5 ภาพบาดใจ (NC 20 )

เช้าวันต่อมา

“ท่านพี่ ท่านกำลังจะไปไหนน่ะ?” โจเซฟเอ่ยถามพี่ชายตนเอง ขณะที่เดินออกจากประตูคฤหาสน์มายังด้านหน้า ข้างกายของเขามีหญิงสาวร่างอวบอิ่มเดินโอบเอวตามออกมาด้วย

“เรื่องของข้า” เซนที่กำลังใส่บังเหียนให้ม้าเอ่ยตอบน้องชายอย่างไม่แยแส

“เมื่อไหร่ท่านจะเลิกทำตัวเหินห่างใส่ข้าสักทีล่ะท่านพี่ ข้าเป็นน้องท่านนะ ยอมรับสักทีเถอะ” โจเซฟพูดทีเล่นแต่มีความจริงจังปนอยู่ในความรู้สึก เขาอยากสนิทสนมกับพี่ชายดั่งเช่นครอบครัวอื่น แต่ดูเหมือนเวลาผ่านไปตั้งเป็นสิบกว่าปีแล้ว พี่ชายของเขาก็ยังไม่ยอมเรียกเขาว่าน้องสักที แต่ก็ยังดี อย่างน้อยๆ ตอนนี้เซนก็ไม่ได้ไล่หรือหักหน้าเขาต่อหน้าคนอื่น เวลาที่แนะนำตัวเองว่าเขาคือน้องชายของเซน

“ข้าจะออกไปขี่ม้าเล่น” พูดจบเซนก็เหยียบโกลนขึ้นไปนั่งบนอานม้าด้วยท่วงท่าที่สง่างาม

“เดี๋ยวข้าตามไป ข้าขอไปส่งท่านหญิงท่านนี้ก่อน” โจเซฟยิ้มน้อยๆ อย่างพอใจที่พี่ชายยอมบอกอย่างว่าง่าย ก่อนจะหันไปเชยคางสตรีข้างกายแกมหยอกล้อ

“เรื่องของเจ้า” สิ้นเสียงเซนก็บังคับให้ม้าวิ่งไปด้านหน้าในทันที

บุรุษหนุ่มร่างสูงสมส่วนชวนมองในชุดลำลองพอดีตัว บนหลังอาชาสีดำสนิทไร้ซึ่งสีใดแต่งแต้ม ขนของมันเงางามและดูมันเลื่อมน่าลูบไล้ สัดส่วนสูงใหญ่ดูงามสง่าเมื่อยามก้าวขาวิ่งไปบนทุ่งหญ้ากว้าง ม้างามคนสง่าช่างเป็นภาพที่น่าจับตามองยิ่งนัก

ภาพเบื้องหน้าขณะที่เซนกำลังควบม้าวิ่งไปตามเนินดิน ถูกจับจ้องผ่านสายตาของเทพีฮันน่า ที่ยืนมองอยู่ภายใต้ต้นไม้ใหญ่ไม่ห่างไปไกลมากนัก นางยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยอย่างพึงใจ ที่เห็นว่าบุรุษที่นางหมายจะครอบครองได้เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่สง่างามถึงเพียงนี้ ไม่นานนักร่างของนางก็เลือนหาย ก่อนจะไปปรากฎขวางอยู่บนเส้นทางที่เซนกำลังจะผ่าน ทำให้เซนรีบคว้าบังเหียนดึงม้าหยุดอย่างทันควัน เพราะกลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับสตรีเบื้องหน้า

“ไง เด็กน้อย เจ้าเติบโตขึ้นมาได้อย่างดีเลยทีเดียว ข้าไม่ผิดหวังเลยจริงๆ ที่ต้องใจเจ้า” เทพีฮันน่าขยับริมฝีปากบางสีแดงสดเอื้อนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม พลางทอดสายตามองบุรุษเบื้องหน้าด้วยความลุ่มหลง

“ท่าน…นั่นเอง” เซนจำได้ไม่มีวันลืม หญิงสาวเบื้องหน้าคือผู้มอบชีวิตใหม่ให้กับเขา

“แหมมม เจ้าจำข้าได้…ประทับใจจริงๆ” นางค่อยๆ พาร่างระหงของตนเดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะลูบไล้อาชาสีดำที่เซนขี่อยู่เบาๆ มือบางเคลื่อนไปสัมผัสที่หน้าขาของเซนอย่างอ้อยอิ่ง ทำให้เขาต้องบังคับม้าให้เดินเล็กน้อยเพื่อหนีมือซุกซนของนาง

“ท่านต้องการอะไรจากข้า?” เซนเอ่ยถามอย่างเปิดเผยไร้ซึ่งความเกรงใจ เพราะคาดเดาเอาไว้ว่าที่นางช่วยเขาต้องมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง

“แหมๆๆ เจ้าจะรีบร้อนไปไย วันนี้ที่ข้ามาก็แค่อยากมาพบหน้า และสนทนากับเจ้าเฉยๆ เจ้าพอจะมีเวลามานั่งคุยกับข้าสักประเดี๋ยวไหมล่ะ” เทพีฮันน่าว่าพลางเดินไปยังต้นไม้ใหญ่ริมบึงที่อยู่ไม่ห่างมากนัก ก่อนที่นางจะทรุดตัวนั่งลงบนพื้นหญ้านุ่มๆ ใต้ร่มไม้ที่เย็นสบาย

“…” เซนนิ่งคิดด้วยสีหน้าที่คาดเดาความรู้สึกไม่ได้ ก่อนจะตัดสินใจลงจากม้าและเดินเข้าไปหานาง เมื่อเทพีฮันน่าเห็นว่าเซนยอมทำตามที่นางต้องการอย่างว่าง่าย ก็ยิ้มอย่างพอใจออกมา

“นั่งลงข้างๆ ข้าสิ” นางเอื้อมมือไปคว้าข้อมือแกร่งของเซน และกระตุกเขาให้ลงมานั่งข้างๆ นางเบาๆ การกระทำของนางดูอ่อนโยนและบอบบางไม่มีแรงเหมือนสตรีปกติทั่วไป หากแต่แรงที่ส่งผลต่อผิวสัมผัสนั้น กลับหนักหน่วงจนทำให้เซนรั้งที่จะยืนต่อไม่ได้ เขาค่อยๆ ทรุดกายนั่งชันเข่าข้างหนึ่งลงข้างนางอย่างว่าง่าย ก่อนที่เทพีฮันน่าจะเริ่มไล้ปลายนิ้วเรียวเล็กของนางลงบนอกแกร่ง ที่เผยพ้นออกมาจากสาบเสื้อของเขา

“ท่านจะทำอะไร?” เซนตะครุบมือบางเอาไว้ก่อนจะเอ่ยถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ข้าอยากรู้ว่า… บทเพลงรักที่เจ้าร่ำเรียนมาจากสตรีมากหน้าหลายตาในแต่ละคืน มันจะเร่าร้อนเพียงใด…” เทพีฮันน่าเผยอปากอย่างเชิญชวน สายตาของนางแสดงความปรารถนาอย่างไม่ปิดบัง มือเล็กบิดออกจากมือหนาได้อย่างง่ายดายด้วยแรงเพียงนิด ก่อนจะลูบไล้สัมผัสเซนไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกายเขา

บุรุษหนุ่มถูกปลุกเร้ามีหรือจะไม่มีความรู้สึกตอบสนอง เซนเป็นชายแท้ที่มีอารมณ์ และความรู้สึกเหมือนบุคคลธรรมดาๆ ทั่วไป แล้วยิ่งมีสตรีที่มีรูปร่างและหน้าตาชวนฝันมาเสนอตัวให้ขนาดนี้ ถ้าเขาปฏิเสธหรือไม่รับไว้ก็คงจะเป็นผู้ชายที่โง่เกินจะคน

สวบ!

มือหนาคว้าข้อมือบางเอาไว้แน่น ก่อนจะพลิกร่างของนาง และดันให้นอนราบไปกับพื้นหญ้านุ่มใต้ร่างกายกำยำ ไม่รอช้า เซนก้มหน้าซุกลงไปยังซอกคอขาวที่มีกลิ่นอ่อนๆ ซึ่งหอมละมุนเสมือนดอกไม้ที่ผลิบานในยามเช้า ทำให้สติสัมปชัญญะของเขายิ่งแตกกระเจิง มือแกร่งละจากข้อมือบาง ก่อนจะเลื่อนไปลูบไล้ที่บริเวณต้นขาของนางเบาๆ เพื่อร่นชายกระโปรงที่ร่างเล็กสวมใส่ให้มาตกกองอยู่ที่บริเวณเอวคอด

เพียงไม่นาน เซนก็เคลื่อนมือขึ้นมาปลดเสื้อของนางออกจากไหล่ เผยให้เห็นผิวขาวเนียนราวน้ำนม ริมฝีปากหยักได้รูปค่อยๆ จุมพิตลงไปตามสัดส่วนเว้าโค้งของซอกคอ และเลื่อนมายังหัวไหล่มนสวย

“อื้มมม”

ร่างบางครางออกมาอย่างเผลอตัว เมื่อเซนขบกัดลงไปบนหัวไหล่ของนางอย่างสุดจะกลั้น กับความรู้สึกที่กำลังเดือดพล่าน ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตากับนางเพียงเล็กน้อย ตอนนี้สายตาของทั้งคู่หยาดเยิ้มไปกับแรงปรารถนา ก่อนที่เขาจะก้มลงไปจูบไซ้ร่องเนินอกของนางด้วยความละเมียดละไม ไม่นานนักบุรุษตรงหน้าก็จัดการเปลื้องอาภรณ์ของนางและเหวี่ยงทิ้งไปด้านข้าง นิ้วแกร่งค่อยๆ แหวกลึกลงไปในกลีบกุหลาบงามของสตรีใต้ร่าง ก่อนจะขยับเข้าออกช้าๆ อย่างมีจังหวะและแปรเปลี่ยนเป็นความดุดัน ทำให้ร่างบางบิดเร้าไปมาด้วยความเสียวกระสัน ในขณะที่ริมฝีปากหยักของเขาก็ดูดดึงและขบเม้มยอดอกสีชมพูระเรื่อของนาง

"อ๊าาา"

ริมฝีปากบางเผยอร้องด้วยความสุขสม กับสัมผัสที่ได้รับจากชายหนุ่ม เพียงแค่นิ้วมือและปลายลิ้นของเขาสัมผัสหรือเคลื่อนผ่าน ผิวเนื้อตรงนั้นเสมือนดั่งโดนความร้อนจากลาวาภูเขาไฟ เซนเงยหน้าขึ้นมามองเทพีฮันน่าอีกครั้ง เขายิ้มหยันที่มุมปากเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าที่ทุรนทุราย ด้วยความต้องการที่จะได้รับการสัมผัสจากเขามากขึ้น

"หึ! เร่าร้อนพอหรือยัง?" เซนเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูแคลนบุคคลใต้ร่าง ในขณะที่นิ้วมือแกร่งของเขายังทำงานอย่างต่อเนื่องไม่ยอมหยุด

"ไม่! ข้าต้องการอีก ต้องการเจ้า..." ร่างบางที่เปลือยเปล่าพยายามแอ่นกายเข้าหาชายหนุ่ม โดยหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะมอบสัมผัสที่ลึกซึ้งกว่านี้ให้ ในขณะที่มือเล็กก็พยายามดึงรั้งให้ร่างใหญ่ถาโถมเข้ามาหา

ไม่นานเกินจะทนไหว บุรุษหนุ่มปลดกางเกงของตนเองลงเพียงนิดให้พอสะดวก ก่อนจะจับแก่นกายกลางลำตัวจ่อไปยังกลีบกุหลาบสวย สะโพกสอบแกร่งดันแทรกเข้าไปภายในอย่างดุดันไร้ซึ่งความอ่อนโยน ก่อนจะโยกไปมาอย่างดิบเถื่อน แต่สตรีเบื้องล่างกลับรู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งกับสัมผัสที่ได้รับ ขนาดที่ใหญ่แต่ไม่เกินงามของเขาทำให้นางวูบไหวในช่องท้องน้อย เอวบางขยับรับกับสะโพกแกร่งของเซน เล็บเรียวงามจิกลงกลางแผ่นหลังกว้าง เพื่อพยายามปลดปล่อยความเสี่ยวซ่านภายในใจ ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปจูบไซ้เนินอกใหญ่ของหญิงสาวใต้ร่างอย่างตะกละตะกลามอีกครั้ง ในขณะที่นางพยายามจะดึงหน้าของเขาขึ้นมาจุมพิตที่ริมฝีปากแต่ก็ไม่เป็นผล ในที่สุดร่างบางก็ล้มเลิกความพยายาม และปล่อยร่างกายไปตามความรู้สึกที่มิอาจจะห้ามได้

ฉากร่วมรักของชายหญิงทั้งสองถูกจับจ้องมองดูอยู่ห่างๆ โจเซฟที่ตั้งใจจะมาขี่ม้าเล่นกับพี่ชาย กลับได้มาเห็นภาพบาดหัวใจแทน…พี่ชายตนเองกับหญิงสาวในดวงใจ

ฮันน่า เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้หัวใจดวงเล็กๆ ของเด็กชายตัวน้อยเต้นระรัว โจเซฟตกหลุมรักนางตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอในคืนวันนั้น คืนวันที่เขาสูญเสียพ่อและแม่เมื่อสิบห้าปีก่อน เขาวาดฝันมาตลอดหลายสิบปีว่าจะได้พบนางอีกครั้ง และสารภาพกับนางในสักวัน ว่าเขาลุ่มหลงและรักนางมากเพียงไหน ในทุกๆ ค่ำคืนขณะกกกอดสตรีนางอื่น เขากลับหลับตาและจินตนาการว่าได้ร่วมรักกับนางทุกคืนวัน แต่แล้วเมื่อได้มาพบ นางกลับนอนอยู่ในอ้อมกอดของชายที่ไม่ใช่ใครอื่น…แต่เป็นพี่ชายของเขาเอง

มือใหญ่ของโจเซฟกำบังเหียนของม้าเข้าหากันแน่น ด้วยความรู้สึกกรุ่นโกรธและเสียใจ ก่อนจะบังคับให้อาชาสีขาวสูงสง่าหันกลับและวิ่งออกไปยังทิศทางที่เขาพึ่งผ่านมา