ตอนที่ 04 ครั้งแรก (ฉากเรท)

EP04

.

.

.

เพลงพิณที่ถูกล่ามข้อเท้าเอาไว้ข้างหนึ่ง ตัวสั่นเทาด้วยความกลัวไม่หยุด ก่อนที่ร่างหนาจะหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อออก ตามด้วยเสื้อผ้าชิ้นอื่นๆ ที่ถูกถอดแล้ววางไว้เรียงชิ้นกันอย่างเป็นระเบียบ จนร่างหนาเปลือยเปล่า ทำเอาใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมา จนต้องรีบหลับตาแน่น...

ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงระหว่างขาเธออีกครั้ง แล้วจัดการใช้ลิ้นเลียยอดเกสรสีชมพูสด สลับกับพรหมจูบเบาๆ บนเนินอวบที่มีเพียงไรขนอ่อนๆ ขึ้นปกคลุม ปลายลิ้นสัมผัสได้ถึงเยื่อบางๆ สร้างความพอใจให้มิก้าไม่น้อย...

"เพลงซิงหรอ ผมขอสดได้มั้ย? " มิก้าช้อนตามองคนตัวเล็กที่เอาแต่หลับตา กัดปากแน่น

"อึก.." เพลงพิณเพียงนิ่งเงียบ นํ้าตาเม็ดโตไหลพรากออกมา เธอทำใจไว้แล้วว่ายังไงก็คงหนีผู้ชายคนนี้ไม่พ้น..

"เพลงไม่ยอมคุยกับผมเลย ผมน้อยใจนะ" มิก้าตัดพ้อออกมาเชิงหยอกล้อ แล้วรัวลิ้นใส่ร่องแคบแห้งเผือกที่เริ่มมีนํ้าหล่อลื่นไหลออกมา ก่อนที่จังหวะของลิ้นหนาจะเร่งรัวมากกว่าเดิมจนร่างเล็กบิดเล็กน้อย ด้วยสัมผัสที่ไม่เคยเป็นมาก่อน..

"...." เธอพยายามกลั้นเสียงครางเอาไว้ เนินอวบถูกดูดดุ้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ อย่างบ้าคลั่ง สลับกับจังหวะรัวลิ้นใส่ร่องแคบถี่ๆ จนเกิดเสียงลามกดังกึกก้องภายในห้องสีแดง..

"หวานมากเลยเพลง...อื้มส์" มิก้าผละออกแล้วพูดด้วยนํ้าเสียงหลงไหล พอเห็นว่าคนตัวเล็กปลดปล่อยของเหลวสีขาวออกมามากมายในเวลาอันรวดเร็ว ร่างหนาก็เอี้ยวตัวขึ้นพาตัวเองไปนอนช้อนร่างเล็ก จนเพลงพิณต้องหันหลังให้กำผ้าปูแน่น

มือหนาจึงรูดซิปข้างหลังลงแล้วดึงชุดออกจากเรือนร่างอรชรขาวเนียน ตามด้วยปลดตระขอบราเชียร์ ส่งผลให้เพลงพิณต้องหดตัวเข้าหากันเนื่องจากความเย็นของเครื่องปรับอากาศกระทบผิวกาย จนขนอ่อนลุกชันทั่วร่าง

ฟอด!

"ตัวเพลงหอมมากเลยรู้มั้ย" มิก้าไล่ปลายนิ้วสัมผัสตามสีข้างของเรือนร่างเธอ แล้วลากริมฝีปากอุ่นร้อนสูดดมกลิ่นกายหอมหวานเข้าปอดเฮือกใหญ่ ยิ่งได้สัมผัสเธอลึกซึ้งยิ่งต้องการมากขึ้นเท่านั้น ก่อนจะจับมือบางมากอบกุมท่อนเอ็นขนาดใหญ่เท่าแขนเธอแล้วลูบขึ้นลงเบาๆ ...

"ผมอยากอยู่กับเพลงแบบนี้นานๆ จัง" มิก้ากระซิบบอกเธอเสียงแหบพร่า ยิ่งสัมผัสจากมือบางคอยลูบไล้ตามแก่นกายใหญ่ก็ยิ่งเพิ่มอารมณ์ดิบเถื่อนในกายหนุ่ม...

"เพลงอยากอยู่กับผมมั้ย?" สายตาวาบวามมองคนในอ้อมกอดอย่างต้องการคำตอบ จมูกคมสันซุกไซร้ซอกคอเธอด้วยความออดอ้อน ทวาเพลงพิณกลับไม่ได้ตอบอะไร ส่งผลให้มิก้าต้องฝังเขี้ยวลงบนลำคอเธอ...

"อึก...อยากค่ะ แต่คุณช่วยปล่อยเพลงไปก่อนได้มั้ย"

"ผมให้เพลงไปไหนไม่ได้แล้ว"

สวบ!

"กรี๊ดดดดด...! " เพลงพิณกรีดร้องออกมาอย่างทรมาน ร่างกายถูกแก่นหายใหญ่กระแทกทะลุเยื่อบางเข้ามาจนถึงครึ่งท่อน สองกรีบบวมเป่งตอดรัดความใหญ่โตเอาไว้แน่น เลือดบริสุทธิ์ไหลซึมออกมาตามเรียวขา ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บราวจะขาดใจ...

"อึก...หนูเจ็บ...เอามันออกไปก่อนได้ไหมคะ" นํ้าตาเม็ดโตไหลทะลักอาบพวงแก้มเนียน มิก้าที่กำลังตั้งหลักรับความคับแน่นจึงใช้ปากซับนํ้าตาให้เธออย่างแผ่วเบา ขัดกับสะโพกสอบที่กำลังกระแทกเข้าร่างเธอไม่ยั้ง

"ทนอีกนิดเดียวนะครับคนเก่งเดี๋ยวเราจะได้มีความสุขไปพร้อมกันแล้ว"

"อื้อ...ฮึก...มะ...ไม่เอา" มือเล็กพยายามดันหน้าท้องแกร่งออก แต่กลับถูกมิก้ารวบข้อมือเอาไว้สอดนิ้วเข้าประสานกันเหนือหัว ใบหน้าเหยเกมองคนใต้ร่างที่ใบหน้าเปียกชุ่มไปด้วยหยาดนํ้าตา..

พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!

"เพลงอย่าเกร็ง...อ๊าา" นํ้าเสียงเซ็กซี่ครางออกมาเบาๆ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าตลอดการกระแทก สีหน้าบ่งบอกว่าเขาชอบคนใต้ร่างมากขนาดไหน ด้านเพลงพิณที่ถูกกระแทกไม่ปล่อยให้เว้นระยะหายใจหลับตาเม้มปากเป็นเส้นตรงแน่น..

"หนูเจ็บ...อะ...เอามันออกไปได้มั้ย" เธอเปิดเปลือกตาขึ้น มองขอร้องคนบนร่าง ตรงนั้นเหมือนฉีกขาดมากขึ้นเรื่อยๆ พยายามอ้าขารับเท่าไหร่ก็รับขนาดที่ต่างกันมากไม่ไหว

"ไม่เอาสิครับ อย่างอแงนะ" มิก้าพูดปลอบใจคนตัวเล็กที่เอาแต่ห้ามปรามให้เขาหยุดด้วยนํ้าเสียงอู้อี้ ก่อนที่มือหนาจะยื่นไปปัดปอยผมที่กระเด้งมาติดหน้าผากมนออก แล้วจับเรียวแขนคู่สวยมาคล้องคอ

"อื้อ...ฮึก...จะ...เจ็บ...อ๊าย!" เสียงสะอื้นปนเสียงครางดังเล็ดลอดออกมาเรื่อยๆ ระหว่างจุดเชื่อมที่ถูกกระแทกเข้าเป็นจังหวะเน้นๆ เกิดการกระเด็นของเลือดไหลเลอะที่นอน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วบริเวณห้องสร้างอารมณ์ให้กับคนตัวโตมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ...

"อ๊าา...." มิก้าครางออกมาอย่างเหลืออด ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อกันลิ้นบางใต้ร่าง ที่เผยอริมฝีปากครวญครางออกมาไม่หยุด ยิ่งสายตาเธอบ่งบอกถึงความวาบวามมากขนาดไหน มิก้ายิ่งหลงใหลคนใต้ร่างมากขึ้นกว่าเดิม

"อื้อ...อ๊าา!" ร่างเล็กสั่นคลอนอย่างบ้าคลั่ง เมื่อสะโพกสอบตอกอัดแก่นกายแข็งดั่งท่อนเหล็กไม่มีท่าทีว่าจะหยุด จากความเจ็บแสบตอนนี้เริ่มแปลเปลี่ยนเป็นเสียวซ่านแทบขาดใจ ความจุกเข้าเล่นงานไม่หยุด ร่างกายเริ่มปรับสภาพได้ เพลงพิณเผลอจูบตอบมิก้าอย่างลืมตัวฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอเคลิบเคลิ้มจนลืมไปว่าก่อนหน้านี้ มิก้าแสดงท่าทางให้เธอหวาดกลัวขนาดไหน...

"ผมชอบจังเวลาเพลงทำหน้าแบบนี้..."

"อื้อ!! บะ...เบาค่ะหนูจุก" เพลงพิณบอกชายหนุ่มด้วยใบหน้าเหยเก เมื่อแอบสอบรัวใส่ร่องแคบไม่หยุดราวกับจะแกล้งเธอ จมูกคมสันยื่นไปคลอเคลียกับพวงแก้มแดงระเรื่อ แล้วขบเม้นใบหูเธอเบาๆ ก่อนจะกระซิบออกมา..

"ครางชื่อผมหน่อยได้มั้ยเพลง...อ๊า~"

"อื้อ...พะ...พี่...มิก"

ฟอด!

"แฟนใครไม่รู้น่ารักที่สุด" มิก้าฝังจมูกลงบนพวงแก้มเธอ ลมหายใจหนักๆ เล็ดลอดออกมาไม่หยุด ก่อนจะผละใบหน้ามาคลอเคลียกับจมูกเชิดรั้นห่างกันไม่ถึงคืบรอยยิ้มอ่อนๆ ปรากฏบนใบหน้า จนเพลงพิณต้องหลุบตามองตรงนั้นเธอรู้สึกแปลกๆ กับสายตาของมูก้า...

พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! ๆๆๆๆๆ

พั่บ!! พั่บ!!

"อ๊ะ....กรี๊ด!! " ร่างเล็กปลดปล่อยนํ้ากามออกมาเป็นจำนวนมาก ร่างกายแตะขอบสวรรค์หน้าท้องแบนราบเกร็งกระตุกเร้าๆ เธอกอดลำคอใหญ่เอาไว้แน่นก่อนจะค่อยๆ คลายเรียวแขนออกแล้วหอบหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ไม่นานร่างเล็กก็ถูกช้อนให้นั่งคร่อมบนตัก...

"ผมดีใจนะที่ได้เป็นคนแรกของเพลง" มิก้าเอ่ยบอกเสียงแหบหร่าแล้วยื่นมือไปซับเหงื่อบนกรอบหน้ามน มือหนาจับปลายนิ้วชี้กลมมางับเล่นเบาๆ แล้วช้อนตามอง "และจะเป็นผู้ชายคนสุดท้ายในชีวิตเพลงด้วย..”

.....

หื้มมมมม ไม่เบา5555555555555555555555555

ไหนขอเสียงคนอยากอ่านต่อหน่อยยยย

Next…

“อย่าร้องไห้สิครับคนเก่ง…อ๊า~"