บังเอิญ

หลายวันก่อน....

ดินแดนนั่งมองหน้าผู้เป็นพ่อ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อดลภัทรเห็นดังนั้นก็รู้ทันทีว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมีสิ่งที่ต้องการจากเขาแน่ๆ เพราะถ้าไม่เป็นอย่างนั้นจริงๆลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวคงไม่มานั่งทำหน้าสลอนตรงนี้ และก็ดูเหมือนว่าเขาคงจะคิดไม่ผิดซะด้วย

"ฉันไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยนะ ว่าแกจะนั่งอยู่ตรงหน้าฉันในตอนนี้"

"หึ พ่อก็รู้ ถ้าผมไม่มีสิ่งที่ต้องการ ผมไม่มีทางมาหาพ่อหรอก"ดลภัทรฉีกยิ้มแห้งๆ ให้กับประโยคดังกล่าวที่ลูกชายเอ่ยออกมา ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้แต่ที่ถามเพราะกลัวว่าเขาจะเดาใจดินแดนผิดต่างหาก

"แล้วแกต้องการอะไรล่ะ เงินหรอ?"

"ผมไม่ต้องการเงิน พ่อก็น่าจะรู้"

"แล้วแกต้องการอะไรล่ะ"

"ผมอยากได้ติวเตอร์ส่วนตัว" ดินแดนเอ่ยพร้อมกับควักโทรศัพท์ออกมาโพสต์คลิปที่เขาแอบถ่ายไว้ซึ่งมีดารินทำร้ายร่างกายคนที่อยู่ในคลับลงโซเชียลพร้อมกับติดแฮชแท็ก #นักศึกษาสาวแห่ง Klever university ต่อหน้าต่อตาผู้เป็นพ่อ ที่ดินแดนทำแบบนี้เพราะได้ไปสืบข้อมูลของเธอมาว่าเธอเป็นนักศึกษาดีเด่นของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ แล้วถ้าเขาโพสต์คลิปเธอลงเพื่อเป็นตัวประกันชั้นเลิศที่สามารถทำลายชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ พ่อเขาก็ทำตามแน่นอน

ดลภัทรเห็นดังนั้นก็รู้ในทันทีว่าดินแดนนั้นต้องการดารินมาเป็นคู่นอนชั่วคราว แต่คงจะถูกดารินปฏิเสธมา เพราะดลภัทรนั้นรู้จักนิสัยดารินในระดับนึงเลยทีเดียว ว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัวมาก ถึงต่อหน้าเขาเธอจะทำตัวอ่อนหวานมารยาทดีแต่ลึกๆแล้วเธอเป็นคนที่โหดมากเลยทีเดียว

"แกก็จ้างสิ จะมาหาฉันทำไม"

"แต่ติวเตอร์คนนี้ มันค่อนข้างพิเศษน่ะสิ เธอสามารถทำให้ผมเรียนปริญญาตรีให้จบในปีนี้ได้เลยทีเดียว สนใจข้อเสนอนี้ไหมล่ะ"

ผู้เป็นพ่อยักคิ้วขึ้นทันทีเมื่อได้ยินข้อเสนอที่น่าสนใจ ทีแรกเขาก็คิดว่าลูกชายคนนี้แค่อยากได้ดารินมาเป็นของเล่นที่ใช้แล้วก็ทิ้งไป แต่คราวนี้ถึงกับมีข้อตกลงที่ส่งผลต่ออนาคตของเขาด้วย ถ้าดินแดนกล้าเสี่ยงขนาดนี้ก็เท่ากับว่า เธอต้องมีความสำคัญกับลูกชายของเขามากแน่ๆ

'หรือว่าไอ้แดนมันจะชอบเด็กคนนี้'

"หึ เจ้าเล่ห์เหมือนฉันไม่มีผิด"

"ก็ผมลูกพ่อนี่นา"

"ฉันยอมแกก็ได้"

งานปาร์ตี้

ไฟแสงสีกระพริบไปกระพริบมาส่องแสงสว่างจ้าไปทั่วภายในอาคารรื่นภิรมย์ แต่ฉันแค่ขึ้นมาเปิดงานชั้นนี้เฉยๆเดี๋ยวก็กลับไปยังชั้นหนึ่ง เพื่อนหอยของฉันก็รอยู่ตรงนั้น ฉันแอบขึ้นมาชั้นสามโดยไม่บอกมันเลยสักคำ ป่านนี้มันคงโกรธฉันแล้ว ปาร์ตี้ในคืนนี้เราจัดอยู่ที่อาคารรื่นภิรมย์อาคารเดียวโดยแบ่งเป็นสามชั้น

ชั้นสามเป็นชั้นที่พิเศษจะมีแต่ลูกหลานมหาเศรษฐีเท่านั้นที่สามารถขึ้นมาปาร์ตี้อยู่ที่ชั้นนี้ได้แต่อาจารย์และสภานิสิตก็ยังได้รับสิทธิพิเศษขึ้นมาปาร์ตี้อยู่ชั้นนี้เหมือนกัน

ชั้นสองจะเป็นชั้นปาร์ตี้ที่เหมาะสำหรับคนที่มีฐานะปานกลางก็คือลูกหลานของคนที่ไม่ได้รวยแต่พออยู่พอกินและสามารถจ่ายค่าเทอมที่มหาศาลได้อย่างสบายๆไม่ขัดสนนั่นเอง

และสุดท้ายชั้นหนึ่งคือชั้นที่เหมาะสำหรับกับคนอย่างฉันนี่แหละ คือชั้นของพวกเด็กยากจนข้นแค้นหาเช้ากินค่ำ ถึงฉันจะเป็นนักศึกษาของที่นี่ แต่ก็ไม่เคยชอบกับการที่แบ่งชนชั้นวรรณะแบบนี้เลยสักครั้งฉัน แต่แล้วไงคะในฐานะที่ฉันเป็นเด็กสลัมจนๆคนนึงและยังได้รับเกียรติเป็นคนวางแผนการจัดงานทั้งหมด เพราะฉะนั้น! ฉันก็เอางบสี่สิบเปอร์เซนไปจัดชั้นล่างให้ยิ่งใหญ่กว่าชั้นสามไปเลยสิจ๊ะ

ภายในจัดเหมือนยกคลับหรูมาไว้ที่นี่เลย ภายในงานฉันเป็นคนจัดการทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นพวกเครื่องดื่มอาหาร สถานที่ แม้แต่เกมแต่ละฐานที่นักศึกษาจะจับคู่กันเล่นเกมเพื่อชิงเงินรางวัลฉันก็เป็นคนคิดมันขึ้นมาทั้งหมด และแน่นอนว่าคนที่สวยน้อยทรัพย์อย่างฉัน ก็ต้องลงแข่งด้วย จะบอกว่าฉันขี้โกงไม่ได้หรอกนะ ใครใช้ให้เห็นด้วยกับไอเดียของฉันล่ะ ถ้าฉันจะลงแข่งด้วยก็อย่าหาว่าฉันโกงละกัน เพื่อเงินฉันทำได้ทุกอย่าง หุๆ

"ขอต้อนรับชาว Klevery ทุกท่านครับ ตอนนี้ทุกท่านกำลังยืนอยู่ที่คลับที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เราเคยมีมา พวกเราได้รับเกียรติเป็นอย่างมากที่ได้ น้องน้ำหวาน ดีเจที่กำลังแรงที่สุดในตอนนี้ ขอเสียงปรบมือให้น้องน้ำหวานด้วยครับ"

"ฮู้วว! แปะๆๆ!"

"ซึ่งเธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอก็เป็นนักศึกษาสาวปีสี่คณะบริหารธุรกิจนี่เอง ทุกคนคงรู้จักกันดีอยู่แล้วเพราะเธอนั้นมีชื่อเสียงที่โด่งดังมาก ผู้ติดตามในไอจีของเธอมีมากถึงหนึ่งล้านFollows"

"โห้!! ฮู้ววว!!"

"ให้น้องน้ำหวานแนะนำตัวดีกว่าเพื่อบางคนอาจจะยังไม่รู้จัก"

"สวัสดีค่ะ น้ำหวานนะคะ อยู่ปีสี่คณะบริหารธุรกิจค่ะ วันนี้น้ำหวานดีใจมากๆเลยที่ได้รับโอกาสมาเปิดเพลงมันส์ๆให้ทุกคนโยกย้ายกัน หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะคะ"

"ฮู้ววว!!!" ฉันนั่งดูดีเจสาวสุดสวยที่หนุ่มๆในงานอวยนักอวยหนา แถมยังเฮดังลั่นจนแสบแก้วหู ไม่รู้ว่าจะชอบอะไรนักหนาไม่เห็นจะสวยเท่าไหร่เลย สู้ฉันก็ไม่ได้

"คนรวยเขาชอบแบบนี้กันหรอวะ โคตรน่าเบื่อ!"ฉันลุกขึ้นทันทีพร้อมกับชักสีหน้าหงุดหงิด เปิดเพลงก็ไม่สนุกไม่เร้าใจเหมือนคลับที่ฉันเคยไปเลย น่าเบื่อชะมัด!

ฉันมองดูนาฬิกาอยู่ที่โทรศัพท์มือถือของตนเองและพบว่าใกล้จะถึงเที่ยงคืนเต็มทีแล้ว ก็เท่ากับว่าจะถึงเวลาที่คนในปาร์ตี้ชั้นล่าง ต้องไปเล่นเกมเพื่อชิงเงินรางวัลกันแล้ว ฉันจึงรีบสาวเท้าก้าวยาวเพื่อออกไปยังห้องนี้ให้เร็วที่สุดแต่

"อ้าวริน เธอจะไปไหนน่ะ"

"ฉ...ฉันจะกลับบ้านอะ พอดีรู้สึกปวดหัวนิดหน่อย" เจ๊แว่นสาวสุดเนิร์ดคนนั้นก็เดินมาทักฉัน ฉันสะดุ้งโหยงเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยตะกุกตะกักแบบนั้น

"หรอ คงจะไม่ได้แอบไปเล่นเกมชิงเงินรางวัลกับพวก low class หรอกนะ"

"low class อย่างนั้นหรอ? ขอโทษด้วยนะพอดีว่าฉันไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอย่างพวกเธอ ถึงฉันจะเป็นพวกบ้านนอก พวกชั้นต่ำ แต่ก็ไม่เคยดูถูกคนที่มันด้อยกว่า ไม่อยากทำตัวเป็นผู้ดีแต่ภายนอกแต่ข้างในเน่าเหม็นเหมือนขยะ"

"กรี๊ด!"

"อุ๊ยกรี๊ดทำไมอะ? โดนน้ำร้อนลวกหรอ"หลังจากที่ด่าเจ๊แว่นเสร็จ ฉันก็เดินสะบัดตูดออกมาสวยๆเหมือนกับนางเอกที่ฟาดนางร้ายจนหน้าเละ คิดว่ารวยแล้วจะมาดูถูกคนจนอย่างพวกฉันได้อย่างนั้นหรอ ฝันไปเถอะ! ถ้าไม่ติดว่าฉันมีคดีเก่าล่ะก็ ฉันเอาแก้วไว้ฟาดหัวเจ๊ให้แตกไปอีกคนแล้ว

"กรี๊ด!! อีบ้า"

ชั้น 1

"อีหอย!! กูคิดถึงมึงเหลือเกินเพื่อนรัก"เมื่อฉันลงมายังชั้นล่างฉันก็รีบอ้าแขนออกแล้วพุ่งไปยังเพื่อนรักเพื่อสวมกอดด้วยความคิดถึงแต่มันก็รีบดันร่างฉันออกทันทีเหมือนกับขยะแขยงยังไงอย่างนั้น

"เช๊อะ! ไม่ต้องมากอดเลย กูงอนแล้วแอบไปอยู่กับพวก high class ตั้งหลายนาที ใช่สิฉันมันไม่ได้รวยเหมือนพวกนั้นนิ"

"โอ๋ๆ ฉันแค่ไปทำหน้าที่เท่านั้นเอง ฉันก็มาหาแกแล้วไง ถ้าฉันไม่มาหาแกคืนนี้ฉันจะคู่กับใครล่ะจริงไหม"

"หึ เสียใจจ่ะสาว คืนนี้ฉันจะคู่กับพี่ปีเตอร์คู่เดทของมึงวันนั้นไงล่ะ"

"Hi พี่ปีเตอร์!!"

มันโบกมือทักทายพี่ปีเตอร์เดือนคณะบริหารธุรกิจคนที่ฉันออกเดทด้วยเมื่อสามวันก่อน ฉันนี่ต้องรีบขมวดคิ้วเลยทันทีพร้อมกับขยี้ตาแรงๆ ว่ามันไปรู้จักกับพี่ปีเตอร์ตั้งแต่วันไหน ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย แล้วมันก็ควงแขนไปกับพี่เขาแบบลอยหน้าลอยตาแล้วทิ้งให้ฉันเอ๋อแดกอยู่คนเดียว ไม่ได้เสียใจหรือเสียดายอะไรหรอกนะ ที่เห็นเพื่อนรักไปกับคู่เดทชั่วคราวแต่แค่มึนงงแค่นั้นเอง

"อีเพื่อนชั่ว แล้วนี่ฉันจะคู่กับใครล่ะ"

อีกด้าน

ดินแดนจับแก้วไวน์องุ่นสุดเริสรสกระดกเข้าปากดื่มด่ำไปกับบรรยากาศที่แสนสบายไม่ต้องคิดอะไรมาก แต่ก็ยังมีเพื่อนหนุ่มอย่างเมฆครูฝึกสอนหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาจ้องมองเขาอยู่ไม่ยอมรับสายตาเหมือนจะมีคำถามอะไรบางอย่างแต่ไม่ถามสักที

"จ้องเพื่อ!!"

"มึงคิดยังไงถึงมาปาร์ตี้ชั้นล่างสุดวะ สาวไฮโซชั้นบนสวยๆตั้งมากมาย เด็ดๆทั้งนั้น"

"หึ ก็วันนี้ยัยน้ำหวานอดีตคู่นอนกูมาเปิดเพลงน่ะสิ ถ้าขืนกูอยู่ชั้นนั้นมีหวังยัยนั่นตามมาก่อกวนกูแน่"

"กูว่ากลับเถอะว่ะ เดี๋ยวอีกหน่อยคนที่ปาร์ตี้ชั้นล่างก็ไปเข้าฐานหมดแล้ว"

"กลับก่อนเลย เดี๋ยวกูก็กลับแล้ว"

"เออๆกูกลับก่อนนะเว้ย"

"อืม"

หลังจากที่บาสกลับไป ชายหนุ่มก็ยังคงนั่งจิบไวน์เพลินๆคนเดียวคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยถึงแผนการเจ้าเล่ห์ที่เขาจะลงมือทำในคืนนี้ สำหรับดารินเรื่องทั้งหมดเธอคงคิดว่ามันคือเรื่องบังเอิญ แต่สำหรับเขามันคือเรื่องที่เขาตั้งใจทำให้มันเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นแผนการที่เธอเข้ามาจัดการ การเรียนทั้งหมดของเขา และเรื่องเกมทั้งสามฐานที่ต้องแข่งขันชิงเงินรางวัลเขาก็ได้จัดการเปลี่ยนเกมทั้งหมด และก็เรื่องที่ดินแดนจ้างปีเตอร์เดือนคณะบริหารไปคู่กับเพื่อนสนิทเธออีก ทุกอย่างมันคือแผนของเขาเอง

เมื่อคิดถึงสิ่งชั่วร้ายที่ตัวเองทำ ก็อดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มออกมาด้วยความสะใจไม่คิดว่าตัวเองจะมีสมองที่ชาญฉลาดขนาดนี้

"พี่!"

_______________________________

ค้างคา~~~~~????????