สิ่งที่ตามมาหลังการต่อสู้

ฟาเบียง, กระทรวงการสงคราม

หลังอิทธิได้ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ก็ทำให้เขากลายเป็นประเด็นที่ทุกคนต่างพูดถึง

" เอาละมาพูดถึงทหารที่ได้ขึ้นหนังสือพิมพ์คนนี้กัน "

ลอร์ดอัลเฟรด เบอร์ตั้น วิน ดิสทิค หัวหน้ากระทรวงการสงครามเรียกประชุมด่วนโดยพูดถึงอิทธิโดยเฉพาะการ ในห้องประชุมต่างมีผู้นำทางการทหารระดับสูงหลายคนร่วมประชุมด้วย ลอร์ดอัลเฟรดโยหนังสือพิมพ์ลงกลางโต๊ะให้คนอื่น ๆ ได้อ่านพาดหัวข่าวขนาดใหญ่

' ทหารหนุ่มความหวังแห่งอาณาจักร '

พร้อมทั้งรูปวาดประกอบขนาดใหญ่ พร้อมคำบรรยายข้างใต้ไว้ว่า

' ทหารแห่งจักรวรรดิดาทาเนียต้องสิ้นท่าเป็นครั้งแรกหลังจากศึกที่คอนดราโวโล่ ทหารหนุ่มที่รอดชีวิตจากสมรภูมิมิกซ์ตั้นเบิร์ก ได้รวบรวมกำลังชาวบ้านในแถบชายแดนจำนวนสี่ร้อยคนเข้าปะทะกับทหารของจักรวรรดิจำนวนมากกว่าหลายเท่า ทหารจำนวนกว่าสองพันคนที่หวังเจ้าเข้าโจมตีหมู่บ้านของเรา นั้นคงเป็นสิ่งมันฝันหวานเอาไว้แต่มันกลับกลายเป็นฝันร้ายไปในทันทีเมื่อทหารหนุ่มผู้กล้าของเราได้เข้าโจมตีทหารสองพันของจักรวรรดิจนแตกกระเจิง ว่ากันว่าทิ้งไว้เพียงซากศพหลายพันคนเกลื่อนไปทั่วตลอดถนนสายยาว นับเป็นชัยชนะครั้งแรกของอาณาจักรตั้งแต่การถูกรุนราน...... '

หนังสือพิมพ์ยังเขียนอธิบายการรบไว้ซะเวอร์วัง ทั้งการที่อิทธินำกำลังวิ่งเข้าประจันกับทหารข้าศึก บางฉบับบอกว่าเขาคนเดียวสามารถจัดการทหารสามสี่คนด้วยตัวคนเดียวพลังแห่งการเทียนเขียนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ

" สิ่งแรกที่เราต้องทำคือเราต้องตรวจสอบประวัติทหารคนนี้โดยด่วน สิ่งที่เขาทำถึงมันจะเป็นประโยชน์ต่อเราก็จริงแต่เขาทำผิดระเบียบวินัยทหาร เขาอาจจะหนีทัพตอนรบกันที่คอนดราโวโล่ก็ได้ "

ชายผอมที่มีใบหน้าแหลมเหมือนกับหนูที่พูดขึ้นก็คือ ลอร์ดดาเจีย สเตร์กาจ ว่าที่เจ้ากระทรวงการสงครามคนต่อไปถ้าหากลอร์ดอัลเฟรดลงจากตำแหน่ง พูดไม่เห็นชอบ

" ทำไมละครับ? ผมคิดว่าเขาทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อพวกเรามากเลยนะครับ เขาออกจะดูเป็นคนรักชาติ "

แต่ก็มีคนที่ค้านความคิดของลอร์ดดาเจีย ก็คือนายพลเบอร์ตี้ ชายร่างใหญ่ หนวดเคราขึ้นรกครึ้มจนแทบบังใบหน้าของเขาจนหมดดูราวกับหมีตัวใหญ่ ถ้าไม่เพราะใส่ชุดนายพลทหารสีดำแดงและเหรียญตราที่แสดงถึงเกียรติภูมิทางทหารของเขาประดับอยู่มากมายเต็มไปหมด

" ถึงอย่างนั้นเขาก็ควรแจ้งพวกเราสิ แต่นี้เขากับทำเกินหน้าที่รวบรวมกำลังออกไปรบกับข้าศึกโดยพลการ ครั้งนี้ยังโชคดีที่พวกเขารบชนะแต่ถ้าแพ้ละลองคิดดูสิพวกเราอาจจะเสียหมู่บ้านชายแดนทั้งหมดก็ได้ "

ลอร์ดดาเจียยิ่งพูดก็ยิ่งอารมณ์เสียจนส่งเสียงดังในที่ประชุม ทำให้บรรยากาศในที่ประชุมอึมครึมไปด้วยความอึดอัด ทำให้ลอร์ดอัลเฟรดต้องพูดขัดขึ้นทำให้ลอร์ดดาเจียต้องยอมเงียบลง

" ตอนนี้เราไม่ต้องสนหรอกว่าสิ่งที่เด็กหนุ่มคนนั้นทำผิดหรือไม่ เรารู้แค่ว่าเขามีประโยชน์กับเราแค่ไหนต่างหาก แล้วเรามีประวัติของเขาไหม "

ลอร์ดอัลเฟรดพยายามหาทางลงให้กับทั้งสองฝ่าย แต่ในใจของเขาก็รู้สึกชื่นชมในสิ่งที่อิทธิได้ทำลงไป

' ไอ้หนูนี้ดูท่าจะใช่ได้ เราคงต้องช่วยสนับสนุนมันซะหน่อย พวกแม่ทัพเก่า ๆ จะได้รู้สึกถึงคลื่นลูกใหม่ที่กำลังมา '

ลอร์ดอัลเฟรดมีแผนการอยู่ในใจ เขาต้องการสนับสนุนอิทธิเพื่อบีบให้แม่ทัพเก่า ๆ ของอาณาจักรรู้สึกตัวจากความเฉื่อยชาอย่างที่เป็นอยู่

" จากประวัติทางทหารของเรา เด็กหนุ่มคนนี้คือ ชาร์ล ลี เบอแกรน อายุสิบหกปี เกิดและโตที่หมู่บ้านแถบชายแดนที่เวอร์ม็อง หมู่บ้านเออแก้น ถูกเกณฑ์เป็นทหารเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อนแล้วถูกส่งตัวไปรับศึกที่คอนดราโวเล่ครับ "

เลขาส่วนตัวลอร์ดอัลเฟรนรายงานประวัติเจ้าของร่างเดิมของอิทธิให้ทุกคนในที่ประชุมได้ฟัง

" ตอนนี้เราอย่าพึ่งมาตัดสินว่าสิ่งที่เขาทำนั้นถูกหรือผิดกันดีกว่าแต่สิ่งที่ทหารหนุ่มคนนี้ทำ นับว่าสร้างโอกาสให้กับพวกเราที่จะได้มีเวลารวบรวมกำลังมากขึ้นกองทัพจักรวรรดิพึ่งเสียงทหารไปถึงสองพันไม่ว่าข่าวนี้จะจริงแค่ไหนก็ตามพวกเราต้องเร่งรวมกำลังเพื่อให้พร้อมที่จะพลักดันพวกมันออกไปจากอาณาจักรของเรา "

ลอร์ดอัลเฟรนรีบพูดตัดบทในเรื่องของอิทธิเพื่อไม่ให้ได้ถกเถียงกันต่อ ลอร์ดาเจียที่จะพูดอะไรก็ได้แต่นั่งเงียบ

" กองทัพชายแดนจากทางเหนือและตะวันออกใกล้เดินทางมาถึงแล้วคงไม่เกินสองวัน ดังนั้นข้าจะให้ท่านนายพลเบอร์ตี้รับหน้าที่นำกองทัพครั้งนี้ "

ลอร์ดอัลเฟรนไม่รอให้ใครเปิดปากคัดค้านก็มอบอำนาจบัญชาการรบให้กับลอร์ดเบอร์ตี้ไป

" แต่กว่ากองทัพของเราจะพร้อมและเดินทางไปถึงของใช้เวลาอีกสักพัก เราจะต้องมีคนคอยไปถ่วงเวลากองทัพข้าศึกไว้ ซึ่งมันเป็นหน้าที่ ๆ ยากลำบากไม่น้อย "

ลอร์ดอัลเฟรนทำหน้าครุ่นคิด แต่กับส่งสายตาให้กับนายพลเบอร์ตี้

" ข้าขอเสนอคน ๆ หนึ่งข้าคิดว่าเขาเหมาะกับหน้าที่นี้ครับ "

เหมือนรู้ว่าสิ่งที่ลอร์ดอัลเฟรนคิด ลอร์ดเบอร์ตี้เสนอขึ้นมาทันที

" นายพลเบอร์ตี้ท่านมีคนในใจแล้วงั้นหรอ ? ลองเสนอมา ท่านจะเสนอใคร "

ลอร์ดอัลเฟรนแสร้งทำเป็นหน้าตาย แกล้งไม่รู้ว่าลอร์ดเบอร์ตี้จะเสนอใคร

" คนที่ผมจะเสนอคือ พลทหารที่อยู่ในข่าว "

เมื่อลอร์ดเบอร์ตี้เสนอทำให้นายทหารหลายคนคัดค้านขึ้นมา ลอร์ดดาเจียก็เป็นหนึ่งในนั้น

" มันไม่เหมาะสมและไม่สมควรอย่างยิ่ง แค่พลทหารเราจะมอบหน้าที่สำคัญอย่างนี้ให้ได้ยังไง ผมขอให้เสนอคนอื่นครับ "

ลอร์ดดาเจียพูดคัดค้านเสียงดังและก็มีอีกหลายคนให้การสนับสนุนความคิดของนี้

" งั้นท่านลองเสนอมาดู ใครจะเหมาะไปกว่าพลทหารคนนี้เราต่างก็เห็นว่าเขามีความสามารถไม่น้อยและยังอยู่ในแนวหน้าสามารถตอบสนองต่อคำสั่งได้ทันท่วงที่ สิ่งสำคัญที่เราต้องการคือความรวดเร็วเราคงรอไม่ได้หรอกถ้าจะต้องส่งทหารเข้าไปที่ชายแดนใหม่อีก ทั้งเขายังสามารถรวมรวบกำลังทหารที่ประจำอยู่ชายแดนได้อย่างทันทีอีกด้วย "

ลอร์ดเบอร์ตี้อธิบายเหตุผลในการที่เขาเลือกอิทธิมาเป็นผู้นำ

" แต่... "

ด้วยความที่เหตุผลของลอร์ดเบอร์ตี้นั้นมีน้ำหนักทำให้คนที่ค้านในตอนแรกหลายคนก็ค่อย ๆ เงียบไป แต่ลอร์ดดาเจียที่ไม่เห็นด้วยกำลังจะพูดขึ้น ลอร์ดอัลเฟรนก็ชิงพูดตัดหน้า

" ถ้าคนที่ไม่เห็นด้วยที่จะให้แต่งตั้งพลทหารชาร์ล ลี เบอแกรนในการจัดตั้งกองทหารเพื่อปฎิบัติหน้าที่พิเศษนี้ ไม่ต้องเป็นห่วงหน้าที่และอำนาจปฎิบัติงานของเขาจะเป็นแค่กาลชั่วคราวเท่านั้น เราจะไม่มีการเลื่อนตำแหน่งใด ๆ จนกว่าจะผ่านการพิจารณาอีกครั้งหลังเสร็จศึก "

เมื่อลอร์ดอัลเฟรนพูดแบบนั้นทำให้หลายคนก็ค่อย ๆ ลดแรงต่อต้านลง

" เมื่อถูกคนไม่มีใครคัดค้านอีกผมก็จะสรุปการประชุมตรงนี้เลยแล้วกัน เราจะตั้งให้พลทหารชาร์ล ลี เบอแกรน รับหน้าที่ในการขัดขวางการเดินทัพของจักรวรรดิดาทาเนียจนกว่าจะมีคำสั่งอีกครั้ง อำนาจในการตัดสินใจจะเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว รวมถึงเราจะให้เขาสามารถเกณฑ์กำลังพลตามที่เห็นสมควร ตลอดจนทหารทุกฝ่ายจะต้องให้ความร่วมมือกับเขาเป็นอย่างดี ทหารประจำเมืองชายแดนทั้งหมดรวมถึงสี่เมืองทางใต้จะอยู่ภายใต้อำนาจในการจัดการของเขาทั้งหมด "

เมื่อได้ฟังแม่ทัพนายกองทั้งหมดทั่วห้องประชุมได้แต่มึนงง รวมถึงนายพลเบอร์ตี้ที่เขาไม่คิดว่าลอร์ดอัลเฟรนจะทำถึงขนาดนี้ พลทหารชาร์ล ลี เบอแกรน เขาคงเป็นพลทหารที่มีอำนาจมากที่สุดในโลกก็ว่าได้ สามารถเกณฑ์ทหารได้ตามต้องการ เจ้าหน้าที่ทหารทุกคนต้องให้ความร่วมมือกับเขา อีกทั้งยังสามารถบัญชาการทหารตามแนวชายแดนและอีกหกเมืองทางใต้ได้ทั้งหมดและสิทธิขาดอยู่ที่เขา

' นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน ท่านลอร์ดอัลเฟรนคิดบ้าอะไรอยู่ '

คงเป็นสิ่งที่อยู่ในความคิดของทุกคน แต่ไม่ทันที่ใครจะได้คัดค้าน

" คำสั่งนี้จะมีผลตั้งแต่บัดนี้ เป็นต้นไป "

ลอร์ดอัลเฟรมลงนามในคำสั่งที่ถูกเขียนขึ้นทันที ไม่ทันได้มีใครห้ามเขาได้ทัน

" ท่านทำอย่างนี้ไม่ถูกต้อง นี้ท่านคิดจะเล่นตลกอะไรกัน "

เมื่อตั้งสติได้ลอร์ดดาเจียก็ตวาดก้องไม่ไว้หน้าแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นหัวหน้าของตนก็ตาม

" ก็พวกคุณไม่มีใครคัดค้านแล้วนี้ แล้วทีนี้จะมาว่าผมได้ยังไง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เลิกประชุมได้ คำสั่งนี้ก็รีบส่งออกไปทันทีนะ นายพลเบอร์ตี้ท่านก็เตรียมตัวให้พร้อมละ "

ลอร์ดอัลเฟรนพูดขึ้นอย่างหน้าตาย แล้วก็เดินออกจากห้องประชุมไป

" ข้าจะเอาเรื่องนี้ไปรายงานองค์กษัตริย์ สิ่งที่ท่านทำมันล้วนแต่เหลวไหล "

ลอร์ดดาเจียได้แต่ตะโกนไล่หลัง ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปอย่างโมโหโกธา เจ้าหน้าที่คนอื่นต่างทะยอยออกจากห้อง เรื่องการมอบอำนาจให้กับอิทธิการเป็นเรื่องที่ถูกพูดไปทั่วในกองทัพในเมืองหลวง

' ท่านคิดจะทำอะไรกันแน่ ท่านลอร์ดอัลเฟรน '

ลอร์ดเบอร์ตี้ได้แต่นึกหาเหตุผลในใจในการมอบอำนาจขนานนั้นให้กับพลทหารคนหนึ่ง

............

ส่วนคนที่ได้เป็นที่พูดถึงไปทั่วทั้งอาณาจักรในฐานะวีรบุรุษความหวังของอาณาจักรและยังเป็นพลทหารที่มีอำนาจมากที่สุดคนหนึ่งในกองทัพ กับนอนหลับอุตุหลับเป็นตายอยู่ในห้องหลังจากความเหนื่อยล้าของสงครามที่พึ่งจบไปไม่นาน

คำสั่งในการให้อำนาจบัญชาการกับอิทธิถูกส่งไปทั่วทั้งชายแดนและตามเมืองต่าง ๆ เมื่อได้ฟังคำสั่งที่ถูกส่งมาให้กับแม่ทัพนายกองที่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งโดยตรงและทางอ้อมล้วนแต่ประหลาดใจทั้งยังได้แต่คิดในใจเมื่อได้รับคำสั่ง

' ไอ้หมอนี้มันเป็นใครกันวะ '

คงเป็นความรู้สึกที่พวกเขามีเหมือน ๆ กันชื่อของชาร์ล ลี เบอแกรน ไม่เคยเป็นที่รู้จักมาก่อน ไม่ใช่ชนชั้นสูงหรือตระกูลดัง ต้นตระกูลก็ไม่ได้เป็นทหารมานาน แต่ตอนนี้คนทั้งอาณาจักรล้วนรู้จักชื่อของเขาไปแล้ว