว การเจรจานี้.... น่ากลัว.....