Evil 2 แค่ของเล่น(2)

ฉันทำตามที่เฮียวาบอก แยกขาอ้ากว้างตามที่เฮียต้องการ นิ้วกลางของเฮียวาดันเข้ามาในร่องคับแคบ ดันเข้าดึงออก นิ้วโป้งของมืออีกข้างเขี่ยบี้ตรงจุดเสียว เขาเขี่ย ถูวน บี้เบาๆ สร้างความเสียว ความรู้สึกวาบหวามทำให้ฉันกำผ้าปูที่นอนแน่นพร้อมกับส่งเสียงน่าอายออกมา

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าย เฮียวาใบเสียว เสียวค่ะ งื้อ…”

เฮียวาเร่งจังหวะถี่ขึ้น ยิ่งเห็นว่าฉันมีสีหน้าทรมานเขาก็ยิ่งทำถี่ขึ้น ถี่ขึ้น ถี่ขึ้น กระทั่งฉันถึงจุดสุดยอดด้วยนิ้วของเขา เมื่อไปถึงจุดสุดยอดฉันทิ้งตัวเบาหวิว

เรื่องแบบนี้ระหว่างฉันกับเฮียวาเกิดขึ้นบ่อย และมันจบลงที่เราต่างช่วยกันและกันให้เสร็จ

เฮียวาดึงนิ้วออกจากร่องหลืบ เขาดูดเลียนิ้วที่เพิ่งดึงออกมาแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “ทำให้หน่อย”

เฮียวาถอดกางเกงออกก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนฟูก ฉันลุกขึ้นนั่งอย่างรู้งาน ไม่อยากทำให้เขาเสียอารมณ์

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราทำแบบนี้ด้วยกัน เหตุการณ์แบบนี้มันเคยเกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วน

หมายถึงเหตุการณ์ที่เราต่างช่วยกันจนเสร็จแบบที่ไม่มีการสอดใส่

เฮียวาไม่ไปถึงขั้นนั้น ฉันก็รู้สึกดีมากที่ยังไปไม่ถึงขั้นนั้น ระหว่างฉันกับเขาเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อ ฉันไม่รู้ว่าต้องเรียกความสัมพันธ์นี้ว่าอะไร เฮียวาเองก็ไม่เคยพูด

เขานึกจะมาก็โผล่มาเลย และเขาจะย้ำอยู่เสมอว่า ‘ห้ามบอกใคร ถ้ามีใครรู้หรือพ่อแม่ฉันรู้ เธอโดนดีแน่’

เรื่องแบบนี้ฉันจะกล้าบอกใครล่ะ มันน่าพูดถึงที่ไหนกัน

เขาในวัยเด็กว่าน่ากลัวแล้ว โตขึ้นน่ากลัวยิ่งกว่า ตอนเป็นเด็กเขาชอบทำหน้าเรียบนิ่ง ถ้าเล่นด้วยกันเขาก็จะชอบดึงแก้มฉันแรงๆ เรียกว่าตั้งใจดึงให้เจ็บ ไม่ใช่อยากเล่นด้วย ขณะที่เจ๊ไข่จับฉันเป็นตุ๊กตา แต่งตัวให้เป็นเจ้าหญิง เฮียวาก็จะชอบเบะปากใส่

ฝาแฝดสามคนเฮียวาคือคนที่เกลียดฉันที่สุด ฉันรู้สึกแบบนั้น

ละพอโตขึ้น เขาก็ชอบทำอะไรที่คนอื่นไม่ทำกัน อย่างเช่น... ดึงฉันเข้าไปในที่ลับตาคน จูบบ้าง หอมบ้าง ลูบคลำบ้าง เขาทำแบบนั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย บางครั้งก็สีหน้าขยะแขยง รังเกียจฉัน แล้วนานเข้ามันก็เริ่มมาถึงขั้นอยู่บนเตียงเดียวกัน เริ่มจับอะไรที่คนปกติเขาจะไม่ทำกัน

เขาชอบลงท้ายการกระทำทุกครั้งว่า “อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้ แล้วอยู่ข้างนอกอย่ามาทัก ฉันไม่อยากพูดกับเธอ”

ใช่ วันนี้เขาก็พูดมันอีกแล้ว หลังจากที่ฉันอมให้เขาจนเสร็จเขาก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า แต่งตัวเตรียมเดินออกจากห้อง

ต่อให้ดึกมากแค่ไหนเขาก็ไม่เคยคิดจะค้างคืนด้วยกัน ก่อนหน้านี้บอกง่วงก็แค่พูดไปงั้น

“ไหนเฮียบอกว่าง่วง ไม่ค้างเหรอคะ” ฉันก็ถามไปงั้น เขาเคยค้างที่ไหนกัน

“ที่ผ่านมาเคยค้างเหรอ”

“ไม่ค่ะ”

“แล้วจะถามเพื่อ?”

“...”

“คิดอะไรอยู่ อย่าเพ้อฝันให้มาก”

“...” ฉันก็แค่ถามเพราะเป็นห่วง กลัวจะง่วงระหว่างขับรถ ทำไมต้องพูดเหมือนฉันอยากรั้งเขาไว้

ทำไมไม่คิดว่าฉันเองก็ดีใจที่เขาจะไป ไม่ต้องมาหากันตลอดไปเลยยิ่งดี

“ในหัวคิดด่าฉันก็เก็บสีหน้าหน่อย สีหน้าเธอมันบอกหมดแล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่”

“คิดอะไรคะ”

“หึ” ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มร้ายที่มุมปาก เสียงทุ้มเอ่ย “ฉันเล่นกับเธอก็ดีแค่ไหนแล้ว ขี้เหงาไม่ใช่หรือไง เป็นของเล่นก็ทำตัวให้น่าเล่นหน่อย แล้วอย่าคิดไปอ่อยใครเพราะมีแค่ฉันที่เล่นกับเธอได้ ถ้าไม่ฟังคำพูดฉันเธอเจอดีแน่”

“ใบเป็นแค่ของเล่นเหรอคะ”

“ใช่ ของเล่นของฉัน”

“...”

“ทำไมทำหน้างั้น นี่เธอคาดหวังว่าจะเป็นมากกว่านั้นเหรอ” ใบหน้าเขาเรียบเฉย ทว่านัยน์ตาคล้ายเย้ยหยันว่าคนอย่างฉันจะเป็นมากกว่าของเล่นของเขาได้ยังไง

“เปล่าค่ะ”

“ก็ดี รู้ตัวก็ดี อย่าอ่อยพี่ฉันให้มาก เธอคงไม่ได้อยากจะให้ฉันเล่นแล้วก็ให้พี่ฉันเล่นเธอด้วยหรอกนะ”

“...”

“เพราะถ้าเป็นแบบนั้นมัน...ไร้ค่าเกินไป”

“เฮียเพราเขาไม่ใช่คนแบบนั้นค่ะ”

“หึ พูดเหมือนว่ารู้จักพี่ฉันดีนักนะ”

“...”

“เธอน่ะอย่าอวดเก่งให้มาก มีหน้าที่เรียนก็เรียน อย่าคิดเถลไถล ไม่งั้นฉันจะทำให้เธอถูกตัดหางปล่อยวัด ทำให้เธออยู่ไม่สู้ตาย”

“...” ฉันนั่งก้มหน้า ไม่สบตาเขา เขาจะได้ไม่ต้องรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ยิ่งเขาพูดคำพูดของเขายิ่งไม่น่าฟัง เขามันคนไม่น่ารัก ชอบบังคับฉันไปซะทุกเรื่อง

ตอนเด็กก็บังคับให้ฉันกินผักทั้งที่ฉันไม่ชอบ เขาไม่รู้หรือไงว่ามันเหม็นเขียว