EP 9 : เมีย...

“ถามว่าเสียงดังทำไม”

“อย่า มา ยุ่ง”

“หึ ๆๆ เสียงดังทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแค่เพราะ...ไม่ได้ผัวเพื่อนง่าย ๆ อย่างที่คิดแค่นี้เองน่ะเหรอ?”

“...”

“ผมพูดถูกไหม?”

“...”

เพล้ง!!!

“ไอ้เหี้ย!!!”

ผมหันหน้ากลับไปมองคนที่เพิ่งคว้าแจกันที่อยู่ใกล้ตัวมาปาใส่ผม มองเธอแล้วมองต่ำลงเพื่อดูแจกันที่แตกอยู่บนพื้น

แตกกระจายที่พื้นหลังจากหัวผมมันแตกไปก่อนหน้าแถมตอนนี้ก็เริ่มมีของเหลวอุ่น ๆ ไหลจากหัวมาหน้าผากแล้วก็ลงมาที่หางคิ้วช้า ๆ แล้วด้วยสิ

“ฮึ!” ผมแค่นยิ้มออกมาโดยที่ไม่คิดจะเช็ดเลือดให้ตัวเองแม้แต่นิดเดียวแต่ผมจ้องหน้าคนที่ทำให้หัวผมแตกไม่ละสายตาแทน

“...”

“ถามครั้งสุดท้าย...อยากให้ช่วยไหม”

“ช่วยเหรอ? จะช่วยอะไรในเมื่อเมื่อวานนายเพิ่งรับคำสั่งของคุณพ่อเรื่องยุติการรักษาคุณแม่ฉันอยู่เลย นายคิดว่าฉันไม่ได้ยินที่คุณพ่อกับนายคุยกันงั้นเหรอไอ้สาวเลว!”

“ฟัง... / อยากช่วยเหรอ? ได้! ถ้างั้นก็หาทางให้ฉันได้พี่เซตัสเป็นผัวเร็ว ๆ สิคุณแม่ฉันจะได้รอด มีปัญญาช่วยไหมถ้าไม่มีปัญญาก็หุบปาก!”

“ต้องการแบบนั้น?”

“เออ!” ผมถามจบเธอก็สวนกลับมาทันทีทำให้ผมแค่นยิ้มออกมา

“โอเค ถ้างั้นก็สงบสติอารมณ์ซะ อีกสองวันจะเอาไอ้ตัสมาเป็นผัวให้”

“...” ผมตกลงในสิ่งที่เธอต้องการแต่สายตาของคุณหนูตรงหน้าก็ยังเต็มไปด้วยอารมณ์โมโหและโกรธเกลียด

“ส่วนเรื่องอารินทร์ไม่ต้องห่วงผมจะคุยกับพ่อคุณให้ พ่อคุณคงให้โอกาสคุณได้แก้ตัวอีกครั้ง สงบสติอารมณ์ซะแล้วเตรียมตัวให้ดีอีกสองวันคุณต้องไปงานเลี้ยงแทนคุณพ่อคุณ” ผมพูดจบก็เดินออกมาจากห้องนอนของเธอ

ปัง!

“อยากช่วยเหรอ? ได้! ถ้างั้นก็หาทางให้ฉันได้พี่เซตัสเป็นผัวเร็ว ๆ สิคุณแม่ฉันจะได้รอด มีปัญญาช่วยไหมถ้าไม่มีปัญญาก็หุบปาก!”

“ฮึ!” อยากได้แบบนี้เหรอคุณหนู ได้สิ เดี๋ยวหมารับใช้ของพ่อคุณจะจัดการให้

-สองวันต่อมา-

“ขอบใจมากนะ เรื่องค่าจ้างที่เหลือเดี๋ยวให้คนจัดการให้” เขาเดินออกมาจากห้องพักพร้อมผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันก็ไม่เข้าใจว่าพาผู้หญิงคนนี้เข้าไปด้วยทำไม แล้วจ้างอะไรไม่เข้าใจ?

“ขอบคุณค่ะ ถ้ามีงานดี ๆ แบบนี้อีกติดต่อลินลี่ได้ตลอดเลยนะคะ” ผู้หญิงคนนี้บอกเสียงหวาน เสียงเหมือนจะยั่วเขาด้วยแต่เขาก็ยังมีสีหน้าขรึมเหมือนเดิม

“อย่าให้เรื่องรั่วไหล เก็บความลับให้ดี”

“สบายใจได้เลยค่ะ รับรองว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับไปจนวันตายแน่นอนค่ะคุณอคิน” เธอยังส่งเสียงยั่ว ส่วนฉันก็ได้แค่เก็บความสงสัยในหลาย ๆ อย่างไว้

“อืม ไปได้แล้ว”

“โอเคค่ะ อุ้ย! มารับงานต่อเหรอจ้ะ” เธอรับคำสั่งเขาเสียงหวานพอหันมามองฉันก็ทักอย่างกับเพิ่งเห็นทั้งที่ความจริงก็เห็นฉันตั้งแต่เดินออกจากห้องแล้ว

“ไปเดี๋ยวนี้ลินลี่” เสียงเขาแข็งขึ้นผู้หญิงคนนี้เลยแค่ยิ้มมีเลศนัยให้ฉันแล้วเดินไป

“ผู้หญิงคนนั้นเข้าไปทำอะไร” ฉันถามทันทีที่เธอเดินห่างออกไป เขาเอาพี่เซตัสมาที่ห้องตั้งนานแล้วแต่เพิ่งโทรเรียกให้ฉันตามขึ้นมา พอมาถึงก็มีผู้หญิงเดินออกมาจากห้องแล้วพูดจาแปลก ๆ กันอีกฉันไม่สงสัยก็บ้าแล้ว

“ไอ้ตัสไม่ใช่คนโง่ ถ้ามันตื่นมาแล้วไม่รู้สึกว่าตัวเองเสร็จมันคงไม่เชื่อว่ามีอะไรกับคุณ”

“ฮะ? นี่...อย่าบอกนะว่านายให้ผู้หญิงคนนั้นมีอะไรกับพี่ตัสแทนฉัน?” ฉันถามด้วยอาการเหวอ ความจริงเหวอตั้งแต่เขาพูดเรื่อง เสร็จ ออกมาหน้าตาเฉยแล้วล่ะ ไม่ได้เหวอแค่เพราะรู้ว่าเขาเอาผู้หญิงมาทำอะไรแบบนั้นหรอกแต่เขากลับมองมาที่ฉันด้วยสายตาเยาะเย้ย

“ทำไมไม่บอกก่อนล่ะว่าอยากทำเองจะได้ไม่ต้องเสียเงินจ้าง”

“นี่! ฉันก็แค่ถามอย่ามาดูถูกฉัน!”

“ฮึ ๆๆ โอเคครับ ถ้างั้นคุณหนูก็เข้าไปในห้องเถอะ รู้ใช่ไหมว่าต้องอยู่ในสภาพไหน”

“...รู้ ไม่ได้โง่” รู้ว่าต้องอยู่ในสภาพไหนถึงจะเนียน แต่...

“เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อน รอมันใกล้ตื่นแล้วจะออกมา มันคงหลับไม่นานหรอก”

“ไม่จำเป็น ฉันจัดการเองได้”

“แน่ใจ?”

“อืม จะไปไหนก็ไป แล้วก็ไม่ต้องเสนอหน้ารอรับเพื่อทำผลงานกับคุณพ่อล่ะ มีปัญญากลับเอง” ฉันไม่อยากได้รับความช่วยเหลือไปมากกว่านี้ ไม่ต้องมาช่วยเหลือในการทำเรื่องเลวบัดซบ ฉันไม่อยากให้เขามีเรื่องไปถากถางดูถูกในอนาคตมากขึ้น!

-เวลาต่อมา-

“พี่...พี่มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง” เสียงของคนข้าง ๆ ที่ตื่นมาด้วยสภาพเปลือยเปล่าถามฉันด้วยความงุนงง

“...ช่างมันเถอะค่ะ ถ้าจำไม่ได้ก็อย่ารื้อฟื้นมันเลย พี่เซตัสคงเมามาก” ฉันตอบด้วยเสียงสั่นสะท้านและไม่มองหน้าพี่เซตัสเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว ฉันไม่หันไปมองพี่เขาเลยตั้งแต่ที่ฉันจัดการอะไรบางอย่างเสร็จเมื่อเกือบสองชั่วโมงก่อนด้วยซ้ำ

จะให้มองได้ยังไง ฉันทั้งอาย อับอาย และละอายใจจะแย่แล้ว

“แยมโรล พี่... / เราคงเมากันมากจริง ๆ ช่างมันเถอะค่ะ พูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ลืมมันซะดีกว่า” ฉันรีบพูดแทรกเพื่อตัดบทแล้วพลิกตัวหันหลังดึงผ้าห่มมาปิดร่างกายของตัวเองเอาไว้ให้เหลือแค่ศีรษะที่โผล่พ้นออกไป

“พี่... / เราอย่าเพิ่งคุยกันเลยนะคะ แยกย้ายกันก่อนดีกว่า” เป็นครั้งที่สองที่ฉันพูดแทรกเพื่อตัดบท รีบไปเลยค่ะพี่เซตัส ไม่ต้องแสดงความเป็นสุภาพบุรุษด้วยนะแค่ไปตอนนี้เลยขอร้อง

“พี่กลับก่อนนะ”

“...ค่ะ” ฉันตอบช้าเพราะฉันโล่งใจที่พี่เขาไม่ยืดเยื้อจะพูดอะไรต่อจนเผลอเป่าลมหายใจออกมาก่อนตอบต่างหาก พอพี่เซตัสออกไปฉันก็รีบลุกขึ้นมาแต่งตัวให้เรียบร้อยรีบออกจากห้องนี้แล้วตรงกลับไปที่บ้านทันทีเหมือนกัน

-วันต่อมา-

“พ่อให้โอกาสหนูครั้งสุดท้าย คืนนี้จัดการให้เรียบร้อยส่วนพรุ่งนี้ก็ทำให้ปั้นชากับเซตัสแตกหักกันซะ ส่วนเรื่องที่เซตัสต้องรับผิดชอบหนูพ่อจะไปคุยกับพ่อแม่ของมันเอง อย่าพลาดล่ะ หนูรู้ดีนะแยมโรลว่าหนูมีโอกาสครั้งเดียว”

“...” รู้ไหมคะว่าตั้งแต่กลับมาถึงบ้านฉันยังไม่ได้นอนเลย นอนไม่หลับ รู้สึกแย่ไหมหมด นั่งจมอยู่กับความคิด ความรู้สึกผิด และความรู้สึกอึดอัดที่ถูกบีบบังคับจากคุณพ่อจนเช้าและมันก็เป็นเช้าที่ฉันต้องทำเรื่องเลวทรามต่อให้เรียบร้อย

ติ๊ด!

Jamroll : ตื่นรึยัง

ทันทีที่ฉันกดส่งข้อความไปฉันก็รู้ว่านับจากนี้จะไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วจริง ๆ เมื่อไหร่มันจะจบนะ ฉันอยากให้เรื่องนี้มันผ่านพ้นไปสักที!

ติ๊ง!

Phancha : ?

ปั้นชาส่งข้อความกลับมา แค่การตอบกลับสั้น ๆ ก็เป็นเครื่องยืนยันได้แล้วว่านับจากนี้ไปความสัมพันธ์ของเราสองคนจะไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิม

แค่เห็นข้อความนี้ฉันก็น้ำตาคลอ ฉันเสียใจมากนะที่ต้องเสียเพื่อน ปั้นชาเป็นเพื่อนที่ดีมากจริง ๆ แล้วฉันก็รักปั้นชาจริง ๆ

น้ำตาฉันไหลออกมาช้า ๆ ในระหว่างที่ปลายนิ้วกำลังจะกดส่งรูปที่แอบถ่ายเมื่อคืนไปให้ปั้นชา

ติ๊ด!

Jamroll : Send a photo

Jamroll : ขอโทษนะชา

Jamroll : ไม่ว่าแกจะว่ายังไงก็ตาม

Jamroll : แต่สุดท้ายเมื่อคืนฉันกับพี่ตัส “เรามีอะไรกันแล้ว”

Jamroll : ฉันแค่ทวงสิ่งที่เป็นของฉันแต่แรกแค่นั้นเอง

Jamroll : ไม่ว่ากันนะชา

“ฮึก! ขอโทษนะชา~ ฉันขอโทษ~ ฮื่อ ๆๆ”

#JAMROLL END

#AKIN TALK

ตื๊ดดดด ตื๊ดดด

...เซตัส

ติ๊ด!

“ครับคุณเซตัส”

(คุณเหี้ยอะไรของมึง อย่ากวนตีนกูไอ้เหี้ยคนขับรถ)

“อ่าส์~ โอเคครับ...ไอ้ตัส โทรหากูทำไม มีอะไร”

(เมื่อคืนมึงอยู่ที่ไหน” มันยิงคำถามทันทีผมที่นั่งอยู่ในรถก็กระตุกยิ้ม

“ทำไม”

(กูเห็นมึงในงาน จบงานแล้วมึงไปที่ไหนต่อ มึงไม่ได้ดูแลคุณหนูของมึงจนไปส่งถึงบ้านเหรอไอ้คิน)

“ไปส่งสิ”

(ไปส่งแล้วทำไม...)

“มึงมีอะไร เป็นอะไรถึงถามแบบนี้” ผมแกล้งถามทั้งที่รู้ดีว่าไอ้เซตัสอยากถามอะไร

(...)

“มีอะไรไอ้ตัส”

(กูแค่...กูแค่อยากรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น เมื่อคืนกูเมาแล้ว...) มันเหมือนอยากถามแต่ก็พูดออกมาไม่หมด ฮึ ๆๆ ผมรู้ว่าทำไมมันอยู่ ๆ มันถึงเกิดอาการไม่ลังเลที่จะถามขึ้นมา

“แล้วมึงก็ตื่นมาเจอตัวเองนอนอยู่กับคุณหนู...ถูกไหม”

(มึงรู้?)

“อืม กูรู้”

(แล้วมึงปล่อยให้เกิดขึ้นได้ยังไงไอ้คิน มึงก็รู้ว่า...แม่งเอ้ย!)

“หึ ๆๆ ใจเย็น ๆ ก่อน มึงจะโมโหไปทำไม มึงนี่นะจะมีอะไรกับ...เมียกู?”