Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 19 ทำให้เชื่อง (ฉากเรท)
EP19
.
.
.
“อ๊ะ…อื้อ…หนูจะไม่ดื้อ” สมองมันอื้ออึงไปหมด เพลงพิณรู้แค่อย่างเดียวว่าต้องตอบเอาตัวรอดไปก่อน คำตอบของเธอทำเอามิกชอบใจไม่น้อย ชายหนุ่มเชยคางมนขึ้นแล้วจุ๊บลงบนกลีบปากแดงระเรื่อเบาๆ ก่อนจะสอดนิ้วเข้ามือบางแล้วกดลงเช่นเดิมอีกครั้ง เมื่อร่างกายกำลังจะแตะขอบสวรรค์อยู่รำไร…
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!…
ปึกก!! ปึกก!! ปึกก!!…
พรวด!!
“อ๊ะ…กรี๊ดดดดดด!\อ๊า~” ร่องแคบตอดรัดแก่นกายใหญ่แน่น จนมิกทนความเสียวซ่านไม่ไหวปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนออกมาจากแก่นกาย ฉีดพุ่งแอ่งเนื้อที่อัดแน่นไปด้วยน้ำกาม ระหว่างจุดเชื่อมมีน้ำกามเจือปนเลือดไหลซึมออกมาตามเรียวขา…
“ไม่ใช่แค่ไม่ดื้อ…” สายตาวาบวามมองคนตัวเล็กที่หายใจเหนื่อยหอบแล้วโยกเอวสอบเบาๆ บดขยี้เนื้อนุ่มให้กระสันเล่นๆ แล้วยื่นหน้าเข้าไปห่างกันเพียงไม่ถึงคืบ
“…” ดวงตากลมโตที่กำลังสั่นระริกจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างต้องการคำตอบ
“…ผมไม่ชอบเด็กขี้โกหกด้วย” ปลายนิ้วชี้แกร่งยื่นมาแตะบนริมฝีปากแดงระเรื่อ เป็นเชิงห้ามให้เธอพูดโกหกอะไรเขาเด็ดขาด พร้อมกับรอยยิ้มชวนเสียวสันหลังนั้นอีก ทำให้เด็กสาวแทบเข่าทรุด…
“หนู…ไม่เคยพูดโกหกอะไรเลยนะ” เพลงพิณเอ่ยตอบเสียงแผ่วเบา มิกจึงไล่ปลายนิ้วที่สัมผัสบนผิวปากนุ่มนิ่มลงมา จนถึงลำคอระหงแล้วหยุดไว้แบบนั้น…
“งั้นผมจะถาม…ตอบความจริงด้วยนะ”
“ถะ…ถามอะไรคะ”
“ช่วงนี้มีใครมาจีบแฟนผมบ้างรึเปล่า?” คำถามของมิกทำเอาดวงตากลมโตเบิกกว้าง เพลงพิณสับสนว่าชายหนุ่มคิดจะปั่นประสาทอะไรเธอกันแน่
“หนูไม่แน่ใจว่าใช่การจีบรึเปล่า…ตะ…แต่เขาคงไม่ได้มาจีบหนู”
“แล้วเพลงแน่ใจได้ยังไงว่าเขาไม่ได้มาจีบ…ไม่ใช่ว่ามีอะไรปิดบังผมอยู่หรอ…หื้ม” ความจริงแล้วเพลงพิณแอบสงสัยอยู่เหมือนกัน ว่าที่ไรอันทำแบบนั้นเขาชอบเธอจริงๆหรือแค่อยากเล่นสนุก ไม่ก็บางทีอาจมีแผนอะไรสักอย่างเพราะเขามันเจ้าเล่ห์…
“หนูมั่นใจค่ะ”
“ขนาดตอบยังเสียงสั่นเลย” ปลายจมูกคมสันยื่นเข้าไปคลอเคลียที่พวงแก้มเนียน พร้อมกับไล่ริมฝีปากอุ่นร้อนขบเม้มเบาๆมือหนายังคงลูบลำคอขาวเนียนเบาๆ ทำเอาเพลงพิณลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เธอกลัวว่าถ้าพูดอะไรออกไปแล้วมิกจะเผลอบีบคอเธอเข้าให้…
เขาหล่อแต่เขาน่ากลัว…
เขาอ่อนโยนแค่เวลาอื่นยกเว้นบนเตียง…
เขาสุภาพแต่เขายากจะคาดเดา…
เป็นผู้ชายที่เธอไม่สามารถมองออกได้เลยว่าเขากำลังคิด หรือกำลังจะทำอะไรอยู่ เพราะฉะนั้นการเอาตัวรอดตอนอยู่ต่อหน้ามิกเป็นสิ่งเดียวที่เธอคิดออก…
“ใครกันน้า…เพลงบอกชื่อผมได้มั้ย” เพลงพิณรู้สึกถึงพลังอะไรบางอย่างในคำพูดนั้น ที่มิกพูดเหมือนเขารู้เลยว่าเด็กสาวกำลังมีผู้ชายเข้ามาพัวพันซึ่งมันก็ใช่ แต่เพลงพิณยังไม่รู้ว่าเขามาพัวพันเพื่อเหตุผลไร… “ไร…อัน รึเปล่า?”
“คุณ…” เหมือนถูกตบหน้าหนักๆจนใบหน้ามันชาไปหมด ในสมองเต็มไปด้วยคำถาม มิกรู้ได้ยังไงว่าคนที่เข้ามาพัวพันกับเธอคือไรอันผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนั้น…
“ผมทายถูกใช่มั้ย?”
“คุณไม่ได้ทายถูก…แต่คุณรู้อยู่แล้ว”
“ผมว่าเพลงเป็นคนฉลาด…คงรู้ตัวนะคับว่าควรจะทำยังไงต่อไป” มิกกระซิบบอกเบาๆ นั้นทำให้เด็กสาวเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่ามิกต้องการให้เธอเลิกยุ่งกับไรอัน…
แต่เธอเลิกไม่ได้หน่ะสิ…แค่คิดภาพเงินสามแสนก็อยากจะร้องให้แล้ว หากผิดสัญญามีหวังเข้าไปนอนในตารางแน่ อีกอย่างเธอไม่ได้คิดอะไรกับไรอันด้วย ก็แค่คนรู้จัก แค่เจ้านายกับลูกน้อง…
“…”
“เพลงอย่าให้ผมต้องจัดการเองเลยนะ…” มิกพูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้น แล้วมือที่อยู่ลำคอระหงก็ทำสัญลักษณ์เฉือนคอเขย่าขวัญเธอเล่นเบาๆเป็นการเตือนโดยที่ไม่ต้องพูดอะไร…
“อึก…อื้อ!!” เปลือกตาคู่สวยหลับแน่นในทันใดเมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนงับเข้าที่ก็รีบปากเธอ ลิ้นสากเขี่ยเล่นหยอกล้อกับเรียวลิ้นไร้เดียงสา มือหนาสอดเข้าใต้ต้นขอทั้งสองข้างแล้วอุ้มเธอขึ้นควบเอว ทำให้ตรงนั้นเข้ากันได้อย่างพอดี
ก่อนที่ชายหนุ่มจะพาเธอมาใต้สายน้ำเพื่อล้างโฟมออก เพลงพิณที่ถูกอุ้มควบเอวสอบยื่นมือคล้องลำคอหนาเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองตก พยายามอ้าปากจูบหนักหน่วงที่เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เป็นอิสระอีกทีตอนร่างกายนอนลงบนเตียง…
“อื้มส์…”
“อื้อ!!” มิกสอดแขนเข้าใต้แผ่นหลังเนียนทาบทับร่างเธอเอาไว้แน่น เอวสอบถูไถร่องนุ่มเป็นจังหวะเชื่องช้าสลับกับกดจูบหนักๆลงบนกลีบปากบาง นานนับนาทีชายหนุ่มจึงผละจูบออก เริ่มอัดกระแทกใส่ร่องบอบบางอีกครั้ง…
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!…
พั่บบ!! พั่บบ!! พั่บบ!!…
“อ๊ะ…กรี๊ดดดดด!!” เสียงหวานครวญครางออกมาอย่างสุดจะทน สัมผัสหยาบโลนอัดแน่นเต็มร่องแคบจนความจุกกระสันมันเข้าเล่นงานน้ำตาแทบเล็ด ปลายเล็บจิบลงที่ลำคอหนาสุดแรง สร้างความพอใจให้มิกไม่น้อย…
“อ๊า~ เพลง ตอดแน่นจังครับ” ชายหนุ่มทนความวาบวามไม่ไหวหลุดครางออกมาเบาๆความคับแน่นมันทำให้เขาไม่เคยเสียวแบบนี้มาก่อนในชีวิต ยิ่งมองคนใต้ร่างที่กำลังโยกอย่างบ้าคลั่งไปด้วย ความต้องการดิบเถื่อนในกายชายมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ…
ความเปียกแฉะไหลทะลักออกมาจากจุดเชื่อมต่างขนาดอย่างอัตโนมัติ เสียงเนื้อแน่นกระแทกกันดังลั่นห้องรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เตียงขนาดเล็กที่ไกล้จะพังเต็มทนดังเอี๊ยดอ๊าดแข่งกับเสียงลมหายใจหนักๆ สองร่างสอดใส่กันไม่ยั้งราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน…
“อ๊ะ…อ๊า!! บะ…เบาหน่อยค่ะ จะ…จุก…อื้อ!!” เพลงพิณเชิดหน้าแอ่นอกขึ้นราวกับจะขาดใจ เหงื่อผุดตามกรอบหน้ามนจนแยกไม่ออกระหว่างหยดน้ำและเม็ดเหงื่อ มิกที่โยกกายบนร่างเล็กที่แทบจะจมลงกับเตียงไม่ได้สนใจคำพูดของเด็กสาวกลับออกแรงกระแทกใส่ร่องนุ่มแรงกว่าเดิม…
“หื้ม?…จุกหรอ งั้นเพลงขึ้นเองนะครับ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนๆบนใบหน้า ก่อนจะตวัดพลิกร่างเล็กให้เป็นฝ่ายคุมเกมส์แทน เพลงพิณเม้มริมฝีปากแน่น มือบางสะเปะสะปะจนมิกต้องยื่นมือมาจับไว้แล้วลุกขึ้นนั่ง กลายเป็นว่าเพลงพิณนั่งคร่อมบนตักชายหนุ่มแทน… “เพลงทำไม่เป็นหรอ?”
“อื้อ…หนูไม่เคยขึ้นให้ใคร”
“เดี๋ยวผมจะสอนเพลงให้จบคอร์สเลย” คำพูดของมิกทำเอาเด็กสาวตัวสั่นเทาไม่หยุด แค่นี้เธอก็ปวดตรงนั้นเต็มทนแล้ว ขืนสอนจบคอร์สมีหวังลุกไม่ขึ้นแน่…
“มะ…ไม่เอานะ…อ๊ะ!!”
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!…
ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!…
“อ๊ะ…อ๊าย!!” มือหนาจับเอวขอดกดเอาไว้แล้วสวนแก่นกายแข็งทื่อขึ้นไปเป็นจังหวะถี่ๆ ริมฝีปากอุ่นร้อนยื่นเข้าไปงับยอดอกเม็ดโตที่สั่นกระเพือมตรงหน้าแล้วดูดเม้มมันอย่างมูมมามสลับข้างกันไป…
“อื้มส์~”
จ๊วบ! จ๊วบ!
“อื้อ…อ๊า…อ๊า…อ๊ะ!!” เพลงพิณทนความจุกแน่นไม่ไหว ยื่นมือไปขย้ำเรือนผมสลวยอย่างลืมตัว สมองไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น มีเพียงร่างกายกำลังขับเคลื่อนถึงจุดสุดยอด มวลน้ำจำนวนมากอัดแน่นพร้อมระเบิดออกมา… “หนู…จะ…สะ…เสร็จแล้ว”
“ครับ…อ๊า~” มิกผละริมฝีปากออกแล้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล สายตาวาบวามมองคนตัวเล็กบนตัก ก่อนจะยื่นมือมาอังท้ายทอยเธออย่างแผ่วเบา ในวินาทีต่อมาชายหนุ่มก็กดจูบหนักๆลงพร้อมกับกระแทกเข้าร่างบอบบางเป็นจังหวะแน่นๆ…
ปึก!! ปึก!! ปึก!!…
ปึกก!! ปึกก!! ปึกก!!…
“อ๊า…กรี๊ดดดดด!!” เพลงพิณปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมาชโลมแก่นกายใหญ่แล้วซบใบหน้าลงบ่าแกร่ง หอบหายใจราวกับผ่านการวิ่งมาราธอนมาแสนไกล มิกที่ยังอารมณ์ค้างกลางคันอยู่ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยเบาๆแล้วฝังจมูกลงบนเรือนผมหอมกรุ่น…
ฟอด~
“เพลงอมให้ผมหน่อย…” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบบอก มือหนายังคงสางเส้นผมสลวยเบาๆ หากปฏิเสธขึ้นมาศรีษะเธอคงถูกกระชากอย่างไร้ความปรานีแค่คิดเด็กสาวก็กลัวจับใจ จึงจำใจรับบทเด็กดีแสนเชื่องไปก่อน…
“ค่ะ…”
“เด็กดี…”
มิกไม่รอช้าช้อนร่างบอบบางนั่งลงบนพื้นหว่างขาตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนที่เด็กสาวไม่เคยจะชิน เพลงพิณยื่นมือสั่นเทาไปจับโคนที่มีขนาดใหญ่กว่ามือเล็กจะกอบกุมหมดเอาไว้ แล้วยื่นหน้าเข้าไป ปลายลิ้นแตะหัวหยักเบาๆแล้วชักกลับ ทำให้สายตาของมิกหลุบมองอย่างไม่พอใจนัก…
“เพลงรังเกียจผมหรอ?”
“มะ…ไม่ใช่ค่ะ” เพลงพิณปฏิเสธทันควันเธอรีบยัดแก่นกายพองโตอัดแน่นเข้าปากให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วแช่เอาไว้แบบนั้น ใบหน้าหวานเบ้ด้วยความทรมาน ก่อนที่มือหนาจะกดศีรษะทุยลงมาแล้วออกแรงปรนเปรอความต้องการของตัวเอง…
“อื้อ!” เพลงพิณหลับตาแน่นเธอพยายามอ้าปากให้ได้กว้างที่สุด ความยาวถลำลึกลงมาจนถึงลำคอ น้ำกามผสมกับน้ำลายกระทบกันจนเกิดเสียงลามกพลอยทำให้เด็กสาวแทบขาดใจ…
อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก!…
อ๊อก!! อ๊อก!! อ๊อก!!…
“อ๊า~ " มิกอ้าปากครางพร้อมกับปล่อยลมหายใจเซ็กซี่ออกมา สลับกับขบกรามแน่นส่งผลให้เส้นเลือดปูดโปนขึ้นตามลำคอ มือหนารวบผมเด็กสาวเป็นสองข้างแล้วกดเข้าออกจนความเจ็บเข้าเล่นงานเธอ สายตาวาบวามมองใบหน้าหวานที่กำลังขึ้นสีแดงกํ่าด้วยความพึงพอใจ…
นานนับนาทีที่ชายหนุ่มกดศีรษะทุยปรนเปรออารมณ์กามของตัวเองจนแก่นกายอัดแน่นไปด้วยน้ำกามพองโตเต็มอุ้งปากเล็ก มือหนาจึงเปลี่ยนเป็นจับศีรษะทุยเอาไว้แน่นแล้วอัดเอวสอบเข้าไปเป็นจังหวะถี่ๆทำเอาร่างเล็กแทบล้มลงบนพื้น…
อ๊อก!! อ๊อก!! อ๊อก!!
พรวด!
“แค่กๆ…” มิกถอดแก่นกายออกจากอุ้งปากนุ่มนิ่มแล้วฉีดน้ำกามสีขาวขุ่นจำนวนมากพุ่งใส่ใบหน้าหวาน ทำเอาเด็กสาวหลับตาแน่นพร้อมกับสำลักออกมาจนมันไหลเลอะออกมาตามมุมปาก เพลงพิณจึงทิ้งตัวนอนลงบนพื้นแทบอย่างหมดสภาพ…
“…เพลงควรเชื่องกับผมได้เเล้วนะ…เข้าใจใช่มั้ย?” มิกมองภาพเพลงพิณที่นอนอยู่แทบเท้าแล้วพึมพำออกมาเบาๆ เขาแค่ตักเตือนเธอนิดหน่อยให้เด็กมันเชื่องกับเจ้าของบ้าง
เพราะชายหนุ่มรู้ดีว่าคนอย่างเพลงพิณดื้อรั้นขนาดไหนที่คิดจะไปจากเขา…
.
.
.
แล้วไหนทางเลือกของน้องงง ไม่มีเลยยย
Next..
"ที่รีบออกไปนักหนาเพราะแบบนี้เองเหรอครับ?"
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
