Just Kiss 06

2 ชั่วโมงผ่านไป ไวเหมือนโกหก...

พวกฉันทั้งหกคนมีตราปั้มของอาจารย์ไปแล้วสองอัน เหลืออีกเพียงแค่สองอันเท่านั้น และฟาโรก็ยังคงแบกฉันที่เหมือนลูกลิงอยู่บนหลังเขาตลอดทางทั้งๆที่ฉันบอกว่าจะเดินเองแท้ๆ ถึงแม้ว่าพวกเราจะพักกินแซนวิชที่อากิทำมาให้ไปหลายนาที แต่ฉันว่าเขาคงเหนื่อยมากแน่ๆดูจากเหงื่อที่ไหลไปตามข้างแก้มของเขาสิ ฉันนึกว่าน้ำตก -.-

"ปล่อยฉันลงเถอะ ฉันหายเจ็บแล้ว"

"อยู่เฉยๆเถอะน่า"

"แต่นายคงเหนื่อย"

"เหนื่อยสิ หนักขนาดนี้ "

"นี่นาย! ก็บอกว่าจะเดินเองไงล่ะ" เขากล้าบอกว่าผู้หญิงหนักได้ไง ไม่รู้เหรอว่าห้ามพูดเรื่องน้ำหนักกับผู้หญิงน่ะฮะ!

"ก็บอกว่าให้อยู่เฉยๆไง" ฟาโรหยุดเดินแล้วหันมามองฉันที่กำลังดิ้นเป็นลูกลิงบนหลังเขาด้วยสายตาดุๆ ฉันเลยได้แต่นิ่งเงียบ เห็นแก่ที่เขายอมแบกฉันหรอกนะ

"อีกนานมั้ยเนี่ย" ฉันถามฟาโรหลังจากฉันกับเขาเดินต่อมาได้สักพัก

"น่าจะใกล้ถึงละ" ฟาโรบอกด้วยเสียงเหนื่อยๆ ฉันก้มลงมองเขาแล้วเอาผ้าเช็ดหน้าใบกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเช็ดเหงื่อให้เขา

"-.-/" เช็ดๆๆ

"หึ" เขาหัวเราะเบาๆแล้วลอบยิ้มเล็กๆ คงคิดว่าฉันไม่เห็นล่ะสิ แต่ฉันเห็นย่ะ

และในที่สุดพวกเราก็เหลือตราปั้มอีกแแค่อันเดียว จากที่อาจารย์ประจำฐานบอกว่าเส้นทางจะใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ทำให้พวกฉันมีเวลานั่งพักต่ออีกหน่อย

"เหลืออีกแค่ฐานเดียวแล้วโว้ยยย" ออโต้แหกปากลั่น

"นั่นสิ เหนื่อยจะตายอยู่ละเนี่ย" ฮานะก็บ่นอีกคน

"ท่าทางแกจะเหนื่อยนะไอ้ฟา ฉันบอกว่าจะอุ้มไอรินเองก็ไม่ยอม" ออโต้หันไปบ่นใส่ฟาโรที่นั่งดื่มน้ำอยู่ เพราะออโต้เดินมาบอกฟาโรหลายครั้งว่าจะเปลี่ยนเป็นคนแบกฉันเองก็ได้ แต่ฟาโรก็ยังไม่ยอม บอกว่าเดี๋ยวก็ถึงอยู่นั่นแหล่ะ

"ไม่เหนื่อยหรอก ตัวยัยนี่เบาอย่างกับมด" เหรอออ ไหนตอนนั้นบอกว่าฉันหนักไง -.-;

"ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันว่า..."

"ช่างเถอะน่า อีกนิดเดียวก็ถึงแล้วไม่ใช่เหรอไอ้เดล" ฟาโรพูดแทรกออโต้แล้วหันไปถามเดลแทน ออโต้ได้แต่อ้าปากด่าเขาพะงาบๆ

"อือ อีกแค่ไม่ถึงโลหรอก"

"'งั้นรีบไปกันเหอะ ฉันอยากอาบน้ำมากกก" ฮานะลุกขึ้นยืนแล้วไปลากแขนออโต้ที่ยังคงด่าฟาโรไม่หยุด - -;

"ขึ้นมาสิ" ฟาโรหันมาพูดกับฉันหลังจากทุกคนเดินนำหน้าไปแล้ว ฉันเลยต้องรีบกระโดดขี่หลังเขาต่อไป ฉันเหมือนจะชินกับแผ่นหลังของเขาแล้วนะเนี่ย -.-

หลังจากที่พวกฉันได้ตราปั้มครบ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำและทานข้าวที่บ้านพักทันที ฮานะและอากิพยุงฉันที่ยังเจ็บข้อเท้าอยู่ไปที่ห้องพัก

"ฉันไม่ค่อยเจ็บแล้วละ ขอบคุณมากนะ" ฉันหันไปบอกทั้งสองคน

"เห้อ แกนี่น้าไม่ระวังเลย เจ็บตัวตลอด" ฮานะหันมาบ่น

"ดีนะที่ฟาโรช่วยไว้ ไม่งั้นข้อเท้าคงบวมมากกว่านี้แน่เลย"อากิพูดแล้วยิ้มๆ พูดถึงเรื่องนี้แล้วฉันยังไม่ได้ขอบคุณเขาเลย พอถึงฐานเราก็แยกย้ายกันไปบ้านพักเลยลืมเรื่องนี้เลย

"อีกยี่สิบนาทีก็จะต้องไปรอบกองไฟแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ" หลังจากที่ฮานะพูดเราสามคนก็เดินไปยังลานกว้างหน้าบ้านพัก ถ้าฉันเจอฟาโรก็ว่าจะขอบคุณเขาที่แบกฉันตลอดทางอะนะ

บริเวณรอบกองไฟมีนักเรียนมารวมตัวกันเยอะแยะเต็มไปหมด รอบกองไฟจะมีขึ้นในวันสุดท้ายของการเข้าค่ายพักแรม นักเรียนส่วนใหญ่จะมาสารภาพรักกันก็ตอนนี้นี่แหละ ฮานะกับอากิขอไปหาอะไรกิน ฉันที่นั่งเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่คนเดียวก็เห็นคนมาสารภาพรักกันบริเวณใกล้ๆหลายคู่ แล้วสายตาฉันก็ไปเห็นฟาโรกำลังยืนคุยกับผู้หญิงอีกฝั่งหนึ่งพอดี ผู้หญิงคนนั้นคงสารภาพรักกับเขาสินะ ไม่รู้ว่าฉันจ้องฟาโรนานไปหรือเปล่ารู้ตัวอีกที่เขาก็กำลังมองมาทางฉันพอดี ฉันรีบหันทางไปอีกทางทันทีหลังจากนั้นไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครสักคนอยู่ข้างหน้า

"ทำไมนั่งอยู่คนเดียวล่ะ" ฉันหันไปมองคนตัวสูงที่ถามและนั่งลงข้างๆฉัน

"ฮานะกับอากิไปหาอะไรกินน่ะ"

"แล้วเธอไม่หิวเหรอ"

"ฉันอิ่มแล้ว" หลังจากนั้นฉันกับฟาโรก็นั่งเงียบโดยไม่มีใครถามอะไรอีก ฉันแอบมองเข้าเป็นระยะๆ อยากจะขอบคุณเขาเรื่องที่แบกฉันแต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี

"มีอะไรหรือเปล่า" ฟาโรหันมาถาม

"เอ่อ คือว่า..."

"อะไรเหรอ"

"ขอบคุณนะที่ช่วยแบกฉันน่ะ" พูดไปจนได้ ฮู่~

"ไม่เป็นไร แล้วเธอหายเจ็บข้อเท้ารึยัง"

"ไม่ค่อยเจ็บแล้ว"

ฟิ้ววว~

"เฮ้ย! ระวัง!" ฉันหันไปยังเสียงแล้วก็เห็นลูกบอลลูกหนึ่งกำลังลอยมาโดนหน้าฉันเต็มๆ ฉันรีบหลับตาทันที

ตุบ!

"เล่นระวังหน่อยสิวะ" เสียงคุ้นหูดังขึ้นใกล้ๆฉันเลยลืมตาขึ้นแล้วก็พบว่าหน้าฉันอยู่ชิดกับหน้าแผงอกของฟาโร มือของเขาอยู่ที่รอบเอวฉัน สงสัยเขาคงจะดึงฉันให้ออกห่างจากลูกบอล ส่วนอีกข้างก็ยกขึ้นปัดลูกบอลที่จะมากระแทกหน้าฉันออก

"โทษทีๆ เธอเป็นไรมั้ย" นักเรียนชายที่คงจะเป็นคนแตะบอลมาถามขึ้น

"มะ..ไม่เป็นไร" ฉันพูดแล้วรีบดันแผงอกฟาโรงออกเบาๆ

"ขอโทษนะ" นักเรียนชายคนเดิมพูดจบก็เดินไปเล่นต่อ ฉันหันไปมองมือฟาโรข้างที่ปัดลูกบอลออกกำลังแดงแปร๊ดเลย

"เจ็บมั้ย"

"นี่อะเหรอ?" ฟาโรยกมือข้างนั้นขึ้นแล้วถามต่อ

"อืม"

"ไม่เจ็บหรอก เล่นบาสจนชินแล้วน่ะ"

"ดะ..ดีแล้วล่ะ" ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องพูดติดๆขัดด้วย แล้วหัวใจฉันจะเต้นแรงไปไหนเนี่ย -0-

"พรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้วสินะ" จู่ๆฟาโรก็พูดขึ้น ทำให้ฉันที่กำลังสับสนกับตัวเองตกใจนิดๆ

"อื้ม!"

"ไอริน" ทำไมฟาโรต้องพูดเสียงจริงจังด้วยเนี่ย

"ห้ะ?" ฉันหันไปเพื่อรอฟังว่าเขาจะพูดอะไร แต่ฟาโรกลับก้มหน้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ปลายจมูกของเขากับฉันห่างกันเพียงนิดเดียว ตอนนี้เสียงหัวใจฉันดังจนฟาโรได้ยินแล้วมั้ง รู้สึกร้อนๆที่หน้าจนไปถึงหูแล้วเนี่ย

"ใบไม่หน่ะ" ฟาโรหยิบใบไม้ที่ติดอยู่บนผมฉันออก

"ระ..เหรอ ขอบคุณนะ .////." แค่ใบไม้จำเป็นต้องเอาหน้านายมาใกล้ฉันขนาดนี้เลยเหรอ ให้ตายเถอะ! หัวใจฉันแทบวาย