21 | แคร์ทำไมในเมื่อไม่ได้รัก

“ทำไมถึงเปลี่ยนเรื่องล่ะ ตอบมาก่อนสิ”หญิงสาวคว้าต้นแขนล่ำของคนที่กำลังเดินผ่านไปราวกับเธอเป็นธาตุอากาศ คิดจะเมินคนอย่างณัฐทรียาหรือยากหน่อยนะ ปลายเท้าเล็กเขย่งขึ้นกดริมฝีปากบางกับปากหนาอย่างรวดเร็วไม่ให้เขาได้ทันตั้งตัว

“อุ้บ!”เดนิสหรี่ตามองการกระทำของคุณหนูคนสวยอย่างไม่พอใจนักที่เจ้าหล่อนเพียงแค่ประกบปากแนบชิดเท่านั้น มิหนำซ้ำร่างของเธอก็โอนเอนไปมาจนเขาต้องจับแผ่นหลังบางเอาไว้ไม่ให้เจ้าหล่อนล้มลงบนพื้น ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นตามแผ่นหลังบอบบางจับท้ายทอยเล็กไว้แน่นเอียงคอทแยงลิ้นเข้าไปในอุ้งปากหวานกวาดลิ้นสากไปทั่ว

“อืม...”จากเป็นเสือตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเธอโดยเหยื่อขย้ำเสียได้ ลิ้นหนาตวัดเกี่ยวพัวพันกับลิ้นเล็กราวกับสูบเอาจิตวิญญาณของเธอไปก็ไม่ปานเรี่ยวแรงที่มีหดหาย ดวงตากลมโตเบิกโพรงด้วยความตื่นตระหนกระคนตื่นเต้น ร่างกายอ่อนยวบลงทว่ามีมือหนารั้งเธอเอาไว้

“อืม!!”เสียงครางลึกในลำคอแกร่งอย่างพึงพอใจในความหวานล้ำของหญิงสาวมือหนาลูบแผ่นหลังบางหนักมือ หลงลืมทุกอย่างที่ตนคิดไว้เลื่อนมือจับสะโพกงามงอนบีบเคล้นมันอย่างหนักมือกดให้มันสัมผัสกับตัวตนของเขาที่กำลังผงาดงันภายใต้กางเกงที่สวมใส่

ตุ้บ!!

“อื้อ!!”เดนิสพาร่างเล็กล้มลงบนโซฟาตัวใหญ่ในผับโชคดีที่ตรงนั้นเป็นมุมมืดหลังจากแสงและเสียงในสถานบันเทิงกลับมาเป็นสภาวะปกติ ณัฐทรียากำคอเสื้อสูทไว้แน่นหนีบเรียวขาแน่นสกัดกั้นความรู้สึกบางอย่างที่ตรงเข้ามาจู่โจมเธอ

หัวใจดวงน้อยสั่นระรัวหากว่ามันมาเต้นข้างนอกได้เดนิสคงจะได้เห็นมันกับตา มือหนารวบอกอวบบีบขยำฟอนเฟ้นอย่างหนักมือ ลมหายใจฟึดฟัดด้วยความปรารถนาอันมาชายหนุ่มแทบอยากจะกระชากชุดงามให้มันพ้นเรือนร่างงดงามนี้นัก

“รู้ไหมคุณยังไร้เดียงสาเกินไป”สุดท้ายเขาก็ผละออกอย่างจำใจทั้งที่มือหนาตะปบอยู่กับทรวงอกอวบอิ่ม ณัฐทรียาดันแผงอกกว้างให้ถอยห่างเม้มปากบวมเจ่อจากจุมพิตอันแสนเร่าร้อน

“ทีนี้จะกลับบ้านได้ไหมครับ รึอยากไปกับผมต่อ”อะ...ไอ้บ้าเดนิส! หญิงสาวตวัดตาสวยมองค้อนแขวะ ได้ทีเอาใหญ่คอยดูเถอะว่าเธอเด็กในเรื่องแบบนี้งั้นหรือ หึ~ คุณหนูณัฐจะทำให้ดู

“อุ้ย!”ณัฐทรียาเซถลาทรงตัวไม่อยู่จนมือขวาของพี่ชายต้องรับตัวเอาไว้ เสียงหัวเราะในลำคอดังข้างกกหูเธอก่อนที่ขนในกายสาวจะลุกชันเมื่อรับรู้ถึงความชื้นเพราะเดนิสจงใจใช้ลิ้นสัมผัสมัน

“ณะ...ณัฐอยากกลับบ้านแล้ว”

“เดินไหวไหมครับ ให้ผมอุ้มรึเปล่า”ยังคงยียวนคนตัวเล็กไม่หยุดเขาชักอยากเล่นของสูงเสียแล้วสิ หากเป็นเช่นนั้นคุณคริปโตสและคริสตัลจะฆ่าเขาไหมนะ แต่ยังไงเสียสักวันหากได้ใกล้ชิดเช่นนี้จะต้องมีพลาดพลั้งหน้ามืดตามัวกันบ้างแหละ

“.....”ณัฐทรียาได้แต่กรีดในใจทำไมกันเธอถึงไม่กล้าต่อต้านเขาเหมือนเมื่อครู่นะ และดูเหมือนว่าเดนิสจะรุกเธอหนักกว่าเธอรุกเขาเสียอีก อยากขับรถกลับบ้านเองแล้วถ้าไม่ติดว่าก่อนออกมาแอบโทรเรียกแท็กซี่เพื่อจะกลับพร้อมบอดี้การ์ดหนุ่มสุดหล่อ

คฤหาสน์จอร์นนี่แบร์

ณัฐทรียาเดินลงจากห้องนอนของตนสายตาหวานกล้ามองไปยังหน้าคฤหาสน์เพื่อหาใครบางคน ทว่าที่ตรงนั้นกลับไร้เงาของบอดี้การ์ดหนุ่มที่ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ ความวาบหวิวเมื่อคืนนี้ยังคงตราตรึงในความรู้สึกของเธอ

“อ้าวณัฐตื่นเช้าจังลูก”เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นตรงโซฟาตัวใหญ่จนทำให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์ของตนต้องสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปหย่อนกายนั่งลงกับบิดาของตนโดยมีผู้เป็นแม่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“ณัฐก็ตื่นแบบนี้เป็นปกตินิคะแด๊ด”ว่าพลางซบใบหน้าลงบนบ่าแข็งแรงของผู้เป็นพ่อ ถึงแม้อายุของท่านจะเข้าเลขหกแต่ทว่าร่างกายยังคงเต่งกระชับแน่นไปด้วยมวลกล้ามเนื้อด้วยท่าทีออดอ้อนทว่าสายตายังคงมองออกไปนอกคฤหาสน์