บทที่ 4

ปลายฝันพลอยมืดแปดด้านไปด้วยอีกคน แต่ก็ยังพอมีสติช่วยปลอบธารบุษป์ ที่ตอนนี้สีหน้าอึมครึมจนดูหมองไปหมด

“เอาน่ะแก ค่อยๆ คิดหาทางออก”

“สามเดือน ฉันจะหาเงินมาจากไหนตั้งสิบล้าน...ฮือๆ” คราวนี้ทำนบน้ำตาของธารบุษป์ถึงกับพังครืน เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ร่างบางสะอื้นจนตัวโยน

“อย่าร้อง เดี๋ยวไม่สวย ร้องมากสมองจะบวม คิดหาทางเริ่ดๆ ไม่ออกกันพอดี...ฮึบ” ปลายฝันได้แต่ปลอบตามฉบับของเธอ

“ฮึบแล้ว แต่มันฮึบไม่ได้อ่ะแก น้ำตามันไหลออกมาเอง ทำไงอ่ะ”

“งั้นก็ร้องมา เดี๋ยวฉันร้องเป็นเพื่อน”

“เลิกร้องด้วยกันทั้งคู่น่ะแหละ เดี๋ยวก็พากันห่อเหี่ยว ไหนๆ ก็ไหนๆ กินเค้กประชดชีวิตกันดีกว่า เผื่อสมองได้รับความหวานจะคิดอะไรดีๆ ออก”

“ความคิดดีทอมมี่” ปลายฝันยกนิ้วโป้งให้กับความคิดของทอมมี่ ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในครัว หยิบส้อมออกมาสามอัน จากนั้นก็แบ่งอาวุธให้ธารบุษป์และทอมมี่

“กิน” สิ้นเสียงของปลายฝัน ส้อมทั้งสามก็จ้วงลงไปบนก้อนเค้ก แม้จะไม่หิว แต่การได้กินของหวานคงช่วยบำบัดอาการจิตตก สมองตื้อได้ไม่มากก็น้อย

“ฉันอยากกินเหล้า” เจ้าของวันเกิดที่กินเค้กอย่างเอาเป็นเอาตายไปหลายคำเอ่ยขึ้น แต่ปลายฝันกลับแย้ง

“กินเหล้ากับของหวาน เมาหนักนะแก”

“อยากเมานี่แหละ สมองจะได้พัก ไม่คิดฟุ้งซ่าน”

“กินก็กิน เดี๋ยวออกไปซื้อให้ พรุ่งนี้วันหยุด คืนนี้ยาวไป ไม่เมาไม่นอน” ทอมมี่อาสา จากนั้นก็ออกไปจัดการซื้อเหล้าและกับแกล้มติดมาด้วย และที่ขาดไม่ได้คือมาม่าจัมโบ้สามห่อ ที่จะกินแก้แฮงค์ เพราะนี่คือสูตรสำเร็จ แก้อาการเมาค้างของชาวแก๊ง

ในขณะที่รอทอมมี่ ธารบุษป์ก็ยังคงจ้วงเค้กตรงหน้ากินอย่างต่อเนื่อง ปลายฝันได้แต่ทำตาปริบๆ นั่นเพราะเธอแย่งเพื่อนกินไม่ทัน แต่ก็ดี ผู้หญิงใช้ของหวานบำบัดความเครียดมีออกถมไป หวังว่าพรุ่งนี้เพื่อนเธอจะตื่นมาแล้วคิดหาทางดีๆ ออก

ทอมมี่หายไปเกือบชั่วโมงก็กลับมาพร้อมเหล้าและเสบียงถุงใหญ่ เธอจัดการชงเหล้าให้ธารบุษป์ก่อน แต่กลับถูกหญิงสาวค่อนขอด

“ชงอ่อนขนาดนี้ กินกี่ชาติฉันจะเมา ยัยทอมมี่”

“เออ…ชงแก่ขึ้นให้ก็ได้” ทอมมี่เพิ่มความเข้มของเหล้าขึ้นมาอีกหน่อย แต่หลังจากนั้นเพียงสามแก้ว ธารบุษป์ก็เมาจนหลับแบบไม่มีสติ แต่กว่าจะหลับก็โหวกเหวกโวยวาย พูดน้ำไหลไฟดับ พูดทุกอย่างที่อยากพูด เรียกได้ว่าใครอยากล้วงความลับธารบุษป์ให้มาล้วงตอนเพื่อนเธอเมา รับรองได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์

เวลาเกือบเที่ยง ธารบุษป์ก็รู้สึกตัว เธอแทบจะคลานลงจากเตียงนอนก็ว่าได้ หัวหนักประหนึ่งแบกเหล็กเอาไว้ อาการพะอืดพะอมเกิดขึ้นทันทีจนต้องวิ่งไปโก่งคออาเจียนเอาของในกระเพาะออกมาจนหมด

คราวนี้เธอเมาหนักกว่าที่ผ่านๆ มา สงสัยดื้อ กินของหวานก่อนเหล้าอย่างที่ปลายฝันบอกแน่ๆ ธารบุษป์นั่งหมดสภาพอยู่หน้าห้องน้ำ ก่อนที่จะทำจมูกฟุดๆ ฟิดๆ เพราะได้กลิ่นหอมลอยมา

“ตื่นแล้วเหรอแก” ปลายฝันเอ่ยถาม เมื่อคืนเธอกับทอมมี่ค้างที่นี่ เพราะไม่อยากให้ธารบุษป์อยู่บ้านคนเดียว

“อื้อ…แกทำอะไร มาม่าเหรอ” แค่ได้กลิ่น ธารบุษป์ก็พอจะรู้ว่าคืออะไร แต่ปากไว อดที่จะถามขึ้นไม่ได้

“แม่น...มากินสิ จะได้แก้แฮงค์”

“ขอบใจนะฝัน แกนี่ช่างเป็นเพื่อนที่สวยและประเสริฐของฉันจริงๆ”

“ย่ะ” คนถูกชมเอ่ยรับแกมหมั่นไส้คนพูด ที่แววตาของธารบุษป์นั้นยังคงดูเศร้าสร้อย เป็นใครเจอเรื่องแบบนี้แล้วไม่คิดมากก็แปลกแล้ว

“แล้วนี่ทอมมี่ไปไหนอ่ะ กลับไปยัง”

“ยัง” เจ้าของชื่อที่ก้าวมาทีหลังเอ่ยตอบ

“มาพร้อมอาวุธเลยนะแก” ธารบุษป์ยังมีอารมณ์แซวเพื่อน ส่วนทอมมี่ได้แต่ยิ้มให้ เพราะในมือเธอตอนนี้มีอุปกรณ์สำหรับกินมาด้วย

“แน่สิ เอาไป ตะเกียบกับช้อน” ทอมมี่ส่งอาวุธให้สองคนไปถือไว้

“ลุย!” สิ้นเสียงของปลายฝัน ทั้งสามนั่งล้อมวงบนพื้นห้องนอนธารบุษป์ จากนั้นก็กินมาม่าในหม้อที่ปลายฝันปรุงรสมาอย่างดีด้วยกัน พวกเธอกินกันแบบนี้ตั้งแต่สมัยเรียน แม้หลังๆ จะห่างเหินกิจกรรมโซ้ยมาม่ายกหม้ออย่างที่ทำอยู่ตอนนี้ไปบ้างก็ตาม

พอได้ซดน้ำมาม่าร้อนๆ ก็ช่วยทำให้ธารบุษป์หายแฮงค์ได้ในระดับหนึ่ง แต่พอตื่น สมองก็หวนคิดแต่เรื่องจะหาเงินจากไหนมาไถ่บ้านอีก คิดไปคิดมาก็น้ำตาซึม พานหงอยผิดไปจากธารบุษป์คนเดิม จนปลายฝันและทอมมี่ทนเห็นสภาพนี้ไม่ไหว

“ออกไปดูหนังกันไหมแก ทรานส์ฟอร์เมอร์สภาคห้าเข้าแล้วนะ” ปลายฝันเอ่ยชวน นั่นเพราะหนังเรื่องนี้คือเรื่องที่ธารบุษป์ชอบมากที่สุด แต่กลับถูกปฏิเสธ

“ไม่อ่ะ”

“หรือแกอยากไปช้อปปิ้ง นี่เลยอีฟแอนบอย เครื่องสำอางเพียบ ไปไหม” คนชวนก็ยังคงเป็นปลายฝัน ส่วนทอมมี่ลุ้นคำตอบของธารบุษป์อยู่ไม่ห่าง

“ไม่”

“งั้นไปนี่ไหม กินบิงชูทุเรียน รสชาติใหม่สไตล์ไทยๆ กำลังฮิตติดลมบน” ปลายฝันทำตาปริบๆ เพราะถ้า ธารบุษป์ไม่ไปนี่ เธอก็ไม่รู้จะชวนเพื่อนไปไหนแล้วเหมือนกัน

“อยากไปทำบุญว่ะ”

“งั้นไปสิ จะรออะไร เดี๋ยวพระจำวัดหมด” ทอมมี่ที่ก่อนหน้านั่งฟังอย่างเดียวรีบรับคำ ก่อนจะลงไปสตาร์ทรถรอ ปล่อยให้ปลายฝันช่วยธารบุษป์แต่งตัว

ใบหน้าซีดๆ ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนดูมีน้ำมีนวล ปิดท้ายด้วยลิปสติกสีสวยๆ บนเรียวปาก แม้จะไม่ได้สวยเหมือนดารา แต่แค่นี้ธารบุษป์ก็สวยพร้อมในแบบฉบับของเธอ

จากนั้นทอมมี่ก็ขับรถพาธารบุษป์และปลายฝันไปทำบุญ โดยเลือกวัดที่เธอทั้งสามเคยไปกันมาแล้ว ถวายสังฆทานเสร็จ ก็ออกไปกรวดน้ำ ปล่อยนก ปล่อยปลา

แต่สีหน้าของธารบุษป์ดูจะยังคงหมองๆ อยู่ ทอมมี่กับปลายฝันจึงพาเพื่อนไปหาของอร่อยๆ กินมันเสียเลย ระหว่างนั่งรถ สายตาของธารบุษป์ก็มองเห็นป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ติดอยู่ ซึ่งนางแบบโฆษณาสวยยังกับนางฟ้า แถมหุ่นดีมาก มากเสียจนเธออาย