ตอนที่ 11 ชอบ (ฉากเรท)

EP11

.

.

.

มือหนาลูบแก้มเนียนเบาๆแล้วประทับริมฝีปากลง ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหอมหวาน เปลือกตาคู่สวยหลับแน่น กลิ่นคาวจากปลายลิ้นคนตรงหน้าทำเอาเธอแทบอาเจียนออกมาแต่กลับทำได้เพียงทนรับความทรมานนี้เอาไว้ มือหนาลูบไล้ตามเต้าอวบพร้อมกับเขี่ยยอดประทุมถันเล่นจนพอใจเขาก็หยุดการกระทำแล้วผละจูบออก…

“เดี๋ยวเพลงก็ชินเองครับ เพราะเพลงต้องอยู่กับผมแบบนี้ ตลอดไป..” มิกกระซิบออกมาเบาๆที่ข้างใบหูเธอ แล้วประทับจูบลงบนใต้คางมน ร่างหนาเอี้ยวตัวขึ้นไล่สายตามองเรือนร่างขาวเนียนตรงหน้า อีกทั้งใบหน้าจิ้มลิ้มของคนใต้ร่าง มันควรจะเป็นของเขาคนเดียว..

ในวินาทีต่อมาใบหน้าหล่อเหลาก็ก้มลงตรงหน้าท้องแบนราบปลายลิ้นอุ่นร้อนลากเลียวนอยู่แบบนั้นแล้วไล่ลงมาจนถึงหน้าขาอ่อน การกระทำของเขาส่งผลให้เพลงพิณต้องออกแรงบีบมือตัวเองแน่น ร่างกายสั่นเทาราวกับลูกนก..

“อื้มส์...”

น้ำเสียงแหบพร่าคำรามออกมาด้วยความรู้สึกชอบใจ ปลายลิ้นแตะลงระหว่างสองกรีบอีกครั้ง ชายหนุ่มชอนไชโพรงนุ่มอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะกรีดกรายเรียวลิ้นเข้าไปข้างในออกแรงเร่งเร้าเม็ดเกสรเปียกแฉะด้วยเลือดไม่สะทกสะท้านหรือแสดงอาการออกมาใดๆ กลับกันใบหน้ากลับสุขสม...

“ฮึก หยุดสักที ออกไปจากชีวิตหนูได้มั้ย” เพลงพิณเม้มปากแน่น เธอหวาดผวาผู้ชายตรงหน้าจนเหงื่อผุดตามกรอบหน้าผากมน

“ทำไมเพลงชอบผลักไสผมจัง..” มิกหยุดการกระทำสายตาจ้องมองเพลงพิณคาดคั้นเอาคำตอบ เมื่อคนตัวเล็กเงียบเอาแต่มองไปทางอื่น เขาจึงกระตุกยิ้มยากจะคาดเดาออกมา ภายในใจคิดว่าเธอกำลังสนใจผู้ชายคนอื่นมากกว่าตัวเอง “เพลงไม่รักผมแล้ว..”

“หนูไม่เคยพูดด้วยซ้ำว่าหนูรักคุณ..” ใบหน้าหล่อเหลาชาวาบ ชายหนุ่มกลั้นอารมณ์เอาไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่ง มือหนาลูบไล้แก่นกายตัวเองจนมันพองโต เพลงพิณหันกลับไปมองการกระทำของเขาด้วยแววตาตื่นกลัว..

สวบ!!!

“กรี๊ด!” ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธสัมผัสหยาบโลน เมื่อมิกกระแทกแก่นกายใหญ่เข้ากลางร่างเธอที่ชโลมไปด้วยเลือด มือหนาจับเอวขอดเอาไว้แน่นแล้วโน้มตัวลงมาหาเธอ แรงกระแทกหนักหน่วงเริ่มถาโถมใส่ร่างเล็ก..

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

“เพลงพูดแบบนี้ ผมน้อยใจนะ...” มิกพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น สายตาซ่อนรอยยิ้มมองใบหน้าหวานด้วยความหลงใหล เอวสอบออกแรงเป็นจังหวะถี่ๆ มือหนากดเรียวแขนคู่สวยเอาไว้ “ไม่รักผมแล้วเพลงรักใคร หื้ม?”

“อ๊ะ...จะ…เจ็บ”

“ตอบคำถามผมหน่อยคนดี..” พายุซุกใบหน้าเข้าที่ลำคอระหงแล้วขบเม้มเนื้อเนียนจนเกิดรอย ลมหายใจอุ่นร้อนที่เริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆตามแรงโยกเป่ารดไรขนอ่อนจนร่างกายมันขนลุกชันขึ้นทั่วร่าง ความใหญ่โตผลุบเข้าผลุบออกร่างเธอไม่หยุด...

“หนู มะ...ไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น อ๊า!”

“ดีมากครับ...เพราะถ้าเพลงชอบคนอื่น เพลงจะไม่มีโอกาสได้มองโลกภายนอกอีกเลย เข้าใจที่ผมพูดใช่มั้ย?”

“อึก...” คำขู่ของมิกทำให้เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการจะสื่อ แต่สัมผัสถึงอะไรบางอย่างภายใต้คำพูดนั้น เพลงพิณจึงเลือกที่จะเงียบ แม้การกระทำของเขาจะชวนขนลุกมากขนาดไหน เธอก็ต้องผ่านคืนนี้ไปให้ได้..

“เพลงเงียบแบบนี้ แสดงว่าเข้าใจแล้ว?”

“ขะ...เข้าใจแล้ว..อื้อ!” เพลงพิณกลั้นใจตอบออกไปไม่เต็มใจนัก เธอตอบออกไปให้มันจบๆเพื่อเอาตัวรอด คำพูดของมิกก่อนหน้านี้กระตุกความหวาดผวาของเธอเป็นได้ดี..

“เด็กดี...”มิกที่ต้องการได้ยินคำตอบแบบนี้จากปากหญิงสาวเอ่ยชมเธอ มือค่อยๆเลื่อนขึ้นไปแกะเข็มขัดที่รัดข้อมือเล็กไว้ แล้วสอดนิ้วประสานเข้าไปก่อนจะกดลงบนเตียง ใบหน้าเหยเกผละออกจากซอกคอหอมกรุ่น สายตาวาบวามก้มมองคนใต้ร่างที่ใบหน้าหวานบิดเบี้ยว..

“อ๊ะ...อ๊า...อ๊า...อ๊า!” สายตาที่เอ่อคลอไปด้วยม่านน้ำตามองคนบนร่างด้วยความจุกแทบขาดใจ เสียงครางไม่เป็นศัพท์หลุดออดมาจากกรีบปากบางไม่หยุด บนเตียงเล็กๆสั่นสะเทือนตามแรงมหาศาล กลิ่นคาวเลือดที่ไหลกระซิบออกมาเรื่อยๆไหลตามเรียวขาออกมาไม่หยุด..

“เพลง...อ๊า!” มิกครางชื่อคนตัวเล็กออกมา สายตาหลงใหลมองใบหน้าหวานยิ่งมองยิ่งรู้สึกชอบคนใต้ร่างขึ้นมากขึ้นทุกวินาที จนไม่อยากให้เธอไปชอบใคร หรือมีผู้ชายคนไหนเข้ามาจีบ พอคิดถึงเรื่องผู้ชายเอวสอบก็ใส่แรงทั้งหมดเข้าร่างเธอรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

1 ชั่วโมงต่อมา…

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!

ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!

“อ๊า!! อ๊ะ!! บะ...เบา หนูจุก โอ๊ย!!” น้ำเสียงสั่นเครือพูดออกมาเธอเหลือบมองระหว่างจุดเชื่อมที่ปรากฏแก่นกายอวบใหญ่ชโลมไปด้วยเลือดผลุบเข้าผลุบออกด้วยหัวใจที่เต้นระทึก ขอบตาร้อนผ่าวก่อนที่หยดน้ำสีใสจะไหลอาบพวงแก้ม มันจุกเสียวจนน้ำตาเล็ด..

“ผมเบาไม่ได้แล้วคนดี...อ๊า~” มิกตอบออกมาด้วยความรัญจวนใจก่อนจะก้มหน้าคลอเคลียที่พวงแก้มเนียนใส ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางบวกกับเสียงเนื้อกระแทกเนื้อยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนในร่างกาย พอก้มมองระหว่างจุดเชื่อมที่เต็มไปด้วยเลือดความหลงใหลก็ทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊ะ!!..อ๊าย!!” สองมือที่สอดประสานนิ้วกันอยู่เกร็งแน่นจนเกิดเส้นเลือดปูดโปนขึ้นตามท่อนแขนกำยำ เรียวาคู่สวยอ้าออกโดยปฏิกิริยา ร่างกายแนบแน่นกันอย่างเร่าร้อน อากาศภายในห้องอบอ้าวขึ้นมาเรื่อยๆ เกิดเหงื่อไหลชโลมตามเรือนร่างที่กำลังสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกันจนมันวาว..

“เพลงชอบมั้ย?” มิกกระซิบถามข้างใบหูเล็ก แล้วขบเม้มเบาๆหยอกล้อเธอ “ผมชอบเพลงมากเลยนะ ชอบเพลงคนเดียว...” คำบอกชอบที่มักจะได้ยินจากชายหนุ่ม ทำเอาเพลงพิณหลับตาแน่น เหมือนหนีความจริงที่กำลังเผชิญอยู่

“.....”

ด้านมิกที่ไม่ได้ยินเธอตอบโต้อะไรมือหนาลูบผิวปากแดงระเรื่อให้เผยอขึ้น ก่อนจะแตะลิ้นเข้าไปข้างใน ลิ้นสากเกี่ยวพันกับเรียวลิ้นบางสลับกับดูดเม้มไปด้วยในตอนที่กระแทกเอวลงมา ใบหน้าหวานพยายามเบือนหนีแต่กลับถูกชายหนุ่มไล่ต้อนให้จนมุม แล้วพร่ำจูบคนตัวเล็กไม่ปล่อยโอกาสให้หายใจ...

จ๊วบ! จ๊วบ!

“อื้อ!” เพลงพิณครางอู้อี้ในลำคอ ร่างกายเริ่มเกร็งกระตุกขึ้นมาทั้งร่าง มวลน้ำจำนวนมากที่พร้อมจะปลดปล่อยกักเต็มช่องท้อง เหมือนกับอาการปวดฉี่แต่มีเส้นบางๆอะไรกั้นไว้อยู่..

“เสียวมากเลยเพลง...อื้มส์~” แก่นกายใหญ่ที่รับรู้ถึงแรงตอดรัดผละจูบออก มิกปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระแล้วเอี้ยวตัวขึ้น ก่อนจะจับเรียวขาคู่สวยกดลงกับที่นอนให้อ้าออก แล้วสาดแรงทั้งหมดใส่ร่างเพลงพิณ จนร่างเล็กสั่นคลอนอย่างบ้าคลั่ง...

ตั่บบ!! ตั่บบ!! ตั่บบ!!

“อ๊ะ...อ๊า!..อ๊า!..อ๊า!..อ๊าย!!”

“โอ้ว!” มิกเปล่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มืออีกข้างจับหน้าท้องแบนราบเอาไว้แน่น สายตาหยาดเยิ้มมองใบหน้าหวานที่กำลังเชิดขึ้นสะโพกกลมแอ่นรับสัมผัสอัตโนมัติ มือเล็กควานสเปะสปะหาที่พึ่ง.. “จะแตกแล้ว..อ๊า!”

ตั่บ!!! ตั่บ!!! ตั่บบ!!!

“อ๊า...อ๊า...อ๊ะ!!..อ๊าย!!”

“อ๊า!!” ร่างหนาเกร็งกระตุกปล่อยสายธารอุ่นร้อนสีขาวขุ่นพุ่งกระฉูดเข้าร่างเล็กในวินาทีต่อกัน เสียงครวญครางค่อยๆสงบลง หญิงสาวสภาพผมเผ่ายุ่งเหยิงนอนหอบหายใจบนเตียงราวกับผ่านการวิ่งมาราธอนมา หน้าท้องแบนราบกระตุกเร้าๆ ก่อนที่มิกจะถอดแก่นกายออก แล้วก้มหน้าลงที่สองกรีบเคลม...

“จะ...จะทำอะไรคะ มะ...ไม่เอาแบบนั้นแล้วนะ” เพลงพิณสะดุ้งขึ้นมาในทันใด เมื่อมิกมีท่าทีจะก้มลงระหว่างขาเธอที่อาบเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดปะปนกับน้ำกาม ใบหน้าหวานซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัดเจน แต่ชายหนุ่มกลับยกยิ้มอ่อนให้เธอ...

“ของเพลงมันเปื้อน ผมจะเช็ดให้..”

“มะ..ไม่ต้องค่ะ หนูไม่ต้องการ..คุณไม่นึกรังเกียจบ้างเลยรึไง” เพลงพิณพูดออกมาเสียงสั่นเครือ เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วพยายามใช้มือดันศีรษะโตออก มิกจึงเลื่อนมาจับข้อมือเล็กเอาไว้แน่นแล้วช้อนตามองใบหน้าหวาน..

ก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปซุกที่อกนิ่มแล้วพรมจูบเนินอวบขาวนวล “ผมไม่เคยคิดรังเกียจเพลงเลยนะ ทุกอย่างที่เป็นเพลงผมชอบหมด...” ปลายลิ้นร้อนยื่นออกมาเขี่ยยอดอกเธอเล่นพร้อมกับสบตากันไปด้วย ไม่นานมิกก็หยุดการกระทำแล้วพูดขึ้นมาอีกครั้ง.. “ตรงนี้ก็ชอบ...”

พูดจบชายหนุ่มก็เลื่อนมาที่พวงแก้มเธอแล้วจุ๊บมันเบาๆ “ตรงนี้ก็ด้วย..” ก่อนจะมาหยุดที่กรีบปากแดงระเรื่อ มิกจูบลงบนผิวปากเธอแล้วมอบยิ้มอ่อนไปให้ “ชอบไปหมดเลย…”

ปิดท้ายด้วยการจับมือเรียวยกขึ้นแล้วสูดดมเข้าไปเต็มปอด ทำเอาคนตัวเล็กการอาการสั่นเทาขึ้นมาไม่หยุด ยิ่งเขาแสดงออกว่าต้องการเธอมากเท่าไหร่ หญิงสาวยิ่งอยากหนีไปไกลๆให้มากขึ้นเท่านั้น...

“เพลงได้ยินผมมั้ย...ว่าผมชอบคุณ” เพลงพิณเผลอจิกปลายเล็บลงผ้าปูที่นอนแน่น เพราะเหตุผลอะไรเขาถึงได้ชอบเธอมากขนาดนี้ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแล้วทำไมทั้งที่เธอพยายามไปจากเขามากขึ้นเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะยิ่งตามเธอเหมือนโจ๊กเกอร์มากขึ้นเท่านั้น

หญิงสาวนั่งคิดพร้อมกับความรู้สึกกระอักกระอ่วน กลิ่นคาวของเลือดยังคงลอยอบอวลภายในห้อง ที่นอนเต็มไปด้วยคราบเลือด เขาบังคับเธอแม้กระทั่งสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ยังไม่ละเว้น ผู้ชายคนน่ากลัวเกินกว่าที่เธอจะรับได้...

“ได้ยินผมใช่มั้ย?”

“อึก...ดะ...ได้ยินค่ะ”

เพลงพิณกัดริมฝีปากแน่น เธอแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ขืนร้องให้ออกมาตรงนี้ คนข้างกายคงคิดไปเอง และซักถามว่าไม่อยากอยู่กับเขาขึ้นมาอีก เธอไม่อยากตอบอะไรที่มันฝืนใจไปมกกว่านี้แล้ว...

“เพลงก็ต้องชอบผมคนเดียวเหมือนกันนะ อย่าชอบคนอื่น เข้าใจที่ผมพูดใช่มั้ย?”

.

.

.

รู้แล้วค่ะว่าชอบมาก555555555555555555555

ชอบมากจนแอบขนลุกเลย?

คืนนี้เจอNCกันอีกตอนนะคะ❤️

Next...

“เมื่อคืนเพลงทิ้งผมไว้คนเดียว ตอนนี้เพลงต้องรับผิดชอบผมนะ...”