ตอนที่ 03 สถานการณ์เสี่ยง

EP03

.

.

.

รถยุโรปคันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดยังหน้าบ้านพักแห่งหนึ่ง มิก้าดับเครื่องยนต์เอาไว้แล้วโน้มตัวไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้คนข้างกาย ที่นั่งตัวแข็งทื่อมาตลอดทางจนกระทั่งมาถึงบ้านของชายหนุ่ม

"เพลงไม่ต้องกลัวนะ ผมอยู่ที่นี้คนเดียว" มิก้ากระซิบบอกคนตัวเล็กแล้วเปิดประตูลงจากรถ ร่างหนาเดินอ้อมมาเปิดประตูให้เธอ แล้วยื่นมือไปจับข้อมือเล็ก จนเพลงพิณต้องก้าวเรียวขาสั่นระริกลงจากรถ มิก้าจึงเปลี่ยนมาโอบไหล่มนแล้วประทับจูบเบาๆ ส่งผลให้คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจ...

"ทำอะไรคะ? "

"ผมแค่จุ๊บไหล่เอง"

"อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ คือ...หนูไม่ชอบ" ใบหน้าหวานเบือนมองไปทางอื่นด้วยท่าทีไม่ชอบ เธอจิกปลายเล็บลงบนกระโปรงสั้นเหนือเข่า สมองคิดหาวิธีเอาตัวรอดจากผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างกายตอนนี้ที่เธอรู้จักแค่ชื่อ...

"ก็เพลงน่ารักเกินไป ผมอดใจไม่ไหว..."

หมับ!

"คุณมิกซ์!" เธออุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อชายหนุ่มตวัดอุ้มร่างเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาวไม่ปล่อยโอกาสให้ได้หนี มิก้าพาเพลงพิณเดินเข้ามาในบ้านที่มีเพียงแสงเทียนจุดเทียนจุดเต็มทั่วบริเวณ ให้ความรู้สึกถึงความหอมและความโรแมนติก แต่ทวามันกลับขนลุกซู่แปลกๆ ...

"คุณปล่อยหนูก่อนค่ะ....หนูเดินเองได้" เพลงพิณเผลอกัดปากบอกออกไป จิตใจเธอตอนนี้มันห่อเหี่ยวลงเรื่อยๆ พอได้รู้จักกับมิก้ามากขึ้นกว่าเดิม

"จะถึงห้องของเราแล้ว เพลงไม่ต้องเดินหรอก เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า..." พูดจบ ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มิก้าหยุดยืนอยู่หน้าห้องห้องหนึ่งที่มีแสงสีแดงเล็ดลอดออกมาจากใต้ประตู

ดวงตากลมโตมองมันด้วยแววตาสั่นระริก แล้วกำคอเสื้อเชิ้ตสีดำเอาไว้แน่นพร้อมกับซบหน้าเข้ากับอกแกร่ง ไม่นานประตูก็เปิดอัตโนมัติเพราะระบบถูกตั้งให้สแกนแค่ร่างกายของเขาเพียงเท่านั้น พอเข้ามาข้างในชายหนุ่มก็ค่อยๆ วางร่างเล็กลงบนเตียงนอนขนาดคิงไซต์สีดำ

"อึก..." เพลงพิณนั่งตัวแข็งทื่อเธอกวาดสายตามองรอบๆด้วยความรู้สึกกลัว รอบห้องมีตู้สีดำตั้งเรียงรายสองสามตู้ และกระจกใสขนาดใหญ่เท่าตัวคนที่บรรจุอุปกรณ์อะไรหลายชนิดอยู่ในนั้น ก่อนที่เธอจะมาหยุดสายตาตรงใบหน้าหล่อเหลา ที่กำลังจ้องมองใบหน้าเธอด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม...

"หนูอยากกลับ คุณปล่อยหนูไปเถอะนะ..." เธอตัดสินใจอ้อนวอนคนตรงหน้า เธอพลาดแล้ว พลาดตั้งแต่ที่เล่นบทแฟนกับมิก้า...

"ทำไมเพลงพูดแบบนี้ ผมมองเพลงตั้งแต่คุณเดินเข้ามาในผับเลยนะ.."

"เราค่อยรู้จักกันแบบอื่นดีกว่านะคะ หนูขอร้อง.." ยิ่งคุยกับมิก้าคนตัวเล็กก็ยิ่งรู้สึกไม่ปลอดภัย มือบางยกขึ้นไว้คนตรงหน้าอย่างคนหมดทางสู้ เธอยอมยกมือไหว้ถ้าหากจะหลุดพ้นจากผู้ชายตรงหน้า...

"เพลงอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ.." มิก้าคลานขึ้นเตียงไปหาเธอ จนเพลงพิณต้องรีบขยับถอยหลังช้าๆ ด้วยหัวใจที่เต้นรัวกระหนํ่า เธอลอบกลืนนํ้าลายเอือกใหญ่ลงคออย่างยากลำบาก "..ผมอดใจไม่ไหวแล้วนะ"

"คุณ...อย่า..." ใบหน้าหวานเบ้คล้ายจะร้องไห้ เธอส่ายหน้าปฏิเสธสัมผัสจากมือหนาที่ค่อยๆ ถกกระโปรงเธอขึ้นอย่างใจเย็น

"เพลงกลัวหรอ?" มิก้าเอียงคอถามแล้วส่งยิ้มอ่อนไปให้ ก่อนจะประทับจูบลงบนหน้าผากมน "ไม่ต้องกลัว...คืนนี้ผมจะทำให้เพลงมีความสุขเอง"

สิ้นเสียงพูดมือหนาก็เลื่อนขึ้นมาจนถึงเนินอวบที่มีแพนตี้ตัวบางปกปิดเอาไว้อยู่ มือหนาจึงจัดการเกี่ยวมันลงจากเรียวขาแล้วโยนทิ้งข้างเตียง สายตาเพ่งมองดอกไม้งามผ่านแสงสีแดงสลัวด้วยความพึงพอใจ ก่อนที่ปลายนิ้วจะแตะลงบนติ่งเกสรเบาๆ

ก่อนจะมาสูดดมที่ปลายจมูก สร้างความประหลาดใจให้คนที่มองอยู่จนเธอต้องทิ้งตัวนอนลงกับเตียงแล้วฟุบหน้าเข้ากับผ้าปูที่นอนแล้วปลดปล่อยนํ้าตาออกมา ปลายนิ้วกำผ้าปูแน่น...

"ของเพลงหวานดีจัง ผมขอชิมหน่อยได้มั้ย..."

"....." มีเพียงความเงียบตอบกลับมา และเสียงสะอื้นที่เล็ดลอดออกมาจากคนตัวเล็กเพียงเสี้ยวเดียว

"เพลงไม่ตอบแปลว่าอนุญาต งั้นผมไม่ทนแล้วนะ" มิก้าแหวกเรียวขาเธอกางออก แล้วถกกระโปรงไปกองไว้บนเอวขอด ก่อนจะก้มหน้าลงระหว่างกรีบเคลม ปลายลิ้นอุ่นร้อนกำลังจะแตะลงติ่งเกสรหอมหวานแต่ทวากลับมีเสียงบางอย่างขึ้นมาขัดจังหวะซะก่อน...

ครืดดดดดด...!

จังหวะนั้นทำให้มิก้าต้องละจากความสนใจจากตรงหน้าอย่างอ้อยอิ่ง แล้วจุ๊บเนินอวบเบาๆ ก่อนจะช้อนตามองเธอ "รอผมแป๊บหนึ่งนะ.." เพียงเท่านั้นร่างหนาก็เดินไปหยิบมือถือแล้วหายออกไปจากห้อง

เพลงพิณรีบยกมือขึ้นปาดนํ้าตาออกแล้วแอบย่องมาที่ขอบประตูห้อง เธอแอบมองประตูที่แง้มอยู่นิดหน่อยก็พบว่าพายุกำลังหันหลังคุยโทรศัพท์อยู่ เธอจึงใช้โอกาสนั้นค่อยๆสอดตัวออกมา

แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อใบหน้าหล่อเหลาหันมามองเห็นพอดีพร้อมกับส่งยิ้มกลับมาให้เธอ ไม่นานก็วางสายทันที ร่างหนาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ...

"เพลงจะไปไหน.."

"คือ.." ไม่ทันที่เพลงพิณจะได้เอ่ยตอบ มิก้าก็จูงมือเธอกลับเข้ามาในห้องแล้วทุ่มร่างเล็กลงบนเตียง มือหนาจัดการกระชากโซ่ระยะยาวออกมาแล้วดึงข้อเท้าเธอมาล่ามไว้

"ผมไม่คิดเลยว่าเพลงจะแอบหนี.."

"...."

"เพลงอย่าดื้อกับผมได้มั้ย ผมไม่อยากทำร้ายเพลงนะ.."

.....

อยากดื้อขึ้นมาทันทีเลยค่ะ5555555555555555555

Next…

"เพลงซิงหรอ ผมขอสดได้มั้ย?"