20 | เรื่องของความรู้สึก

10.45 PM

เสียงเพลงและแสงไฟหลากสีกำลังห้อมล้อมตัวของเดนิส ในมือถือแก้วเหล้ายี่ห้อดีเอาไว้ นานหลายปีที่เขาไม่ได้มาสถานที่แห่งนี้เลยเพราะมัวแต่รับใช้ชาติเป็นทาสของเรือนจำนับห้าปี สายตาคมกำลังจ้องมองสาวผมทองที่นั่งห่างจากโต๊ะของเขาเพียงสามเมตรเท่านั้น

รอยยิ้มของหญิงสาวร่างบอบบางทว่าอวบอิ่มกำลังส่งเชิญชวนเขาให้เดินเข้าไปหาเจ้าหล่อน แต่มีหรือเสือผู้หิวกระหายจะยอมกลายเป็นเหยื่อเสียเอง ชายหนุ่มเพียงยกยิ้มมุมปากจดจ้องเธออยู่เช่นนั้น เรือนร่างอันแสนเย้ายวนลุกขึ้นโยกย้ายส่ายสะโพกท่ามกลางแสงสีตกกระทบบนเรือนร่างของเธอ

หลังจากนั้นไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็เดินนวยนาดเข้ามาใกล้เขาและยื่นแก้วเข้าไปใกล้ๆ สื่อความนัยว่าอยากจะทำความรู้จักกับมือขวามาเฟียเต็มประดา เดนิสไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดพยักหน้ารับแทนคำพูดทว่าเธอคนนั้นก็จงใจหย่อนสะโพกลงนั่งข้างเขา

“รังเกียจไหมคะหากลิซซี่จะขอนั่งบนตักคุณ”แม่สาวร้อนรักนามว่าลิซซี่ที่เดนิสเพิ่งทราบเมื่อครู่กำลังรุกหนักโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลยสักนิด หากถามว่ารังเกียจไหมผู้หญิงแบบนี้ถ้าให้ตอบเต็มปากเขาก็คงตอบว่าหากชั่วข้ามคืนพอทนได้

“ถ้าเธออยากจะโดนฟันแล้วทิ้งก็เชิญตามสบาย”คำตอบตรงไปตรงมาของเดนิสทำให้ลิซซี่ถึงกับยิ้มด้วยความขบขัน เธอเองก็ไม่คิดจะผูกมัดกับใครใช่ว่าเธอจะบริสุทธิ์ผุดผ่องสวยงามเสียเมื่อไหร่ ตรงกันข้ามกลับไม่คิดจะเก็บมาใส่ใจด้วยซ้ำคิดเพียงว่าต่างฝ่ายต่างมอบความสุขให้แก่กันเท่านั้น

“คุณก็คงคิดติดใจลิซซี่จนโงหัวไม่ขึ้นหรอกค่ะ”สาวสวยพูดเชิงกลั้วตลก ใช้นิ้วเรียวสวยลูบไปตามกรอบหน้าคมคายหล่อเหลาราวกับเทพบุตร ยื่นใบหน้างามเข้าใกล้หมายจะใช้ริมฝีปากแดงจัดแตะแต้มลงบนปากหยักของเขา

“เดนิส!”เสียงหวานใสของใครคนหนึ่งดังขึ้นจนทำให้ทั้งสองร่างที่กำลังจรดริมฝีปากหากันต้องผละออกหันมองตามต้นเสียง มือขวามองผู้มาเยือนใหม่ด้วยความงุนงงระคนสงสัย แสงไฟในผับสว่างจ้าสีส้มทอประกายและดีเจก็ชั่งเป็นใจต่างพากันเงียบสงบเสียงเพลงจังหวะมันส์ลง

“คุณณัฐ”เดนิสขมวดคิ้วเป็นปมก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงโค้งศีรษะลงเล็กน้อยทว่ากรอบหน้าคมคายถูกนิ้วเรียวช้อนขึ้น จนชายหนุ่มต้องใช้มือปัดป้องโดยอัตโนมัติจนเรียวเล็กสะบัดอย่างแรง

พรึบ!

“ผมว่าคุณณัฐไม่ควรทำแบบนี้”ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าน้องสาวฝาแฝดของผู้เป็นนายรู้สึกเช่นไรกับเขา แต่หากว่าความรู้สึกของชายหนุ่มหวั่นไหวกับคนตรงหน้าอยากจะอยู่ให้ห่างหญิงสาวด้วยซ้ำไป ผู้ชายอย่างเขาก็มีความต้องการความปรารถนายิ่งห่างหายจากเรื่องอย่างว่ามาหลายปีมีหรือเสือจะไม่หิวโซเมื่อขาดเนื้อมาแสนนาน

“ณัฐทำอะไรผิดเหรอ ก็แค่จับนิดจับหน่อยเอง”ณัฐทรียาทำหน้าระรื่นตวัดสายตาสีฟ้าจ้องมองร่างสูง ร่างเพรียวบางสูงโปร่งเดินนวยนาดเข้าไปใกล้อีกนิดผลักร่างผู้หญิงคนเมื่อครู่ให้ผละห่างจากเดนิส ใช้สายตาจิกกัดจนหญิงสาวทั้งหลายที่จ้องมองเขาต้องเบือนหน้าหนีราวกับว่าเขาผู้นั้นมีเจ้าข้าวเจ้าของแล้ว

“อย่าทำให้ผมรู้สึกผิดต่อนายใหญ่กับนายน้อยเลยครับ”หากว่านายใหญ่รู้เข้าคงจะเป็นเรื่องแน่ ลูกสาวสุดรักสุดหวงแหนมาข้องแวะและแอบตามเขาติดแจเช่นนี้ อันที่จริงเขาไม่คิดจะเข้าข้างตัวเองว่าณัฐทรียามีใจให้เขาถึงขั้น

สะกดรอยตามเช่นนี้

“แล้วแด๊ดกับคริสเกี่ยวอะไรกับความรู้สึกของณัฐ!”รู้สึกผิดอะไรกัน! ความรู้สึกของเธอแด๊ดดี๊กับคริสตัลก็ต้องเข้าใจสิ เดนิสก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรติดเพียงแค่ว่าชายหนุ่มเท่าไหร่แหละที่ไม่เปิดใจรับเธอเอาไว้เอง

“ณัฐรักใครแล้วมันผิดอะไร ถ้าบอกแด๊ดว่าณัฐรักเดนิสแล้วมันจะเกิดอะไรหรอ”ทำไมต้องสนคำพูดคนอื่นทั้งหัวใจของเธอมันเรียกหาแต่เขา ความดีของเดนิสในหลายๆ อย่างมันเข้ามาในโสตประสารทและเธอหลงรักเขามาหลายปีด้วย

“เฮ้อ~ กลับคฤหาสน์เถอะครับเดี๋ยวผมไปส่ง”เดนิสทำได้แต่เพียงถอนหายใจพลางเบี่ยงเบนประเด็นและถ้อยคำเมื่อครู่ที่หญิงสาวเปล่งออกมา ยอมรับว่าหัวใจดวงแกร่งนั้นไหวสั่นทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เธอ แต่หากว่าเป็นเขาเองที่ล่วงเกินลูกสาวของคริปโตสนายใหญ่ไม่เล่นงานเขาตายเลยหรือ