ตอนที่ 16 เผชิญหน้า

EP 16

20:00 AM.

"โธ่เว้ย!...เสียอีกแล้วหรอว่ะ!!" อังเดรสบถออกมาอย่างเหลืออด...เมื่อเปิดไพ่ใบสุดท้ายก่อนจะฟาดลงอย่างแรง...จนคนทั้งโต๊ะต่างตกใจกับการกระทำของเขา

"จ่ายมาครับคุณอังเดร.."

"ขอค้างไว้ก่อนก็แล้วกัน...ตาหน้าไพ่เข้าแน่"

"คุณค้างผมมาหลายตาแล้วนะ...ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายก็เลิกเล่นเถอะครับ" ชายวัยกลางคนในวงไพ่พูดขึ้น..เขาหงุดหงิดที่อังเดรไม่ยอมจ่ายทั้งที่เขาเองก็ชนะมาหลายตาแล้วอีกทั้งคนอื่นๆที่ร่วมโต๊ะด้วยต่างก็ควักเงินออกมาไม่อิดออด...

"พูดงี้ก็สวยดิว่ะ.." ยิ่งเล่นเสีย...อังเดรก็ยิ่งหัวร้อนมือหนาคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อเหมือนจะมีเรื่องกันแต่การ์ดก็เข้ามาห้ามไว้ซะก่อน

"กรุณาเคารพลูกค้าคนอื่นๆด้วยนะครับ..ถ้ามีปัญหากันก็ช่วยไปเคลียข้างนอก"

"มีเรื่องอะไรกัน?" เสียงของคนมาไหม่ทำให้อังเดรมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง...นั้นก็คือดริวที่สวมบทบาทเป็นเจ้ามือสับไพ่...แต่ที่แท้จริงแล้วมันคือแผนของเพลิงที่ส่งมือขวามาจัดการผีพนันอย่างอังเดร....

"คุณมาก็ดีแล้ว...คุณควรจัดการกับคนที่มาเล่นแล้วไม่มีปัญญาจ่ายนะ...ไม่ใช่แค่ครั้งแรกมันหลายครั้งแล้วก่อนที่ผมจะหมดความอดทนและเลิกเข้าคาสิโนแห่งนี้"

"เดี๋ยวผมเครียให้ครับ" ดริวเดินไปประจันหน้ากับอังเดร...จนการ์ดที่เข้าไปจับตัวเขาไว้ยอมปล่อยเมื่อชายหนุ่มออกคำสั่งทางสายตา "เชิญคุณอังเดรตามผมมาด้วยครับ..." สิ้นเสียงดริวก็เดินนำออกมา...ตามมาด้วยร่างของอังเดรที่เดินตามมาติดๆ..

"คุณจะพาผมไปกู้เงินอีกใช่ไหม...คราวนี้ผมขอซักห้าล้าน"

"ช่วยเงียบปากของคุณด้วย"

"ของเก่าผมจะรีบหามาคืนให้เร็วที่สุด.."

"ไว้คุยกับคุณเพลิงดีกว่านะ...เชิญ" ดริวผายมือเชิญอังเดรเข้าไปในห้อง...เขาเดินเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัวชั้นสองของคาสิโน...โทนสีห้องออกโทนมืดๆ...ที่โต๊ะทำงานมีร่างของเพลิงที่นั้งไขว่ห้างอยู่...มือหนาสอดประสานกันที่ท้ายทอยแผ่นหลังเอนไปกับผนักเก้าอี้ด้วยท่าทางสบายๆ...แต่ทวากลับน่ากลัวกับคนที่พบเห็น รอบๆห้องมีการ์ดชุดดำยืนนิ่งเป็นหุ่นยนต์อยู่....

"....พร้อมจ่ายมั้ย?" เพลิงเอ่ยถามด้วยนํ้าเสียงเรียบนิ่ง...ทำให้อังเดรเกิดอาการหวั่นๆ...หนี้ตั้งห้าสิบล้านทั้งต้นทั้งดอกสะสมกันมาหลายเดือนมันไม่ใช่น้อยๆ...แถมตอนนี้บริษัทก็กำลังจะล้มละลายอยู่ร่อมร่อ...ความคิดหลากหลายอย่างตีวนในสมอง...จะยอมให้เพลิงยึดบริษัทไปงั้นหรอ...แต่มันก็คือสมบัติของเขา...เขารักมันเท่าชีวิต...หากไม่จ่ายแล้วจะไปหาเงินมาจากไหนตั้งห้าสิบล้านในเวลาไม่ถึงอาทิตย์...

"ผมขอเวลาอีก..."

"โอกาสของนายมันหมดแล้ว.." เพลิงตัดบทขึ้นมาทันที....เขาเบื่อที่จะต้องทนฟังคำแก้ตัวเพื่อยื้อเวลาต่อให้อีกสิบชาติยังไงอังเดรก็ไม่มีปัญญาหามาจ่ายเพราะทุกอย่างมันถูกเขากำหนดไว้หมดแล้ว...และเพลิงเองก็รู้ดีว่าอังเดรนั้นรักบริษัทแห่งนี้มากแค่ไหน...

"ที่จริงแค่บริษัทที่กำลังจะล้มละลายแบบนั้นฉันว่ามันไม่คุ้มกับเงินห้าสิบล้านเลยนะ...เอามาก็ไม่รู้จะทำอะไร...เว้นซะแต่...ทุบทิ้ง" นํ้าเสียงเยือกเย็นของคนตรงหน้าทำให้คนฟังใบหน้าซีดเผือก...ทั้งที่มันกำลังจะล้มละลายแต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมายุ้งวุ่นวายกับมัน...

"คุณเพลิง...ผมขอร้องคุณจะยึดบริษัทผมก็ได้แต่อย่าทำอะไรมันเลยนะ..."

"เอาอะไรมาแลกล่ะ?"

"....."

"บริษัทห่วยแตกแบบนี้...ปล่อยไว้ก็รกพื้นที่เปล่าๆ"

"ผมแลกได้ทุกอย่าง...ขะ...ขออย่างเดียวอย่าพังบริษัทของผม..." เพลิงส่ายหัวเอือมระอา...เมื่ออังเดรเหมือนกำลังจะร้องให้...เขาคุกเข่าลงพื้นและยกมือที่สั่นเทาไหว้คนตรงหน้า...ซึ้งอังเดรก็ไม่รู้เอาซะเลยว่าคนที่ตัวเองกำลังยอมยกมือไหว้ขอความปราณี...คือไอ้เด็กข้างถนนแฟนเก่าลูกสาวตัวเอง..

"น่าคิดนะ...แต่ตอนนี้คงต้องเก็บดอกเบี้ยซะก่อน" ร่างหนาลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินเข้ามาหาร่างของอังเดรอย่างเชื่องช้า...เพลิงพิงร่างตัวเองที่ขอบโต๊ะพร้อกับกอดอกมอง..

"หนึ่งหรือสอง...เลือกมา"

"คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ.."

ผลั๊วะ ! ฝ่าเท้าที่อยู่ไกล้ๆร่างอังเดรตวัดเข้าที่ใต้คางจนเขากระเด็นถอยหลัง...มุมปากมีเลือดไหลกระซิบออก..อังเดรยกมือขึ้นกุมแผลตัวเองพร้อมกับกัดฟันแน่น...อยากลุกขึ้นสู้แต่ตอนนี้ตัวเองก็เหมือนทาสดีๆนี้เอง..

"ฉันถามนาย...ไม่ได้ให้ยอกย้อน"

"....ผมไม่เลือกอะไรทั้งนั้น"

"โอเค...งั้นฉันเลือกให้สองก็แล้วกัน" เพลิงส่งสายตาไปยังกาดหลังห้องก่อนที่ชายหนุ่มสองคนจะหยิบเครื่องอะไรบางอย่างออกมา อังเดรที่มองตามทุกการกระทำเบิกตากว้างเมื่อเห็นอุปกรณ์อะไรบางอย่างที่มีใบมีดอยู่ด้วยมาอยู่ในมือของเพลิง...พร้อมรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม

"คะ...คุณจะทำอะไร"

"เก็บดอกเบี้ยไง.."

"คุณเพลิง...ผมขะ...ขอร้อง...ผมยอมคุณทุกอย่างแล้ว...อย่าทำอะไรผมเลย"

"นายจะยอมหรือไม่ยอมยังไงบริษัทห่วยแตกของนายก็ต้องโดนยึดอยู่ดี...เพราะนี้คือการเก็บดอกเบี้ย..เข้าใจที่พูดใช่มั้ย?" เพลิงเดินเข้าไปหาอังเดรที่กลัวจนสติแตก...แขนทั้งสองข้างมีการ์ดจับเอาไว้แน่นไม่ให้กระดิกได้แม้แต่ปลายนิ้ว...ก่อนที่เครื่องตัดนิ้วจะค่อยๆสอดเข้าไปที่ปลายนิ้วก้อยของอังเดร...

"กรี๊ดดดดดดดด...!" แต่ทวาเสียงกรีดร้องของใครบางคนที่เปิดประตูเข้ามาพอดี...ทำให้เพลิงหยุดชะงักและมองไปที่ต้นเสียง...ก็ปรากฏร่างของทิชา...ชายหนุ่มหยุดการกระทำไว้ตรงนั้นและรีบเดินไปหาทิชาทันที..

"พะ...พี่เพลิงจะทำอะไรคะ"

หมับ ! มือหนาคว้าหมับเข้าที่ข้อมือผู้เป็นน้องเพลิงลากทิชาลงมายังชั้นล่าง...และมุ้งหน้ามาที่รถส่วนตัวก่อนจะยัดร่างเล็กเข้าไป...

"ทิชามาที่นี้ทำไม...แล้วใครอนุญาติให้มาพี่เคยบอกกี่ครั้งแล้ว"

"ทิชาขอโทษค่ะ...ทิชาแค่อยากมาหาพี่เพลิง"

"แล้วมีเรื่องอะไร?"

"...ไม่เอาดีกว่า...ทิชาไม่อยากให้พี่เพลิงมาคิดหนักเรื่องของทิชาอีกคน..ขอโทษนะคะที่มารบกวนเวลางานของพี่เพลิง.."

"ทีหลังก็อย่าอีกที่นี้มันไม่เหมาะกับทิชา..แล้วนี้มายังไง?"

"แท็กซี่ค่ะ"

"เดี๋ยวกลับไปส่งบ้าน"

"ไม่เป็นไรค่ะ...พี่เพลิงไปทำงานต่อเถอะ"

"...." เพลิงหันไปทำสีหน้าดุๆให้น้องสาวก่อนที่ทิชาจะยอมปริปากเงียบ..ที่จริงเธอว่าจะมาปรึกษาเรื่องหัวใจนิดหน่อย...เพราะกำลังชอบใครบางคน..แต่พอเห็นแบบนี้แล้วเธอกลัวพี่ชายเธอตามไปเก็บคนที่เธอชอบก่อนหน่ะสิ...ขี้หวงเป็นบ้า...เมื่อกี้ก็เกือบจะตัดนิ้วคนสดๆ...คิดไปคิดมาทำไมพี่ชายเธอถึงได้โหดขัดกับหน้าตาขี้เล่นหล่อๆนั้นจังนะ...?

ตลอดเวลาการนั้งรถกลับมาบ้าน..เด็กสาวก็นึกอยู่ในใจว่าจะไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับเพลิงเด็ดขาด...เรื่องที่เธอชอบ..เดรค..วันนี้ก็เกือบจะต่อยกันไปแล้ว..

"ทิชา.."

"...."

"ได้ยินพี่ไหม?"

"คะ?...ถะ...ถึงแล้วหรอ" ดวงตากลมโตมองเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่..ก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆไปให้สายตาจับผิดของเพลิงก่อนที่เธอจะโบกมือลาแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไปทันที..เมื่อลับร่างน้องสาวเพลิงก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก่อนจะกดเข้าไปอ่านคอมเม้นท์ในข่าว...ที่รุมด่าเธอเต็ม

"คุณหนูถังแตกนี้หว่า...ไม่คิดว่าเคยมีลูกมาก่อน"

"เห็นหน้าสวยๆแต่ใจสกปรกว่ะ...มีแล้วทำไมไม่รับผิดชอบ???"

"เห็นแรงๆแบบนี้คิดไว้แล้วไม่มีผิด...ขั้วผู้ชายไปทั่ว"

"หรือที่จริงแอปคุณหนู...ครอบครัวล้มละลายมานานแล้ว"

และอีกมากมาย...ที่พูดถึงเรื่องที่เธอทำแท้ง...และตกอับ...เพลิงกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจก่อนจะเคลื่อนรถออกมาจากตัวคฤหาสน์เพื่อไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง...นั้นก็คือศาลาริมบึงในสวนสาธาระณะ...

เวลาผ่านไปไม่นานเพลิงก็ขับมาถึงยังจุดมุ้งหมาย..

ตึก...ตึก...ตึก..ตึก..เสียงฝีท้าวกระทบกับพื้นไม้เก่าๆ...พร้อมกับสายตาที่ไปสะดุดกับร่างของใครบางคนที่นั้งหันหลังให้...เรือนผมถูกก้อเป็นมวยหลวมๆที่ใบหูมีหูฟังเสียบอยู่ศรีษะเอนไปกับเสา...แม้จะเห็นกันแค่เพียงข้างหลังแต่ชายหนุ่มก็รู้ดีว่าเธอคือใคร..

เพลิงกอดอกมองเธอพร้อมกับใช้ปลายเท้าเขี่ยที่มือเรียวสองสามครั้งเพื่อเรียกคนที่กำลังนั้งเหม่อ...ส่งผลให้เอิงเอยที่กำลังอยู่กับตัวเองพร้อมเสียงเพลงค่อยๆถอดหูฟังออกแล้วหันกลับไปมองสายตาเลื่อนขึ้นสูงเรื่อยๆจนไปสะดุดเข้ากับใบหน้าของเพลิง...

"ไง.."

"...." เธอขบกรามแน่นแล้วเตรียมตัวจะลุกขึ้นเดินหนี..แต่กลับโดนมือหนารั้งตัวไว้ด้วยอ้อมกอดซะก่อน..

"เดินหนีผัวแบบนี้...ไม่น่ารักเลยนะ"

.

.

.

จะเลวหรือกวนตีนก่อน....สรุปพี่มันมาพร้อมกับความเลวและความกวนบาทาพร้อมกันค่ะ55555555555555555555555555