19 | อย่าฝากชีวิตไว้ที่ฉัน

คริสตัลเคลื่อนตัวรถเข้ามาในบ้านขนาดใหญ่หลังหนึ่งในตัวเมืองลาสเวกัสไม่ไกลจากคาสิโนเท่าไหร่นัก ไวโอเล็ตมองคฤหาสน์หลังงามด้วยเครื่องหมายคำถามในหัวมากมาย ตั้งแต่นั่งอยู่ในรถไม่มีถ้อยคำใดๆ ของเธอออกจากปากสักนิด มีเพียงชายหนุ่มที่พยายามกระเซ้าเย้าแหย่แต่เธอกลับเพิกเฉย

เฮ้อ~ หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำหวั่นไหวเหลือเกินกลัวว่าเผลอไผลหลงใหลได้ปลื้มไปกับเขา ความเจ็บปวดในตัวของคริสตัลเธอเรียนรู้ด้วยตัวเองและผ่านพ้นเรื่องราวอันบอบช้ำ มิหนำซ้ำเขายังเห็นเธอเป็นเพียงเครื่องระบายความใคร่

“นี่คือบ้านของเราไวท์ ฉันทำไว้หลังจาก เอ่อ...วันที่เราเลิกกัน”หลายเหตุผลและการกระทำอันเลวทรามของเขาที่แม้กระทั่งตัวเขาเองยังไม่อยากจะเอือนเอ่ยมันออกมา วันนั้นเขาทิ้งเธอไปเพราะชีวิตที่สุดแสนคาสโนวา อำนาจ เงินทอง ผู้หญิงที่เข้ามาพัวพันมีให้เลือกไม่เว้นแต่ละวัน

ในตอนนั้นเขาคิดผิดไปเพียงเพราะคิดว่าไวโอเล็ตควรจะมีชีวิตที่ดีไม่ควรจมปรักกับความรักของเธอที่เขาไม่เคยมีให้เลย ทว่าเพียงเวลาไม่ถึงเดือนเขากลับรู้สึกอิ่มแล้วนึกฉุกคิดความรักความเอาใจใส่ของหญิงสาวในวันวาน

เธอเป็นเพียงผู้หญิงคนแรกในชีวิตที่เขาให้เข้ามาอยู่ด้วยกันในคอนโด สารพัดอย่างที่เขากระทำยำยีหัวใจดวงน้อยของเจ้าหล่อนจนแหลกลาน

เมื่อคิดได้ในวันที่สายเกินไปวันที่โดนรวบตัวเข้าห้องขังคือวันครบรอบหกเดือนที่เขาคิดว่าหากตรวจสอบสินค้าเสร็จจะนำบางสิ่งไปให้เธอเพื่องอนง้อขอคืนดี แต่อย่างที่บอกว่ามันสายไป....

“ให้มันจบลงได้ไหมคริส อย่าให้ฉันต้องเจ็บปวดซ้ำไปซ้ำมา”

“...”

“ไปเถอะชีวิตข้างหน้ายังมีอะไรรออีกเยอะอย่าจมปรักกับคนอย่างฉัน!”ขอบตาคมถึงกับร้อนผ่าวเมื่อเจ้าหล่อนพูดประโยคหลังออกมา มันเป็นถ้อยคำที่เขาเป็นคนพูดมันเอง ทำไมกันเล่าทำไมตอนนี้ชายหนุ่มดูเหมือนคนอ่อนแอเพียงแค่เธอพูดในสิ่งที่เขาเองก็เคยพูดมันมาก่อน

“วะ...ไวท์ ขอร้องลืมไปแล้วเริ่มต้นใหม่กับฉัน”

“อย่าเอาชีวิตของนายมาฝากไว้ที่ฉัน!”ดวงหน้างามส่ายหน้าช้าๆ พร้อมกับน้ำเสียงอันเด็ดเดี่ยวพลางปลดสายเบลล์ที่คาดกายไว้ เอื้อมมือไปเปิดประตูรถทว่ากลับถูกคว้าเอาไว้และถูกกระชากอย่างแรงจนใบหน้างามหันสะบัดมองมายังฝั่งคนขับที่มีคริสตัลนั่งอยู่

“อย่าพูดแบบนี้ที่รัก ฉันขอร้อง...”นัยน์ตาคมสีน้ำทะเลเริ่มเกาะกินไปด้วยม่านน้ำตา เพียงแค่เจ้าหล่อนเมินเฉยและหันหลังเตรียมจะจากไปหัวใจดวงแกร่งก็สั่นไหวเจ็บปวดเกินกว่าจะรับไว้

“...”

“อย่าไปจากฉันขอร้องไวท์!”ให้ก้มลงกราบเธอก็ยอม ยอมแล้วยอมจำนนหัวใจไว้กับหญิงสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น เขารู้ดีว่าเจ้าหล่อนไม่เคยนอกใจหรือนอกกายเลนสักครั้งถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานถึงห้าก็ตาม จากการสัมผัสและร่วมรักกับเธอนั้นทำให้เขามั่นใจเต็มร้อย ไวโอเล็ตยังคงเหมือนเดิมเซ็กส์อันแสนไร้เดียงสาทว่าระคนร้อนแรงนั่นเขาเองเป็นคนสอนเธอ

นัยน์ตาของหญิงสาวสั่นไหวกลั้นก้อนน้ำตา ตั้งแต่รู้จักผู้ชายที่ชื่อคริสตัลเธอเองก็ไม่เคยเห็นน้ำตาของเขาแม้แต่หยด หากเป็นเมื่อก่อนจะไม่ลังเลเอื้อมมือไปเกลี่ยซับก้อนเสียใจและโอบกอดชายหนุ่มไว้แน่น การรอคอยกับความเจ็บปวดมันชั่งโหดร้ายนักทำไมกันทั้งที่เธอเองก็ถวิลหาเขา แต่ทำไมดวงใจของเธอมันถึงมีกำแพงหนาขว้างกั้นเขาเอาไว้

“หึ!! ขอให้นายจมอยู่กับความเจ็บปวดอย่างที่ฉันเคยเป็น”หญิงสาวสะบัดข้อมืออย่างแรงเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธการของเขา ผลักประตูที่ตนเปิดไว้ด้วยความรวดเร็วอยากหนีไปให้ไกลจากเหตุการณ์เช่นนี้นัก

“อย่าไปจากฉัน ไวท์ได้โปรดอย่าวิ่งหนีฉันไปไหน”เพียงแค่เจ้าหล่อนผละออกจากรถ คริสตัลก็กระวนกระวายลุกลุกลนตามหญิงสาวไปด้วยความรวดเร็วโอบกอดเธอไว้จากทางด้านหลัง

“ปล่อยฉันคริสตัล!”ไวโอเล็ตพยายามแกะท่อนแขนล่ำตรงเอวบอบบางของตน ได้ยินเสียงสะอื้นไห้ข้างหู และถ้อยคำขอร้องอ้อนวอนของเขาที่กำลังเอือนบอกเพียงแวบแรกที่ความรู้สึกหวั่นไหวก็ตีกระทบกับหัวใจดวงน้อย ทว่ามิวายเสียงในหัวก็พร่ำบอกเธอว่าเขานั้นเคยเลวมากแค่ไหน

ตุ้บ!!

“อย่าเอาเสนียดของนายมาติดตัวฉัน!”เธอตัดสินใจผลักร่างสูงให้ห่างจากกายตน มองคนที่ไม่ทันตั้งตัวล้มกองบนพื้นจ้องมองเขาด้วยสายตาเดือดดาลเม้มปากเป็นเส้นตรงไม่อยากอ่อนแอกับภาพตรงหน้า

“ฉันจะปล่อยเธอไป แต่สัญญาไม่นานเธอจะไม่มีจากฉันไปได้อีก”คริสตัลกำมือแน่นไม่คิดว่าเธอจะมีอารมณ์ที่รุนแรงเช่นนี้ เขาทำได้เพียงคุกเข่ามองเธอเดินจากไปทั้งน้ำตาทว่าที่มันหลั่งไหลจากหน่วยตาคมหาใช่ความเสียใจเหมือนดั่งคราแรก แต่มันคือความเจ็บแสบในหัวใจเจ้าหล่อนเฉยชาเกินกว่าเขาจะคิดว่าไวโอเล็ตยังรักเขาหมดหัวใจ.....