Evil 3 เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ

มหาวิทยาลัย

“สภาพเหมือนคนไม่ได้นอนเลย” ปลาดาว หญิงสาวหน้าไม่รับแขก เธอชอบทำหน้าเหวี่ยงตลอดเวลา เหมือนกลัวคนเข้ามาทัก เธอเป็นเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ประถมจนถึงปัจจุบันเอ่ยทักพร้อมกับยื่นนมเปรี้ยวแช่เย็นมาแตะที่แก้มฉัน

“อืม เมื่อคืนดูซีรีส์ดึกไปหน่อย” เพราะเป็นคนชอบดูซีรีส์จึงหยิบยกเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้าง ซึ่งห่างจากเหตุการณ์เมื่อคืนมาก

“ขยันทรมานตัวเองเนอะ” เสียงของฟาง สาวหมวยหน้าตาจิ้มลิ้ม เพื่อนสนิทที่รู้จักกันตอนประถมเช่นกัน เธอวางแซนวิชหนึ่งกล่องตรงหน้าฉัน ฟางเป็นผู้หญิงที่ไม่อินกับละคร ซีรีส์อะไรแบบนี้ เธอบอกว่ามันเสียเวลาชีวิต ช่วงที่นั่งดูซีรีส์สามารถหาเงินได้ตั้งเท่าไหร่แล้ว ฟางมาจากตระกูลร่ำรวย

ก็แค่เธอชอบหาเงิน ไม่ชอบอยู่เฉยๆ

“แล้วมึงไม่ทรมานตัวเองเลยมั้ง” เข้ม หนุ่มตี๋ ชื่อไม่ตรงปก เพื่อนผู้ชายที่สนิทกันตอนเรียนมอปลายพูดจาเหน็บแนมฟางที่บางครั้งหาเงินจนลืมนอน ทำงานจนหัวฟู มันทำเหมือนว่าถ้าไม่ทำงานนี้ให้เสร็จมันจะไม่มีเงินกินข้าว

“ไม่กินข้าวเช้าอีกแล้วเหรอ” บีช เจ้าของใบหน้าคมเข้ม คนนี้ก็เพื่อนที่สนิทตอนมอปลายเช่นกัน บีชหันมาถามฉัน ปล่อยให้คนอื่นเถียงกันไป

“นี่ไงข้าวเช้า” ฉันชูนมเปรี้ยวกับแซนวิชให้บีชดู

“มีข้าวไข่เจียวกินมั้ย” บีชวางกล่องข้าวตรงหน้าฉัน

“ของทอดไม่กิน ช่วงนี้ลดน้ำหนัก”

“ผอมขนาดนี้ยังจะลด”

“นิดนึง รู้สึกใส่เสื้อผ้าแล้วอึดอัด”

“ใบเฟิร์นไม่แดกกูแดกเอง” เพชร หนุ่มหน้าหวาน เพื่อนจากมอปลายเช่นกันคว้าข้าวกล่องไปกิน

“ไอ้เหี้ย กูซื้อมาฝากเฟิร์น” บีชชักสีหน้าไม่พอใจ

“ก็เฟิร์นมันไม่กิน เสียดายของกูแดกเอง” และก็นั่นแหละ เพชรจัดการเปิดข้าวกล่องหยิบช้อนตักเข้าปาก ขณะที่เคี้ยวข้าวอยู่ก็หันมาถามฉัน “มึงให้กูมั้ยเฟิร์น”

“อือ กินเถอะ กินเยอะๆ มึงจะได้ตั้งใจเรียน” เพชรเป็นเด็กติดเกม มีเงินเติมเกมแต่ไม่มีเงินกินข้าว วันนี้มันมาเรียนได้ก็ถือว่าดีมากๆ ที่มันตื่น หรือไม่มันอาจจะยังไม่นอน

“ข้าวไข่เจียวปูโคตรอร่อยเลย กินแล้วกูคงหลับฝันดี” เพชรทำหน้าฟินหลังจากที่ตักข้าวไข่เจียวเข้าปาก

“นี่สรุปแล้วมึงมาเรียนหรือมานอน” ฉันถามเพชร เพชรน่ะเป็นคนที่เวลาอยู่ เฉยๆ เป็นเหมือนคนที่ไม่มีชีวิตชีวา ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ไม่สนใจอะไรเลย แต่เวลาอยู่หน้าคอม เวลาได้เล่นเกม เขาเหมือนเป็นอีกคน หัวร้อนหัวรุนแรง โวยวายเก่ง ที่สำคัญเล่นเกมเก่งมาก

มันสนใจเกมมากกว่าสนใจเรียน แต่มันก็สอบเข้าได้ เวลาสอบปลายภาคมันก็สอบผ่านทุกรอบ แบบนี้ก็คือเก่งทุกด้านหรือเปล่านะ ก็แค่ไม่แสดงออกมาว่าตัวเองเก่ง

“ตั้งใจจะมานอน เมื่อคืนกูยังไม่ได้นอน เมื่อเช้าแม่กูเปิดประตูเข้ามาถามวันนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ กูก็เลยต้องหอบร่างพังๆ มาเรียนเพื่อให้แม่ภูมิใจสักหน่อย”

“เสียดายข้าวไข่เจียวปูกูฉิบหาย กูอุตส่าห์ซื้อมาฝากเฟิร์น”

“เพื่อนมีกันตั้งหลายคน มึงซื้อมาฝากไอ้เฟิร์นคนเดียวอะนะ”

“ก็คนอื่นแม่งหาแดกเป็น เฟิร์นมันไม่ค่อยรักตัวเอง กูเป็นห่วงเพื่อนหน่อยไม่ได้ไง”

“กูก็หาแดกไม่เป็นนะ” เพชรพูดทั้งที่ข้าวยังเต็มปาก

“ก็นี่ไง มึงก็หาแดกได้อยู่นี่ไง” บีชยังคงทำหน้าไม่พอใจ

“ขอบใจนะที่ซื้อมาฝาก เพชรกินก็เหมือนกูกินแหละน่า ได้บุญเหมือนกัน อนุโมทนาสาธุค่า”

“กวนส้นตีนนะมึง” และเพราะเล่นมุกไปแบบนี้ทำให้บีชยิ้มได้บ้าง

เพื่อนๆ ของฉันเรามาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เลือกเรียนคณะเดียวกัน เรียกได้ว่าไม่มีเพื่อนใหม่ มีแต่เพื่อนเก่าที่มาจากที่เดียวกัน เราเหมือนเป็นเซฟโซนให้กันและกัน แล้วก็เหมือนไม่ต้อนรับคนใหม่เข้ามา ก็เลยมีกันอยู่แค่นี้

แต่ก็ไม่ใช่ว่าพูดกับเพื่อนคนอื่นในคณะหรือพูดนอกคณะไม่ได้นะ ก็ยังทำความรู้จักกันได้ เพียงแค่ไม่ได้สนิทสนมเท่านั้น

13.50 น.

ตริ๊ง!

เสียงแจ้งเตือนดังในตอนที่ฉันกำลังเดินลงมาจากตึกหลังจากที่ผ่านการเรียนมาจนปวดสมอง ไอ้คนนอนก็นอนยาว จบวิชานั้นต่ออีกวิชาก็นอนต่อ เหมือนมันมาแค่นอนจริงๆ

ตริ๊ง!

และเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นอีกครั้ง ฉันจึงหยิบสมาร์ทโฟนออกมาจากกระเป๋าสะพาย

ห้องแชต-เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ-

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ ชื่อที่เฮียเพราเป็นคนตั้ง

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: แม่สาวน้อย เธอเลิกเรียนหรือยังจ๊ะ

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: แม่สาวน้อย เฮียรู้นะว่าเธอเลิกเรียนแล้ว

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: แม่สาวน้อยกรุณาตอบคนที่หล่อขนาดนี้ด้วย

เลิกเรียนแล้วค่า มีอะไรคะ :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: ใบหน้าหล่อๆ ของเฮียมันช้ำ

แล้ว? :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: น้องสาวคนดีของเฮียก็ควรจะมาดูแลเฮียใช่ปะ

เด็กเฮียไง ไหนว่าทำเพื่อเด็ก :ใบเฟิร์น

เวลาแบบนี้ก็ควรให้เขามาดูแลสิค้าบ :ใบเฟิร์น

เรียกคะแนนสงสารได้เลยน้า :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: แม่สาวน้อย ใบหน้าแบบนี้จะเจอคนอื่นได้ไง

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: *ส่งรูปภาพ

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: เฮียเป็นขนาดนี้ไม่คิดจะมาดูแลหน่อยเหรอ

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: อย่าให้รูปคนหล่อหลุดไปนะ

รูปที่เฮียเพราส่งมาเป็นรูปใบหน้าบวมช้ำ เรียกว่าม่วงเลยก็ได้ ก็ไม่ควรมีเรื่องตั้งแต่แรก พอเกิดเรื่องก็มาก่อกวนฉัน ละประเด็นคือเฮียเพราดีกับฉันมากๆ มีเหรอที่ฉันจะไม่ไปดูแลเขา

กินข้าวหรือยังคะ :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: ยังเลยค้าบ เฮียอยู่คนเดียวหิวข้าวมากเลย

เฮียอยากกินอะไร เดี๋ยวใบซื้อไปฝาก :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: ซื้ออะไรมาเฮียก็กินได้ทั้งนั้น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: แต่ใบรู้ใช่ป่าวว่าคนป่วยต้องกินของโปรด

แล้วเฮียโปรดอะไรค้า :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: ทำไมถามแบบนี้

หนูจะได้ซื้อถูกไงคะ :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: เราอยู่กันมากี่ปีแล้ว

อะไรของเฮีย :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: ทำไมพูดเหมือนไม่รู้ว่าเฮียชอบอะไร

ก็ใบไม่รู้ :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: โอ้โห พูดแบบนี้เลยเหรอ เฮียเจ็บนะ

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: โห โคตรเสียใจเลยอะ

ของโปรดเฮียใบไม่รู้ ตอนนี้ใบรู้อยู่อย่างนึง :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: อะไรค้าบ

ใบกำลังจะโปรดสัตว์ได้บาป :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: 555

ยังจะหัวเราะ :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: เออ เฮียกินอะไรก็ได้ ซื้อมาเถอะ มาโปรดเฮียหน่อย

ค่า เดี๋ยวใบเข้าไป :ใบเฟิร์น

เฮียเพราเขาเป็นคนหล่อ: ค้าบ เร็วๆ นะ คิดถึง

ฉันหันมองเพื่อนที่กำลังยืนมองมาที่ฉันทุกคน พอดีว่าเรานัดกันไปกินข้าวก่อนกลับบ้าน ซึ่งตอนนี้ฉันไปด้วยไม่ได้แล้วเพราะว่าเฮียเพราทักมา ฉันควรรีบไปหาคนป่วยก่อนที่คนป่วยจะโทรมาป่วนจนไม่เป็นอันทำอะไร

“ไปด้วยไม่ได้นะ มีธุระอะ” ยิ้มเจื่อนด้วยความรู้สึกผิด

“พี่คนไหนของมึงจะตุยอีกอะ” ปลาดาวเลิกคิ้วเอ่ยถาม

“เออๆ ไปละ ขอโทษนะ พวกมึงสนุกกันได้เลย” พูดจบฉันรีบเดินมาที่ลานจอดรถ

คือเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นแทบจะประจำเลยก็ว่าได้ และส่วนใหญ่จะเป็นเฮียเพราที่จะตุยแล้วฉันต้องรีบไปดูแล หรือไม่บางทีเฮียเพราก็ชอบใช้ให้ไปซื้อของมาเซอร์ไพรส์เด็กเขาแบบกะทันหัน

ทำตัวเหมือนคนดีอะ แต่ที่จริงเฮียเพราเป็นคนที่... ช่างเถอะ อย่าไปว่าเฮียเพราเลย อย่างน้อยเฮียเพราก็ดีกว่าอีกคนมากๆ