Masochism.3 เสือหิวNC+

“แกทำได้ไหมบุ้ง เมื่อคืนฉันหลับคาหนังสือ บ้าบอมาก” ฉันหลุดขำ จากที่เครียดๆ กับข้อสอบเจอณิชาบ่นเข้าไปหายเครียดเลย

“ก็พอได้ เมื่อคืนฉันก็อ่านไปหลับไปเหมือนแกนั่นแหละ” ที่จริงเมื่อคืนฉันหลับๆ ตื่นๆ แทบทั้งคืนเพราะมัวเอาแต่จดจ้องหน้าจอรอการแจ้งเตือนอัปเดตจากพี่ชาย เป็นเรื่องที่บ้ามาก

“ไม่เชื่อหรอก แกน่ะเก่งอยู่แล้ว”

“กว่าจะเก่งก็ต้องไม่เก่งมาก่อน เอาน่าอย่าเครียดเลย ฉลองไม่ใช่เหรอ”

“นั่นสิ เพื่อนในห้องไปกันเยอะเลย “พอพูดถึงเรื่องฉลองก็ลืมเรื่องข้อสอบไปเลย

“กี่โมง ไปแต่งตัวบ้านฉันไหม จะได้ไปพร้อมกัน” ฉันไม่อยากเหวอแล้วก็ไม่ชอบเดินเข้าร้านคนเดียวถ้าชวนณิชาไปแต่งตัวที่บ้านแม่กับพ่อจะได้อนุญาตให้ขับรถไป เพราะทุกครั้งที่ออกไปข้างนอกตอนกลางคืนไม่ว่างานอะไรก็แล้วแต่ แม่ชอบให้เฮียพ่วงติดท้ายไปด้วยทุกครั้ง

“กลัวมีพี่ชายไปคุมอีกล่ะสิ”

“ใช่ ไปนะไม่อยากให้เฮียไปด้วย”

“เข้าใจ แต่เราอิจฉานะมีคนไปคอยคุม เฮียไผ่ก็โคตรหวงน้องสาวเลย” นั่นสิ ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา ฉันทำหน้าปลื้มปริ่มที่ณิชาเข้าใจและยอมไปด้วย

“ไปกัน”

บ้านผักบุ้ง

“แม่สวัสดีค่ะ”

“อ้าวหนูณิชา แม่ทำขนมพอดีเดี๋ยวเอาใส่กล่องไปฝากน้องด้วยนะลูก”

“ขอบคุณค่ะคุณแม่แล้วคุณพ่อไปไหนคะ” ปกติคุณพ่อจะขลุกอยู่ในสวน วันนี้รถไม่อยู่

“เข้าบริษัทกับพี่ไผ่ ได้ยินว่ามีประชุม จะไปไหนกันสาวๆ”

“ฉลองนิดหน่อยค่ะแม่ ไม่ต้องให้เฮียตามไปคุมนะคะเพราะณิชาไปด้วย” แม่รู้ว่าณิชาไม่แตะแอลกอฮอล์ แต่แม่ไม่ไว้ใจลูกคนนี้ก่อนออกจากบ้านรับปากอย่างดิบดี แต่ลับหลังเมาเหมือนหมากลับบ้านทุกที เพราะแบบนี้เฮียถึงหวงน้องสาวนักหนา

“แม่รู้ ฝากณิชาช่วยดูด้วยนะลูก”

“ค่ะคุณแม่ ขอตัวขึ้นไปแต่งตัวก่อนนะคะ”

“ตามสบายลูก”

เรื่องเสื้อผ้าหน้าผมไว้ใจผักบุ้ง วันนี้จะเนรมิตเพื่อนให้สวยแซ่บดูดีมีคลาสจนหนุ่มเหลียวมองคอแทบหักเลยเคยดู

“วันนี้แกจะหาคนคลั่งใหม่ใช่ไหมบุ้ง” ฉันเอียงคอแล้วถอนหายใจ การคลั่งใครสักคนสำหรับฉันไม่ได้พร่ำเพรื่อ ฉันมีจุดหมาย แต่สุดท้ายทุกอย่างก็พังลงเพราะคนที่ฉันตามคลั่งเขาไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น

“ไม่รู้สิ ผู้ชายกลางคืนไม่น่าคลั่งเลยสักนิด”

“นั่นสิเนอะ รักแท้ในคืนหลอกลวง”

“อือ” ฉันหยิบลิปสีแดงขึ้นมาทาให้ณิชาเป็นขั้นตอนสุดท้าย

“พี่ตฤณทั้งหล่อ เรียนก็เก่ง กีฬา กิจกรรม ได้หมดทุกอย่าง ฉันเข้าใจแกนะบุ้ง”

“หยุดพูดก่อนได้ไหมคะ จะทาปาก”

“ออ ขอโทษที”

ร้านที่จะไปเป็นแนวกึ่งผับ มีหลายโซนให้เลือกนั่ง นั่งชิลล์หรืออยากเข้าไปเต้นสีผู้ชายในผับก็ได้ แล้วยังมีอีกโซนเปิดใหม่คือดาดฟ้า เมื่อวานเฮียไผ่กับเพื่อนก็มาที่นี่แหละ

“พวกเพื่อนคงมากันแล้ว เติมหน้าอีกไหมบุ้ง” ฉันส่ายหน้าแค่นี้ก็แน่นจนอึดอัด เราสองคนยังไม่ลงรถต่างคนต่างตรวจความเรียบร้อยและรอเพื่อนคนอื่น

“แกอย่าเมามากนะ กลัวแบกกลับไม่ไหว”

“ไม่รับปาก ฮ่าๆ ดูทำหน้า” ณิชาตัวเล็กนิดเดียว เรื่องที่กลัวมากที่สุดคือแบกเพื่อนตอนเมา โถน่าสงสาร

“อย่าพูดแบบนี้สิ น่ากลัวยิ่งกว่าสอบเมื่อเช้าอีก”

“ถ้าหนักขนาดนั้นก็โทรตามเฮีย เบอร์ในเครื่องแกก็มีไม่ใช่เหรอ”

“มีค่ะ รอบที่แล้วก็ต้องโทรตาม” ก็มีณิชานี่แหละเป็นเพื่อนสนิทที่สุดและไว้ใจได้มากที่สุด

“เข้าร้านเถอะ เพื่อนๆ คงมาครบหมดแล้ว”

ฉันกับณิชาเดินเข้ามาในร้านสิ่งแรกที่เห็นคือเพื่อนสามสี่คนยืนโบกมืออยู่ไกลๆ

“อยู่นั่นไง” เราสองคนจับมือกันแล้วเดินฝ่าผู้คนเข้าไปด้านใน วันศุกร์คนก็จะเยอะเป็นธรรมดา กว่าจะถึงโต๊ะใช้เวลาพอสมควร

“บุ้งแต่งหน้าให้ณิชาใช่ไหม”

“สวยไหมล่ะ “ฉันถาม รู้สึกภูมิใจกับฝีมือของตัวเองในวันนี้

“สวยเหมือนคนแต่งเลย ทีหลังแต่งให้บ้างนะ จะได้มีคนมองบ้าง”

“ได้สิ”

เลี้ยงฉลองปิดเทอมแรกๆ ก็คุยกันรู้เรื่อง พอสักพักก็เริ่มคุยกันไม่รู้เรื่อง ฉันปลีกตัวขึ้นดาดฟ้าโซนเปิดใหม่ วิวข้างบนสวยมาก มีค๊อกเทลให้สั่ง ดึกๆ แบบนี้ไม่ค่อยมีใครขึ้นมาเพราะมัวไปอัดกันอยู่ในโซนผับ เมาแล้วก็ต้องอยากเลื้อยล่าเหยื่อเป็นเรื่องธรรมดา ส่วนณิชากำลังสนุกอยู่กับคนเมา นิสัยไม่ชอบดื่มก็เลยต้องคอยดูแลเพื่อนที่เมา

ส่วนฉัน คงเมาอยู่บนนี้นี่แหละ เห็นบรรยากาศแล้วก็อยากนั่งดื่มยาวๆ

“Blue Margarita 1 ค่ะ” ฉันหันไปสั่งเครื่องดื่มที่เคาน์เตอร์ ลมเย็นๆ แบบนี้เหมาะกับการจิบค็อกเทลเป็นอย่างดี

ส่วนใหญ่ด้านบนจะเป็นแขกจำพวกคู่รักมากกว่ามาคนเดียว ขึ้นมาดื่มด่ำบรรยากาศพลอดรักกันตามสไตล์คนมีความรัก ฉันมองแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้ คนพวกนี้น่าอิจฉาจัง

ทำยังไงนะถึงจะมีแบบนี้

“ได้แล้วครับ”

“ขอบคุณค่ะ” สิ่งแรกที่ทำคือถ่ายรูปอัปลงสตอรี่ไอจีแล้วโพสต์ลงเฟสบุ๊คตามลำดับ  ด้วยความเคยชินฉันกดแท็กเฮียไผ่เข้าไปด้วย สักพักก็มีคอมเมนท์ของเฮียมาตอบกลับด้านล่างรูปภาพ

‘อย่าเมามากนะ เฮียยังไม่เลิกงาน’

ตายจริง ดึกป่านนี้แล้วยังทำงานอยู่อีก น่าสงสารเจ้าพี่ชาย อนาคตฉันคงมีสภาพเหมือนเฮียแน่นอน

‘เจ้าค่ะ’

ฉันยกค๊อกเทลแก้วแรกหมดแล้วหันไปสั่งมาอีกแก้ว พอได้แก้วที่สองก็นั่งจิบแล้วกระดกจนหมดหันไปสั่งแก้วที่สามต่อ

เริ่มติดลมเลยสั่งสูตรที่แรงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง

เมา เรียบร้อย ใช่! ฉันเป็นคนเมาที่เรียบร้อยและเจียมตัวเก่งก็เลยหามุมสงบๆ นั่งรอเพื่อนเดินขึ้นมารับ แต่คำตอบที่ได้คือ

‘เพื่อนเมาเยอะแยะเลยบุ้ง แกโทรบอกเฮียให้มารับได้ไหม ว้าย มินนี่นั่นเสาไม่ใช่ห้องน้ำ’

ตามนั้น สรุปฉันต้องโทรบอกเฮียให้มารับ ป่านนี้คงทำงานเสร็จแล้ว

“เฮียยยยย”

“เมา?”

“อือ”

“เฮียยังเคลียร์งานไม่เสร็จเลย บอกแล้วไงว่าไม่ให้เมาแล้วณิชาอยู่ไหน”

“อยู่ข้างล่างดูเพื่อนอยู่ เพื่อนก็เมา” ให้เดา ตอนนี้ลมกำลังออกหูอยู่แน่

“เฮ้อ”

“ค่ะๆ บุ้งอยู่บนดาดฟ้านะ” แค่เสียงถอนหายใจก็รู้แล้วว่ายังไงเฮียก็ต้องมา

พอวางสายฉันก็ลุกแล้วพยายามเดินให้ตรงไปหาห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล

ยืนอยู่หน้าห้องน้ำพักใหญ่ตัดสินใจไม่ได้ว่าห้องน้ำหญิงอยู่ฝั่งไหน?

“เข้าได้ทั้งสองฝั่งเลยค่ะ” ฉันหันไปพยักหน้าขอบคุณผู้หญิงที่เดินออกมาจากฝั่งซ้าย แล้วรีบเดินเข้าไปทำธุระ

พึบ!

“อ๊ะ “ฉันถูกใครก็ไม่รู้ดึงเข้ามาในห้องน้ำแล้วปิดประตูดังปัง!

ถูกดันจนหลังติดผนัง พยายามมองว่าใครเป็นคนทำ คอยดูนะฉันจะฟ้องเฮีย!

“อื้อ “ยังไม่ทันได้มอง ริมฝีปากก็ถูกกลืนกิน แขนทั้งสองถูกยกลอยแล้วตรึงไว้ด้านบน กลิ่นวิสกี้อ่อนๆ กับลิ้นอุ่นๆ กำลังทำให้ฉันเคลิ้ม เมาด้วยแหละ รสจูบทั้งดุดันและโหยหาในเวลาเดียว เขาเป็นใคร? เริ่มกลัวแล้วนะ!

“อ่อย” พยายามเรียกสติตัวเอง ทั้งดิ้นและสะบัดหน้าจนในที่สุด

“ปล่อยนะ!”

“ทำเป็นไม่เคยไปได้”

“พี่ตฤณ”

“ไม่เจอกันนาน สวยขึ้นเยอะ”

--------

คอมเมนท์=กำลังใจค่า