Just Kiss

นักเรียนหญิงในโรงเรียนมัธยมปลายกาดิเนย์แห่งนี้กำลังแตกตื่นเหมือนมีการลดกระหน่ำเจ็ดสิบเปอร์เซ็นในห้างสรรพสินค้า ฉันที่กำลังเดินผ่านต้องตกใจเมื่อมีเสียงกรี๊ดจากนักเรียนหญิงกลุ่มนั้น 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด ฟาโร~”

“กรี๊ดดดดดดดดดดด เดลลลล~” 

“กรี๊ดดดดดดดดดดด ออโต้~” เสียงกรีดร้องทะลุปรอทแตกทำให้หูฉันตึงไปชั่วขณะ มันกลายเป็นเรื่องปกติทุกวันของโรงเรียนแห่งนี้ไปซะแล้ว ก็ ฟาโร เดลและออโต้ เป็นผู้ชายที่นักเรียนหญิงทุกคนชื่นชอบ หลงรัก ปลื้มปลิ่มและเคารพบูชาเก็บรักษาไว้บนหิ้ง(เว่อร์ไว้ก่อน) ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาที่หล่อมากกกกก ฐานะที่ดีและเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียน ดูแล้วทุกอย่างของพวกเขาเพอร์เฟ็คไร้ที่ติจนฉันหมั่นไส้เพราะมันสร้างความรำคาญให้หูของฉันทุกวัน

“ไอริน แกดูอารมณ์ไม่ดีนะวันนี้” ฮานะเดินมาถามฉันที่เดินมานั่งที่โต้ะเรียน 

“นิดหน่อยน่ะ” 

“เป็นอะไรอีกละ - -?”

“เรื่องไร้สาระน่า ช่างมันเถอะ” ฉันตอบพลางถอนหายใจเบาๆ 

“โอเค ฉันไม่ถามก็ได้ แต่เย็นนี้แกต้องไปทำงานพิเศษมั้ย?” ฮานะถามฉันพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มสดใส 

“ไปสิ แกมีอะไรเหรอ?”

“ฉันว่าจะชวนแกไปกินไอศกรีมที่ร้านเปิดใหม่แถวย่านการค้าน่ะ แต่ถ้าแกไม่ว่างก็ค่อยวันหลังละกันเนอะ ^^”

“อื้ม ฉันขอโทษนะ พรุ่งนี้ฉันหยุดพอดี ค่อยไปกินพรุ่งนี้แล้วกันนะ”

“เย้! แกพูดแล้วนะ ห้ามผิดคำพูดด้วยละ^0^” ฮานะกระโดดดีใจเหมือนเด็กที่ได้ของเล่น

“จ้าๆ” ฉันไม่ค่อยมีเวลาไปเที่ยวกับฮานะหลังเลิกเรียนสักเท่าไร เพราะต้องทำงานพิเศษ ครอบครัวฉันก็ไม่ถึงกับจนแต่ก็ไม่ได้รวยมากมายอะไร คือฉันอยากช่วยแบ่งเบาภาระแม่บ้างอะนะ 

กริ๊งงงง~ 

กระดิ่งหน้าร้านสวีทฮันนี่ดังขึ้นฉันจึงหันไปมองลูกค้าที่เป็นกลุ่มนักเรียนหญิงที่เดินเข้ามาภายในร้าน ทุกเย็นหลังเลิกเรียนฉันจะมาทำงานพิเศษที่ร้านเบเกอร์รี่แห่งนี้ มันเป็นร้านที่ตกแต่งได้น่ารักสไตร์แบบอังกฤษ ร้านไม่ได้ใหญ่มากแต่ดูอบอุ่น ทำให้เป็นที่นิยมของนักเรียนที่อยู่ระแวกนี้

“รับอะไรดีคะ^^” ฉันหันไปถามนักเรียนหญิงที่น่าจะอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน เพราะดูจากชุดที่ใส่อยู่เหมือนของฉันเลย 

“คาราเมลปั่น คัพเค้กส้ม”

“หนึ่งร้อยแปดสิบบาทคะ” ฉันรับเงินจากลูกค้าแล้วเดินไปเสิร์ฟที่โต๊ะ 

พลั่ก!

ระหว่างที่เดินกลับไปที่เคาร์เตอร์ ฉันก็ไปชนเข้ากับคนตรงหน้าจนตัวเซ ก่อนที่ฉันจะล้มลงก็มีมือหนามาคว้าเอวฉันไว้ก่อน 

“ขอโทษคะ” ฉันรีบก้มหน้าขอโทษคนตรงหน้าโดยที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมอง 

“เดินระวังหน่อยสิ”

"ปล่อย” เมื่อเห็นว่าเขายังไม่ปล่อยมือจากเอว ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปมองร่างสูงตรงหน้า แล้วก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นฟาโร คนที่เป็นสาเหตุที่ทำให้หูฉันตึงก่อนวัยอันควร และข้างๆเขายังมี เดลกับออโต้ยืนอยู่ด้วย- -;

“เห็นสาวน่ารักๆทำเป็นเนียนนะไอ้ฟา” ออโต้แซว” 

“ฉันไม่ใช่แก- -“ ฟาโรตอบเพื่อนด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ฉันเลยเดินมาหน้าเคาร์เตอร์เหมือนเดิม 

“เอาชาเขียวปั่น” เดลเดินหนีเพื่อนที่กำลังเถียงกัน แล้วมาสั่งเครื่องดื่มที่หน้าเคาร์เตอร์ 

“อย่างเดียวนะคะ”

“ฉันเอากาแฟเย็น” ฟาโรเดินมาพร้อมกับออโต้ 

“ส่วนฉันโกโก้ปั่นนะ^^”

“ทั้งหมดสองร้อยห้าสิบบาทคะ” 

“นี่ เธออยู่โรงเรียนเดียวกับพวกฉันหรือเปล่า” ออโต้เดินมาแทรกเดลที่กำลังจะจ่ายเงิน 

“ใช่คะ- -“ 

“จริงดิ! ทำไมผู้หญิงน่ารักๆอย่างเธอฉันถึงไม่เคยเห็นนะ” อยู่โรงเรียนนายคงจะเห็นฉันอยู่หรอก สาวๆเดินตามพวกนายเป็นขบวนแห่ขันหมากขนาดนั้น ฉันหันไปมองด้านหลังมีนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งซุบซิบกันอยู่และเนื่องด้วยออโต้ที่มัวแต่พูดไม่หยุดทำให้แถวเริ่มยาวขึ้น 

“ทั้งหมดสองร้อยห้าสิบบาทคะ” ฉันไม่ได้สนใจที่เขาพูดสักเท่าไรแต่รีบบอกราคาเพื่อที่พวกเขาจะได้ออกไปจากแถวสักที 

“โธ่ เธอไม่สนใจฉันเลยเหรอ ฉันบอกเธอว่า...” ออโต้ยังไม่ทันพูดจบ ฟาโรก็เอาศอกกระแทกแขนให้ออโต้ออกไป แล้วจ่ายเงิน

“ฉันเจ็บนะเว้ยไอ้ฟา!” ออโต้โวยวาย

“เพราะแกมัวแต่ทำเรื่องไร้สาระ เสียเวลา” ฟาโรพูดแล้วมองมาทางฉัน นี่เขาหาว่าฉันทำให้เขาเสียเวลาเหรอ เหอะ! หลงตัวเอง ถึงพวกนายจะหล่อลากขนาดไหนแต่นิสัยแบบนี้ฉันก็ไม่อยากเสียเวลาคุยด้วยหรอก เปลืองพลังงานที่มีค่าของฉันหมด -0-!