โหด

ดาริน สาวสวยรวยเสน่ห์กำลังนั่งจิบไวน์พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบรอบด้วยความลุกลี้ลุกลน จนไม่ทันสังเกตว่ามีหนุ่มหลายคนนั้น กำลังจับจ้องมายังเธอฉายแววตาที่หื่นกระหาย ด้วยลักษณะการแต่งตัวของเธอที่สวมใส่ชุดเดรสรัดรูปสีดำแหวกข้างโชว์เนินอกดูมๆ ถึงภายนอกของเธอจะดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อย แต่ความเป็นจริงนั้นเธอกลับเป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจในตัวเองชอบแต่งตัวเซ็กซี่

"เชี่ยเอ้ย! ทำไมมันซวยแบบนี้วะ โลกก็กลมเกินไป อีหอยนะอีหอยทิ้งกูกลับบ้านก่อนจนได้อีเพื่อนเลว แล้วฉันต้องอยู่เที่ยวต่อไหมเนี่ย"สาวน้อยเกิดอาการหัวเสียอย่างแรงเลยนั่งบ่นกับตัวเอง เพราะเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานั้นเธอดันไปพบเข้ากับ ดินแดน ศิริวัฒน์ไพศาล ทายาทคนเดียวของ ดลภัทร ศิริวัฒน์ไพศาล เจ้าของมหาวิทยาลัยสุดหรูที่เธอกำลังศึกษาอยู่ และเมื่อสี่โมงเย็นที่ผ่านมา เธอก็เพิ่งจะไปขัดจังหวะแห่งความสุขของชายหนุ่มที่กำลังจะแตะขอบสวรรค์แล้วแท้ๆ ก็ต้องร่วงหล่นลงมากองบนพื้นเหมือนเดิม เพราะเธอนั้นดันซุ่มซ่ามไปเปิดประตูห้องน้ำเข้า

"น้องครับ พี่ขอชนแก้วด้วยได้ไหม"ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งเดินปรี่เข้ามาจนประชิดตัวเธอ ดารินมองหน้าผู้มาเยือนด้วยใบหน้ามึนงง

"ทำไมต้องชนคะ เราไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย"

"แหม พูดแบบนี้ค่าตัวแพงสินะเท่าไหร่ล่ะพันห้าพอไหม?"

"เก็บไว้ซื้อแพมเพิสให้ตัวเองใส่ยามพิการเถอะ ไอ้แก่หัวล้าน!!"น้ำเสียงแหลมเล็กของดารินด่าตะคอกออกไปใส่หน้าของชายฉกรรจ์ที่เข้ามาพูดรุ่มร่ามกับเธอ แถมยังมาดูถูกเหยียดหยามว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงขายตัวอีก

"อีเด็กนี่วอนโดนตีนซะแล้ว อย่าคิดว่าเป็นเด็กแล้วกูจะไม่กล้าใส่เดี๋ยวนะโว้ย"

"แกจะตีฉันหรอไอ้หน้าตัวเมียถ้ากล้าก็เอาสิ ฉันไม่กลัวแกหรอก!!"

"ปากหมาแบบนี้ต้องเจอ!!"

เพี๊ยะ!

ชายฉกรรจ์ร่างกำยำฟาดฝ่ามือหยาบกระด้างลงสะโพกผายของเธอ เจ้าของใบหน้าเรียวเล็กขึงตาใส่ชายตรงหน้าคาดโทษไว้เหนือหัว

"ตูดใหญ่เป็นบ้าเลย"

"มึงตีตูดกูหรอ เล่นผิดคนซะแล้วไอ้แก่บ้ากาม"

พั๊วะ!

เพลิงโทสะได้ลุกโชนท่วมแววตาที่ส่อประกายความโกรธเมื่อถึงขีดจำกัดแล้ว คนตัวเล็กจึงจับแก้วไวน์ที่อยู่ในมือให้มั่นแล้วฟาดลงที่ศีรษะของคนที่กระทำกับเธอโดยไม่ให้เกียรติ เศษแก้วน้อยใหญ่กระจายไปทั่วพื้นและมีบางส่วนที่ปักเสียบไว้คาศีรษะจนเป็นแผลส่งผลให้ของเหลวสีแดงไหลอาบลงมายังต้นคอ

"อ๊าก!!! อีเด็กบ้า มึงเอาแก้วฟาดหัวกูหรอวะ"เสียงฮือฮาดังขึ้นทั่วคลับหรู ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอด้วยความหวาดกลัว ส่วนชายผู้ที่ถูกกระทำนั้นก็ร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวด ดารินแสยะยิ้มออกมาเยี่ยงผู้ชนะ ยกมือขึ้นมากอดอกแถมยังจ้องมองดูผลงานของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ ก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความอวดดีอวดเก่งว่า

"ก็เออสิวะ!! แก่จนสมองเลอะเลือนหรือไงถึงไม่รู้" สาวน้อยยักคิ้วโก่งขึ้นหนึ่งที เมื่อคนโรคจิตที่ได้รับบาดเจ็บเห็นดังนั้นก็ยิ่งโกรธขึ้นมาเป็นฟืนเป็นไฟ แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ เพราะเขาในตอนนี้นั้นก็สาหัสไม่น้อย ขืนยังจะพูดจาส่อถึงความโรคจิตไม่หยุด มีหวังคืนนี้คงต้องได้นอนเข้าน้ำเกลืออยู่โรงพยาบาลเป็นแน่!

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!!" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดก่อนที่จะรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากคลับนี้ไป สาวน้อยเห็นดังนั้นก็อดที่จะยิ้มมุมปากออกมาอีกครั้งไม่ได้

เรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับเธอเพียงแค่ครั้งเดียว แต่มันเกิดขึ้นมาแล้วบ่อยครั้ง ทุกๆครั้งเธอก็มักจะทำแบบนี้ และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ไม่มีใครสามารถพรากพรหมจรรย์ของเธอไปได้ โจรหน้าไหนที่คิดจะข่มขืนแม่สาวน้อยคนนี้ ก็เตรียมจองศาลาไว้ได้เลย คนที่ไม่ได้รู้จักกับเธอ อาจจะคิดว่าสิ่งที่เธอทำเมื่อกี้นั้นมันหนักแล้ว แต่ถ้าได้รู้ถึงเบื้องลึกที่แท้จริงเมื่อไหร่ รับรองเลยว่าจะต้องขนลุกซู่ตามๆกันไป

"เชี่ย!! โหดเป็นบ้าเลยว่ะกูไม่เอานะเว้ยแบบนี้กูกลัว" เมฆ

"นั่นน่ะสิ ถ้าเกิดว่าวันหนึ่งเป็นแฟนกัน แล้วกูไปมีเด็กไม่อยากคิดสภาพหัวอันสมบูรณ์แบบของกูเลยว่ะ"บาส

"โรคจิตแบบนี้กูชอบ เร้าใจดี"เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยออกมาชักสีหน้าด้วยความปลื้มปิติกับเหตุการณ์ตรงหน้า เขาชักจะสนใจในตัวเธอขึ้นมาแล้วละสิ เพราะดูเหมือนว่า ดาริน สาวน้อยที่กำลังเป็นเป้าสายตาผู้คนอยู่นะตอนนี้ ช่างไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยกินเรียบมาก่อน

"หึ ถ้าชอบก็จัดเลยสิวะ" บาสเค้นเสียงทุ้มต่ำแฝงความน่าเกรงขามเข้าไป ประหนึ่งจะสะกดจิตให้เพื่อนสนิทของตนนั้น ทำตามความต้องการ

"เอายาแห่งสวรรค์มาสิ" คนเป็นเพื่อนยื่นซองที่บรรจุผงสีขาวให้ดินแดนทันทีเมื่อเขาเอ่ยปากขอ ส่วนเขานั้นก็ไม่รอช้ารีบผสมลงไปในแก้วค็อกเทล แล้วก็รีบสาวเท้าก้าวขายาวๆมุ่งตรงไปยังเป้าหมาย

"อะแฮ่ม! หวัดดีแม่สาวน้อย"

"น..นาย!!"เสียงแหลมเล็กของดารินพูดออกมาด้วยความตกใจไม่นึกว่าจะเห็นดินแดนตรงนี้ ในใจของเธอเริ่มสั่นกลัวขึ้นมา เธอไม่เคยกลัวใครหน้าไหนก็จริง แต่สิ่งที่เธอกลัวในตอนนี้ก็คือการถูกไล่ออก เพราะนี่มันเป็นสิ่งที่มีค่าหนึ่งเดียวในชีวิตที่เธอได้รับ ถ้าเธอถูกไล่ออกเมื่อไหร่ก็เท่ากับว่าอนาคตของเธอนั้นได้ดับวูบลงแล้ว

"ทำไมต้องทำหน้าตาตื่นแบบนั้น กลัวจะโดนไล่ออกหรอ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ พรุ่งนี้เตรียมตัวหาที่เรียนใหม่ได้เลย"

"นี่นายจะไล่ฉันออกจริงๆหรอ อย่าไล่ฉันออกเลยนะ ฉันขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจ"

"เธออายุเท่าไหร่?"เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนิ่ง มันทำให้ดารินชะงักไปชั่วขณะที่จู่ๆเขาก็ถามถึงอายุของเธอขึ้นมา

"ยี่สิบเอ็ด จะถามทำไมจะเอาไปซื้อหวยหรอ"

"ฉันอายุยี่สิบห้า เธออายุยี่สิบเอ็ดห่างกันสี่ปี เพราะฉะนั้นเธอต้องเรียกฉันว่าพี่ เพราะฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของเธอ!!"

"ฉันไม่นับถือคนหน้าไม่อาย อย่างนายเป็นพี่หรอก"

"ถ้าอย่างนั้นก็เตรียมตัวไปหาที่เรียนใหม่ซะ!!"เขาทำท่าเหมือนจะเดินจากเธอไป แต่ดารินนั้นกลับรีบเรียกตามที่เขาสั่งขึ้นมาด้วยความสั่นกลัว กลัวว่าจะโดนไล่ออก เธอสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ดั่งใจเขาทุกอย่างในตอนนี้

"พ..พี่! เรียกพี่ก็ได้ ทีนี้จะไล่ให้ฉันออกมาใช่ปะ"

"ยัง! เธอต้องกินค็อกเทลแก้วนี้ให้หมดก่อน"ดินแดนยื่นแก้วค็อกเทลน้ำสีฟ้าให้เธอ สีหน้าแสดงถึงความชั่วร้าย ดารินเห็นดังนั้นก็รู้ได้ในทันทีว่าเครื่องดื่มแก้วนี้มีสิ่งแปลกปลอมปนอยู่ ใบหน้าเรียวเล็กปรากฏแววตาหยาดเยิ้มขึ้นมาเพื่อยั่วยวนเขาให้หลงเสน่ห์ ริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูระเรื่อที่เคลือบไปด้วยลิปกลอสเผยอขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า

"จุ๊ๆ... ถ้าพี่อยากได้ฉันขนาดนั้น...ขอกันดีๆก็ได้ ไม่ต้องวางยาหรอก" ดารินก้าวเท้าเข้ามาหาเขาสองก้าวจนประชันชิด ใบหน้าของเธอและเขาห่างกันเพียงไม่กี่เซนติเมตร จากนั้นเธอก็ทำเรื่องที่ไม่คาดคิด

ดารินโน้มหน้าเข้าไปแตะริมฝีปากบางลงริมฝีปากหนาอย่างแผ่วเบา แล้วรีบถอนออกทันทีแถมยังยิ้มชั่วร้ายออกมาเหมือนกับนางพญาแห่งความลุ่มหลง จากนั้นเธอก็เดินมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำ ปล่อยให้เขายืนอึ้งไปกับสัมผัสที่หอมหวานเพียงชั่วครู่ ใบหน้าของดินแดนร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ก่อนที่จะกระตุกยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ

"หึ เหยื่อรายนี้ชักจะน่ากลัวเกินไปแล้ว"

____________________________

กรี๊ด!!!!!! อิน้องมันร้ายเด้อสู!! อิพี่อย่าคิดที่จะพรากพรหมจรรย์อิน้องเชียวถ้าไม่อยากเลือดอาบ????????????

comment มาพูดคุยกันด้วยนะจ๊ะ