ตอนที่ 18 ไม่ชอบเด็กดื้อ (ฉากเรท)

EP18

.

.

.

“อ๊ะ…คะ…คุณ…หยุดก่อน” เหมือนเสียงของเพลงพิณเป็นดั่งอากาศมิก้าไม่ได้ฟังคำห้ามปรามของเด็กสาวเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นค่อยๆรวบเรือนผมสลายมาพาดไว้ด้านข้างแล้วซุกจมูกลงที่ซอกคอหอมกรุ่น…

ศีรษะทุยเอนตามแรงดูดเม้มตามลำคอที่มิก้าเป็นคนมอบให้ ริมฝีปากอุ่นร้อนซุกไซร้สลับข้างกันอย่างรีบร้อนพร้อมกับลมหายใจหนักๆที่เล็ดลอดออกมาจากคนตัวโต ทำเอาเพลงพิณเผลอร่างกายไปกับสัมผัสวาบวาม แต่เธอยังคงควบคุมสติตัวเองให้อยู่นิ่ง…

เรียวแขนถูกมิก้าล็อกเอาไว้แน่น ความร้อมลุ่มจากริมฝีปากหยักชวนเสียวท้องน้อย มิก้าดูดเม้มอย่างหื่นกระหาย มือหนาเริ่มไม่อยู่นิ่งเลื่อนขึ้นมาจนถึงสองเต้าอวบชายหนุ่มออกแรงบีบเคล้นหน้าอกโตไปด้วยแล้วดันร่างเล็กทั้งๆที่ดูดคอเธออยู่เข้าไปในห้องน้ำโดยที่ใช้เท้าปิดประตูแทน…

ปัง!

“คุณมิก…จะ…ใจเย็นๆก่อนค่ะ…อ๊ะ!” มิกจับคนตัวเล็กชิดกับผนังแล้วกดทับด้วยร่างตัวเองจนเพลงพิณแทบหายใจไม่ออก ไม่นานสายน้ำที่ไหลรินออกมาจากฝักบัวเก่าๆก็ไหลกระทบลงระหว่างสองร่าง ซึ่งเรียวแขนคู่สวยถูกกดแนบเอาไว้โดยมีมิก้ากอบกุมหลังมือเนียนเอาไว้…

“อื้มส์~” มิกหลุดครางออกมาเบาๆอารมณ์ดิบเถื่อนถูกปลุกขึ้นมา ใบหน้าหล่อเหลายังคงลากสูดดมซุกไซร้ตามลำคอลงมาถึงราดไหล่และหัวไหล่กลมกลึงวนอยู่บริเวณนั้นพร้อมกับเสียงลมหายใจที่แสนจะเซ็กซี่เพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ

“พะ…พอก่อนค่ะ…” ใบหน้าหวานเชิดขึ้นร่างกายวาบวามไปทั่วร่างเมื่อถูกรุกเร้าอย่างไม่ทันตั้งตัว พอได้ยินเสียงหวานพูดขอร้องออกมามิกจึงยอมหยุดพักหายใจ แล้วจู่โจมเด็กสาวอีกรอบด้วยการพลิกร่างเล็กเข้าหาตัวเองแล้วกดข้อมือแน่น…

“อื้อ!” ชายหนุ่มประกบจูบหนักหน่วงลงบนกรีบปากแดงระเรื่อในวินาทีต่อมาอย่างหื่นกาม ลิ้นหนาสอดเข้าไปในโพรงปากหอมหวานดูดเม้มจนเกิดเสียงลามกขึ้น ร่างกายยังคงแนบบชิดกันแทบไม่มีช่องโว่…

จ๊วบ! จ๊วบ!

แควก!

เพลงพิณหลับตาแน่นพยายามอ้าปากรับอย่างทรมาน ไม่นานข้อมืออีกข้างของเธอก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ มิก้าดึงเสื้อตัวเองขาดลิ่วเพียงครั้งเดียวด้วยแรงมหาศาลแล้วฟาดมันไปทางอื่น ตามด้วยการปลดซิปกางเกงภายในเวลารวดเร็ว ร่างกายกำยำก็เปลือยเปล่า…

“…อึก”

ในเวลาเกือบนาทีที่เพลงพิณถูกบดขยี้จูบกระชากวิญญาณร่างกายเธอก็อ่อนระทวยลงจนมิก้าสัมผัสได้จึงผละจูบออกหลุบตามองกรีบปากบวมเจ่อที่ตัวเองเผลอกัดเข้าให้…มือหนายื่นเข้าไปจับปอยผมที่เปียกน้ำออกแล้วเปลี่ยนเป็นไซร้คอฝากรอยดูดเอาไว้ทั่วทุกจุดแทน…

“อ๊า…ระ…เราอาบน้ำก่อนดีมั้ยคะ” ใบหน้าหวานเบ้พร้อมกับเอ่ยบอกเสียงสั่นเครือ เพลงพิณใช้แรงทั้งหมดที่มีเกาะบ่าแกร่งเอาไว้ หัวหยักเปียกชุ่มถูไถกับบริเวณสองกรีบเคลมที่ปิดสนิท เพียงสัมผัสกันเท่านั้นเด็กสาวก็รับรู้ได้แล้วว่าแก่นกายใหญ่ที่เคยแนบแน่นพร้อมกระแทกใส่ร่างเธอขนาดไหน… “คะ…คุณ…ได้ยินหนูมั้ย”

“ได้ยินครับ…อาบน้ำไปด้วยก็ได้” มิก้ายอมหยุดตามคำขอของเพลงพิณ รอยยิ้มอ่อนโยนที่ซ่อนไปด้วยความหื่นกามปรากฏบนใบหน้าเนียนใส หยดน้ำเกราะกรายทั่วทุกจุด ผมดกดำเปียกชุ่มตกลงมาคลุมหน้าผากลงมาถึงเปลือกตายิ่งทำให้ชายหนุ่มน่าดึงดูดและชวนหลงใหลจนหายใจไม่ทั่วท้อง…

ก่อนที่มือหนาจะยื่นไปกดครีมอาบน้ำใส่ฝ่ามือแล้วลูบลงบนเรือนร่างอรชรเริ่มจากลำคอระหงลงมาตามเอวขอด บั้นท้ายกลมกลึง สองเต้าอวบที่ตั้งชูชันดันสายตา ชายหนุ่มทั้งลูบทั้งบีบเคล้นอยู่แบบนั้น ทำเอาคนตัวเล็กแทบกลั้นหายใจ ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อปล่อยให้มิก้าเร้าโลมร่างกายตัวเองอย่างเลี่ยงไม่ได้…

“เพลงอาบให้ผมด้วยหน่อย…” ใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้าไปคลอเคลียกับดวงหน้าหวานปลายจมูกคมสันชนเข้ากับปลายจมูกเชิดรั้น ลมหายใจอุ่นร้อนเจือปนความเซ็กซี่เล็ดลอดเข้ามาในโซนประสาทของเด็กสาวพร้อมกับเสียงสายน้ำที่ไหลกระทบพื้นยิ่งเพิ่มบรรยากาศ…

“หนู…ขออาบคนเดียวก่อนนะคะ…คุณออกไปก่อนได้มั้ย” เพลงพิณช้อนตามองคนตรงหน้า เด็กสาวอยากใช้เวลาคิดหาวิธีเอาตัวรอด เพราะตั้งใจกับตัวเองเอาไว้ว่าจะไม่ให้ความสัมพันธ์มันเลยเถิดไปมากนี้ อีกทั้งเพลงพิณไม่เคยคิดอะไรกับชายหนุ่มเลยด้วยซ้ำ…

“ผมไม่ชอบเอาซะเลย…เวลาเพลงไล่ผมแบบนี้” มิก้าเชยคางมนที่เอาแต่ก้มหน้าหลบสายตาขึ้นมาแล้วจ้องมองเข้าไปดวงตากลมโตคู่นั้น พร้อมกับคำถามมากมายที่นับวันเพลงพิณยิ่งทำตัวไม่ต้องการชายหนุ่มมากขึ้นเรื่อยๆ… “เพราะใคร…ตอบผมหน่อยคนดี”

คำถามของมิกทำเอาใบหน้าหวานชาวาบ เพลงพิณแค่อยากจบเรื่องวุ่นๆก็เท่านั้นพอมีเรื่องของวินเนอร์เข้ามาอีกเธอยิ่งอยากให้มิกออกจากชีวิตให้เร็วขึ้น หากพูดออกไปตรงๆเด็กสาวก็แอบกลัวว่าตัวเองจะไม่มีโอกาสมองโลกภายนอกอีกต่อไป

เหมือนกับตอนที่มิกเคยพูดเอาไว้ เธอไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น จึงทำได้เพียงแสดงออกด้วยการกระทำและหวังว่ามิกจะเข้าใจและยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ…

“มันไม่เกี่ยวกับคนอื่นเลย…หนู…แค่อยากอยู่คนเดียวสักพัก…คุณให้หนูได้มั้ย” อย่างน้อยๆแค่สามเดือนหลังจากที่เธอทำงานกับวินเนอร์จบก็ดี เพลงพิณไม่อยากให้ชีวิตมันวุ่นวายไปมากกว่านี้แล้ว…

“ผมคลั่งเพลงมากเกินไปแล้ว…ขอโทษนะ ที่ผมให้เพลงไม่ได้” มือหนาลูบแก้มเนียนเบาๆด้วยรอยยิ้มชวนขนลุกแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปไซร้ลำคอระหง ก่อนจะเลื่อนมันขึ้นมากดจูบหนักๆลงบนกรีบปากบาง ชายหนุ่มเริ่มควบคุมอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองไม่อยู่ กดข้อมือเล็กติดกับผนังห้องน้ำจนท่อนแขนเกิดเส้นเลือดขึ้นมาอย่าน่ากลัว…

“อื้อ!!”

เพลงพิณที่สิ้นหวังไปแล้วปิดเปลือกตาลง สัมผัสเริ่มป่าเถื่อนมากขึ้นเรื่อยๆบ่งบอกว่าเธอไม่ควรพูดเรื่องนี้ออกมาอีก ข้อมือที่ถูกออกแรงบีบแทบแหลกสลายในมือหนา มันปวดร้าวจนขอบตาเริ่มร้อนผ่าว…

สวบ!!

ปึก! ปึก!

“อื้อ!!!” ร่างเล็กกระตุกเร้าๆเมื่อถูกแก่นกายใหญ่กระแทกเข้าร่างเพียงครึ่งท่อน ในวินาทีต่อมาเอวสอบก็ออกแรงดันความใหญ่โตเข้าไปร่องสวาทจนสุดโคนแล้วแช่ไว้แบบแน่น แล้วแรงกระแทกราวกับคลื่นซัดก็โหมกระหน่ำเข้าร่างเธอ จนแทบจะร้องขอชีวิต…

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!…

“อื้อ…อื้ออ!!” เด็กสาวครวญครางในลำคออย่างกลั้นไม่อยู่ เสียงเนื้อกระแทกเนื้อที่แนบแน่นกันดังกึกก้องไปทั่วห้องน้ำ มิกสอดนิ้วแกร่งเข้าไประหว่างเรียวนิ้วเรียวเล็กบีบขย้ำมันตามอารมณ์ดิบเถื่อน ริมฝีปากยังคงแลกลิ้นกันจนเพลงพิณแทบขาดอากาศหายใจ…

ร่องแคบที่ถูกสัมผัสหยาบโลนยัดเยียดความใหญ่โตเข้าออกเป็นจังหวะถี่ๆ พลันทำให้เรือนร่างอรชรกระแทกเข้ากับผนังแข็งกระด้าง สร้างความระบมไปทั่วแผ่นหลังเนียน

ริมฝีปากบางที่ยังถูกรังแกอยู่ถูกผละออกตามแรงจากคนตัวโต ทำให้เพลงพิณได้มีอากาศหอบหายใจ…

“อ๊ะ…อ๊า…อ๊า…อ๊า!!” ดวงหน้าหวานเหยเกอย่างทรมาน มันจุกแน่นจนเด็กสาวอยากขยับสะโพกออก เสียงครางจากคนตัวเล็กดังระงมอย่างไม่นึกอาย ความแข็งกระด้างราวกับท่อนเหล็กที่สอดใส่เข้ามาไม่มีท่าทีว่าจะหยุดยังคงต่อเนื่อง… “อ๊ะ…อ๊าย!!…หนู…จะ…จุก…เบาหน่อย…อื้อ!!”

“ต่อไปนี้ผมคงเบากับเพลงไม่ได้…เพราะเพลงดื้อกับผมก่อน” พูดจบมิกก็ออกแรงเร่งเอวใส่ร่องสวาทที่เริ่มมีน้ำหล่อลื่นไหลทะลักออกมาอย่างไร้ความปรานี เพลงพิณเชิดหน้าขึ้นความจุกแน่นเข้าเล่นงานราวกับร่างกายจะฉีกขาด…

“อ๊ะ…โอ๊ย!!…หนู…เจ็บ” น้ำเสียงสั่นเครือระบายออกมา ใบหน้านวลส่ายปฏิเสธ เธอยังคงหลับตาแน่นไม่อยากมองคนใจร้ายตรงหน้า เรียวขาแยกออกอัตโนมัติเมื่อความแน่นบีบบังคับให้เธอต้องอ้ารับแท่งเนื้ออุ่นร้อนดั่งลาวาให้สอดแทรกเข้าร่างลึกกว่าเดิม… “ขะ…ขอร้อง หนู…จะ…จุก…กรี๊ดดด!”

สัมผัสหนักหน่วงที่รัวใส่ร่องสวาททั้งจุกทั้งเจ็บจนเด็กสาวรองรับความคับแน่นไม่ไหวต้องร้องขอชีวิต ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ เป็นเพราะตัวเองแท้ๆที่พูดจารนหาที่ออกไป

พลันลืมตาขึ้นก็เจอเข้ากับสายตาซ่อนรอยยิ้มของคนตรงหน้า ยิ่งเห็นเด็กสาวหวาดกลัวและกรีดร้องออกมาสักเท่าไหร่ชายหนุ่มยิ่งพอใจ…

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!…

ตั่บบ! ตั่บบ! ตั่บบ!…

“คะ…คุณ…หนู…มะ…ไม่ดื้อแล้ว…อ๊า!!” น้ำตาไหลคลอเบ้าออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ขนตาแพงอนเปียกชุ่ม เด็กสาวแอบกลัวกับสายตาของมิกอีกทั้งร่องแคบยังถูกมือหนาจับเรียวขาข้างหนึ่งยกขึ้นเพื่อเปิดทาง เอวสอบที่ถาโถมใส่ร่างเธอรุนแรงขึ้นเรื่อยๆราวกับเครื่องกลที่ทำงานไม่รู้จักเหนื่อยทำให้สองกรีบบวมเป่งฉีกขาดในทันใด…

“หื้มม…น่ารักจัง” มิกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นพลอยทำให้ขนอ่อนทั่วร่างลุกชันกันเป็นระนาด ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะก้มลงดูดเม้มลำคอขาวเนียนที่ตอนนี้ม่วงชํ้าจากฝีมือของเขาเอง เพลงพิณอยากเบือนหน้าหลบหนีทวาทำได้เพียงยื่นมือไปเกาะที่ย่าแกร่งเอาไว้เท่านั้น…

“อ๊ะ…อื้อ!!”

มิกปล่อยเรียวขาคู่สวยลงแล้วสอดท่อนแขนเข้าใต้แผ่นหลังเนียน ใบหน้ายังคงซุกไซร้อยู่แบบนั้น ริมฝีปากอุ่นร้อนดูดเม้มเนื้อเนียนอย่างหื่นกระหาย ทำให้ดวงหน้าหวานอยู่ระหว่างบ่าแกร่งโดยปฏิกิริยา

เสียงหอบหายใจหนักๆ ของคนตัวโตยังวกวนอยู่ในโซนประสาทของเด็กสาว มันฟังเหมือนชายหนุ่มโหยหาเธอนักหนาชวนให้ขนลุกอย่างห้ามไม่ได้…

“เพลงบอกกับผมว่ายังไง…ทำให้ได้อย่างที่พูดด้วยนะครับ…อืมส์" มิกผละริมฝีปากออกจากเนื้อเนียนที่ตอนนี้เปลี่ยนสีอื่น เป็นที่เรียบร้อย รอดดูดเป็นจุดๆที่ตัดกับสีผิวขาวผ่องชวนให้น่ารังเกียจ

ใบหน้าหวานที่ผ่านการร้องไห้ช้อนมองคนตรงหน้าราวกับลูกแมวน้อยสำนึกผิด เด็กสาวไม่กล้าที่จะพูดแบบนั้นออกไปอีกแล้ว…

ห่างกันสักพัก เหมือนเอาชีวิตเข้าไปใกล้ความตายมากกว่าเดิม…

.

.

.

ยอมเป็นเมียพี่มันเถอะ55555555555555555555