Just Kiss 08

“ไอริน!!” ฉันหันไปมองตามเสียงด้านหลังเห็นฮานะ อากิ ออโต้และเดล ที่กำลังวิ่งมาทางนี้

“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” ออโต้ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง ไม่ต่างจากฮานะและอากิที่กำลังสำรวจร่างกายฉันกันยกใหญ่ เดลมองหน้าฉันสลับกับฟาโรที่อยู่ด้านหน้าและยังไม่ยอมปล่อยมือจากคอเสื้อของโทระ

“หน้าไปโดนอะไรมา!” ฮานะอุทานด้วยความตกใจ

“นั่นสิไอริน เลือดออกด้วย เป็นอะไรมากหรือเปล่า เจ็บมากมั้ย ไปหาหมอกันเถอะ” อากิก็ถามยาวเหยียดด้วยความเป็นห่วง

“ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอก” ฉันสายหน้าพร้อมกับยิ้มให้บางๆ

พลั่ก!

ตุบ!

ผั่วะ!!

เสียงดังมาจากทางด้านหลังทำให้พวกเราทุกคนหันไปมองกันด้วยความตกใจ ฟาโรต่อยโทระไม่ยั้งโดยที่โทระไม่มีโอกาสสวนคืน ทุกคนยืนอึ้งไม่มีใครพูดอะไร ยกเว้นออโต้กับเดลที่เข้าไปห้ามฟาโรไว้ ตั้งแต่รู้จักกับเขาฉันไม่เคยเห็นฟาโรหัวเสียขนาดนี้มาก่อน ตอนนี้เขาดูน่ากลัวยังไงไม่รู้

“เฮ้ยไอ้ฟา! เดี๋ยวมันก็ตายกันพอดี” ออโต้รีบเข้าไปดึงแขนฟาโร

“สงบสติอารมณ์หน่อย” เดลที่กำลังล็อคแขนฟาโรอีกข้างพูดขึ้นบ้าง

“แกทำอะไรไอริน” เหมือนตอนนี้ฟาโรจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เขาจ้องหน้าโทระที่นอนอยู่กับพื้นแล้วถามเสียงต่ำ

“ก็แก้แค้นที่แกแย่งผู้หญิงฉันไปไง!” โทระเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วหันมาพูดเสียงดังใส่ฟาโร

“เดี๋ยวนะ เท่าที่ฉันรู้นีน่าบอกเลิกแกเอง แล้วนีน่าก็ชอบไอ้ฟาฝ่ายเดียวหนิ แต่ไอ่ฟาก็ไม่ได้เล่นด้วยสักหน่อย” ออโต้อธิบาย เรื่องมันเป็นแบบนี้เองเหรอ ที่ฉันโดนทำร้ายโดนลากมานี่ก็เพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องเนี่ยนะ!

“ก็เพราะมันไง ฉันถึงโดนบอกเลิก!” โทระยังคงตะโกนไม่เลิกถึงแม้ว่าจะยังลุกไม่ขึ้นก็ตาม

“ไสหัวไป” จู่ๆฟาโรก็พูดขึ้น โทระได้แต่เงยหน้ามองฟาโรที่ยืนอยู่

“คะ..คิดว่าฉันจะกลัวแกเหรอ” โทระพูดเสียงสั่น

“ถ้ายังไม่อยากตายก็รีบไสหัวไป!” เสียงตะคอกใส่โทระจากฟาโรทำให้ทุกคนไม่เว้นแม้แต่ฉันหรือออโต้และเดลพูดอะไรขึ้นอีก ทุกคนเงียบไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา

“ฝะ..ฝากไว้ก่อนเถอะ” โทระกลืนน้ำลายดังอึกแล้วรีบพูดพร้อมกับวิ่งออกไปอีกทางทันที หลายนาทีที่ฟาโรยังคงยืนอยู่ที่เดิมและยังไม่มีใครพูดอะไร จนได้ยินเสียงออโต้ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“เฮ้อออ นึกว่าจะมีใครตายเพราะไอ้ฟาซะอีก หึๆ” พูดจบออโต้ก็ตบไหล่ฟาโรเบาๆแล้วเดินมาทางฉันพร้อมกับเดล

“เอ่อ.. ไอรินไปหาหมอกัน” อากิพูดขึ้น

“เออ นั่นสิ ไปหาหมอกันแก” ฮานะเข้ามาดึงมือฉันให้เดินตามไป แต่ฉันก็หยุดเดินแล้วหันหลังไปมองฟาโรที่กำลังเดินไปหยิบมือถือฉันที่ตกอยู่

“ฉันขอคุยอะไรกับฟาโรหน่อยได้มั้ย พวกแกไปกันก่อนเลยนะ ขอบคุณมากที่เป็นห่วงฉัน” ฉันหันไปบอกฮานะกับอากิ และหันไปยิ้มให้ออโต้กับเดล ทั้งสองคนพยักหน้าแล้วแล้วยิ้มให้อย่างเข้าใจ

“แกแน่ใจนะ” ฮานะยังคงถามอีกครั้ง

“อื้ม เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันไปหาหมอเอง”

“เดี๋ยวฉันดูแลไอรินเอง” ฟาโรที่เดินมาอยู่ด้านหลังฉันตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้พูดขึ้น ฮานะกับอากิหันไปพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินออกไปพร้อมกับออโต้และเดล ฉันเลยหันไปหาฟาโรแล้วรอว่าเขาจะพูดอะไรหรือเปล่า แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันเลยถอนหายใจออกมาเบา

“เฮ้ออ นายมีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า”

“ไม่มี เพราะออโต้มันพูดไปหมดแล้ว” ฟาโรจ้องตาฉันแล้วยกฝ่ามือมาสัมผัสแก้มซ้ายฉันที่โดยโทระตบเบาๆ

“ไม่คิดจะบอกอะไรฉันหน่อยเหรอ” ฉันยังคงถามเขา เผื่อเขาอยากจะอธิบายอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้

“เจ็บมากมั้ย” แต่ฟาโรก็ยังไม่ยอมตอบ ได้แต่เอามือมาเชยคางฉันขึ้นเพื่อให้ฉันสบตากับเขา แล้วหัวแม่มือของเขาก็ลูกไล้ริมฝีปากฉันแผ่วเบา

“ฟาโร” ฉันจ้องตาเขาเพื่อรอคำตอบ ฟาโรถอนหายใจแล้วปล่อยมือจากหน้าฉันแต่ไปจับมือฉันไว้เบาๆแทน

“โอเค เดี๋ยวจะอธิบาย แต่ตอนนี้ไปทำแผลกันก่อน” แล้วฟาโรก็จูงมือฉันเดินไปที่ร้านสวีทฮันนี่ พอฉันท้งสองคนเดินเข้าไปในร้านก็เจอกับ ฮานะ อากิ ออโต้และเดลนั่งรออยู่ ฉันตกใจเล็กน้อยเพราะคิดว่าพวกเขาจะกลับกันแล้วซะอีก

“พวกฉันมานั่งพักกันเฉยๆ วิ่งตามฟาโรมาเหนื่อยแทบแย่ เชิญคุยกันตามสบายเลยจ้า” ฮานะยิ้มแซวพร้อมกับทำมือไล่ ฉันรู้หรอกว่าที่พวกนั้นมานั่งกันที่ร้านก็เพราะเป็นห่วงฉัน

“กลับกันก่อนเลย” ฟาโรหันไปบอกแล้วเดินจูงมือฉันเข้าไปทางหลังร้าน

“โถ่ไอ้ฟา พวกฉันไม่มาขัดจังหวะก็ได้วะ” เสียงออโต้ดังมาตามหลัง แล้วสักพักเสียงกระดิ่งหน้าร้านก็ดัง สงสัยพวกนั้นคงกลับกันแล้วแน่ๆ

“ไอริน หายไปไหนมาพี่หาแทบแย่” พี่มิวเดินออกมาจากทางห้องครัวทักขึ้น

“เอ่อ.. ไปธุระข้างนอกแปปนึงค่ะเลยไม่ได้บอก” ฉันบอกเลี่ยงๆเพื่อไม่ให้พี่มิวสงสัยหรือเป็นห่วง

“อ้าวเหรอ แล้วนี่ใครอะ แฟนเหรอ? ชื่ออะไรจ้ะ” พี่มิวหันไปยิ้มใหฟาโรที่นั่งอยู่ข้างๆฉันบนโซฟาตัวยาว

“สวัสดีครับ ชื่อฟาโรครับ” ฉันกำลังจะอ้าปากบอกว่าเราไม่ใช่แฟนกันแต่ฟาโรกลับพูดออกมาซะก่อน

“พี่มิวคะ คือพวกเรา..”

“งั้นตามสบายนะจ้ะ พี่กลับก่อนล่ะ ไอรินพี่ฝากปิดร้านด้วยนะ” ยังไม่ทันพูดจบพี่มิวก็พูดพร้อมกับโบกมือบ้ายบายแล้วรีบเดินออกไปจากร้านทันที ให้มันได้อย่างนี้สิ

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันอธิบายให้พี่มิวฟังเอง” ฉันบอกฟาโรเพื่อไม่ให้เขาต้องกังวลว่าจะมีใครเข้าใจเรื่องฉันกับเขาผิด

“ช่างมันเถอะ” ฟาโรพูดเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไรมากนัก

“ช่างมันได้ยังไง คนอื่นก็เข้าใจผิดกันพอดี”

“ก็ดีแล้วหนิ” คำพูดของฟาโรทำให้ฉันหันขวับไปมองเขาที่กำลังเปิดกล่องปฐมพยามอยู่ แล้วหัวใจก็เริ่มเต้นแปลกๆ ฟาโรจับข้อมือฉันขึ้นไปดูแล้วลูบตรงที่โทระบีบจนเดิดรอยแดงชัดเจน

“เจ็บมั้ย” เขาถามเสียงอ่อนโยน แล้วเงยหน้าขึ้นมามองที่หน้าฉัน

“หายเจ็บแล้ว”

“ตรงนี้ล่ะ” ฟาโรลูบแก้มซ้ายข้างที่ฉันโดนตบอย่างแผ่วเบา ฉันสายหน้าให้เขาแทนคำตอบ

“แล้วตรงนี้ล่ะ” เขามองลงไปที่มุมปากฉันแล้วใช้หัวแม่มือลูบไล้ไปมา จากนั้นเราสองคนก็สบตากันเนิ่นนานหลายนาทีที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ฟาโรก้มลงมาจนริมฝีปากของเขาชิดริมฝีปากของฉันเบาๆ

“ฟาโร อื้อ~” คำพูดที่ฉันกำลังจะพูดถูกฟาโรกลืนไปจนหมด เขาจูบอย่างอ้อยอิ่ง อ่อนโยน เหมือนเขากำลังจูบปลอบฉันจากความเจ็บที่เพิ่งได้รับ มันไม่ได้รุนแรงจนฉันรู้สึกเจ็บ แต่มันกลับหอมหวานจนความเจ็บมันหายไปจนหมด ลิ้นของฟาโรดันแทรกเข้ามาตวัดกับลิ้นเล็กของฉัน ตอนนี้ในหัวฉันอื้ออึงไปหมดไม่สามารถรับรู้อะไรได้นอกจากจูบของฟาโร เขายังคงหยอกเย้าลิ้นเล็กของฉันไปมา จูบจากเคยอ่อนโยนหอมหวานก็เริ่มเร้าร้อนรุนแรกขึ้น แผ่นหลังฉันสัมผัสกับโซฟาโดยที่ไม่รู้ว่าฉันนอนลงไปตั้งแต่เมื่อไรแล้วฟาโรกำลังทาบทับฉันลงมาตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มือของฟาโรกำลังลูบไล้แผ่นหลังฉัน

กึก!

ฉันนิ่งชะงักค้างตัวแข็งทื่อในทันทีที่รู้ตัวว่าตะขอเสื้อชั้นในได้หลุดออกไปจากตัว มือที่กำลังกำเสื้อตรงอกฟาโรไว้แน่นเปลี่ยนเป็นทุบแผงอกแกร่งของเขาเบาๆเพื่อเตือนสติ

“ฟะ..ฟาโร อื้อ~” ฉันพูดได้เพียงแค่นั้นฟาโรก็จูบลงมาอีกครั้ง ให้ตายสิ! นี่เขาเป็นอะไรไปเนี่ย

ตุบๆๆ

“อะไร” ฟาโรถอนจูบแล้วมองหน้าฉันด้วยความสงสัยพร้อมกับจับมือฉันที่กำลังทุบแผงอกเขาไว้หลวมๆ

“แฮ่กๆ นะ..นายจะทำอะไร” ฉันรีบกอบโกยอากาศหายใจแล้วถามเขาทันที

“ก็เห็นๆอยู่” เขาบอกแล้วมองฉันด้วยสายตาเจ้าเลห์

“เราไม่ได้เป็นอะไรกัน นายจะทำแบบนี้ไม่ได้” ฉันรีบบอกแล้วพยายามดันให้เขาลุกขึ้นไปนั่งดีๆแต่เขาไม่ขยับสักนิด

“งั้นถ้าเป็นก็ทำได้สิ” ฟาโรยิ้มแบบนี้อีกแล้ว ยิ้มเจ้าเลห์ที่ฉันมั่นใจว่าเขาไม่เคยยิ้มกับเพื่อนของเขาด้วยซ้ำ

“นายหมายความว่าไง”

“คบกับฉันนะไอริน” ประโยคที่เขาพูดเมื่อสักครู่ทำให้ฉันตาโตเท่าไข่หาน ตกใจยิ่งกว่าเรื่องอะไรทั้งหมดที่เคยได้ยินมา เขาขอฉันคบเนี่ยนะ?! แล้วจริงๆแล้วเขาคิดยังไงกับฉัน ชอบฉันเหรอเขาก็ไม่เคยบอก แล้วจู่ๆจะมาขอคบเลยเนี่ยนะ อะไรกันฉันงงไปหมดแล้ว

“นะ..นายชอบฉันเหรอ ถึงมาขอคบแบบนี้เนี่ย” ฉันถามเขาแล้วกระพิบตาปริบๆด้วยความสับสน

“ถ้าไม่ปฏิเสธถือว่าตกลง”

“เดี๋ยวสิ นายยังไม่ตอบฉันเลย”

“ฉันไม่ชอบพูด แต่ชอบทำให้ดูมากกว่า” ฟาโรพูดจบก็ก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ ฉันรีบเอามือดันแผงอกเขาไว้

“คือ..” จะให้ฉันตอบอะไรล่ะเนี่ย มันเร็วไปมั้ย เขาถามอะไรไม่ให้ฉันตั้งตัวบ้างเลย แล้วมาถามในสถานการณ์แบบนี้เนี่ยนะ โอ้ยย สับสน!

“ไม่ตอบคือตกลงสินะ หึๆ” ฟาโรยิ้มมุมปากแล้วจูบฉันอีกครั้ง ครั้งนี้มันเร้าร้อน หอมหวานปะปนกันไปหมดแล้วฉันก็เผลอปล่อยให้เขาเข้ามาลิ้มรสความหอมหวานจากลิ้นของฉันอีกจนได้ มือเขาก็ซนไปทั่วร่างกายฉันแล้วเนี่ย นี่นายเป็นคนแบบนี่เองเหรอฟาโร !