CHAPTER 3

“จอดตรงหน้าหอเลย”

BM คันหรูทำตามคำสั่งอย่างว่าง่ายไม่มีคำบ่นสักประโยคเล็ดลอดออกมาให้รูหูของฉันระคายเคืองถึงแม้ก่อนหน้าจะโดนฝ่ามือเล็กฟาดศีรษะไปหยกๆ ก็ตาม ไอ้กุนมันไม่ได้เมาแค่อยากตอแหลแกล้งฉันก็เท่านั้นไม่อย่างงั้นใครจะให้ขับรถมาฉันยังไม่อยากตาย

“เดี๋ยว”

“อะไรของแกอีก” ไอ้กุนไม่ว่าเปล่ามันกับปล่อยมือจากพวงมาลัยมายึดสายเบลท์ที่คาดกายฉันไว้เพื่อไม่ให้ฉันปลดออกดูความกวนตีนดูสิ “ปล่อยฉันจะลง”

“เห็นฉันนอนกับผู้หญิงคนอื่นจำเป็นต้องทำแบบนั้น?”

ไม่พอใจ?

ถึงกับโกรธ?

เหอะ...

“มันน้อยไป”

มันรู้ดีว่าฉันหมายถึงอะไรคำตอบที่แทบไม่ต้องเดาด้วยซ้ำ นัยน์ตาสีนิลหรี่ลงเหมือนการจับผิดก่อนที่ใบหน้าหล่อจะจู่โจมเข้ามาในระยะประชิดกับใบหน้าฉันจนฉันถอยใบหน้าตัวเองแทบไม่ทันถึงแบบนั้นไอ้กุนก็ยังหน้าด้านหน้าทนโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้อีกลมหายใจแผ่วเบาผสมกับกลิ่นของแอลกอฮอล์คุกกรุ่นตีรวนให้ได้กลิ่นเป็นระยะๆมันไม่ได้ฉุนมากจากการดื่มแต่เป็นกลิ่นฉุนจากการที่ฉันราดเบียร์ลงบนตัวของมันต่างหาก

“น้อยไป?”

เสียงทุ้มถามฉันขึ้นในขณะที่ตัวมันค่อยๆ ขยับเพราะปลดสายเบลท์เรียบร้อยจึงสามารถโน้มลำตัวเข้ามาหาฉันได้อย่างง่ายดาย

“ใช่น้อยไป แกคงรู้ถ้ามากกว่านี้คนอย่างไอ้ปลาก็ทำได้”

ไม่กวนประสาท

ไม่พูดเข้าข้างตัวเอง

ไม่พูดจาข่มขู่แต่ฉันพูดจริง

“นี่ขนาดน้อยไป... ทำเหมือนกับจับได้ว่าผัวหนีไปมีกิ๊ก”

“ไอ้กุน!”

มันคิดได้ยังไงกับไอ้ความคิดบ้าๆ เหล่านี้ โอ้ย! เข้าข้างตัวเองชัดๆ ไม่เห็นจะหล่อเลิศอะไรนักแค่เพียงมีผู้หญิงเข้ามาหาหลายคนในวันเดียวก็เท่านั้น

“หรือมันไม่จริง?”

มันย้อนฉันพร้อมกับการยักคิ้วเหมือนอยากท้าทายอำนาจมืด

“ไม่จริงเพราะฉันไม่มีผัว แกก็ไม่ใช่ผัวฉันด้วย!”

มันหลงตัวเองขนาดนี้ได้ไงวะจะบ้าตาย ฉันใช้มือผลักหน้าอกมันห่างออกจากตัวอย่างรวดเร็วก่อนจะตะคอกลั่นรถฉันรู้ดีว่าด้านนอกไม่มีใครได้ยินการสนทนาระหว่างเราสองคนแน่เพราะรถไม่ได้ดับเครื่องไม่ปลดล็อคอีกทั้งยังเปิดไฟสูงส่องสว่างกวนประสาทคนอื่นให้เขาสาปแช่ง

“บอกม๊าไหมล่ะ?”

“อย่า...” เป็นเสียงที่ฉันพยายามสะกดกลั้นเค้นให้มันเล็ดลอดออกมาจากปาก “กวนประสาทฉันไอ้กุน!”

“ก็แค่นี้”

“เฮ้ย! นะ”

ก็จะแค่นี้นั้นแหละถ้ามันไม่ได้โน้มตัวเข้ามาอีกครั้งแบบรวดเร็วจู่โจมกว่าครั้งก่อนลมหายใจอุ่นๆ หายใจรดกับใบหูข้างซ้ายของฉันหลายครั้งถึงจะดีดดิ้นเพียงไหนก็เท่านั้นเมื่อมือทั้งสองถูกล็อคด้วยมือใหญ่ของมันทั้งสองข้าง

“ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้”

“ยิ่งสั่งก็เหมือนยิ่งยุเธอน่าจะรู้ดีปลา”

“…”

ความเงียบงันเข้ามาเมื่อฉันตัวแข็งทื่อไม่กล้าพูดหรือกล้าขยับตัวจะเลือกทำทางไหนมันก็เสียเปรียบทั้งสองทาง รู้ไหมว่าถ้าฉันขยับตัวหน้าอกก็จะเบียดกับแผ่นอกใหญ่ของไอ้กุนที่มันแนบอยู่ถึงจะยังมีระยะห่างนิดๆ ก็เถอะแต่ถ้าจะให้พูดก็เหมือนเป็นการสั่งให้มันทำอะไรมากกว่านี้ ให้มันได้แบบนี้สิวะ!

“ไม่นึกว่าเธอจะกลัวฉันด้วยเงียบเชียว?” ใบหน้าไอ้กุนหันข้างมาพูดกับฉันในระยะที่ยังเรียกว่าล่อแหลมไม่ปลอดภัยเพราะริมฝีปากได้รูปยังคลอเคลียตรงบริเวณแก้มฉันรู้สึกได้ “จะเก่งจะกล้ามากเพียงไหนก็หยุดได้เมื่อโดน... ”

“แกพูดดีๆ”

“โดนประชิดตัวจริงมั้ยปลา?”

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

ไม่ทันที่ฉันจะทันตอบเสียงเคาะกระจกรถข้างฉันก็ดังขึ้นเพียงแต่ว่าไม่สามารถหันไปดูได้ว่าเป็นฝีมือใครใบหน้าของไอ้กุนมันอยู่ฝั่งนั้นพอดีและแล้วมือฉันที่ถูกล็อคก็ถูกปล่อยเป็นอิสระข้างซ้ายไม่นานเสียงเลื่อนกระจกรถก็ดังขึ้น

“ไง”

“อ้าวเฮียกุน หวัดดีครับ”ได้ยินเสียงนี้ฉันก็รีบหันหน้าไปตามเสียงทันทีก็พบว่าเป็นไอ้ปุณน้องชายแก่แดดแท้ๆ ที่คลอดท้องเดียวกันมากำลังส่งยิ้มล้อเลียนมาทางฉัน รอยยิ้มพวกนั้นมันแสดงให้ฉันรับรู้ว่าชาตินี้จะไม่มีทางจางหายไปเด็ดขาดเพราะจะมีการล้อเรื่อยๆ “หวัดดีเจ๊ปลา สวีทมากเลยน๊า”

“แกเงียบไปเลยไอ้ปุณ!” ใช่น้องฉันจริงๆ ใช่ไหมเห็นพี่สาวตกอยู่สถานการณ์แบบนี้ต้องรีบช่วยดิไม่ใช่ยืนกอดอกแซวพร้อมกับยิ้มหวาน นาทีต่อมาฉันก็ผลักร่างใหญ่ของไอ้กุนไปจากตัวซึ่งมันก็ยอมโดยดีเสร็จแล้วก็หันหน้ามาหาน้องชายตัวเองต่อก็พบว่ามันหันไปคุยกับคนที่พึ่งลงจากรถไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ “ไอ้ปุณ”

“ดูฝีมือเจ๊คนสวยของปุณดิ เอาเบียร์ราดตัวเฮียเหม็นหมดหอก็อยู่ไกลอีกอยากอาบน้ำจะแย่”

“เล่นแรงนะเจ๊ปลา” สายตาของน้องชายตัวเองจับจ้องฉันเขม็งทั้งที่สายตานั้นมันควรจะใช้กับผู้ชายอีกคนยืนข้างตัวซึ่งไม่ใช่เจ๊คนนี้ ตกลงไอ้ปุณเป็นน้องใครกันแน่ทำไมถึงได้เข้าข้างคนอื่น “ดูดิเฮียกุนเหม็นยิ่งกว่าตกบ่อส้วมอีก”

“โคตรเหม็นเลยเนาะปุณเนาะ”

เออออกันเข้าไปเข้าข้างกันเข้าไปอย่าให้ต้องได้เข้าไปจัดการเองไอ้ปลาคนนี้จะเอาหัวชนกันให้ดู

“ไม่ใช่เรื่องของฉันจบไหม”

อยากท้าท้ายเองจุดจบมันก็ควรเป็นแบบนี้ไม่ใช่นัยน์ตาสีน้ำตาลกวาดมองคนตัวสูงตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก็ยังเห็นว่าอยู่ดีมีสุขไม่สึกหรอตรงไหนติดเพียงแค่กลิ่น

กลิ่นเบียร์แรงไม่เกี่ยวกันฉัน

“แล้วถ้าป๊าม๊ารู้ว่าเจ๊ทำเฮียกุนมันจะจบไหมล่ะ?” จบประโยคมันก็หันไปยักคิ้วกับไอ้กุนอย่างรู้กัน