Just Kiss 05

วันนี้เป็นเข้าค่ายค้างแรมและสถานที่ที่เรากำลังจะไปคือเกาะส่วนตัวของโรงเรียน ฉันลงจากรถแล้วเดินไปรวมกลุ่มกับฮานะและอากิ 

"เราจะพักแรมกันที่บ้านพักแห่งนี้สองวันหนึ่งคืน บ้านพักฝั่งซ้ายเป็นของผู้หญิงส่วนฝั่งขวาเป็นของผู้ชาย ห้ามออกมาเดินข้างนอกหลังเวลาสามทุ่มและห้ามนักเรียนหญิงเข้าบ้านพักนักเรียนชายและนักเรียนชายก็ห้ามเข้าบ้านพักนักเรียนหญิงเช่นเดียวกัน จะมีอาจารย์คอยเดินตรวจถ้าใครฝ่าฝืนจะโดนเรียกพบผู้ปกครอง" อาจารย์ประจำชั้นอธิบายให้ฟังยาวเหยียด หลังจากนั้นนักเรียนทุกคนต่างพากันเอาของไปเก็บที่ห้องแล้วกลับมาทำกิจกรรมของโรงเรียนต่อ

"เดี๋ยวฉันไปหาฟืนมาให้นะ" ฉันบอกอากิกับฮานะที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการก่อไฟทำอาหารกลางวัน 

"ฝากด้วยนะไอริน" อากิหันมาพูดกับฉันแล้วก็ทำการพัดกองไฟที่ใกล้จะดับต่อ ฉันเลยเดินออกไปหาตามทางที่คิดว่ามันน่าจะมีอะไรที่พอจะก่อไฟได้

"ฟาโรจะมาอยู่กลุ่มกับพวกเรามั้ย" ฉันหันไปมองตามเสียงที่ได้ยินเห็นนักเรียนหญิงสองคนกำลังยืนคุยกับฟาไรอยู่ไม่ไกลนัก ฟาโรหันมาเจอฉันพอดี เราเลยเผลอสบตากันฉันเลยหันหน้าไปหาเศษไม้ต่อ

"ไม่เป็นไร ฉันขอตัวนะ" 

ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาหาเศษไม้ไปให้ฮานะกับอากิเราจะได้กินข้าวเที่ยงกันสักทีตอนนี้ฉันเริ่มหิวจนใส้กิ่วแล้วในมือทั้งสองข้างก็ถือเศษไม้อยู่แต่คิดว่าคงจะไม่พออะนะ

"ทำไมถึงมาอยู่นี่คนเดียวล่ะ" เสียงคุ้นหูดังขึ้น ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าเป็นใคร

"ฮานะกับอากิกำลังก่อไฟอยู่ฉันเลยมาหาฟืนเพิ่ม" ฉันบอกฟาโรโดยที่ยังก้มหาเศษไม้อยู่

"กลุ่มเธอไม่มีพวกผู้ชายหรือไง เธอถึงต้องมาถือฟืนเองแบบนี้"

"มีกลุ่มกันหมดแล้วน่ะ" อาจารย์สั่งให้แต่ละกลุ่มรวมกันหกคนผู้ชายสามผู้หญิงสามเพื่อที่เวลามีกิจกรรมอะไรที่ต้องใช้แรงจะได้ให้ผู้ชายทำ ที่จริงฮานะไปถามพวกผู้ชายบางกลุ่มแล้วแต่มีกลุ่มกันหมดแล้วนี่สิ ฉันก็เลยต้องมาแบกฟืนหนักๆพวกนี้ไง

"เดี๋ยวฉันถือเอง" ฟาโรแย่งฟืนจากฉันไปถือรวมไว้กับของเขา

"นายคุยธุระเสร็จแล้วหรือไง" ฉันแอบเห็นผู้หญิงสองคนที่ก่อนหน้านี้กำลังคุยกับเขาอยู่มองฉันแล้วทำท่าทางไม่พอใจใส่

"เสร็จแล้ว" เขาพูดจบก็เดินถือฟืนไปให้ฮานะกับอากิ ฉันเลยรีบเดินตามเขาไป

"อ้าวฟาโร มาพอดีเลย นายมีกลุ่มหรือยัง" ฮานะที่ตอนนี้หน้าตามอมแมมไม่ต่างจากอากิรีบถามเขาทันที

"ยังไม่มี"

"นายมาอยู่กับพวกฉันมั้ยล่ะ"

"ได้สิ พวกฉันไม่ได้รวมกลุ่มกับใคร"

"ออโต้กับเดลด้วยเหรอ ดีเลยจะได้ครบพอดี" เมื่อคุยกันเสร็จเรียบร้อยฟาโรก็เดินไปตามออโต้กับเดล สภาพสองคนนั้นแลดูเหนื่อยเหมือนไปวิ่งสี่คูณร้อยมา

"หั่นผักนี่โครตเหนื่อยเลย" มาถึงออโต้ก็เริ่มบ่น 

"เอาน่า เรื่องทำอาหารเดี๋ยวพวกฉันทำเอง แต่ก่อนที่จะทำอาหารพวกฉันยังก่อไฟไม่ได้เลยนี่สิ" ฮานะหันไปมองกองไฟด้วยสายตาเหนื่อยอ่อน

"เดี๋ยวพวกฉันจัดการเอง" เดลอาสาแล้วจากนั้นพวกเขาสามคนก็ทำการก่อไฟ

หลังจากที่พวกเราทั้งหกคนกินข้าวเที่ยงกันจนอิ่ม ก็ต้องมารวมกลุ่มกันทำกิจกรรมต่อไปนั่นก็คือการเดินทางไกล

"แต่ละกลุ่มจะมีแผนที่หนึ่งใบและทางที่ได้จะไม่เหมือนกันพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลอันเล็กอีกหนึ่งกล่อง ทุกคนจะมีไฟฉายคนละหนึ่งอันในแผนที่จะมีจุดสีแดงในแต่ละจุด นั่นคือจุดที่จะต้องมีการปั้มจากอาจารย์ที่อยู่ตามจุดนั้นๆ ห้ามเดินออกนอกเส้นทางในแผนที่เด็ดขาดและให้เดินรวมกลุ่มกันไว้ เนื่องจากเกาะนี้มีเส้นทางที่ซับซ้อนถ้าเกิดหลงขึ้นมาจะหาตัวได้ยาก และทำเวลาในการเดินทางให้ดีต้องมาครบตามสถานที่นัดให้ได้ก่อนเวลาหกโมงเย็น" อาจารย์ประกาศจบนักเรียนทุกคนก็แยกย้ายกันออกเดินทาง 

"ขอดูแผนที่หน่อย" อากิยื่นแผนที่ไปให้เดลดูเส้นทาง เขาดูสักพักก็เริ่มออกเดิน พวกฉันทั้งห้าคนก็เลยเดินตามเขาไป

"นี่ก็บ่ายสองละ ให้เวลาเดินระยะทางหลายกิโลแค่สี่ชั่วโมงเนี่ยนะ" 

"เห้อ ขอแค่ไม่หลงก็พอ" ฮานะตอบออโต้แล้วถอดหายใจออกมาเบาๆ

"พอดีฉันทำแซนวิชมาเผื่อ ใครหิวก็บอกนะ" อากิชูกระเป๋าใส่กล่องข้าวให้ดู ถึงพวกเราจะมีกระเป๋าเป้ใบเล็กที่มีน้ำกับขนมปังสองสามอันที่ทางโรงเรียนแจกให้แล้วก็เถอะแต่ฉันดูจากที่เคยเห็นนักบาสสามคนนี้กินแล้ว แค่นั้นคงจะไม่พอยาใส้พวกเขาแน่นอน

"ว้าว อากิเธอนี่สุดยอดเลย" ออโต้ทำท่าดี้ด้ายิ้มหน้าบาน

"ว่าแต่เธอไม่หนักเหรอ ให้ฉันช่วยถือมั้ย" ฉันถามเพราะเห็นหอบทั้งสองอย่างเดินบนเกาะที่มีทางขรุขระคงจะลำบากน่าดู

"ไม่เป็นไร แค่นี้เอง" อากิยังไม่ทันพูดจบเดลก็แย่งกระเป๋าใส่กล่องข้าวไปถือ โดยไม่พูดอะไรแล้วเดินต่อ 

"ใกล้ถึงหรือยังเนี่ย" พอเดินมาได้สักพักฮานะก็ถามขึ้น เราเดินมาไกลพอสมควรเหมือนกันนะ เมื่อไรจะถึงฐานแรกสักที

"น่าจะใกล้แล้วแหละ" เดลหันมาพูดแล้วก้มหน้าดูแผนที่อีกครั้ง

"ฉันว่าเราพักกันก่อนเถอะ" ฮานะเสนอเพราะฉันสามคนตอนนี้เหมือนร่างไร้วิญญาณเดินหอบกันแฮ่กๆ ส่วนเขาสามคนยังคนเดินชิวชมนกชมไม้สบายใจ

"งั้นไปนั่งพักที่ลานตรงนั้นกันก่อน" ฟาโรที่เดินอยู่ท้ายสุดชี้ไปที่ลานกว้างข้างหน้า ฉันเพิ่งสังเกตว่าเขาเดินตามหลังพวกเรามาเงียบๆตลอดเลย

ตุบ!

ฉันที่กำลังเดินไปที่ล้านกว้างตามทุกคนก็สะดุดกับกิ่งไม้แล้วล้มลงไปบนพื้น ฉันพยายามลุกขึ้นแต่มันดันเจ็บตรงข้อเท้าจนลุกไม่ไหว 

พรึบ

ยังไม่ทันตั้งตัวฉันก็ถูกท่อนแขนแข็งแรงของฟาโรอุ้มฉันขึ้นไปในอ้อมแขนของเขา ฮานะและคนอื่นๆพอเห็นก็รีบวิ่งมาดูฉันทันที

"ไอรินเป็นอะไรมากรึเปล่า" อากิถามหน้าตาตื่น

"ไม่เป็นไรมากหรอก แค่หกล้มเอง"

"ฉันว่าแกไปนั่งทำแผลตรงนั้นดีกว่า" ฮานะชี้ไปที่ร่มใต้ต้นไม้ใหญ่ ฟาโรเลยเดินอุ้มฉันไปวางลงที่นั่น อากิจัดการทำแผลถลอกตรงหัวเข่าให้ฉันเสร็จเรียบร้อยก็มาดูข้อเท้าที่บวมแดงของฉันอย่างตกใจ

"ฉันว่าข้อเท้าเธอแพลงแล้วล่ะ" เดลบอก

"แล้วเธอจะเดินได้มั้ยเนี่ย หรือว่าจะให้ฉันอุ้มดี" ออโต้ถามแต่ก็ยังมีอารมณ์มาหยอด

"เดินได้น่า" 

"แน่ใจนะ แกชอบปากแข็งตลอด" ฮานะพูดอย่างรู้ทัน ที่จริงมันก็เจ็บอยู่นะ แต่ฉันคิดว่าคงเดินเองได้แหละ

"แน่ใจสิ ไปกันต่อเถอะ" ฉันพูดพร้อมกับพยายามลุกขึ้นยืน ทุกคนกำลังดูอาการว่าฉันจะสามารถเดินเองได้มั้ย ฉันเลยต้องกัดปากเผื่อข่มอาการเจ็บแล้วยืนขึ้น แต่ฟาโรกลับอุ้มฉันขึ้นอีกครั้ง

"ไม่ต้องทำเป็นเก่ง เจ็บก็บอกสิ" เขาพูดแล้วถอนหายใจออกมา

"ฉันบอกว่าเดินเองได้ไง"

"จะให้ฉันอุ้มหรือจะขี่หลังฉันเลือกเอา แต่ห้ามบอกว่าจะเดินเอง" ฟาโรมองหน้าฉันเพื่อรอคำตอบ ฉันไม่มีทางเลือกเลยต้องยอมขี่หลังเขาเพราะถ้ามัวแต่เสียเวลาเดี๋ยวจะมืดค่ำก่อนจะถึงที่นัดหมาย 

ฉันขี่หลังฟาโรมาตลอดทางเขาเดิน เขาเดินอยู่ท้ายสุด ฉันรู้สึกว่าแผ่นหลังของฟาโรกว้างและดูแข็งแรง ต้นคอด้านหลังของเขาและมือของเขาที่จับอยู่ที่ต้นขาฉันทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นจนหัวใจเต้นแรง ได้แต่พยายามรักษาระยะห่างจากแผ่นหลังของเขาไว้เท่านั้น

"เดี๋ยวก็ตกหรอก จับดีๆสิฉันไม่ถนัด" ฟาโรหยุดเดินแล้วโยนตัวฉันขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้จับไว้ได้ถนัดขึ้น นั่นทำให้ฉันตกใจกลัวว่าจะตกขึ้นมาจริงๆเลยเผลอเอาแขนไปคล้องรอบคอเขาไว้แน่น

"นี่ เดี๋ยวฉันก็ตกจริงๆหรอก"

"หึ กอดฉันขนาดนี้คงไม่ตกง่ายๆหรอกมั้ง" เขาหันหน้ามายิ้มแหย่ใส่ฉันแล้วหันหน้าเดินต่อ ฉันจะต้องอยู่สภาพนี้ตลอดทางเลยเหรอเนี่ย มันไม่ดีเลยจริงๆ โดยเฉพาะกับหัวใจฉันนี่สิ