จูบ

@ห้องประชุมสภา

ฉันขออาจารย์ออกมาจากห้องเรียนก่อนกำหนดเลิก เพื่อมาประชุมหาลือกันเรื่องงานปาร์ตี้สร้างสานสัมพันธ์ในอาทิตย์หน้า ในห้องประชุมแห่งนี้ก็มีสภานิสิตสี่ห้าคนเป็นตัวแทนมาประชุม ฉันก็เป็นหนึ่งในสมาชิกนี่แหละหมดวาระการเป็นประธานตั้งแต่ปีสาม เนื่องจากอายุปูนนี้แล้ว ก็ปล่อยให้น้องๆเขาได้ทำงานบ้าง

"งานเลี้ยงสานสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องปีนี้ดิฉันอยากเสนอไอเดียของงานให้ออกมาเป็นแนวการศึกษาแบบเต็มรูปแบบเหมือนปีที่แล้ว แต่งกายเป็นสิ่งที่เราเรียน เช่น แต่งชุดที่มีส่วนประกอบเป็นรูปเลขาคณิต เป็นน้ำยาทดลองต่างๆ ในงานก็เชิญวิทยากรมาเล่าความรู้เพิ่มเติมจากที่เราเคยเรียนมา งานเลี้ยงปีนี้จะสามารถสร้างความรู้ให้นักศึกษาได้อย่างดีเลยค่ะ"

ยัยแว่นร่างท้วมผิวสองสีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและเต็มเปี่ยมไปด้วยมั่นใจ ซึ่งฉันที่กำลังนั่งฟังอยู่ก็ต้องเบะปากมองบนทันที เมื่อความคิดของรุ่นน้องคนนี้นั้น มันช่างน่าเบื่อไม่มีจุดเด่นอะไรเลยนอกจาก เรียน! เรียน! และก็เรียน!! ซึ่งแน่นอนปกติก็เรียนทุกวันจนสมองจะระเบิดอยู่แล้วนักศึกษาทุกคนก็คงเบื่อหน่ายไม่แพ้ฉันอย่างแน่นอน

"เนิร์ดเกิ้น!"ฉันพูดเสียงสูงพร้อมกับทำหน้าตาน่าหมั่นไส้

"เอ่อ...งั้นผมจะจดไว้ก่อนละกันนะครับ ท่านอื่นล่ะครับ อยากจะเสนออะไร"ประธานสภาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคือง

"ไอเดียงานที่อยู่ในสมองอันเฉียบแหลมของผมมันบอกไว้แบบนี้ครับ งานเลี้ยงปีนี้ผมคิดว่าควรจะจัดในตรีม แอลกอฮอล์คือพระเจ้า ครับ ฮั่นแน่! สงสัยกันแล้วล่ะสิว่าคืออะไร ในหัวผมคิดไว้ว่าเราจะให้น้องๆปีหนึ่งที่พึ่งเข้ามาใหม่ใส่ชุดเซ็กซี่ เซ็กซี่~ แล้วขึ้นไปเต้นยั่วเอาเหล้าราดตัวให้รุ่นพี่ดูแบบนี้จะเป็นการสานสัมพันธ์ได้แสนแนบแน่นเลยทีเดียว กิวกิ๊ว~"

"ต่ำสถุลสิ้นดี! ในหัวคิดได้แค่นี้หรอ"

"นี่พี่ดาริน ทำไมต้องคอยพูดขัดตลอดเลย ถ้าเก่งจริงก็เสนอมาสิ"

"ดารินมีไอเดียดีๆไหม"

"หึ! มีสิ"

"..."

"ไอเดียของฉันก็คือ ปาร์ตี้ที่แสนหวานในวันวานที่ไม่มีวันลืม ถึงชื่อมันจะสะอิดสะเอียนนิดหน่อยแต่ฟังก่อนเนื่องจากมหาวิทยาลัยของเราเปิดกว้างเหมือนกับมหาลัยต่างชาติจึงสามารถที่จะดื่มแอลกอฮอล์ได้ไม่มีขีดจำกัด ดังนั้นเราไม่ต้องใช้ไอเดียต่ำสถุลแบบไอ้เนี่ยเสนอหรอก"

"ส่วนเรื่องความรู้นั้น มหาวิทยาลัยของเราก็เรียนหนักจนไม่มีเวลาพัก ปีที่แล้วนักศึกษาชายก็เขวี้ยงขวดใส่หัววิทยากรจนเข้าโรงบาลไปแล้ว ไม่เข็ดหรือไงยังจึงคิดไอเดียนี้ขึ้นมาอีก! ก็พูดอยู่ปาวๆว่าปาร์ตี้ ปาร์ตี้! ดังนั้นไอเดียของฉันก็คือให้นักศึกษาจับคู่กับ เพื่อน พี่ น้อง หรือคนรักก็ได้แต่ขอให้เป็นคู่ มหาวิทยาลัยของเรามีทั้งหมดสิบห้าอาคารเราจะใช้แค่สี่อาคาร ในแต่ละอาคารจะมีหนึ่งด่านให้เหล่าคนมีคู่ทั้งหลายแข่งขันกันชิงเงินรางวัลถึงหกหลัก"

"เกมแบบนี้ต้องถึงเนื้อถึงตัวกันเยอะแน่ๆ ฉันคนหนึ่งแหละไม่เล่น"

"ฐานที่เราสร้างขึ้นจะสอดแทรกการป้องกันเรื่องโรคติดต่อทางเพศและการป้องกันการตั้งครรภ์ด้วย เพื่อเสริมความรู้แบบที่เธอต้องการไง สำหรับคนที่ไม่เล่นเราจะมีปาร์ตี้ขนาดใหญ่เหมือนยกผับมาไว้ที่นี่ มีดีเจที่ฮอตฮิตระดับประเทศมารีมิกซ์เพลงให้เต้น มีขนมนมเนยและเครื่องดื่มไม่อั้น และคนที่ตกรอบก็สามารถกลับไปแดนซ์ต่อที่ผับได้ แบบนี้สิถึงจะคลายเคลียด"

"ถ้านักศึกษาไปทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงให้มหาลัยเราเสื่อมเสียล่ะ จะทำยังไง"

"หึ ใครกล้าซั่มกันในขณะที่คนเยอะแยะแบบนี้ก็เชิญ แต่ถ้าไปซั่มกันนอกมหาลัยมันก็เรื่องของเขา โตๆกันแล้วอย่าเสือกเลยดีกว่า"

"ง..งั้นผมเอาไอเดียนี้เลยละกันนะครับดูเข้าท่าที่สุดแล้ว"

16:45 น.

ฉันกลับเข้ามาห้องเรียนเพื่อมาดักพบพี่แดนเพื่อจะตกลงอะไรกันบางอย่างและก็พบว่าเขานั้นนอนหลับอยู่ ฉันหย่นก้นลงเก้าอี้ข้างๆเขานั่งจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลานานนับเกือบชั่วโมงหลังจากที่เลิกประชุมตั้งแต่สี่โมงเย็น เขากำลังหลับตาพริ้มนอนอย่างสบายใจมีเสียงกรนออกมาจากลำคอเล็กน้อยเพราะเหตุนี้ฉันถึงไม่อยากปลุกเขา กลัวว่าจะไปรบกวนเวลาพักผ่อน แต่ก็ไม่คิดว่าจะนอนนานขนาดนี้

ใบหน้าหล่อคมคิ้วดกดำหนาจมูกโด่งมีสัน ริมฝีปากหนาได้รูปมีสีชมพูระรื่นเหมือนถูกเคลือบไว้ด้วยลิปสติกสีชมพูยังไงอย่างนั้น พอมองดูแล้วคนตรงหน้าที่กำลังนอนหลับน้ำลายยืดอยู่ ก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย ฉันยอมรับนะว่าตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเห็นใครหล่อได้เทียบเท่าผู้ชายคนนี้มาก่อนถึงแม้ว่าฉันจะออกเดทกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าก็เถอะ บรื๊อ!! อีดารินมึงคิดอะไรของมึงวะ!!

พั๊วะ!

ฉันฟาดมือบางลงบนศีรษะของเขาเต็มแรง ส่วนคนที่กำลังนอนหลับสบายอยู่นั้น สะดุ้งโหยงขึ้นมาพร้อมกับอุทานเสียงหลงออกมาด้วยความเจ็บ

"โอ๊ย! ใครตบหัวกูวะ!" พี่แดนเงยหน้าขึ้น สายตาเพ่งมองกระดานอย่างรวดเร็วพร้อมกับถามด้วยเสียงที่ห้าวดุดัน

"ฉันเอง"พี่แดนหันขวับมาหาฉันคอแทบเคล็ดชักสีหน้าดุดันดวงตาแข็งกร้าวเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ซึ่งฉันก็ไม่เคยกลัวอยู่แล้วต่อให้เขามองฉันแบบนี้จนตาถลนฉันก็ไม่กลัว

"กล้าดียังไงมาตบหัวฉัน ฉันเป็นเพื่อนเล่นเธอหรือไง!"เขาตะคอกเสียงดังใส่หน้าฉัน แต่คนมารยาทงามที่แสนใจเย็นเหมือนกับนางเอกแบบฉันก็เอ่ยเสียงหวาน(ประชด)ออกไปว่า

"เป็นเพื่อนก็ได้นะไม่ติด พี่อยากเป็นเพื่อนกับฉันไหมล่ะ?"

พรึ่บ!

คนตรงหน้าฉันยืนขึ้นพร้อมกับโน้มหน้าเข้ามาหาฉันใกล้ๆ พ่นลมหายใจหอมกรุ่นรดใบหน้าฉัน ด้วยแววตาวาบวับหยาดเยิ้มเหมือนอยากจะกลืนกินฉันไปทั้งตัวอย่างนั้นแหละ จึงทำให้ความร้อนแผ่ซ่านขึ้นไปกองอยู่ที่แก้มทั้งสองข้างจนหน้าแดงเหมือนตูดลิง

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน

"อยากเป็นผัวมากกว่า"

"อ..ไอ้โรคจิต สมองไหลลงไปกองอยู่ไข่แล้วหรือไงถึงพูดจาแบบนี้ฮ้า!" ฉันพูดตะกุกตะกักตะคอกเสียงดังก่อนที่จะเบือนหน้าหนีเขาเพราะไม่อยากมองสายตาที่สื่อถึงความหื่นกระหายในกามแบบนั้น

"หึ!" สิ้นคำว่า หึ คำเดียว เขาก็นั่งลงดังเดิม ก่อนที่จะฟุบหน้าลงนอนต่อ

"นี่! ยังจะนอนต่ออีกลุกขึ้นมาคุยกับฉันก่อนเซ๊!!"

"รำคาญ!"

"รำคาญก็ต้องคุยกันก่อน!"

"ทำไมฉันต้องคุยกับเธอด้วยมิทราบ!"

"เพราะฉันคือคนที่พ่อของพี่สั่งมาให้ตรวจสอบการเรียนของพี่ทั้งหมด!"

"หมายความว่า?" คำพูดนี้มันได้ผล สุดท้ายเขาก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย

"ก็หมายความว่า งานทุกงานที่พี่ทำ การบ้านทุกวิชาที่พี่เรียน ก่อนที่จะส่งให้อาจารย์ตรวจ พี่ต้องเอามาให้ฉันดูก่อน เพราะถ้าพี่ทำงานที่อาจารย์สั่งไม่ถูกก็จะไม่จบนะสิ"

"หึ ปิ๊งฉันก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องเอาเรื่องเรียนมาเป็นข้ออ้าง มุกนี้มีคนใช้กับฉันเยอะแล้ว"

"คนสมองกลวง โง่เง่า เบาปัญญา แบบพี่ใครจะไปชอบลงวะ หลงตัวเอง!"

"เธอนี่มันปากหมาใช้ได้เลยนะ ออกไปจากห้องนี้ได้แล้ว ก่อนที่จะได้ร้องครวญครางออกมาเป็นชื่อฉัน"

"หึ! ฉันไม่กลัวพี่หรอก"

"ไม่กลัวงั้นหรอ?" พี่แดนยืนขึ้นอีกครั้งด้วยแววตาแข็งกร้าวเต็มไปด้วยเพลิงโทสะที่ลุกโชนในดวงตาสีน้ำตาลเข้มเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงอาฆาต ฉันนั่งมองเขาแววตาหวาดกลัวเล็กน้อย กลัวว่าเขาจะต่อยฉันที่ปากดีเพราะจริงๆแล้ว ฉันมันก็ เก่งแต่ปาก กากการกระทำ ไม่น่าไปปากดีเลยอีดารินเอ๊ย! โดนซ้อมแน่ๆมึง!!

"อื้อ!"

และแล้วเขาก็ทำสิ่งที่ไม่คาดคิดเมื่อพี่แดนคนโรคจิตนั้น ก้มลงมามอบจูบแสนหนักหน่วงให้กับฉัน บดขยี้ริมฝีปากบางรุนแรง มือทั้งสองข้างก็เอื้อมมากดไหล่ฉันไว้ ไม่ให้ขยับไปไหน ฉันพยายามดิ้นให้หลุดออกจากห้วงอันเร่าร้อนนี้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะหลุดออกไปได้จนตอนนี้ปากฉันชายิบๆแล้ว

ถึงนี่จะไม่ใช่จูบแรกของฉัน แต่ก็เป็นจูบที่ใช้คำว่า จูบ ได้เต็มปากเลย ปกติฉันเคยแต่ จุ๊บ เหมือนวันนั้นที่ฉันจุ๊บเขาที่คลับและไม่เก็บไปคิดอะไร แต่นี่มันเกินไปแล้วหนูรับไม่ได้!! ตายแปล๊บ~

"กรี๊ด!! ไอ้บ้า อี๊!!"เมื่อเขาละออกจากปากของฉัน ฉันก็กรีดร้องขึ้นมาลั่นอาคารก่อน ที่จะรีบเพ่นหนีออกมาจากตรงนั้นถ้าขืนยังอยู่มีหวังถูกข่มขืนเป็นแน่!!

"นึกว่าจะแน่!!"

@คอนโดxxx

ดินแดนเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อเธอบอกว่าจะเข้ามาจัดการ การเรียนของเขา เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาให้เพื่อนสนิทฟังโดยปิดบัง ยกเว้นเรื่องที่เขานั้นขโมยจูบเธอเพราะถ้าขืนบอกไป เมฆ ที่ตอนนี้เป็นอาจารย์ฝึกสอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยคงมองเธอด้วยสายตาแปลกเป็นแน่

"เรื่องจริงหรอ?"บาส

"ไม่รู้"ดินแดน

"กูว่าจริง"เมฆ

"หึ ยัยเด็กนั่นอาจจะใช้แผนนี้เข้าหาฉันก็ได้"ดินแดน

"วุ๊ร์! ดูหน้าน้องด้วยก่อนจะพูด ทำหน้าเหมือนเหม็นขี้ขนาดนั้นยังมีหน้ามาบอกว่าน้องชอบมึงอีก"เมฆ

"ฟังพวกมึงสองคนพูดแล้วเด็กคนนี้น่าจะแสบน่าดู"บาส

"แสบยังไม่พอ ปากหมาด้วย สี่โมงเย็นที่ผ่านมาด่ากูจนหูชา"ดินแดนเอ่ยออกมาเสียงทุ้มพร้อมกับส่ายหน้าให้กับฝีปากของดารินที่สรรหาคำพูดที่แปลกใหม่ออกมาด่าเขาไม่เคยซ้ำกันเลยสักครั้งจนหูชา

"ฮ่าๆๆ กูชักอยากจะไปขอเป็นศิษย์แล้วน่ะสิ มีวิชาอันใดทำไมปราบเสืออย่างมึงได้"เมฆ

"แค่นี้ก็เรียกปราบแล้วหรอวะไอ้เมฆ ดูเหมือนว่ามึงจะไม่รู้จักไอ้แดนเลยนะ"บาสเอ่ยน้ำเสียงเย็นเยียบดวงตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเจ้าเล่ห์เพ่งของดินแดนอย่างรู้ใจ

"เออ! กูพูดไปงั้นแหละเอ็นดูน้องเขาน่ะ แต่ถ้ามึงได้น้องเป็นเมียวันไหนล่ะก็อย่าทำแรงนะเว้ย สงสาร!!"เมฆ

"หึ พยศแบบนี้ต้องจัดให้หนักถ้าได้จริงๆฉันจะเอาแบบไม่ลืมหูลืมตาเลย"ดินแดน

"กูนี่อยากเกิดเป็นกระเxี้ยวมึงเลยว่ะ"เมฆ

"ให้กูสนองให้ไหมล่ะ วันนี้พกมีดผ่าตัดมาด้วย"บาส

"มึงอยากเลิกเป็นหมอ แล้วเปลี่ยนมาเป็นฆาตกรแล้วว่างั้น?"เมฆ

"กูก็นึกว่ามึงอยากตายแล้วเกิดใหม่"เมฆ

"เลิกเถียงกันสักที พวกมึงสองคนกลับไปได้แล้วกูจะนอน!!"

"เออๆ ไล่จังเลยนะไปไอ้บาสกลับ!!" จากนั้นเขาก็ทิ้งตัวลงนอนโซฟาอย่างสบายใจเมื่อร่างทั้งสองของเพื่อนได้เดินออกไปจากตรงนี้แล้ว

ดินแดนหลับตาลงฟังเสียงของเครื่องปรับอากาศทำงานไปพลางๆและภาพของผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา เขาคิดถึงเรื่องที่เจอเธอครั้งแรกในห้องน้ำ เรื่องที่เธอขโมยจูบเขาที่คลับ และสุดท้ายป้ายแดงก็คือเรื่องที่เขาขโมยจูบเธอคืน เรื่องทั้งหมดที่แล่นเข้ามาในหัวนั้น ไม่สามารถที่จะห้ามรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าได้เลย

"หึ ดาริน ยัยเด็กแสบ"

_______________________________

อ๊าย!!! เขาจูบกันค่ะทุกคน????????????