Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
-
01 | หมดสิ้นอิสรภาพ
ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ด้านหน้ามีกงเหล็กเรียงรายอย่างแน่นหนาทำจากเหล็กอย่างดี ตลอดเวลาสี่ปีที่อยู่ในนี้ในห้องขังบ้าๆ นี่ทำให้ ‘คริสตัล จอร์นนี่แบร์’ เซ็งอย่างบอกไม่ถูกหลายครั้งที่เขาคิดอยากจะตายให้ได้แต่พอนึกถึงหน้ามาดามณัฐริกาแล้วก็ณัฐทรียา มารดาและน้องสาวฝาแฝดของตนก็ทำให้เพียงแต่รอเวลาเท่านั้นที่จะได้กลับออกไป
คริสตัลถูกจับกุมหลายข้อหาในวงการด้านมืดที่ชายหนุ่มทำอยู่ เขาถูกจับกุมด้วยอายุเพียง 22 ปี โดยที่อำนาจของผู้เป็นพ่อไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย ตอนนั้นพ่อเขาเตือนแล้วว่าเขายังอ่อนต่อวงการนี้นัก
เมื่อ 4 ปีก่อน
‘อาวุธที่เราสั่งถึงท่าเรือแล้วครับ’เดนิสลูกน้องมือขวาที่อายุไล่เลี่ยกับเขารายงานเมื่อลงไปสำรวจสถานที่ที่นัดรับของ
‘อืม!!! ฉันจะลงไปดูด้วยตัวเอง’น้ำเสียงหนักแน่นบอกออกไปก่อนจะก้าวลงจากรถตู้คันหรูที่จอดเทียบท่าเรือ
‘นายน้อยครับ เราต้องหนีจากที่นี่’เจสันลูกน้องมือซ้ายวิ่งตาตื่นมาจากทางเรือที่เพิ่งขึ้นไปดูสินค้า และรีบวิ่งออกมาเมื่อรู้ว่าทั้งหมดคือการจัดฉากขึ้นของตำรวจ
‘อะไรกันวะ!!’คริสตัสสบถหนึ่งครั้งก่อนจะหมุนตัวกลับไปยังรถรู้แล้วว่าทุกอย่างคือภาพลวงตาที่ตำรวจจัดฉากขึ้น ถึงแม้ลาสเวกัสจะเป็นเมืองบาปแต่เรื่องค้าอาวุธถือว่าเป็นเรื่องผิดกฎหมาย
‘เจสัน’เดนิสเรียกชื่อเพื่อนสนิทของตนที่โดนตำรวจยิงจนร่างสูงล้มลงจมกองเลือดของตน
‘พานายน้อยหนีไป’สิ้นเสียงสุดท้ายของมือซ้ายทำให้คริสตัลหันไปมองเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ใช่ว่าเขาไม่ห่วงแต่ตอนนี้ตำรวจรายล้อมไปหมดและลูกน้องผู้ซื่อสัตย์อย่างเจสันก็ใช้ร่างบังวิถีกระสุนให้เขา
ปัง ปัง ปัง
เสียงปืนดังขึ้นมาสามนัดก่อนที่เจสันจะล้มลงไปกองที่พื้น เขาใช้ร่างของตนบังเจ้านายหนุ่มเอาไว้ โดยเดนิสก็กำลังยิงสวนกับฝ่ายตรงข้ามเช่นกัน แต่นั่นทำให้เจ้านายหนุ่มขึ้นรถตู้ได้สำเร็จเขาจึงวิ่งขึ้นไปยังฝั่งคนขับสตาร์ทรถเคลื่อนตัวออกไป
‘เอาไงต่อดีครับนายน้อย’เมื่อรถเคลื่อนตัวออกจากท่าเรือเดนิสจึงเอ่ยถามเจ้านายของตนที่ตอนนี้กำลังต่อสายไปหาใครบางคน
‘ไงคริสโทรมาสะดึกเชียว’
‘ณัฐฟังฉันนะฝากบอกมัมกับแด๊ดว่าฉันรักพวกเขา’สายที่ถูกส่งต่อให้กับน้องสาวฝาแฝดของเขาหลังจากอีกฝ่ายกดรับสาย
'พูดอะไรของนายห๊ะ! ฉันไม่เล่นด้วยนะ’ณัฐทรียาที่ไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรตะคอกเสียงใส่พี่ชาย ความง่วงเริ่มมลายหายไปหัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักราวกับว่ากำลังจะเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น
ปังๆๆ
‘คริสเสียงปืนนินายอยู่ไหน’
‘เอาเป็นว่าเธอรออ่านข่าวหน้าหนึ่งพรุ่งนี้เถอะแค่นี้แหละ’คริสตัลพูดไว้เพียงแค่นั้นก่อนจะตัดสายไป
หลังจากคืนนั้นเขาถูกรวบตัวภายในหนึ่งวันพร้อมกับเดนิสลูกน้องคนสนิท อำนาจที่พ่อเขามีไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเขาได้เลยสักนิด มารดาของเขาพยายามอย่างเต็มที่ๆ จะพาเขาออกไปแต่ศาลตัดสินไปแล้วเขาจึงขอให้มาดามณัฐริกาหยุดทุกอย่าง ผู้เป็นพ่อพยายามเตือนเขาแล้วเพราะท่านผ่านอะไรมาเยอะในวงการนี้
เหลืออีกแค่หนึ่งปีเท่านั้นที่เขาจะได้เป็นอิสระเขาอยากจะกลับไปขอโทษผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาชอบทำร้ายจิตใจของเธอจนบอบช้ำไปหมด ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเข้ามาอยู่ในคุก เขาพยายามผลักไสเธอเพราะคนอย่างคริสตัลถึงแม้พรหมจรรย์ก็รั้งหัวใจเขาไว้ไม่ได้
นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้เจอเธอ หญิงสาวจะเจอคนใหม่หรือเปล่าความคิดมากมายในหัวสมอง ทำให้เขาฟุ้งซ่านนึกถึงแต่ใบหน้าหวานๆ ของเธอ รอยยิ้ม น้ำตา และเรือนร่างที่ดั่งต้องมนต์ของเธอที่สะกดเขาเอาไว้
“คิดถึงเธอจังไวท์”
เสียงชัต เตอร์ที่กำลังรัวถ่ายภาพนางแบบสุดฮอตที่กำลังใส่ชุดบิกินี่อวดหุ่นท่ามกลางแสงแดดของทะเลยามบ่าย ‘ไวโอเล็ต บราวน์’ ลูกสาวนักธุรกิจชื่อดังที่ไม่แม้แต่เดินเฉียดตากล้องเป็นได้เงินมหาศาล เธอตัดสินใจถ่ายแบบดีกว่าใส่แว่นตาหนาเตอะอยู่หน้าจอคอมของบริษัทผู้เป็นพ่อ
“เอ้านี่เสื้อคลุม”ลุกซ์แฟนหนุ่มของเธอยื่นเสื้อคลุมอาบน้ำให้หลังจากทำงานเสร็จเขาก็ตรงมาเฝ้าไวโอเล็ตทันที เป็นห่วงกลัวว่าจะโดนสายตาแทะโลมของตากล้องโปรดิวเซอร์ทั้งหลาย เขากับเธอคบกันได้หกเดือนแล้วแต่ไม่มีวี่แววที่หญิงสาวจะให้เขาแตะต้องร่างกายเธอเลยสักครั้ง
“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องถ่ายหรอกชุดแบบนี้”
“หืม!! ไม่เห็นมีอะไรเสียหายนิ”คนตัวเล็กตอบออกไปอย่างไม่แยแสอะไรนัก พร้อมกับยกน้ำเปล่าขึ้นมาดื่มเธอไม่ค่อยแคร์กับสายตาคนที่มองเธอสักเท่าไหร่นัก เพราะหลังจากที่ช้ำใจอย่างหนักในวัยเพียงยี่สิบปีก็ทำให้เธอกลายเป็นคนใหม่
“ผมหวงนิ”
“ร่างกายฉันนายอย่ายุ่งดีกว่า”ไวโอเล็ตขึ้นเสียงใส่แฟนหนุ่มอย่างเหลืออดนี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่ลุกซ์เจอแต่ชายหนุ่มก็ยังทน
“ทำไมคุณไม่ลองเปิดใจรับผมบ้างล่ะไวท์ ผมไม่เลวเหมือนไอ้คริสตัลนั่นหรอก”
เพี๊ยะ!!!
ใบหน้าหล่อหันตามแรงตบของฝ่ามือน้อยหลังจากพูดถึงคริสตัสคนรักเก่าของเธอ ทั้งที่เขารู้ทุกอย่างหมดเพราะเขาตามจีบเธอก่อนมาเฟียหนุ่มแต่เจ้าหล่อนดันไปคบกับเสือผู้หญิงแบบนั้นได้
“อย่าพูดถึงผู้ชายแบบนั้นได้ไหม”เสียงใสแผดใส่หน้าเขาก่อนจะเดินจากตรงนั้นกลับไปยังห้องพักที่ติดริมทะเลที่ทีมงานจัดเตรียมไว้ให้ หลังจากที่มือเล็กปิดประตูกดล็อคกลอนแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
ไวโอเล็ตคิดถึงเขาตลอดหลังจากที่เขาเขี่ยเธอทิ้งอย่างไม่ใยดี ก็คิดถึงตลอดเวลาสี่ปีที่ผ่านมา คิดทุกวันว่าเขาอยู่ในนั้นจะลำบากไหมจะมีคนทำร้ายเขาหรือเปล่า ถึงแม้เขาจะทำร้ายเธอมากแค่ไหนแต่ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเธอก็ไม่เคยลืม
คำบอกรักถึงแม้จะเป็นแค่คำโกหกแต่เมื่อเธอนึกถึงมันทุกครั้งก็ทำให้มีแรงสู้ต่อ ตอนนี้เพียงรอเวลาอิสรภาพของเขาเท่านั้นเธอจะทำให้เขารู้ว่าความเจ็บปวดเป็นอย่างไร เมื่อรักมากเธอก็ไม่อาจปล่อยเขาให้เป็นของใครเช่นกัน..