Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
ตัวฉันเป็นเพียงของเล่นในกำมือของเขา เมื่อไหร่ที่เขาโยนทิ้ง นั่นแปลว่าฉันเป็นอิสระ ทว่าจะมีวันนั้นไหมนะ วันที่เขาโยนฉันทิ้ง แล้วถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ ฉันจะดีใจหรือเสียใจล่ะ... --- เขานึกจะมาก็โผล่มาเลย และเขาจะย้ำอยู่เสมอว่า ห้ามบอกใคร ถ้ามีใครรู้หรือพ่อแม่ฉันรู้ เธอโดนดีแน่ เรื่องแบบนี้ฉันจะกล้าบอกใครล่ะ มันน่าพูดถึงที่ไหนกัน เขาในวัยเด็กว่าน่ากลัวแล้ว โตขึ้นน่ากลัวยิ่งกว่า ตอนเป็นเด็กเขาชอบทำหน้าเรียบนิ่ง ถ้าเล่นด้วยกันเขาก็จะชอบดึงแก้มฉันแรงๆ เรียกว่าตั้งใจดึงให้เจ็บ ไม่ใช่อยากเล่นด้วย ขณะที่เจ๊ไข่จับฉันเป็นตุ๊กตา แต่งตัวให้เป็นเจ้าหญิง เฮียวาก็จะชอบเบะปากใส่ ฝาแฝดสามคนเฮียวาคือคนที่เกลียดฉันที่สุด ฉันรู้สึกแบบนั้น ละพอโตขึ้น เขาก็ชอบทำอะไรที่คนอื่นไม่ทำกัน อย่างเช่น... ดึงฉันเข้าไปในที่ลับตาคน จูบบ้าง หอมบ้าง ลูบคลำบ้าง เขาทำแบบนั้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย บางครั้งก็สีหน้าขยะแขยง รังเกียจฉัน แล้วนานเข้ามันก็เริ่มมาถึงขั้นอยู่บนเตียงเดียวกัน เริ่มจับอะไรที่คนปกติเขาจะไม่ทำกัน เขาชอบลงท้ายการกระทำทุกครั้งว่า "อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้ แล้วอยู่ข้างนอกอย่ามาทัก ฉันไม่อยากพูดกับเธอ" ใช่ วันนี้เขาก็พูดมันอีกแล้ว หลังจากที่ฉันอมให้เขาจนเสร็จเขาก็ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า แต่งตัวเตรียมเดินออกจากห้อง ต่อให้ดึกมากแค่ไหนเขาก็ไม่เคยคิดจะค้างคืนด้วยกัน ก่อนหน้านี้บอกง่วงก็แค่พูดไปงั้น "ไหนเฮียบอกว่าง่วง ไม่ค้างเหรอคะ" ฉันก็ถามไปงั้น เขาเคยค้างที่ไหนกัน "ที่ผ่านมาเคยค้างเหรอ" "ไม่ค่ะ" "แล้วจะถามเพื่อ?" "..." "คิดอะไรอยู่ อย่าเพ้อฝันให้มาก" "..." ฉันก็แค่ถามเพราะเป็นห่วง กลัวจะง่วงระหว่างขับรถ ทำไมต้องพูดเหมือนฉันอยากรั้งเขาไว้ ทำไมไม่คิดว่าฉันเองก็ดีใจที่เขาจะไป ไม่ต้องมาหากันตลอดไปเลยยิ่งดี "ในหัวคิดด่าฉันก็เก็บสีหน้าหน่อย สีหน้าเธอมันบอกหมดแล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่" "คิดอะไรคะ" "หึ" ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มร้ายที่มุมปาก เสียงทุ้มเอ่ย "ฉันเล่นกับเธอก็ดีแค่ไหนแล้ว ขี้เหงาไม่ใช่หรือไง เป็นของเล่นก็ทำตัวให้น่าเล่นหน่อย แล้วอย่าคิดไปอ่อยใครเพราะมีแค่ฉันที่เล่นกับเธอได้ ถ้าไม่ฟังคำพูดฉันเธอเจอดีแน่" "ใบเป็นแค่ของเล่นเหรอคะ" "ใช่ ของเล่นของฉัน" ---- ชื่อแปลว่าเทวดา ทว่านิสัยต่างจากชื่ออย่างสิ้นเชิง เฮียเพรา เทวัญ ศิวะวานนท์ อายุ 25 ปี แฝดคนที่สอง -นักเลง ชอบต่อยตี เจ้าเล่ห์ มีพ่อเคลิ้มเป็นไอดอลในหลายๆ เรื่อง -ด้วยนิสัยบ้าดีเดือด เฮียเพราได้รับหน้าที่ดูแลกิจการสีเทาบางส่วนของตระกูลศิวะวานนท์ "เฮียถนอมใบใบมาอย่างดี ทรยศเฮียแบบนี้จะไม่ให้เฮียเอาคืนได้ไงค้าบ" เฮียวา เทวา ศิวะวานนน์ อายุ 25 ปี แฝดน้องเล็กสุด -นิ่งขรึม สุขุม ร้ายลึก ปากจัด และร้ายสุดๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าใบเฟิร์น -หน้าที่ดูแลธุรกิจขนส่งของตระกูลศิวะวานนท์ตั้งแต่ขาวไปถึงดำ -มีคู่หมั้นที่พ่อหาให้ เธอคือหญิงบ้าที่คลั่งรักเฮียวามาก "แล้วยังไง อย่าลืมสิว่าเธอโตมาสบายแบบนี้เพราะเงินของครอบครัวฉัน" ใบเฟิร์น ลลิตา อายุ 20 ปี เรียนมหาวิทยาลัย พยายามสู้ชะตาชีวิต แต่ก็โดนสองพี่น้องสู้กลับจนเธอจนมุม เธอไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมพวกเขา "สนุกกันมากใช่มั้ยคะที่ได้เล่นกับใบแบบนี้"
Evil 1 เขาคนนั้น
ปัก ปัก ปัก ปัก…เสียงหมัดที่ถูกปล่อยกระแทกกับใบหน้าของอีกฝ่าย เป็นอะไรที่รุนแรงเกินจะบรรยาย ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเราต้องทะเลาะกัน มีเรื่องให้ได้เลือดไปเพื่อเหตุผลอะไร สะใจเหรอ มันน่าสะใจตรงไหน พอมีเรื่องกลับมาก็ได้แผลได้เลือดร่างกายเจ็บปวด
ทำไมถึงได้ชอบความเจ็บปวดนะ
“รอบนี้เฮียเท่ปะ” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยถามเมื่อฉันกดปิดคลิปแล้วยื่นสมาร์ทโฟนคืนให้เขา
“เท่ค่ะ เท่มาก ๆ เท่จนต้องมาให้ใบทำแผลให้เนี่ย มันน่าสนุกตรงไหนอะเฮีย” ฉันเริ่มหยิบสำลีมาเช็ดเลือดที่หัวคิ้วคมเข้ม ตามมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนฝุ่นและมุมปากที่เปื้อนเลือด
“โถ่ เฮียบอกใบกี่รอบแล้ว ใบไม่เคยเข้าใจเลยอะ”
“เฮียจะบอกว่าเฮียตามรอยพ่อเฮียอะนะ เท่าที่ใบฟังมาพ่อเฮียวางมือตั้งแต่แม่เฮียท้องพวกเฮียไม่ใช่เหรอคะ เนี่ย...เฮียมีเรื่องแบบนี้ป้านุ่มเป็นห่วงเฮียนะ เกิดเฮียเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”
“ใบไม่เข้าใจเรื่องวัยรุ่นลูกผู้ชายไง วัน ๆ ใบขลุกอยู่กับหนังสือ ใบจะเข้าใจเรื่องแบบนี้ได้ไง แล้วเฮียก็เก่งมากถึกมากเฮียไม่เป็นอะไรง่าย ๆ หรอก โอ๊ะ! โอ๊ย ใบเบา ๆ หน่อยจะฆ่าเฮียหรือไง นี่ใช้มือหรือตีนทำวะ”
“มือค่ะ ยังไงใบก็ไม่เข้าใจว่าเฮียจะไปต่อยตีกับคนอื่นทำไม เฮียว่างมากนักเหรอ ถ้าว่างก็น่าจะไปช่วยลุงเคลิ้มดูแลบริษัทนี่คะ ไม่น่าไปหาเรื่องตีคนไปเรื่อย”
“ก็มันมายุ่งกับเด็กเฮีย เฮียก็ต้องประกาศศักดาสิ คนอย่างเทวัญจะปล่อยให้คนหยามได้ยังไง”
“ก็ถ้าผู้หญิงดีจริงจะโปรยเสน่ห์ไปทั่วทั้งที่มีผัวแล้วทำไมอะเฮีย แล้วนี่เฮียปกป้องขนาดนี้ทำไมเฮียมาหาใบให้ใบทำแผลอะ ทำไมไม่ให้เมียเฮียทำให้”
“เฮียยังไม่มีเมียครับใบใบ”
“เอ้า เมื่อกี้บอกว่าอะไร”
“เด็กเฮีย เด็กคือเด็ก เมียคือเมียนะใบใบ”
“ใบสับสนกับเฮียมากค่ะ”
“ใบยังเด็ก พูดไปใบไม่เข้าใจหรอก เลิกบ่นแล้วทำ ๆ ไปเถอะน่า ใบหน้าหล่อ ๆ ของเฮียใช่ว่ามีคนได้จับบ่อย ๆ นะใบ นี่ใบมีบุญมากเลยนะได้สัมผัสใบหน้าเฮีย”
“ค่ะ รู้สึกบุญหล่นทับหัวใบแล้วค่ะ จะว่าไปใบก็ไม่เข้าใจเฮียจริง ๆ นั่นแหละ ถ้ายอมเจ็บตัวเพื่อผู้หญิงขนาดนั้นทำไมไม่ไปหาเด็กเฮียแล้วบอกว่าผมปกป้องคุณมานะครับ ผมเท่มากนะคุณชอบมั้ย” ประโยคหลังฉันทำเสียงใหญ่ให้เหมือนผู้ชาย นั่นทำให้แก้มฉันเกิดเสียงดัง แปะ! เพราะเฮียเพราดีดนิ้วที่แก้มฉัน
“เอาหน้าแบบนี้ไปให้ดูได้ไง เสียฟอร์มเฮียหมดดิ หน้าแบบนี้ให้ใบดูคนเดียวก็พอแล้ว อีกอย่างเฮียไม่ได้ปกป้องผู้หญิงคนนั้น เฮียแค่บอกให้มันรู้ว่าอย่ามายุ่งกับของเฮีย ฉะนั้นหนูใบมองหน้าเฮียต่อไปนะครับ”
“เลือกได้ก็ไม่อยากเห็นหน้าแบบนี้ของเฮียนะ เหม็นคาวเลือดค่ะ”
“ทำ ๆ ไปอย่าบ่น นี่ขี้บ่นขนาดนี้ไม่ใช่ว่าแอบมีแฟนนะ ซ่อนใครไว้หรือเปล่า”
“ใบจะซ่อนใครไว้คะ ใบไม่มีแฟน”
“ดีแล้ว อย่ารักใครเด็ดขาด ไม่ต้องมีหรอกแฟนอะ ไม่ดี ปวดหัวเชื่อเฮีย ขนาดเฮียยังไม่มีแฟนเลย”
“เฮียไม่มีแฟน แต่เฮียมีเด็กเยอะมากเลยนะคะ”
“ก็เฮียเป็นผู้ชายที่หล่อมากไงใบ เกิดมาทั้งทีเฮียก็ต้องใช้ความหล่อให้คุ้มสิ”
“งั้นใบว่าคุ้มยิ่งกว่าคุ้มแล้วค่ะ”
“ใบว่าเฮียหล่อมั้ย” จู่ ๆ เฮียเพราก็จับมือฉันไว้แล้วก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้ ๆ
ตึกตึกตึกตึก เสียงหัวใจของฉันเต้นถี่มาก ขนตาเรียวยาว ดวงตาคมเข้ม คิ้วสวยได้รูป จมูกโด่งรับกับเครื่องหน้าส่วนต่าง ๆ ทำให้ทุกอย่างดูลงตัว
ในสายตาของฉันเฮียเพราเป็นผู้ชายที่หล่อมาก
“...ค่ะ”
“ชอบมั้ย”
“ค่ะ” ใครบ้างไม่ชอบคนหล่อ เห็นอะไรสวยงามก็ชอบกันทั้งนั้น
“รักมั้ย”
“หือ อันนี้ไม่น่าใช่นะคะ” ฉันเอนหลังออกให้ห่างเนื่องจากใบหน้าเฮียเพราโน้มเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมหลายเท่า
“ฮ่า ๆ” เฮียเพรายิ้มร่า
“ไม่ตลกนะเฮีย”
“ก็แค่เช็กความหล่อเอง ใบใบหวั่นไหวแสดงว่าเฮียยังหล่อ”
“พอเลย กลับไปได้แล้วค่ะ”
“นอนด้วยไม่ได้เหรอ เผื่อว่าเฮียเจ็บแผลไข้ขึ้นจะได้มีคนดูแล”
“ถึกทนอย่างเฮียแผลแค่นี้ไม่ตุยค่ะ ไม่สำออยเนอะ”