22 | หากเกิดขึ้น

“เมื่อคืนณัฐไปไหนมากลับซะดึกดื่นเชียว”เฮือก~ ณัฐทรียาถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อได้ยินผู้เป็นพ่อยิงคำถามมาเช่นนี้ ปกปติแล้วออกไปไหนมาไหนท่านเองก็รู้แต่ทำไมจู่ๆ ถึงโพล่งขึ้นเช่นนี้ล่ะ

“กะ...ก็ออกไปดื่มกับเพื่อนิดหน่อยน่ะค่ะ”ผละออกตอบบิดาของตนไม่เต็มเสียงเท่าไหร่นัก

“หืม...งั้นหรอ”คริปโตสเลิ่กคิ้วมองลูกสาวสุดที่รักอย่างจับผิดสังเกต เขาเป็นมาเฟียอ่านคนทางสายตาออก ที่อยากรู้แค่สงสัยเพราะเมื่อคืนณัฐทรียากลับมาพร้อมกับลูกน้องมือขวาของคริสตัล

กลัวเหลือเกินว่าหากวันหนึ่งเดนิสกับณัฐทรียากลับพลาดพลั้งขึ้นมาจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้นกับเด็กหนุ่มคนนั้นเขาเองไม่ไว้ใจเลยสักนิดที่สองคนนี้จะอยู่ใกล้กันนน้ำมันใกล้มีก็มีแต่พากันมอดไหม้

“ค่ะ! แด๊ดคะมัมคะ ณัฐขอตัวก่อนนะคะ”เธอบ่ายเบี่ยงกับการถูกบุพการีทั้งคู่จ้องมองทางสายตาด้วยความสงสัยบ้างอย่าง ทว่าท่านทั้งสองกลับไม่ปริปากพูดนั่นก็แสดงว่าร่างกายของเธอเริ่มทำงานไม่ปกติราวกับเด็กทำผิดและกำลังถูกลงโทษ

“อ้าวจะรีบไปไหนล่ะลูก ไม่อยู่ทานอาหารกับแด๊ดกับมัมหรือไง”มาดามณัฐริกาเอ่ยถามเมื่อเห็นร่างเล็กของลูกสาวกำลังผละจากโซฟา เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่คริปโตสเอ่ยถามณัฐทรียาเมื่อครู่ในเนื้อน้ำเสียงมันแฝงไปด้วยความสงสัยอะไรบางอย่าง ทว่าเธอเองก็ใช่ว่าจะอ่านใจสามีออก

“ไม่ล่ะคะมัม....ณัฐจะไปหาคริสค่ะ เมื่อเช้าเห็นโทรมา”ตอบเพียงเท่านั้นก็เดินเลี่ยงออกมาและตรงไปยังห้องนอนของตนทันที เมื่อไม่เห็นว่าชายหนุ่มที่ตนพยายามมองหาไม่ได้คฤหาสน์เพราะเฉพาะนั้นต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับพี่ชายฝาแฝดแน่นอน

“เดนิส! ถ้าวันหนึ่งแกรักผู้หญิงคนหนึ่งแกจะปล่อยให้หลุดมือไหม”คริสตัลเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ ใบหน้าคมคายแดงระเรื่อเพราะฤทธิ์สุราที่ดื่มอย่างหนักตั้งแต่บ่ายเมื่อวานจนถึงเช้าวันนี้

“...”มือขวาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อผู้เป็นนายเอ่ยถาม เขาเองก็เพิ่งมาถึงคฤหาสน์ส่วนตัวของคริสตัสเมื่อเช้าตรู่เพราะได้รับโทรศัพท์ให้มานั่งดื่มเป็นเพื่อน แต่พอมาถึงสภาพของนายน้อยก็ไม่เหมือนเดิมดวงตาประดุจซาตานทว่าทรงเสน่ห์ดวงก่ำเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

“ฉันเกลียดตัวเองเดนิส เกลียดที่แม่งเสือกรักคนที่คิดว่าชีวิตนี้ไม่กลับไปหาเธออีก”เฮ้อ~ นี่ล่ะความรัก เดนิสทำได้แต่เพียงถอนหายใจยกเหล้าในแก้วดื่มอย่างช้าๆ เรื่องระหว่างคริสตัลและไวโอเล็ตเขาเองก็รับรู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แต่ทว่าเมื่อผู้เป็นนายห่างหายจากกันไปนานจนคิดว่าความสัมพันธ์น่าจะตัดขาดอย่างถาวร แต่จู่ๆ เจ้านายของเขาดันกักกันตัวเธอไว้สะอย่างนั้น

“คริส!!”เสียงหวานอันแสนคุ้นเคยดังขึ้นทำให้การสนทนาของชายหนุ่มทั้งสองคนหยุดลง เดนิสมองผู้มาเยือนใหม่ด้วยหัวใจของเขาที่เต้นระส่ำอย่างไม่ทราบสาเหตุ เพียงร่างเพรียวบางระหงย่างกายเข้าใกล้มาเท่าไหร่กลิ่นกายหอมก็ตีเข้าโสตประสาทเขาอย่างจัง

“ทำไมถึงเมาขนาดนี้!”ณัฐทรียาหย่อนกายนั่งลงเคียงข้างคริสตัลจับลำแขนล่ำเขย่าเบาๆ เพื่อเรียกสติของเขากลับมาโดยไม่ได้สนใจมือขวาที่นั่งอยู่ตรงโซฟาตัวที่เยื้องออกห่างจากเธอไม่กี่คืบ

“ยัยบ๊องรู้ไหมว่าฉันรักไวท์มากแค่ไหน เมื่อวานนี้ไวท์ทิ้งฉันไปมันเป็นความรู้สึกที่แย่เหมือนวันที่ฉันทิ้งไวท์เลย โคตรเจ็บเลยวะ!!”หากย้อนเวลากลับไปได้เขาจะไม่มีวันเดินจากไวโอเล็ตมาแน่นอน หากวันนั้นไม่โง่เขลาเบาปัญญามักมากก็คงไม่ต้องมานั่งอมทุกข์ดั่งเช่นวันนี้

“คริส!! นายอย่าเศร้าสิจะแคร์ทำไมในเมื่อเค้าไม่ได้รักเราแล้ว นายเองก็ผิดนะเพราะนายเลือกที่จะเดินจากไวท์ก่อนจะมานั่งเสียใจมันไม่ผิด แต่อย่าคร่ำครวญเลยนะไม่มีประโยชน์หรอก”อะ...อะไรนะ! ถ้อยคำของณัฐทรียาเมื่อครู่ทำให้เดนิสถึงกับขมวดคิ้วยุ่ง วาจาของเธอมันเหมือนกับว่าเธอเองก็กำลังจะตัดใจทั้งที่เมื่อวานนี้เจ้าหล่อนยังยุยงให้ผู้เป็นนายง้องอนไวโอเล็ตให้สำเร็จ แต่ทว่าตอนนี้กลับบอกให้ทำใจงั้นหรือ

“...”คริสตัลหลุดเข้าไปภวังค์ความคิดของตัวเองนึกถึงวันที่เขาเลือกทิ้งไวโอเล็ตไปเขาลั่นวาจาไปเองว่าต่างคนต่างไป ชีวิตของเขาและเธอต้องต่างคนต่างไปไม่ยุ่งเกี่ยวต่อกันอีก แต่เขาต้องกลืนน้ำลายตัวเองอย่างน่าสมเพชเมื่อเป็นเขาเองที่รักเธออยู่ในขณะนี้