บทที่1 - 2

ให้ตายสิพับผ่า เธอลิสต์รายชื่อแล้ว อิตาประธานคนใหม่นี่เธอจะไม่ญาติดีด้วยเด็ดขาด รอให้เธอได้โบนัสไปทำตามความฝันก่อนเถ๊อะ เธอจะไม่ทนอีกต่อไป!!!

“โบนัส โบนัส โบนัส โว้ย ถ้าไม่ใช่เพราะท่านประธานใหญ่จะให้โบนัสฉันจะอาละวาดให้เละเลย” คำพูดพึมพำอย่างฮึดฮัดของจิรชาแทบจะฟังไม่ได้ยินแต่ถึงอย่างนั้นเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ไม่ไกลอย่างปวิน คริษฐา และกรินยกรหรือเกรซซี่สถาปนิกหนุ่มใจสาวสุดฮอตก็ได้ยินกันชัดเจนและรู้ว่าลึก ๆ แล้วจิรชารู้สึกอย่างไร

มันไม่ใช่ความผิดร้ายแรงหรอกนะ เรื่องแบบนี้ถ้าคิดเสียว่าปล่อยผ่านได้มันก็จบ แต่ที่จิรชาฮึดฮัดและอารมณ์เสียขนาดนี้ก็เพราะ...

“มาแล้วค่ะ กาแฟปั่นชงเข้ม ๆ ของโปรดพี่เจี๊ยบ” เสียงหวานใสกังวานดังขึ้นพร้อมกับที่ร่างของหญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มพนักงานต้อนรับของบริษัทคนหนึ่งก้าวเข้ามาภายในห้องพร้อมกับกาแฟปั่นหนึ่งแก้ว

จิรชาติดกาแฟ นั่นคือความจริงที่ปวิน คริษฐา และกรินยกรรู้กันดี ที่ร่ำ ๆ อยากจะอาละวาดอยู่นานสองนอนก็เพราะเมื่อเช้ายังไม่ได้รับคาเฟอีนน่ะสิ

“นี่ คาเฟอีนที่แกต้องการมาแล้ว” กรินยกรรับแก้วจากพนักงานต้อนรับสาวที่ได้รับการไหว้วานให้ไปซื้อกาแฟร้านประจำให้ก่อนที่จะยื่นให้กับเพื่อนสาว “ซัดเลย จะได้อารมณ์ดีขึ้น”

กาแฟชงเข้ม ๆ จะเยียวยาทุกสิ่งทุกอย่างได้นั่นคือสิ่งที่รู้กัน และมันก็ทำให้เหตุการณ์เบาลงได้จริง ๆ หญิงสาวรับกาแฟแก้วนั้นไปดื่มทันทีก่อนที่บรรยากาศตึงเครียดภายในห้องจะจางหายไป

“อ่า ค่อยสดชื่นขึ้นหน่อย” คนได้รับคาเฟอีนเยียวยาจิตใจพึมพำพร้อมกับยักไหล่ “แต่ฉันก็ยังไม่ลืมหรอกนะ เรื่องวันนี้น่ะจะจำใส่บัญชีดำไว้แล้ว”

“แกจะไปจดไปจำใส่บัญชีดำทำไมหะ บอสนนท์น่ะออกจะหล่อ คนหล่อน่ะควรได้รับการให้อภัย” กรินยกรพูดแย้งพร้อมกับทำทีเคลิ้มฝันเมื่อคิดไปถึงบอสคนใหม่

“นนทกร รัชตะโภคินทร์ บอสคนใหม่ของเรา เม้าท์ ๆ กันว่าอาศัยอยู่ต่างประเทศมานับสิบปีและจบปริญญาโทด้านการบริหารมาจากสถาบันชั้นนำของโลก เป็นหนุ่มหล่อเพียบพร้อมที่สาว ๆ พร้อมจะยกหัวใจให้ครอบครอง” สถาปนิกหนุ่มใจสาวเอ่ยพร่ำเพ้อพลางจิกตาหันกลับมาพูดกับเพื่อนสาวที่ยังคงหงุดหงิดอยู่ “ฟังไว้เลยนะยัยเจี๊ยบ พวกสาว ๆ น่ะเม้าท์กันให้แซดว่าอยากเป็นแฟนบอส เพราะฉะนั้นหล่อนอย่าไปทำอะไรคนหล่อของฉันเชียว ไม่อย่างนั้นล่ะหล่อนโดนดักตบจากสาว ๆ แน่”

“หล่อขนาดเชียว” จิรชาแย้งก่อนจะดื่มกาแฟต่อราวกับไม่ได้รู้สึกใด ๆ กับถ้อยคำของเพื่อนหนุ่มใจสาว “เหอะ ไม่เห็นหล่ออะ”

หญิงสาวเบ้ปากมองบนอย่างไม่ชอบใจ ถึงไม่นับที่โดนปลุกมาทั้งที่เป็นวันหยุดและโดนแย่งลิฟต์เธอก็ไม่เห็นว่าบอสคนใหม่จะหล่อตรงไหน...หน้าตาธรรมดาจะตายไป

“เออ ฉันก็ว่า ไม่เห็นจะหล่อเลย” คริษฐาแทรกเสียงขึ้น แม่ม่ายสาวเองก็เห็นด้วยกับจิรชาและรู้สึกได้ว่ากรินยกรและคนอื่น ๆ นั้นพูดเกินไป

กรินยกรค้อนใส่สองสาวที่บอกว่าบอสคนใหม่ไม่หล่อก่อนจะร่าวยาว “ใช่ซี๊ ชีวิตพวกแกห้อมล้อมด้วยผู้ชายหล่อนี่ พวกแกเลยเห็นว่าธรรมดา แต่จะบอกให้นะชะนี...บอสนนท์น่ะอย่างหล่ออะแก ฉันไม่เคยเห็นใครดูลึกลับน่าค้นหาแบบบอสนนท์มาก่อนเลย แบบว่า...อยากเข้าไปค้นหาใกล้ ๆ เลยว่ะ”

“ตุ๊ดแรด” สองสาวเอ่ยพร้อมกันก่อนจะส่ายหน้า เจอผู้ชายคนไหนกล้ามใหญ่ ๆ หน้าตาดี ๆ หน่อยกริณยกรก็เป็นอย่างนี้ตลอดนั่นล่ะทำไมพวกเธอจะไม่รู้

“แหม่...เรื่องด่าฉันนี่สามัคคีกันจังนะยะ แต่ช่างเถอะ ฉันยอมเป็นตุ๊ดแรดเพื่อบอสนนท์คนหล่อ”

“จ้ะ” สองสาวที่ไม่ได้มองว่านนนทกรหล่อเหลาอย่างที่สาว ๆ พูดถึงกันตอบรับอย่างประชดก่อนจะมองบน...กริณยกรเป็นเอามากเสมอเมื่อเจอผู้ชายหล่อ

“เชอะ พวกแกมันตาถั่ว บอสนนท์นะหล่อเหมาะสมจะเป็นพ่อของลูก”

“เพ้อเจ้อแล้วเกรซซี่ แกมีมดลูกเหรอ” ปวินแย้งขณะที่สองสาวนั้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ แต่ปวินก็ไม่วายโดนกรินยกรว่าเข้าให้

“นี่ ๆ ไอ้ผู้ชายขี้อิจฉา แกไม่ต้องแสดงความเห็น ฉันรู้ว่าแกอิจฉาที่ทุกคนเห็นว่าบอสนนท์เหมาะจะเป็นสามีแห่งชาติของบริษัท แกไม่ต้องแสดง”

“เออ ๆ ไอ้ปรานมันขี้อิจฉา เหอะ ไปทำงานกันเถอะเคท ปล่อยไอ้กรินทร์มันปลื้มของมันไป” ปวินส่ายหน้าประชดใส่กรินยกรด้วยชื่อแรกเกิดของเพื่อนชายใจสาวก่อนจะลุกขึ้นชวนคริษฐาไปยังไซต์งานโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของกริณยกรที่ไม่ค่อยชอบให้เรียกชื่อเก่าที่มีความหมายว่าพญาช้างสักเท่าไหร่

คริษฐาและปวินออกไปแล้วทิ้งให้จิรชาต้องเผชิญกับความเกรี้ยวกราดของพญาช้าง หญิงสาวได้แต่ถอนใจและดื่มกาแฟนั่งฟังเสียงโวยวายตามด้วยการพร่ำเพ้อถึงบอสคนใหม่ของกรินยกรโดยความรู้สึกไม่ชอบใจ

เพราะอีตาบอสนั่นเชียวเธอถึงต้องมาฟังความพร่ำเพ้อของกรินยกรที่ไม่ยอมหยุดเพ้อสักทีและไม่ยอมปล่อยเธอไปสักที

หงุดหงิดชะมัด!!!